Montessori-methode voor de vroege ontwikkeling van het kind – de filosofie van de pedagogiek en de indeling van de educatieve ruimte

Een uniek systeem voor vroege ontwikkeling van kinderen wordt door veel ouders gekozen, zowel in Rusland als in vele andere landen van de wereld. Dit programma van ontwikkelingsklassen is universeel en daarom ook geschikt voor correctionele klassen. Montessori-methode stimuleert de gratis opvoeding van het kind en maakt vroeg leren mogelijk, zelfs van de kleinste kruimels tot een jaar oud.

Wat is de Montessori-methode

Dit is het opvoedingssysteem voor kinderen dat aan het begin van de twintigste eeuw werd ontwikkeld door Maria Montessori, een Italiaanse lerares. Ze creëerde een speciale ontwikkelingsomgeving en haar belangrijkste taak was om te zien hoe de kinderen zich aanpassen aan de samenleving en hun zelfzorgvaardigheden ontwikkelen. De pedagogie van Montessori had niet als doel het niveau van intelligentie te verhogen, maar de leerresultaten waren onverwacht – gedurende enkele maanden haalde kinderen met ontwikkelingsstoornissen de achterstand in en overtrof in sommige gevallen zelfs hun gezonde leeftijdsgenoten.

Na het samenvatten van de theoretische werken van andere wetenschappers en het zelfstandig uitvoeren van experimenten, creëerde de docent een auteursmethodologie voor de ontwikkeling van kinderen, die naar haar is vernoemd. Kort daarna werd het Montessori-programma geïntroduceerd in de opvoeding van kinderen met een normaal niveau van mentale ontwikkeling en het leverde indrukwekkende resultaten op. Het belangrijkste verschil tussen de methodologie en andere vergelijkbare systemen is het verlangen naar zelfontwikkeling van kruimels.

Montessori-ontwikkeling van kinderen

Het belangrijkste motto van de leraar Italiaans is “help uw kind het zelf te doen”. Montessori gaf de baby volledige keuzevrijheid van beroepen en organiseerde een individuele benadering van elk beroep. Hij leidde de kinderen vakkundig naar onafhankelijke ontwikkeling, niet door ze te herscheppen, maar door hun recht om zichzelf te blijven erkennen. Dit hielp de kinderen hun creatieve potentieel gemakkelijker te onthullen en betere resultaten te bereiken in de ontwikkeling van het denken dan hun leeftijdsgenoten die anders werden onderwezen.

Klassen op de Montessori-methode lieten geen vergelijkingen van kinderen of competitieve stemmingen toe. In haar pedagogie waren er geen algemeen aanvaarde criteria voor het evalueren of aanmoedigen van kinderen, zoals dwang en straf verboden waren. Volgens de observatie van de leraar wil elk kind sneller een volwassene worden, en hij kan dit alleen bereiken door zijn eigen levenservaring op te doen, dus de leraar moet hem het recht geven om onafhankelijk te zijn, voornamelijk als waarnemer, en alleen te helpen als dat nodig is. Het geven van een kruimel van vrijheid leidt tot het leren van onafhankelijkheid.

Kinderen mogen zelfstandig de snelheid en het ritme van de lessen kiezen, wat voor hen het meest effectief is. Ze bepalen zelf hoeveel tijd ze aan het spel besteden, welk materiaal ze tijdens de training gebruiken. Indien gewenst verandert de student de omgeving. En het allerbelangrijkste: de baby kiest zelfstandig de richting waarin hij zich wil ontwikkelen.

De basisfilosofie van de pedagogiek

De Montessorischool stelt zich een doel in de richting van zelfstandige activiteit. De taak van de leraar is om alle beschikbare middelen te gebruiken voor de ontwikkeling van onafhankelijkheid, sensuele perceptie van kinderen, met speciale aandacht voor aanraking. De leraar moet de keuze van de baby respecteren en een omgeving voor hem creëren waarin hij zich comfortabel kan ontwikkelen. De leerkracht in het leerproces is neutraal en fungeert als waarnemer en helpt het kind alleen als hij zich tot hem wendt met een verzoek hiertoe. Montessori kwam tijdens haar werk tot de volgende conclusies:

• het kind is vanaf de geboorte een uniek persoon;
• ouders en leerkrachten mogen de baby alleen helpen om zijn potentieel te bereiken, terwijl het niet ideaal lijkt in zijn capaciteiten en karakter;
• volwassenen mogen de baby alleen vertellen in zijn onafhankelijke activiteit, geduldig wachtend op het initiatief van de student.

Basisprincipes

De sleutelrol van de methodologie wordt gespeeld door het idee van zelfeducatie. Ouders en leerkrachten moeten bepalen waar kinderen in geïnteresseerd zijn en geschikte ontwikkelingsomstandigheden creëren door uit te leggen hoe ze kennis kunnen opdoen. De auteurstechniek van Maria Montessori omvat een actie die is gebaseerd op het principe van reageren op een verzoek van een kind: ‘Help me het zelf te doen’. De postulaten van deze pedagogische benadering:

• de baby neemt zelfstandig beslissingen, zonder de hulp van volwassenen;
• de ontwikkelingsomgeving biedt het kind de mogelijkheid om te leren;
• de leerkracht grijpt alleen in op verzoek van het kind in het leerproces.

De auteur van de methodologie zei dat het niet nodig is om kinderen specifiek te onderwijzen, men moet alleen persoonlijkheden in hen zien. De jongens realiseren onafhankelijk hun capaciteiten en capaciteiten, hiervoor worden ze in een voorbereide omgeving geplaatst. Om ervoor te zorgen dat de ontwikkeling in een optimale modus verloopt, heeft Montessori de belangrijkste principes van training gevormd:

1. Individualiteit. De hoofdregel bij de constructie van lesmethoden is een individuele benadering. De leerkracht moet de afdeling helpen om het potentieel dat hem reeds inherent is vanaf de geboorte te maximaliseren.
2. Zelfcorrectie. Kinderen moeten zelf hun fouten opmerken en proberen deze zelf te herstellen..
3. Persoonlijke ruimte. Dit principe impliceert een besef van de eigen positie in de groep en het besef dat elk item zijn eigen plaats heeft. De aanpak helpt onopvallend een kruimelkennis van de bestelling in te prenten.
4. Sociale interactie. De methodologie stelt voor om groepen te creëren met kinderen van verschillende leeftijden, terwijl de jongeren hulp krijgen van de ouderen. Dergelijke sociale vaardigheden wekken bij kinderen de wens op om voor hun dierbaren te zorgen.
5. Levenservaring. Ontwikkeling vindt plaats met behulp van echte huishoudelijke artikelen. In de interactie met hen leren de kinderen schoenveters te knopen, de tafel te dekken, enz. Zodat de jongens al op jonge leeftijd nuttige levenservaring opdoen..

Voor- en nadelen van het systeem

Ondanks het feit dat de pedagogie van Maria Montessori wordt erkend als een van de beste ter wereld, ondersteunen velen haar ideeën niet. Ouders moeten de positieve en negatieve aspecten ervan zorgvuldig bestuderen. Voordelen van het onderwijssysteem:

• kinderen ontwikkelen zich zelfstandig, zonder tussenkomst en druk van volwassenen;
• jongens ontdekken de wereld empirisch, wat bijdraagt ​​aan een betere assimilatie van het materiaal;
• individueel comfortabel ontwikkelingstempo wordt geselecteerd;
• kinderen leren de privacy van anderen te respecteren;
• geen negatieve, gewelddadige of bekritiseerde studenten;
• mentale ontwikkeling vindt plaats via de zintuigen, met veel aandacht voor fijne motoriek;
• er worden groepen van verschillende leeftijden gevormd rekening houdend met de belangen van kinderen;
• deze aanpak helpt om een ​​onafhankelijke persoonlijkheid te laten groeien;
• kinderen vanaf zeer jonge leeftijd leren zelf beslissingen te nemen;
• kinderen leren voor anderen te zorgen door jongere studenten in de groep te helpen;
• de vaardigheid van interactie in de samenleving ontwikkelt zich, zelfdiscipline wordt aan de orde gesteld.

Het Montessori-systeem heeft minder nadelen, maar voor sommige ouders zijn ze van fundamenteel belang bij het kiezen van een opvoedingsmethodiek. De nadelen van deze onderwijsaanpak zijn:

• er wordt onvoldoende aandacht besteed aan de ontwikkeling van verbeeldingskracht, creativiteit, communicatieve vaardigheden;
• voor kleuters is het spel de belangrijkste activiteit, maar Montessori was van mening dat speelgoed het kind geen praktische voordelen oplevert;
• de school binnenkomt, is het voor de student moeilijk om zich aan te passen aan een andere optie van interactie met de leraar;
• kinderen leren kleine verhaaltjes kennen die een idee geven van goed en kwaad, leren hen om uit verschillende levenssituaties te komen;
• Montessorischoolde kinderen vinden het soms moeilijk om zich aan te passen aan de discipline van een traditionele school;
• het systeem biedt geen fysieke oefeningen, dus kinderen hebben geen fysieke activiteit.

Kenmerken van de scheiding van het Montessori-klaslokaal

Het belangrijkste element van de pedagogie van de auteur is de ontwikkelomgeving: alle apparatuur en meubels moeten strikt overeenkomen met de lengte, leeftijd en verhoudingen van het kind. Kinderen moeten zelfstandig omgaan met de noodzaak om objecten in de kamer te herschikken, terwijl ze dit zo stil mogelijk doen om anderen niet te storen. Dergelijke acties ontwikkelen volgens Montessori perfect motorische vaardigheden.

Studenten krijgen de vrijheid om de plaats te kiezen waar ze gaan studeren. De kamer moet veel vrije ruimte hebben, toegang tot frisse lucht, goed verlicht zijn. Panoramische beglazing is welkom om het daglicht te maximaliseren. Tegelijkertijd moet het interieur elegant en mooi zijn, met een rustig kleurenpalet dat de aandacht van kinderen niet afleidt. Verplicht gebruik van kwetsbare objecten in een omgeving zodat kinderen ze leren gebruiken en hun waarde begrijpen.

Voorziet noodzakelijkerwijs in de mogelijkheid om water te gebruiken door studenten, hiervoor worden gootstenen geïnstalleerd op een hoogte die toegankelijk is voor de kinderen. Leermiddelen bevinden zich op ooghoogte van de leerlingen, zodat ze deze zonder hulp van volwassenen kunnen gebruiken. In dit geval moet al het materiaal dat aan kinderen wordt verstrekt één voor één zijn – dit leert het gedrag van kinderen in de samenleving, om rekening te houden met de behoeften van andere mensen. De basisregel voor de exploitatie van materialen is degene die het voor het eerst heeft gebruikt. De jongens moeten kunnen onderhandelen, met elkaar kunnen wisselen..

De ontwikkelomgeving is onderverdeeld in verschillende zones, waarvoor elk specifieke lesmaterialen worden aangeboden. Het zijn speelgoed en objecten gemaakt van natuurlijke materialen. Het systeem van de auteur identificeert de volgende hoofdgebieden:

• praktisch;
• zintuiglijk;
• taalkundig;
• Wiskundig
• ruimte.

Echte zone

Dit studiegebied wordt ook praktisch genoemd. De belangrijkste functie van de materialen hier is om kinderen te leren in huishoudelijke aangelegenheden, om hygiënegewoonten te vormen. Klassen in de echte zone helpen kinderen te leren:

• voor jezelf zorgen (van kleding wisselen, koken, etc.);
• communiceren met andere studenten, de leraar;
• zorgen voor dingen (de bloemen water geven, de kamer schoonmaken, de dieren voeren);
• beweeg op verschillende manieren (loop de lijn, stil, enz.).

Gewoon speelgoed op het oefenterrein is niet welkom en al het trainingsmateriaal moet echt zijn. Kinderen krijgen aangeboden:

• vaten voor transfusie van water;
• ingemaakte bloemen binnenshuis;
• bodyboards of “smart boards”;
• schaar;
• snijbloemen;
• gieters;
• tafelkleden;
• schep met een bezem;
• stroken die aan de vloer blijven plakken (jongens lopen erop en dragen verschillende voorwerpen).

Sensorische ontwikkelingszone

Dit deel gebruikt materialen voor de ontwikkeling van zintuiglijke waarneming, met behulp waarvan de baby ook fijne motoriek traint. Het gebruik van deze dingen bereidt kinderen voor op kennismaking met verschillende vakken die op school worden gegeven. In de zone van sensorische ontwikkeling worden gebruikt:

• oproepen, geluidscilinders;
• blokken met in-cilinder cilinders, bruine trap, roze toren, etc .;
• kleurenplaten;
• tabletten met verschillende gewichten (geleerd om de massa van objecten te onderscheiden);
• dozen met geuren;
• warme kannen;
• ruwe tabletten, toetsenbord, verschillende soorten stoffen, een bord voor palpatie;
• sorteerders, sensorzakjes, biologische ladekast, ontwerper;
• smaakpotten.

Wiskundige zone

Dit deel van de kamer is verbonden met het zintuiglijke: de baby vergelijkt, organiseert, meet objecten. Materialen zoals staven, een roze toren, cilinders bereiden perfect voor op de assimilatie van wiskundige kennis. Op dit gebied wordt uitgegaan van interactie met een specifiek materiaal, wat het leren van wiskunde vergemakkelijkt. Gebruik hiervoor:

• structurele driehoeken, geometrische ladekast;
• kralenkettingen (helpen bij het bestuderen van lineaire getallen);
• cijfers, numerieke staven van ruw papier, spindels (nodig voor de kleinste die niet bekend zijn met cijfers van 0 tot 10);
• een toren van veelkleurige kralen (ik introduceer het kind bij nummers van 11 tot 99);
• numeriek en gouden materiaal van kralen (in combinatie leren de kinderen het decimale systeem);
• tabellen met wiskundige acties, merken.

Taalzone

De materialen die worden gebruikt in de rol van sensorische ontwikkeling dragen bij aan de spraak van de baby, daarom zijn deze 2 zones ook nauw verwant. Leraren die volgens de Montessori-methode in kleuterscholen en ontwikkelingscentra werken, bieden kinderen dagelijks spelletjes en oefeningen voor de ontwikkeling van spraak, bewaken de juiste uitspraak en het woordgebruik. In dit geval worden verschillende rollenspellen en creatieve spellen gebruikt, waarbij de kinderen verhalen leren schrijven, acties en objecten beschrijven, enz. Om lees- en spreekvaardigheid te ontwikkelen, gebruiken ze:

• boeken
• broedeieren;
• brieven van ruw papier;
• dozen met figuren voor intuïtief lezen;
• beweegbaar alfabet;
• handtekeningen bij items;
• kaarten met de afbeelding van verschillende objecten;
• metalen inlegfiguren.

Ruimtezone

Dit is onderdeel van de klas waar kinderen leren over de omgeving. De leraar moet er rekening mee houden dat de opbouw van de les abstract is. Vaak krijgen kinderen een levendig voorbeeld aangeboden met een of ander fenomeen, waardoor hij zelfstandig tot bepaalde conclusies komt. In de ruimtezone werken ze met:

• literatuur met informatie over een bepaald onderwerp;
• kalenders, tijdlijn;
• indeling van het zonnestelsel, continenten, landschappen;
• classificatie van dieren en planten;
• materialen voor experimenten.

Montessori-methode thuis

Om de methodologie toe te passen, moeten ouders een geschikte atmosfeer voor de baby creëren – om zonering van de ruimte te doen. Een plek voor individuele lessen is uitgerust met didactisch materiaal, dat volwassenen helpt de orde te bewaren, en het kind is goed thuis in ‘speelgoed’. Vijf hoofdgebieden zijn vrij gelegen, zelfs in een kleine kamer, de belangrijkste vereiste is dat alle vakken zijn geordend en toegankelijk zijn voor de student. Om te slagen in het onderwijzen van een kind volgens de Montessori-methode, worden aan de zones de volgende eisen gesteld:

1. Praktisch Kinderen krijgen er basisvaardigheden in. Borstels, stoffer, knopen, schoenveters, schoenpoetskits, enz..
2. Zone van perceptie. Elementen moeten verschillen in vorm, kleur, maat, gewicht (doppen, flessen, dozen, potten, etc.). Kleine voorwerpen helpen bij het ontwikkelen van fijne motoriek, trainen bewegingen, ontwikkelen geheugen, aandacht.
3. Wiskundige hoek. Onderwerpen moeten hun abstract denkvermogen verbeteren, doorzettingsvermogen en geduld oefenen. Materialen zijn sets geometrische vormen, telstokken, etc..
4. Taalzone. Het kind krijgt alles wat nodig is om te schrijven en te lezen – blokjes, volumeletters, alfabet, schriften.
5. Ruimtegedeelte. Introduceert de wereld (natuurmysteries, weersomstandigheden, etc.). Het materiaal is kaarten, figuren of afbeeldingen van dieren, stenen, schelpen, boeken, enz..

Onderdelen die nodig zijn voor thuisonderwijs

Het leerproces is gebaseerd op de interactie van de student met het materiaal, dat alle voorwerpen kan zijn – speciaal gekocht of gemaakt speelgoed, huishoudelijke artikelen (potten, doeken, borstels, enz.), Boeken, driedimensionale cijfers en letters, geometrische vormen, verven, plasticine. Een belangrijk element in de Montessori-techniek zijn muzikale begroetingen, die helpen bij het kiezen van eenvoudige acties voor elke zin die gemakkelijk door de baby kunnen worden herhaald. Dit biedt de mogelijkheid om fysieke activiteitsklassen aan te vullen, geheugen te ontwikkelen.

Het Montessori-systeem kan desgewenst worden gebruikt bij het opvoeden van kinderen thuis. Ouders kopen of maken al het benodigde training- en spelmateriaal met hun eigen handen. Kinderliedjes zijn gemakkelijk te vinden en te downloaden van internet. Het enige dat van de ouders nodig is, is de indeling van de klas en passieve hulp aan het kind tijdens de lessen. Tegelijkertijd is een groot voordeel van de techniek de veelzijdigheid, dat wil zeggen dat zelfs kinderen van verschillende leeftijden tegelijkertijd speelplekken kunnen beoefenen en verschillende oefeningen kunnen uitvoeren.

Montessori-methode voor kinderen vanaf 1 jaar

In dit stadium wordt de vingerbeweging getraind en gaat de ontwikkeling van sensorische waarneming door. Daarnaast krijgen kinderen basiskennis van orde. Het Montessori-systeem voor de kleinste omvat het gebruik van veilige materialen en spellen gemaakt van natuurlijke grondstoffen (hout, rubber, stoffen). Een baby van 1 jaar en ouder kan zich al concentreren, herhaalt actief acties voor volwassenen en leert acties te associëren met gevolgen.

Speciale oefeningen

Montessori’s techniek past harmonieus in elk systeem van familierelaties. Het kind hoeft niet gedwongen te worden om enige actie uit te voeren, in plaats daarvan meer te volgen wat hij bereikt dan hij graag doet, en de energie in de goede richting te sturen. Hiervoor kun je creatieve, logische, didactische spellen gebruiken. Bijvoorbeeld:

1. Geheime doos. Vouw grote kruiken, flessen, kleine dozen in. Doe iets kleins in elk van de items. Door objecten te draaien en te onthullen, trainen kinderen fijne motoriek.
2. Vissen. De kruimels worden gebruikt om het favoriete speeltje in een diepe / brede kom te leggen, bedekt met ontbijtgranen, pasta. Bovendien worden kastanjes, kleine kegels en andere items begraven in de bulkinhoud. De student moet het verborgen vinden.
3. Artiest. Druk de patroonsjabloon af, geef deze samen met stukjes gekleurd papier aan de kruimel. Smeer de figuur in met lijm en bied aan om hem te versieren met gekleurde stukjes.

Spelletjesbibliotheek voor een kind van 2 tot 3 jaar

Naarmate de kinderen opgroeien, zou de rol van ouders steeds meer in een oplettende positie moeten komen. Op de leeftijd van 2-3 jaar begrijpen de jongens al dat je moet leren om een ​​bepaald resultaat te bereiken en dat het leerproces voor hen interessant wordt. Geschikte spellen zijn:

1. Puzzels Snijd oude ansichtkaarten in 4-6 delen, laat de kruimel zien hoe ze in één foto kunnen worden gevouwen en bied aan om te herhalen.
2. Constructor Er worden flarden stof, kiezels, kralen, touwen enz. Gebruikt De taak van de ouders is het kind van materiaal te voorzien en te observeren. De kleine pean zelf zal een manier vinden om ze te combineren.
3. Sorteerder. De game is ontworpen om de kruimels te leren dat elk item in het huis zijn eigen plaats heeft. Bovendien zal de baby eraan wennen om dingen te groeperen op kleur, methode van aanbrengen, grootte. Voorzie het van verschillende objecten, korsten en lades, stel de regels in en laat de plaats van elk item meerdere keren zien.

Controversiële Montessori-methoden

Het belangrijkste voordeel van de techniek is de onafhankelijke ontwikkeling van het kind, met een comfortabele snelheid, zonder de strikte tussenkomst van volwassenen. Er zijn echter verschillende controversiële aspecten die de effectiviteit van het Montessori-systeem in twijfel trekken, bijvoorbeeld:

1. Het onderwijs is meer gericht op mentale ontwikkeling, terwijl de fysieke aandacht tot een minimum wordt beperkt.
2. De meeste handleidingen ontwikkelen analytisch, logisch denken, fijne motoriek en intelligentie. Emotionele en creatieve sferen worden praktisch niet beïnvloed..
3. Gesloten Montessori-methodiek is niet geschikt voor gesloten, verlegen kinderen. Het gaat om onafhankelijkheid en vrijheid, en rustige kinderen zullen waarschijnlijk niet om hulp vragen als ze plotseling iets niet kunnen..
4. Leraren merken op dat kinderen zich na training op dit systeem nauwelijks aanpassen aan schoolomstandigheden.