Het huis is geïsoleerd met minerale wol, er is serieus geld in gestoken en er is veel tijd in gestoken, maar om de een of andere reden is er geen verwacht effect. De kamers zijn koud, de muren en daken zijn vochtig … Dit is een vrij veel voorkomende situatie voor onverantwoordelijke bouwers en te zuinige klanten. Maar het was alleen nodig om nog een stap te zetten – om de warmte-isolator te sluiten met membranen …
Elk jaar worden moderne huisvesting complexer en technologisch geavanceerder. Het is niet verrassend, omdat onlangs de vereisten voor isolatiematerialen, de kenmerken van bijna alle elementen van gebouwen en constructies aanzienlijk zijn toegenomen. Vooral de thermische isolatie van woongebouwen is in veel landen onderwerp van overheidsregulering geworden. Als gevolg hiervan zijn meerlaagse structuren met het gebruik van vezelisolatie wijdverspreid. Dit zijn framebuitenmuren, geventileerde gevels, geïsoleerde schuine daken en plafonds.
Een isolator op basis van minerale wol zelf heeft echter een betrouwbare bescherming nodig. Het is een feit dat winddruk, luchtvochtigheid, dampen van het pand de thermische eigenschappen van minerale wol en het gebouw als geheel aanzienlijk verminderen. Door het gebruik van constructiefolies en membranen kan de ontwerpefficiëntie van meerlaagse constructies behouden blijven, om de vorming van condensatie op de bouwelementen te vermijden. Ooit werden membranen een echte doorbraak in het bouwen van warmtetechniek, nu is het onmogelijk om een woongebouw voor te stellen zonder het gebruik van dit materiaal. Membranen hebben zich in de praktijk bewezen, ze worden steeds beter.
Hoe membranen werken
Waar is de isolatie bang voor?
Aangenomen wordt dat steenwol geen water opneemt, maar het bevat veel poriën en luchtkanalen, zodat vocht in het materiaal kan bewegen en erin kan blijven. De massa van steenwolisolatie kan tot 5% van zijn eigen gewicht toenemen. Vocht verdringt lucht van de vezels – de thermische isolatie-eigenschappen dalen (met 20-30% zelfs met één procent bevochtiging, zeggen veel technologen), er worden koude bruggen gevormd. Bij aanzienlijke temperatuurschommelingen bevriest het water herhaaldelijk en smelt het, zet het uit en vernietigt het de interne structuur van de isolatie. Als de omhullings- en afwateringsconstructies goed werken, kan water vanuit het pand in de watten diffunderen, als een product van menselijke activiteit, of naar buiten – met vochtige lucht.
Lucht kan van buitenaf doordringen in geïsoleerde gevels en daken en vervolgens onder invloed van wind en temperatuurdruk de panden in. De wind drukt niet alleen tegen de muren, maar zorgt ook voor wervelingen. Ergens wordt koude en vochtige lucht in de constructie geperst, ergens wordt het uit de isolatie gezogen en neemt warmte mee. Dit is hoe ongeplande infiltratie van constructies plaatsvindt met een verslechtering van hun thermische weerstand..
Geventileerde daken en gevels hebben luchtruimten die fungeren als convectiekanalen. De lucht die door de ventilatieopeningen stroomt, zelfs bij een lage bewegingssnelheid, “onttrekt” warmte aan de onbeschermde watten, waardoor de thermische isolatie van het gebouw als geheel onmiddellijk wordt verlaagd tot 30-40% van de ontwerpwaarden. Bovendien zijn convectieve luchtstromen in staat om bindmiddelen en vezels van de meeste soorten watten te “verweren”, waardoor ook de structuur van de isolatie wordt vernietigd..
Bijzondere eigenschappen van films en membranen
De belangrijkste taak van het bouwen van membranen is om bouwconstructies te beschermen tegen wind en luchtvochtigheid. Maar tegelijkertijd moeten de folies die op de buitenmuren en daken worden gebruikt, waterdamp doorlaten van het pand naar buiten. Vanuit het oogpunt van fysica is elk membraan een semi-permeabele film, een schaal die twee media van elkaar scheidt en het unidirectionele transport van stoffen van de ene zone naar de andere regelt.
Het belangrijkste kenmerk van de meeste bouwmembranen is de aanwezigheid in hun structuur van diffusielagen met microperforatie en microporiën, die waterdamp in één richting kunnen geleiden. Meestal hebben dampdoorlatende membranen een dunne functionele laag en een of meer beschermende lagen die zorgen voor fysische en chemische stabiliteit..
Sommige membranen (vaak bouwfolies genoemd) laten helemaal geen stoom of water door. Ze bestaan uit verschillende niet-geperforeerde polyethyleenlagen, meestal op een gaasrug. Dit is de zogenaamde “dampremmende laag”.
Bij het kiezen van constructiefilms en -membranen moet speciale aandacht worden besteed aan twee belangrijke consumenteneigenschappen:
- dampdoorlaatbaarheid
- vochtbestendigheid
Constructiemembranen zijn gemaakt van synthetische vezels (polypropyleen, polyethyleen) in de vorm van geweven textiel of niet-geweven stoffen. Afhankelijk van de taken kunnen bouwmembranen een enkellaagse of meerlaagse structuur hebben, inclusief een wapeningsnet van polyethyleenvezels of een extra aluminiumcoating. Met een kleine dikte hebben de membranen een zeer hoge sterkte en een lage rek. Ze zijn gedurende een bepaalde tijd bestand tegen ultraviolette straling, worden niet aangetast door schimmels en micro-organismen..
Sommige fabrikanten bieden membranen aan die niet alleen de luchtvochtigheid regelen, maar ook hun eigen weerstand tegen warmteoverdracht hebben, waardoor warmteverliezen in het gebied van luchtruimten kunnen worden gecompenseerd. Dit zijn meerlaags naaldgestikte materialen met een dikte van 10-15 mm, gemaakt op basis van polypropyleen.
De brandwerendheid van bouwfolies is ook een nogal relevant probleem, dat op twee manieren wordt opgelost. Er zijn membranen, polymere materialen die brandvertragers in bulk bevatten, de tweede optie is het impregneren van afgewerkte stoffen of het aanbrengen van beschermende verbindingen op hun oppervlak.
Een andere belangrijke nuance is de levensduur van het membraan. Het is duidelijk dat het membraan net zo lang moet werken als de omhullende structuur als geheel. Gebruik geen materialen waarvan de fabrikant zwijgt over de levensduur, of beperk deze tot 10-15 jaar.
De prestaties van de membranen worden aanzienlijk verminderd door veroudering van het materiaal bij hoge temperaturen. Gemeenschappelijke aangegeven indicatoren “tot + 80 °” zijn niet altijd voldoende, vooral niet in een geïsoleerd metalen dak, waar de temperaturen veel hogere waarden kunnen bereiken.
Een bouwmembraan is dus een film die dampen naar binnen of naar buiten laat, maar altijd water en wind tegenhoudt. Dit is de basis van filmtechnologie.
Soorten bouwmembranen
Afhankelijk van hun doel en, dienovereenkomstig, enkele structurele kenmerken, zijn bouwmembranen onderverdeeld in:
- dampscherm
- dampdoorlatend
Een dampremmende laag wordt geïnstalleerd vanaf de binnenkant van de isolatie, deze moet de watten isoleren van vochtdamp die optreedt in de gebouwen van het gebouw. Een voorbeeld van een toepassing is een warmte-isolerend dak of een overlap van de “zolder” -vloer, waarbij de watten van onderaf met een folie bedekt moeten worden. Ook wordt een dampremmende laag noodzakelijkerwijs gebruikt bij het isoleren van muren van binnenuit. Het dampremmende membraan heeft geen poriën en perforaties, hoe lager de dampdoorlatendheid, hoe beter. Deze materialen zijn ofwel versterkte of niet-versterkte polyethyleenfilm, soms met een laag aluminiumfolie. Merk op dat het gebruik van een dampremmende laag de luchtvochtigheid in het gebouw aanzienlijk verhoogt, dus er zal speciale aandacht moeten worden besteed aan de ventilatie van het pand..
Films met een anticondenslaag kunnen worden beschouwd als een afzonderlijk type dampschermmembranen. Ze worden gebruikt onder dakbedekkingsmaterialen die bang zijn voor corrosie – golfkarton, gegalvaniseerd ijzer, sommige soorten metalen tegels zonder binnencoating. Zo’n membraan laat geen dampen door naar kwetsbare metalen elementen. De anticondensfilm wordt met een ruwe textiele (absorberende) laag naar beneden gelegd, waar vocht zich ophoopt en geleidelijk wordt verwijderd zonder terugvloeien in de isolatie en zonder contact met het metaal. Er moet een opening van 20-60 mm zijn tussen dit membraan en watten..
Aan de buitenzijde van de isolatie worden dampdoorlatende (dampafgifte) membranen gebruikt. Ze dienen als bescherming tegen winddruk op de omhullende constructies en zijn een aanvullende waterdichtingslaag bij hellende daken, evenals gevels met lekkende bekledingselementen. Vanwege het feit dat dergelijke films fungeren als een buffer tussen de isolatie en de omgeving, is het noodzakelijk dat ze het vocht van de watten vrij in de geventileerde ruimte laten stromen. Een zekere dampdoorlatendheid van deze materialen wordt verzekerd door de aanwezigheid van microperforaties en microporiën. Hoe actiever de diffusie van stoom naar buiten, hoe beter, hoe droger en effectiever de isolatie zal zijn. In overeenstemming met de mate van dampdoorlatendheid zijn membranen onderverdeeld in:
- pseudodiffusie (tot 300 g / m22 per dag)
- diffusie (300-1000 g / m2)
- superdiffusie (vanaf 1000 g / m2)
Pseudo-diffusiemembranen hebben goede waterdichtheidseigenschappen, daarom worden ze vaker gebruikt als externe onderdak en met de organisatie van een verplichte ventilatiespleet eronder. Het gebruik van dergelijke folies als externe dampremmende laag voor de gevel is een vergissing vanwege de minimaal toelaatbare doorvoer. Feit is dat bij droog weer de microporiën verstopt kunnen raken met stof uit de ventilatiespleet. Hierdoor wordt vocht niet volledig uit de isolatie verwijderd en is condensatie mogelijk.
Diffusie- en superdiffusiemembranen zijn vrij van dit nadeel. Hier worden de kenmerken van de dampdoorlaatbaarheid, zoals ze zeggen, “met een marge” weergegeven. Bovendien worden dampen afgevoerd via grotere geperforeerde microgaatjes die niet vatbaar zijn voor verstopping. Deze materialen hebben geen extra ventilatiespleet onderaan nodig, waardoor het niet nodig is om allerlei tengellatten en extra latten te monteren.
Een speciaal type dampafgiftemateriaal zijn volumetrische diffusiemembranen. Door zijn volumetrische structuur (de hoogte van driedimensionale matten gemaakt van polypropyleenfilamenten is 8 mm) is dit membraan een specifieke scheidingslaag die zelf een ventilatiespleet vormt en de afvoer van condensaat van het metalen dak vergemakkelijkt. In feite vervult het dezelfde functie als een dampremmende film met een anticondenslaag, alleen laat het vocht uit de isolatie ontsnappen. Het is een feit dat op metalen dakplaten met een kleine hellingshoek (3-15 °) het condensaat dat van onderaf is gevallen niet naar beneden stroomt en niet naar beneden druppelt, maar in direct contact staat met de zinklaag en het vernietigt. Het volumetrische membraan wordt met spijkers op een stevige ondergrond bevestigd.
De belangrijkste fabrikanten van diffusiemembranen voor daken en gevels produceren producten die qua technische en operationele kenmerken relatief vergelijkbaar zijn. De verschillen hebben alleen betrekking op functionaliteit, kosten en kwaliteit van hun films. Dit komt door de eigenaardigheden van technologische processen, het type grondstoffen en additieven, het type isolatiefilms, het aantal lagen en methoden voor hun hechting..
Veelgestelde vragen over het plaatsen van bouwmembranen
Aan welke kant van de isolatie het membraan moet worden bevestigd?
Op de geïsoleerde gevel is minerale wol alleen van buitenaf bedekt met stoomfilms.
In geïsoleerde dakconstructies worden diffusie-, anticondens- of volumetrische membranen bovenop minerale wol gemonteerd, vergelijkbaar met installatie in geventileerde gevels.
Dakelementen zonder isolatie worden beschermd met dampremmende membranen vanaf de onderkant van de spanten.
Als de muren van binnenuit geïsoleerd zijn, is een doorlopende dampremmende laag nodig – een niet-geperforeerde folie wordt vanaf de zijkant van de kamer over de watten gelegd.
De isolatie van de bovenverdieping met een koude zolder erboven wordt van onderaf afgesloten door een dampremmende laag.
Aan welke kant het membraan moet worden gelegd?
Dampschermfolies zijn meestal tweezijdig (ongeacht naar welke kant het materiaal is gericht), maar er zijn uitzonderingen. Anticondens-membranen zijn in de kamer bevestigd met een absorberende laag van textiel. Gemetalliseerde films zijn ook eenzijdig – de folie moet naar de kamers gericht zijn.
Installatie van damp (diffusie) membranen aan de ene of de andere kant moet worden uitgevoerd volgens de instructies van de fabrikant. Hetzelfde bedrijf kan zowel dubbelzijdige als unidirectionele films produceren. Het referentiepunt is meestal de verschillende kleuring van verschillende zijden van het membraan, waarvan er één meestal een uitgesproken markering heeft. In de meeste gevallen moet de “kleurrijke” kant van het membraan naar buiten wijzen.
Heb ik een ventilatiespleet nodig bij het membraan??
Er moet noodzakelijkerwijs een luchtspleet (ongeveer 50 mm) onder de dampschermfolies worden aangebracht om eventuele condensatie te weerstaan. Het is niet toegestaan dat de binnenbekleding de dampremmende laag raakt.
Diffusiemembranen worden rechtstreeks op isolatie of een solide OSB-coating, vochtbestendig multiplex gemonteerd. Maar bovenop dergelijke membranen is het eenvoudigweg nodig om een ventilatiespleet te maken om vocht af te voeren. De ventilatiespleet in het dak wordt gemaakt met behulp van tegenroosterstaven; in de structuur van de geventileerde gevel wordt de vereiste afstandhouder geleverd door rekken of loodrecht geplaatste horizontale profielen.
De anticondensfilm aan beide zijden moet een luchtspleet hebben van ongeveer 40-60 mm.
Wat zou de overlap van doeken moeten zijn?
Bouwfolies en membranen worden vaak gemarkeerd met een lijn langs de rand van het web, die de grootte van de overlapping aangeeft – van 100 tot 200 mm. Voor het dak heeft het membraan een waterdichtingsfunctie, daarom kan deze maat variëren afhankelijk van de helling van de hellingen (van 30 ° – 100 mm; 20-30 ° – 150 mm; tot 20 ° – 200 mm).
Het diffusiemembraan in het nokgebied overlapt 200 mm. In valleien overlapt het materiaal 300 mm, plus, met kleine hellingen, wordt de tweede laag over de hele lengte gelegd in de vorm van een extra strook die zich op beide hellingen 300-500 mm uitstrekt.
Merk op dat de membranen niet alleen het totale oppervlak moeten bedekken, maar ook de uiteinden van de isolatie. Dakbedekkingsmembranen worden naar een afvoergoot of naar een metalen druppel geleid.
Moet ik de voegen lijmen? Zo ja, wat??
De weefsels van bouwmembranen moeten aan elkaar worden gelijmd. De voeg moet worden verzegeld. Voor deze doeleinden worden speciale zelfklevende tapes gebruikt, die zijn gemaakt op basis van verschillende niet-geweven materialen: polyethyleen, polypropyleen, geëxpandeerd polyethyleen, butyl, butylrubber. Ze kunnen bilateraal of eenzijdig zijn. Deze tapes worden gebruikt om scheuren en beschadigingen aan de doeken te herstellen..
De keuze voor een bepaald type verbindingstape moet worden gemaakt in overeenstemming met de aanbevelingen van de fabrikant..
Het gebruik van verpakkingstape (vooral smalle breedtes) voor het verbinden van constructiefilms en membranen is een veel voorkomende oorzaak van drukverlaging van de gewrichten..
Hoe het membraan te bevestigen?
U kunt spijkers met brede kop en constructienieten gebruiken als tijdelijke bevestigingsmiddelen. Een echt betrouwbare bevestiging is echter alleen mogelijk met behulp van tegenrails.
Bij het uitrusten van scharnierende gevels is de situatie wat gecompliceerder. Na het installeren van de beugels worden minerale wolplaten gelegd, die elk worden bevestigd met een of twee schijfpluggen. Vervolgens wordt een diffusiemembraan over de isolatie uitgerold, doorgesneden op de doorgangspunten van de beugels en door een laag watten wordt met dezelfde pluggen aan de muur bevestigd. Het aantal bevestigingsmiddelen moet minimaal vier per vierkante meter zijn. Als er een keuze is, moet u boren op de kruising van de doeken.
Op dakhellingen worden de membranen met dubbelzijdige tapes langs de gehele omtrek verlijmd op constructies. Met dezelfde materialen worden regulerende constructiefolies op verschillende elementen van het gebouw bevestigd: ramen, deuren, leidingen, ventilatiekanalen, antennerekken … Op ruwe oppervlakken helpen tapes niet – ze gebruiken polyurethaan, acryl, rubberlijmen, “fixeermiddelen”.
Hoe lang mag het membraan open blijven??
De UV-bestendigheid van bouwmembranen is beperkt. Gewoonlijk duurt het tot 4 à 5 maanden, daarna verliest het materiaal zijn thermische stabiliteit, veroudering treedt op met het verlies van de meeste van zijn nuttige eigenschappen. Het is duidelijk dat de verlichting van de membranen tot een minimum moet worden beperkt en de bekleding zo snel mogelijk moet worden aangebracht. Hoe hard we ook proberen om alle voegen en gaten af te dichten, deze rolmaterialen werken alleen samen met de afwerkende buitenlagen, dus zware regen kan ervoor zorgen dat de warmte-isolator en structurele elementen nat worden. Daarom is het beter om isolatie, films en membranen in fasen te installeren, en niet meteen voor het hele huis..
In plaats van een epiloog
Het gebruik van bouwfolies en membranen is een voorwaarde voor het correct functioneren van meerlaagse constructies. Alleen met hun hulp kunt u zorgen voor de juiste temperatuur en vochtigheid in het gebouw. Wanneer u met membranen werkt, is er meestal geen probleem, u hoeft alleen het juiste materiaal voor een bepaald geval te kiezen en het correct te monteren.
De praktijk heeft aangetoond dat het echt zinvol is om de isolatie te beschermen, vooral als je bedenkt dat de kosten van films en membranen tijdens de bouw van een huisje niet hoger zijn dan 0,5% van de totale schatting. Maar er staat veel op het spel: het microklimaat van het pand, de duurzaamheid van bouwelementen, het niveau van energiekosten.
Hoe effectief zijn bouwfolies en membranen echt in het beschermen van een huis tegen wind en vocht? Is het de moeite waard om in deze extra beschermende lagen te investeren? Zijn er nog andere methoden of technieken die even effectief kunnen zijn? Ik zou graag wat advies willen krijgen over hoe ik mijn huis het best kan beschermen tegen deze elementen. Bedankt!
Hoe effectief zijn bouwfolies en membranen bij het beschermen van een huis tegen wind en vocht? Welke soorten folies en membranen worden het meest aanbevolen en waarom? Zijn er specifieke technieken die moeten worden gevolgd bij het installeren ervan? Is het ook nodig om andere maatregelen te treffen naast het gebruik van folies en membranen om optimale bescherming te garanderen? Ik zou graag meer te weten komen over de beste praktijken voor het beschermen van een huis tegen deze elementen.