Ondergeschikte aansprakelijkheid van de oprichter, directeur en beheerders

Als u erachter wilt komen wat subsidiair aansprakelijk is, beschouwen we een onaangename situatie waarin de schuldenaar de schuldeiser niet kan betalen voor zijn verplichtingen. Er kunnen verschillende andere opties zijn voor de ontwikkeling van de actie, maar in ieder geval, als er andere meldingsplichtige personen zijn, rust de last van de uitstaande schuld op hen. Deze vorm van subverantwoordelijkheid is wettelijk vastgelegd in het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie om de belangen van het slachtoffer te beschermen en wordt daarom vaak gebruikt in de rechtspraktijk.

Wat is subsidiaire aansprakelijkheid

De oorsprong van het woord “dochteronderneming” verklaart goed de betekenis ervan, omdat het Latijnse analoog “subsidiarus” “reserve of hulp” betekent. De dader draagt ​​immers zelf de hoofdverantwoordelijkheid en de subsidiaire vorm vult deze alleen aan en verhoogt de bescherming van de belangen van het slachtoffer, met een compenserende oriëntatie. Het is belangrijk dat een persoon die onder deze verantwoordelijkheid wordt gebracht, geen overtreding begaat. Zo moet volgens artikel 363 van het burgerlijk wetboek een leninggarant ook verantwoordelijk zijn voor niet-ontvangen schulden.

De oprichter

De substantieelheid die in de wetgeving is bepaald in geval van faillissement van een onderneming of organisatie strekt zich uit tot een breed scala van rechtgevende instructies. Naast de oprichters omvat dit ook leden van bestuursorganen, een beroepsvereniging of een volledig partnerschap, dus als de onderneming zelf haar schulden niet kan betalen in geval van faillissement, kan de verantwoordelijkheid worden overgedragen aan deze mensen.

Volgens de huidige formulering van het Burgerlijk Wetboek is de eigenaar van de vennootschap niet aansprakelijk voor haar verplichtingen. Het lijkt erop dat de ideale situatie voor ondernemers in geval van erkenning van insolventie, maar een dergelijk succesvol resultaat is alleen mogelijk als wordt bewezen dat het ontstaan ​​van een kritieke situatie in het bedrijf niet de schuld is van de oprichter, anders zal hij moeten deelnemen aan het aflossen van de schuld.

Manager van de schuldenaar

Het hoofd van de schuldenaar (algemeen directeur) ondergeschikt maken aan de aansprakelijkheid is vergelijkbaar met de situatie bij de oprichters van de onderneming. Hier is ook bewijs vereist dat de persoon betrokken is bij schendingen die in de wet zijn omschreven. Dergelijke schendingen omvatten bijvoorbeeld onvoldoende opslag door de directeur-generaal van boekhoudbescheiden die verlies of schade mogelijk maakten..

Trustees of ouders van een minderjarige

De wet voorziet in subsidiaire aansprakelijkheid van ouders en gelijkwaardige personen (voogden) voor schade veroorzaakt door minderjarige kinderen. Tegelijkertijd zijn ouders voor een kind onder de 14 jaar volledig aansprakelijk voor schade en voor kinderen van 14 tot 18 jaar alleen als de tiener geen inkomsten (of eigendommen) heeft voor financiële compensatie.

Wettelijke regeling van bijkomende verplichtingen

Het concept van “subsidiaire aansprakelijkheid” is relatief recent – in 1995 – op juridisch gebied geïntroduceerd. Dit betekent echter niet dat hij er niet eerder was. Andere termen werden gebruikt voor de naam, bijvoorbeeld “aanvullende aansprakelijkheid” of “eenvoudige garantie”. De inhoud van artikel 399 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie beschouwt de basisbepalingen van aansprakelijkheid op subsidiaire basis (ongeveer een dozijn secties en paragrafen van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie gaan in op de toepassingsregels). Deze bepaling is ook vastgelegd in een aantal andere wetten, bijvoorbeeld “On Insolvency (Faillissement)”.

Bij bijkomende aansprakelijkheid

Door aanvullende (reserve) functies uit te oefenen, ontstaat er niet onmiddellijk een schuldverplichting bij het verschijnen van een schuld, maar na bepaalde gebeurtenissen. Het belangrijkste punt hier is dat de hoofdschuldenaar zijn verplichtingen niet nakomt wanneer hij om de een of andere reden niet kan betalen:

• een 15-jarige tiener brak een etalage en heeft geen eigen geld;
• een man nam een ​​lening voor een auto, maar bleef zonder werk en dit belet hem te betalen;
• de rechtspersoon is in faillissement en het onroerend goed van de instelling dekt de schuld niet.

In dit geval worden vorderingen ingediend tegen de subsidiaire verweerder – in de beschouwde situaties zijn dit de ouders, garant en oprichters van de rechtspersoon. Bij de beslissing over de betaling van een schuld kan een dergelijke verweerder de hele argumentatiebasis en bezwaren van de hoofdschuldenaar tegengaan, als dit hem helpt de betalingsprocedure te optimaliseren – de wetgeving staat dit toe.

Aansprakelijkheidsvoorwaarden

De verklaring van deelverantwoordelijkheid bij faillissement van een onderneming vindt niet automatisch plaats, maar alleen als aan bepaalde voorwaarden is voldaan. Voor de algemeen directeur, oprichters of de voorzitter van de liquidatiecommissie zijn deze voorwaarden:

• onwettige schending van hun plichten en rechten van derden;
• bewezen schuldige partij;
• de aanwezigheid van verliezen of schade;
• een duidelijk verband tussen de onrechtmatige activiteit van de dader en de negatieve gevolgen.

Beperkingen

Artikel 400 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie behandelt de kwestie van beperking van aansprakelijkheid. Het zal voor ondergeschikte debiteuren interessant zijn te vernemen dat de wetgeving grenzen stelt aan bepaalde soorten verplichtingen die de betalingsregeling vereenvoudigen en de betrouwbaarheid van de omzet van onroerend goed vergroten. Dergelijke limieten kunnen verband houden met de redenen waarom verliezen helemaal niet kunnen worden vergoed, vergoeding van slechts reële schade of een deel daarvan. De wet stelt preferentiële voorwaarden vast voor de vergoeding van verliezen voor energiebedrijven, communicatie- en transportbedrijven..

Soorten bijkomende verplichtingen

Er zijn juridisch twee soorten subverantwoordelijkheid, die contractueel of niet-contractueel kunnen zijn. Een eerste vereiste is de ondertekening van een speciale overeenkomst waarin de voorwaarden voor het begin van deze verplichting zijn vastgelegd. Er zijn geen contracten vereist voor niet-contractuele aansprakelijkheid – de wetgeving heeft deze criteria al gedefinieerd.

Contractuele aansprakelijkheid

Het meest voorkomende voorbeeld van contractuele aansprakelijkheid is de tevredenheid van schuldeisers in een situatie waarin de oorspronkelijke schuldenaar dit weigert. Tegelijkertijd is juist het feit van de weigering (of het uitblijven van een antwoord binnen de voorgeschreven tijd) belangrijk om ervoor te zorgen dat de betalingsaanvraag zich uitstrekt tot de garant. In dit stadium maakt het niet uit of de hoofdschuldenaar zelfstandig kan betalen (heeft hij de nodige bezittingen etc.). De borg is betrokken bij het juridische proces, waarbij wordt bepaald wie de last van de nakoming draagt.

Niet contractueel

Gezien de niet-contractuele vorm merk je meteen dat het totaal verschillende situaties betreft – faillissement van bedrijven en ouderlijke verantwoordelijkheid. Het verbindende beginsel, dat deze verschillende gevallen samenbrengt, is de afwezigheid van de noodzaak van juridische consolidatie van de taken van een extra verweerder (met behulp van een overeenkomst, enz.), Die op het feit worden toegepast. Er zijn bijvoorbeeld geen contracten vereist voor ouders om verdachte te worden in geval van schade door een tiener van 14 tot 18 jaar oud.

Aanhouden tot ondergeschikte aansprakelijkheid

In 2013 hebben de wijzigingen in de wet “Insolventie (faillissement)” de invloed van invloed op controlerende personen die volgens de nieuwe regels zelf hun onschuld moeten bewijzen, aanzienlijk versterkt. Maar zelfs in dit perspectief zal het zoeken naar een directe causale relatie tussen het handelen van de CEO en het faillissement van de organisatie niet altijd eenvoudig zijn. De verantwoordelijkheid van de ouders van minderjarigen of borgstellers in dit verband leggen is niet zo’n moeilijk proces.

De procedure voor het aantrekken

Betrokkenheid bij deelverantwoordelijkheid, zelfs als het gaat om gedocumenteerde contractuele relaties, is een veelzijdig proces dat begint met het opstellen van een verklaring voor de rechtbank. Moeilijkheden bij het aantrekken van de oprichter of directeur van een bedrijf impliceren automatisch juridisch advies (of een completere deelname van specialisten), voor een meer succesvolle promotie van de zaak.

Afhaalprocedure

Ongeacht of we het hebben over de ouders van een minderjarige dader, een borg voor een gewetenloze kredietgever of controlerende personen van de organisatie, de inning van aanvullende aansprakelijkheid impliceert rechterlijke toetsing. In dit geval wordt de specifieke schuldgraad en het bedrag van de financiële vergoeding bepaald. In sommige gevallen kan de beslissing in het voordeel van de verweerder zijn, waardoor hij wordt vrijgesteld van betalingen.

Bijkomende aansprakelijkheid bij faillissement van een rechtspersoon

Hoewel subsidiaire (aanvullende) aansprakelijkheid duidelijk wordt gedefinieerd door de toepasselijke wetgeving, zijn er vele opties voor bestuurders en oprichters om dit te vermijden, of in ieder geval om betalingen te minimaliseren. Daarom, als u erover nadenkt hoe u de directeur tot dochteraansprakelijkheid kunt brengen, bereid u dan voor dat dit aanzienlijke inspanningen kan vergen..

Een regisseur aantrekken

Gezien de procedure om het hoofd of de oprichter van de schuldenaar tot voldoende toereikendheid te brengen, is het belangrijk te weten dat dit proces in de overgrote meerderheid van de gevallen alleen de faillissementsprocedure volgt. Het faillissement kan worden ingesteld door een curator of de belastinginspectie. U moet zich er echter duidelijk van bewust zijn dat dit een grote tijdsinvestering met zich meebrengt, dus als het belangrijkste doel is om een ​​onbetaald salaris te ontvangen, is het gemakkelijker om dit te doen door contact op te nemen met de arbeidsinspectie.

Verklaring van subsidiaire aansprakelijkheid

In de regel wordt door de curator, onder begeleiding van de beslissing van de crediteurenvergadering, een verklaring over het toereikend maken van de controlerende personen van de schuldenaar ingediend. De tekst van de aanvraag moet de artikelen van de wet vermelden op basis waarvan dit document wordt ingediend, en het meest omvangrijke verhaal moet volledige informatie bevatten over schendingen door specifieke controlerende personen.

Alle beschuldigingen moeten worden ondersteund door een juridisch advies van deskundigen en gegevens uit financiële analyse waaruit blijkt dat de afname van de boedel te wijten was aan de schuld van de directeur (of oprichter). Op basis van de wet “Insolventie (faillissement)” is het mogelijk om controlepersonen aan te trekken tot aanvullende aansprakelijkheid. Tegelijkertijd is het erg belangrijk dat op dit moment een faillissementsgoederen worden gevormd en verdeeld, dus haast u niet door een dergelijke verklaring in te dienen.

Implicaties voor de directeur

Een herziening van de uitspraken van de arbitrage-rechtbanken van Rusland zal snel aantonen dat, volgens de bestaande praktijk, bedrijfsdirecteuren niet vaak worden vervolgd wegens toereikendheid, ook al worden dergelijke personen a priori schuldig bevonden aan faillissement van de onderneming! Er bestaat echter nog steeds een waarschijnlijkheid van sancties, dus controlerende personen mogen het beroep op de insolventie van de onderneming niet uitstellen. Anders vergroot dit de mogelijkheid dat een rechterlijke beslissing de achterstelling erkent en het bedrag voor betaling vaststelt.

Hoe subsidiaire aansprakelijkheid van het hoofd van de schuldenaar te vermijden

Er zijn een aantal acties die de CEO zullen helpen voorkomen dat ze worden vervolgd. Anticiperend op het faillissement moeten transacties van twijfelachtige aard met de overdracht van activa van de onderneming worden vermeden of moet hun noodzaak zo efficiënt mogelijk worden gerechtvaardigd. Het is ook belangrijk om de belastinginning tijdig aan te vechten, omdat dit ook tot sancties kan leiden. In veel gevallen is een voorlopig beroep op een arbitrage-advocaat nodig om de toestand van de onderneming vóór faillissement te beoordelen.

Wat is het verschil tussen hoofdelijke aansprakelijkheid

De Russische wetgeving maakt duidelijk onderscheid tussen dochteronderneming en hoofdelijke aansprakelijkheid, die in elk van deze gevallen de verschillende acties van de schuldeiser bepaalt. In het geval van hoofdelijke aansprakelijkheid hebben alle deelnemers gelijke verplichtingen om de schuld terug te betalen, en heeft de schuldeiser het recht om tegelijkertijd betalingen te ontvangen van iedereen of van iemand alleen. In geval van subverantwoordelijkheid zal het mechanisme anders zijn, waarbij een voorwaarde voor implementatie de weigering van de hoofdschuldenaar is om de schuld te betalen.