Dakbedekking is niet de enige barrière tegen het binnendringen van vocht in het ondersteuningssysteem en de isolatiecake. De basis van bescherming tegen condensatie en het binnendringen van resten van atmosferische neerslag wordt gevormd door waterdichtheid. Wat het gebeurt en hoe u de installatie correct uitvoert, zijn de belangrijkste onderwerpen van onze recensie van vandaag..
Waterdichtheidstaken
Dakbedekkingen bieden, op enkele uitzonderingen na, geen absolute dakbescherming tegen bevochtiging. De organisatie van een extra hydrobarrière direct onder de kist heeft meerdere doelen tegelijk:
- Als het mogelijk is om het dauwpunt naar de rand van de dakbedekking te verplaatsen, valt condensatie op het spantensysteem en isolatie uitgesloten;
- Bij het gebruik van bekledingsmaterialen zoals leisteen, dakbedekkingen met naden of metalen dakpannen is het weglekken van regen of smeltwater dat er naar beneden stroomt uitgesloten;
- Er wordt gezorgd voor bescherming van minerale isolatie tegen weersinvloeden;
- Elimineert het risico van beschadiging van het daksysteem door beschadiging van de coating of installatiefouten.
De behoefte aan een apparaat onder een waterdichte coating wordt bepaald door twee algemene gevallen van het type dak te beschouwen – koud of warm. Met andere woorden, waterdichtheid moet aanwezig zijn in de samenstelling van de warme daktaart, dat wil zeggen met een thermische beschermingsriem. Een uitzondering op deze regel zijn daken, waarvan de isolatie werd uitgevoerd volgens een zorgvuldige thermische engineeringberekening, waarbij het dauwpuntcoördinatenbereik volledig binnen de hydrofobe laag ligt..
Bij een koud dak is waterdicht maken meestal niet nodig. Als de installatie van de coating wordt uitgevoerd in overeenstemming met de aanbevelingen van de fabrikant, is condensatie van dagelijkse temperatuurdalingen de enige bron van vocht in de ruimte onder het dak. De vorming ervan kan alleen worden verwaarloosd als er wordt gezorgd voor intensieve ventilatie van de ruimte onder het dak..
Typen en reikwijdte
Bij het kiezen van het type waterdichtheid, moet men van algemene naar bijzondere gevallen gaan. Over het algemeen kunnen materialen voor het waterdicht maken van daken worden geclassificeerd volgens de volgende criteria:
- Montagemethode. Dit kan lijmen, oplassen, spuiten of mechanisch bevestigen zijn. Dit criterium moet overeenkomen met het type isolatie (het is onmogelijk om over polystyreenschuim te smelten) en het materiaal dat wordt gebruikt voor de dakbedekking.
- Het vermogen om waterdamp door te laten. In sommige gevallen heeft het geen zin om een complex krattensysteem te maken met twee ventilatiecircuits, het is veel gemakkelijker om ervoor te zorgen dat met vocht verzadigde lucht wordt afgevoerd door een diffuus of superdiffuus membraan dat stoom kan passeren en waterdruppels kan vasthouden die aan de buitenkant vallen.
- Optimale thermische werking. Het materiaal moet bestand zijn tegen verwarming van het dak door zonlicht en tegelijkertijd zijn eigenschappen behouden bij lage temperaturen.
- Mechanische sterkte en onderhoudbaarheid. Tijdens de installatie van de dakbedekking kan de waterdichtheid worden blootgesteld aan aanzienlijke belastingen, deze moet zijn integriteit behouden tot de voltooiing van de vloerbedekking.
- Naadloos. Voor hellingen met een hellingshoek van minder dan 15 ° is dit een verplichte vereiste, omdat bij een lek water de tijd heeft om een weg onder het dak te vinden. In het geval van het gebruik van gewalste en gelaste materialen, is het vereist om een solide overlapwaarde te bieden – ongeveer 20 cm, wat uiteindelijk resulteert in een aanzienlijke overbesteding van materialen.
Aanbrengen van coating waterdicht maken
Het meest specifieke type waterdichtheid wordt beschouwd als naadloze coatings die worden aangebracht op een continue mantel of basis. Hierbij kunnen drie hoofdvariëteiten worden onderscheiden:
- atmosferisch verhardende bitumineuze mastiek;
- bitumineuze smelt;
- spuitmaterialen.
In de eerste twee gevallen vindt de aanvraag plaats volgens een relatief eenvoudig schema. Het belangrijkste is om een hoge hechting te garanderen door stof, vuil en olievlekken van het kratoppervlak te verwijderen. Soms wordt toegepast om de houten basis te slijpen voor het oplichten, het is ook mogelijk om te verwerken met primers, die qua samenstelling compatibel zijn met het waterdichtmakende materiaal.
Mastiek en bitumineuze smelten behoren tot de meest bewezen en effectieve soorten waterdichting. Ze worden voornamelijk gebruikt voor daken met een lage hellingshoek, maar ook voor platte en omgekeerde daken. Als dit type waterdichting vervolgens een afgewerkte dakbedekking wordt, moet de dikte ervan minimaal 15-20 mm zijn en moeten er minimaal twee lagen versteviging met karton (teerpapier) of glasvezel worden gelegd. Als de waterdichting wordt beschermd tegen weersinvloeden en mechanische invloeden, is een laag van 2-3 mm voldoende. Versterking is alleen vereist bij een aanzienlijke temperatuurdaling in de winter, in de regel is dit merkteken van -15 ° С tot -20 ° С.
Spray-on isolatie op de Russische markt wordt vertegenwoordigd door vloeibare rubber- en polyureumverbindingen. De belangrijkste voordelen van deze methode zijn een hoge werksnelheid, weerstand tegen negatieve invloeden en een absolute mate van waterbescherming, die minimaal 20-30 jaar meegaat. Het is niet mogelijk om zelf zo’n hydrobarrière te plaatsen, hiervoor is speciale apparatuur nodig.
Installatie van membranen
Een kenmerk van membraanmaterialen is hun vermogen om stoom beperkt door te laten, terwijl ze water in een vloeibare toestand van aggregatie vasthouden. Diffuse membranen behouden dus het vermogen om de isolatie te ventileren, maar beschermen deze kwalitatief tegen condensatie.
De installatie van membranen moet zo worden uitgevoerd dat hun buitenvlak zich in de geventileerde ruimte bevindt. In dat geval moet voor een continue ventilatie langs het talud van de dakrand naar de nok in verticale richting worden gezorgd. Omdat in het klassieke dakbedekkingsschema de latten horizontaal zijn gerangschikt, met behulp van diffuse membranen, is het noodzakelijk om ze te bevestigen met afstandslatten, waardoor er ruimte overblijft voor ventilatie en naar beneden rollen waterdruppels.
Diagram van een daktaart voor een zadeldak met een klassiek houten spantensysteem: 1 – dakbedekkingsmateriaal; 2 – schaatsen; 3 – spant systeem; 4 – verticale latten om een ventilatiespleet te vormen; 5 – horizontale latten voor het bevestigen van het dakbedekkingsmateriaal; 6 – waterdicht maken
Bij superdiffuse membranen is deze eis niet zo streng. Door hun eigen poreuze structuur zijn ze in staat om een aanzienlijk deel van het vocht op te nemen en vervolgens bij beperkte ventilatie aan de lucht af te geven. De luchtruimte mag niet continu zijn, openingen die klein genoeg zijn vanwege het reliëf van het golfdakmateriaal. In beide gevallen is de installatie van ventilatieopeningen in het nokgebied echter verplicht..
De membranen worden horizontaal gerold vanaf de kroonlijst naar boven. De overlap tussen de membranen is van 50 tot 200 mm van verschillende fabrikanten en is aan beide zijden verlijmd. Kwaliteitsmaterialen hebben een zelfklevende rand verborgen onder de beschermende tape en overlappende rantsoenmarkeringen. Een van de verplichte vereisten voor de installatie van films en membranen is de afwezigheid van spanning bij bevestiging aan het spantensysteem. De vrije doorzakking helpt de manifestaties van temperatuurvervormingen te neutraliseren en zorgt voor een effectieve afvoer van opgehoopt water. Er zijn ook aanbevelingen voor het waterdicht maken van mechanische bevestigingspunten door universele afdichtingsmiddelen onder de drukstrip aan te brengen.
Met behulp van rolmaterialen
Dakbedekkingsmateriaal, waterdichte films en winddichte hydrofobe jute worden voornamelijk in verticale richting gelegd op hellingen met een helling van meer dan 40 ° en horizontaal met zachtere hellingen. De belangrijkste specificiteit van de installatie van rolwaterdichting is de grondige afdichting van overlappingen.
Dus bij het leggen van dakbedekkingsmateriaal draait een rand van een reeds opgerolde strook weg en warmt op tot zwarte glanzende bitumendruppels verschijnen. Vervolgens wordt er een aangrenzende strip tegenaan gedrukt en opgerold, die na stollen weer op het spantensysteem wordt gevouwen. Het nadeel van dakbedekkingsmateriaal is in dit opzicht een hoge kwetsbaarheid. Een praktischer alternatief is het zogenaamde lasdak, versterkt met rottende vezels of een geweven basis, bijvoorbeeld glasgeïsoleerd of SBS-doek. Bij het leggen van gewalst bitumineus materiaal op een stevige kist of plat dak, wordt het algemeen toegepast om de achterkant van de platen op te warmen voor verlijming over het hele gebied.
Bij het waterdicht maken met polymeerfolies met een homogene structuur, worden ze verzegeld met speciale lijmen. Aangezien de meeste films een niet-polaire polymeerstructuur hebben, is hun hechting alleen mogelijk na een speciale bewerking om de hechting te verbeteren. In de omstandigheden van bouwprojecten, de meest voorkomende etsing van de verlijmde gebieden met een chroommengsel of behandeling met sterke oplosmiddelen (tolueen, trichloorethyleen) met een korte verwarming met een constructie-haardroger. Na verwerking is verlijming met rubber of polyurethaanlijm mogelijk.
PVC-films hebben het nadeel van een laag hechtvermogen; ze kunnen ook een versterkende versterking hebben, bijvoorbeeld van glasweefsel. De kosten van een dergelijke waterdichting zijn veel hoger, wat wordt gecompenseerd door een hogere sterkte, levensduur en installatiesnelheid. Het bevestigen van films op het spantensysteem gebeurt naar analogie met membraanmaterialen: met afdichting van de bevestigingspunten en zonder spanning.
Passend bij het type dakbedekking
Als conclusie merken we op dat de keuze van het type dakafdichting en laagdikte bepaald dient te worden door het type dakbedekking dat wordt gebruikt. Budgetopties zoals metalen tegels of geprofileerde platen zijn dus grotendeels onderhevig aan verzwakking van de afdichtringen na verloop van tijd, en daarom moet de waterdichtheid eronder bestand zijn tegen een aanzienlijke hoeveelheid binnenkomend vocht. Hier verdient het de voorkeur om diffusiemembranen en PVC-films op weefselbasis te gebruiken..
Voor leisteen of bitumen gordelroos wordt het gebruik van dakbedekkingsmateriaal of het modernere analoog, glasgeïsoleerd, algemeen toegepast. Er is een groot risico op beschadiging van de dakbedekking zelf respectievelijk, de vochtstroom kan zelfs overvloediger zijn dan door de bevestigingspunten, vooral tijdens periodes van ontdooien van ijs- en sneeuwmassa’s. Meerdere lagen afgezette isolatie helpen om de waterdichte eigenschappen van het dak te behouden vóór reparaties.
Voor veel dakbedekkingsmaterialen mogen alleen de materialen worden gebruikt die door de fabrikant worden aanbevolen. Voor zachte tegels is het gebruik van waterdichtmakende materialen van derden bijvoorbeeld niet toegestaan, alleen een ondertapijt met merknaam. Dit komt door het feit dat de dakbedekkingsmaterialen waarvoor de garantie wordt gegeven geen coatings in de gebruikelijke zin zijn, maar complexe dakbedekkingssystemen die hun functies alleen efficiënt kunnen vervullen als alle componenten aanwezig zijn en de installatietechniek wordt nageleefd..
Wat zijn de meest gebruikte materialen en installatiemethoden bij dakafdichting? Ik ben geïnteresseerd in het verbeteren van mijn dak, maar weet niet waar te beginnen. Kan iemand mij hier meer informatie over geven?