Methoden voor arbeidsregulering bij ondernemingen en instellingen – wetgeving, taken en organisatie

Om het mentale potentieel, de fysieke capaciteiten, ervaring en vaardigheden van werknemers tegen de laagste kosten, maar met het maximale rendement, te gebruiken, is een volledig systeem gecreëerd. Arbeidsrantsoenering is het proces waarbij de organisatie het plan van de fysieke of mentale kosten van de werknemer op de werkplek bepaalt om evenwichtige relaties tot stand te brengen tussen de inspanningen van de werknemer en zijn betaling.

Wat is arbeidsregulering

Een van de belangrijkste onderdelen van het beheer van sociale en arbeidsverhoudingen is de arbeidsregulering. Onder dit concept valt een proces waarbij de fysieke of mentale kosten die nodig zijn om een ​​specifieke werkeenheid door teams of individuele specialisten uit te voeren worden geanalyseerd, kostenbeheersing wordt uitgevoerd. De analyse stelt ons in staat om de relatie vast te stellen tussen de maatregelen van het werk en de kosten ervan. Normen hebben betrekking op de hoofd- en hulpproductie.

Doelen en doelstellingen van normalisatie

Rantsoenering heeft verschillende functies, voert meer dan één taak uit. De functionaliteit van het proces omvat de volgende items:

• productieplanning;
• workflow organisatie;
• taakverdeling;
• prestatiebeoordeling van individuele werknemers om aan te moedigen.

Rantsoenering is ontworpen om verschillende problemen op te lossen. De belangrijkste is om ervoor te zorgen dat elke werknemer die in productie of management is, voor alle soorten werk een wetenschappelijk onderbouwde maatstaf voor de arbeidskosten vaststelt. Bovendien lost het proces van het vormen van een regelgevend evenwicht een aantal taken op:

• identificatie en gebruik van reserves om de productiviteit te verhogen;
• verlaging van de kosten van afgewerkte producten;
• verbeterde benutting van productiecapaciteiten;
• beoordeling van mogelijkheden om de markt te verzadigen met concurrenten.

Soorten arbeidsnormen

Op basis van centraal ontwikkelde standaarden formuleert een onderneming of bedrijf onafhankelijk haar arbeidsnormen – het volume van de arbeidstaak (bijvoorbeeld het aantal onderdelen) dat een medewerker (team) in een bepaalde tijd moet afmaken. Ze zijn ontworpen om verschillende aspecten van het werk te weerspiegelen. Momenteel zijn de belangrijkste soorten functionele waarde de normen:

• tijd;
• ontwikkeling;
• onderhoud;
• nummers;
• beheersbaarheid;
• genormaliseerde taken.

Snelheid

De werktijd die voor de medewerker (team) wordt gesteld, rekening houdend met de kwalificaties en voorwaarden voor het uitvoeren van een specifieke arbeidseenheid, wordt de norm van tijd genoemd. De normalisatie van de arbeidstijd wordt gemeten in menselijke uren, de berekening van de norm voor arbeidstijd wordt uitgevoerd volgens de formule: HBP = TPZ + Top + Brake + Total + TPT, waarin HBP de norm is, en de resterende elementen zijn de tijd:

• TPZ – voor de voorbereiding en voltooiing van werkzaamheden;
• Top – operationeel;
• Torm – besteed aan het onderhoud van de werkplek;
• Totaal – besteed aan vakantie, persoonlijke behoeften;
• Tpt – noodzakelijk voor technologische pauzes.

Productie snelheid

Om productieproblemen op te lossen, is het belangrijk om te begrijpen wat de productiesnelheid is. Dit is een indicator die aangeeft hoeveel producten een werknemer per dienst of uur moet maken. Bij het berekenen van de kwalificaties van een specialist wordt rekening gehouden met organisatorische en technische voorwaarden. Deze coëfficiënt kan worden berekend met behulp van verschillende formules, vaak Nvir = Tcm / Nvr, waarin:

• Nvyr is de productiesnelheid;
• Tcm – fonds van tijd;
• HBP – de norm van tijd.

Service tarief

Een andere belangrijke indicator is het servicetarief, dat het aantal objecten bepaalt dat in een bepaalde tijd onderhoud nodig heeft. Een voorbeeld is het aantal machines dat de installateur per dienst moet opzetten. Een ondersoort van een dergelijke norm is de beheersbaarheidsnorm, die wordt toegepast op leidinggevende functies. De berekening van servicenormen wordt uitgevoerd volgens de formule Nob = Td / 1ob, waarbij:

• Nob – de norm van dienstverlening;
• TD – het werkelijke werktijdfonds;
• 1ob – stel de tijd in voor het onderhoud van 1 apparaat.

Arbeidsrantsoenering in de wetgeving

De arbeidswet stelt de basisvereisten vast voor de regulering van de arbeidsactiviteit. Het document bevat de sectie “Betaling en arbeidsregulering”, met een sectie “Arbeidsrantsoenering”. Decreet van de regering van de Russische Federatie “Op de regels voor de ontwikkeling en goedkeuring van standaard arbeidsnormen” van 11.11.2002 onthult de essentie van het artikel. Bovendien worden een aantal documenten gebruikt die dit probleem regelen, waaronder:

• Gosstroy-aanbevelingen van de Russische Federatie over arbeidsnormen;
• Orde van het Ministerie van Bouw van de Russische Federatie voor werknemers van bad- en wasfaciliteiten, begrafenisdiensten, hotelmedewerkers;
• Ministerie van Cultuur order voor bibliotheekmedewerkers;
• Ministerie van Landbouw aanbevelingen voor dierenartsen.

Methoden voor arbeidsrantsoenering

De nauwkeurigheid van de vastgestelde hoeveelheid tijd die aan arbeid wordt besteed, is in beslissende mate afhankelijk van de gekozen methode voor het bepalen van de norm. Dit concept verbergt een reeks methoden voor het bestuderen, analyseren van arbeidsprocessen, meten van arbeid, tijdkosten, identificeren van normatieve factoren en andere zaken. Een nauwkeurig onderzoek zal een indicatie geven van de hoogte van de arbeidskosten, die nodig en voldoende is. Alle methoden zijn onderverdeeld in 2 groepen: analytisch en totaal. In Duitsland zijn 7 methoden ontwikkeld:

• timing;
• berekening van procestijd;
• observatiemethode op meerdere momenten;
• vergelijkings- en beoordelingsmethode;
• poll;
• systemen van ingestelde tijdswaarden;
• planningstijd methode.

Totaal

Wanneer de bepaling van de benodigde tijd als geheel wordt uitgevoerd, zonder analyse van het arbeidsproces, normatieve factoren, modellering van de effectieve structuur van het arbeidsproces, hebben we het over de totale methodologie. Rantsoenering van werken volgens de samenvattende methode heeft drie varianten:

• ervaren – maakt gebruik van de persoonlijke ervaring van specialisten op het gebied van regelgeving;
• statisch – gegevens verkregen uit statistische gegevens;
• vergelijkend (naar analogie) – informatie verkregen uit een vergelijkbaar veld met vastgestelde normen wordt vergeleken met het werk in kwestie.

Analytisch

Verhoog indien nodig de productiviteit en arbeidsefficiëntie met behulp van de analytische methode. De essentie ligt in het feit dat de normstelling wordt uitgevoerd op basis van een uitgebreide analyse van het feitelijk bestaande proces. Als resultaat worden optimale methoden voor het uitvoeren van elk onderdeel van het werk geselecteerd. Het is gebruikelijk om de verdeling van een dergelijke techniek in verschillende variëteiten te onderscheiden:

• experimenteel-analytisch – de studie van het arbeidsproces in natuurlijke productieomstandigheden;
• afrekening en analyse – indicatoren instellen volgens de normen van de bedieningsmodus van machines, tijdstandaarden voor bepaalde bewerkingen;
• gebruik van standaard standaarden.

Rantsoenering en vergoeding

Studies tonen aan dat de productiviteit binnen een branche kan variëren met een factor 2-3. De sleutelfactor die van invloed is op de behaalde resultaten is lonen als het belangrijkste element van stimulering van werknemers. De organisatie van de beloning bij elke onderneming omvat de ontwikkeling van:

• formulieren, betalingssystemen voor arbeidsactiviteiten;
• salarissystemen;
• parameters voor bonusberekening.

Van de kant van het staatsapparaat is er een effect op de loonregeling. De belangrijkste factor is de vaststelling van een minimumloon. Betalingsvereisten worden ook gereguleerd in gevallen waarin niet aan de normen is voldaan. Als de fout de schuld van de werkgever is, moet de werknemer een bedrag ontvangen dat gelijk is aan het gemiddelde salaris of meer. Bij schuld van de werknemer wordt het salaris berekend op basis van de werkelijke hoeveelheid verrichte werkzaamheden. Als de redenen niet afhangen van de werknemer of werkgever, is de werknemer verzekerd van betaling van minimaal 2/3 van het salaris.

Vormen en systemen van beloning bij de onderneming

Voor elke onderneming is de keuze van vorm en beloning van werknemers van groot belang. Afhankelijk van de kwaliteit, kwantiteit en resultaten van arbeid, wordt bij interactie met rantsoenering en tariefsystemen de procedure voor het berekenen van de inkomsten bepaald. Beloning is het belangrijkste element bij het motiveren, aantrekken en behouden van werknemers in de onderneming. In de praktijk worden twee kostenberekeningssystemen gebruikt: tarief en organisatorisch en technisch, waarbij elk meter wordt gebruikt: werkuren en hoeveelheid gefabriceerde producten.

Definitie van salarissen

Voor managers, specialisten en medewerkers wordt het salarissysteem gehanteerd. Overeenkomstig de functie wordt het officiële salaris voor de maand vastgesteld. Elk bedrijf heeft een lijst met bijbehorende posten en salarissen. Differentiatie van salarissen kan afhankelijk zijn van kwalificaties, graden, titels en andere kenmerken. Betaling van managers wordt gespecificeerd in de arbeidsovereenkomst en wordt een contract genoemd.

Een dergelijk betalingssysteem kan voorzien in bonusbetalingen voor overschrijding van kwantitatieve of kwalitatieve indicatoren. De wetgeving voorziet in een aantal verplichte compenserende vergoedingen en toeslagen:

• voor werk ’s avonds en’ s nachts;
• voor arbeid tijdens vakanties en weekends;
• kleine werknemers;
• voor reizend werk.

Ontwikkeling van de procedure voor het berekenen van stimuleringsbetalingen en bonussen

Veel bedrijven gebruiken beloningen om werknemers te belonen. Een bonus is een uitkering die aan een werknemer wordt gegeven voor het bereiken van een bepaald resultaat, voor het vervullen van taken boven het basissalaris. Een bonussysteem wordt ontwikkeld door vertegenwoordigers van de arbeids- en salarisafdeling, de dienst voor personeelsontwikkeling en wordt vervolgens goedgekeurd door het management. De voorziening voor bonussen wordt geregistreerd als zelfstandige handeling of als bijlage bij cao’s.

De werkgever heeft het recht om zelfstandig de procedure voor de berekening van de bonussen uit te werken. Hoewel het systeem voor elk geval individueel kan zijn, moeten de volgende punten erin worden opgenomen:

• soorten en frequentie van bonussen, betalingen voor personeel;
• resultaten van werkzaamheden die recht geven op een prijs;
• kring van personen die een bonus aanvragen;
• indicatoren waarvan de beschikbaarheid en omvang van de premie afhangt;
• regels voor het berekenen van betalingen;
• ontzegging voorwaarden.

Wie houdt zich bezig met de arbeidsregulering in de onderneming

Voor grote ondernemingen is een hele staf van medewerkers betrokken bij het berekenen van de standaardisatie, en voor een kleine organisatie kan het werk van slechts één persoon (personeelsfunctionaris) betrokken zijn, soms is de introductie van een freelance specialist vereist. Ingenieurs voor standaardisatie of organisatie van het proces (normalisatoren) hebben kennis van de industrie en intersectorale normen, ze kennen de materialen waarmee de organisatie van arbeidsnormen in een bepaalde volgorde en andere subtiliteiten die nodig zijn om de taken op te lossen.

Studie en analyse van de arbeidskosten

Normalisatiespecialisten bestuderen banen om de mogelijkheid te bepalen om de arbeidsefficiëntie te verhogen door kwaliteit of kwantiteit te verbeteren. Met behulp van standaardisatietechnieken vormen ze arbeidsnormen voor specifieke posten of werkcategorieën. Als gevolg van de activiteiten van de professional is het mogelijk om tijdverlies te elimineren, de optimale arbeidsmethoden te bepalen, de structuur van de operaties en de volgorde van acties op te bouwen, de redenen voor niet-naleving of significante over-naleving van normen te identificeren voor het optimaliseren van de productie.

Ontwikkeling, vervanging en herziening van arbeidsnormen

Bij het introduceren van nieuwe of het verbeteren van oude apparatuur, technologieën die de complexiteit en de werkdruk verminderen, moeten de vastgestelde regels worden herzien. De reden voor de herberekening van normen kan niet het bereiken zijn van een hoog niveau van productontwikkeling door individuele uitvoerders met behulp van nieuwe technieken, technologieën of het verbeteren van banen op persoonlijk initiatief. Het proces van veranderingen doorvoeren is consistent met het proces van het voor het eerst invoeren van standaarden in de organisatie.