Vaak is er geen toegang tot de buitenmuren van de kelder om deze te beschermen tegen overstromingen, en moet de waterdichtheid van binnenuit worden uitgevoerd met behulp van een vrij breed arsenaal aan bouwchemicaliën en -technologieën. Het is niet verrassend dat het beheersen van een geschikte techniek niet werkt zonder eerst te studeren.
Effect van water op kritische constructies
Kelderafdichting moet niet alleen worden gedaan om binnenkomend water te verwijderen. Wandbevochtiging is een zeer belangrijke risicofactor, omdat na verloop van tijd de omhullende structuren hun sterkte aanzienlijk kunnen verliezen.
Het negatieve effect van water zit vooral in het uitlogen van bindmiddelen, dat wil zeggen in de corrosie van de cementmortel zelf, die het metselwerk of beton bij elkaar houdt. Dergelijke verschijnselen zijn het meest uitgesproken op die plaatsen waar water onder druk uit de grond komt en een vrije afvoer heeft naar de kelder. Wanneer het wordt uitgewassen, wordt het beton nog poreuzer, het wordt nog meer verzadigd met vocht en vervolgens door een kettingreactie.
Dit is waar twee extra destructieve factoren een rol spelen. De eerste is biologische schade, de kolonisatie van schimmels en schimmelsporen in de dikte van beton, die erosie alleen maar versterken. De tweede factor is het optreden van gasuitwisseling op het gebied van het leggen van wapeningsproducten. Met relatief vrije toegang van vocht en zuurstof corroderen ze intens, roest laat het beton barsten en scheurt het.
De eersten die lijden zijn de zones van de bovenmuren en overlappen. Als de kelder zich gedeeltelijk in het gebied van bevriezing van de grond bevindt, heeft de kristallisatie van water in de poriën een sterk destructief effect. De krachten van de vorst kunnen ook voor problemen zorgen: een verzwakte structuur kan de druk van de uitdijende grond niet meer weerstaan. Een goed georganiseerde blinde zone helpt het probleem aanzienlijk te vereenvoudigen..
Waterdichtingsdoeleinden
Zoals u zich kunt voorstellen, is het niet voldoende om het pad van water naar de kelder te blokkeren. Hoogwaardige waterdichting zorgt voor een hydrofobe schil rond de hele stenen “zak”, met uitzondering van de verzadiging van beton of metselwerk met water. Deze keer gaan we echter uit van het feit dat er geen toegang is tot de buitenste vlakken, wat betekent dat men bij het installeren van interne waterdichting aan twee doelen moet voldoen:
- Het stoppen van de waterstroom, het elimineren van overstromingen;
- Maximale bescherming van omhullende constructies tegen vochtverzadiging, ter ondersteuning van het draagvermogen.
Hoe minder dicht en inhomogeen materiaal van wanden en vloeren wordt gebruikt om deze twee doelen te bereiken, hoe moeilijker het is. Als betonconstructies gemakkelijk genoeg te verwerken zijn met penetrerende isolatie, dan heeft een dergelijke technische oplossing bij baksteen- of blokmetselwerk weinig zin. Ook injecties en impregnaties zijn praktisch nutteloos bij het werken met geprefabriceerde funderingen of monolithische constructies met een groot aantal vulvoegen..
Vereisten voor het insluiten van vliegtuigen
De gekozen methode van waterdicht maken zou het probleem op lange termijn moeten oplossen. Het is één ding als je moet werken met constructies van gewapend beton van goede kwaliteit en iets heel anders – met armoedige, gedeeltelijk beschadigde hekken..
De beste uitweg in het laatste geval zou wellicht het creëren van een nieuwe dragende laag van de muren zijn, en als het grondwater zich geheel boven de kelder bevindt, het aanbrengen van een tweede verdieping. Dit is nodig omdat alle soorten waterdichting die op het oppervlak worden aangebracht tegen de druk van het inkomende water moeten worden gedrukt. Vrijwel geen enkel type coating, rol of membraanmateriaal is bestand tegen tegendruk. Bovendien is er altijd een risico op vernietiging van constructies die al door water zijn beschadigd, waardoor er steeds meer openingen in de waterdichtheid zullen ontstaan.
Penetratie- en injectietypes van penetrerende isolatie zijn ook niet altijd toepasbaar. De essentie van hun werk is om de reeks muren te verzadigen met een polymeer dat in omvang toeneemt in aanwezigheid van vocht en de poriën verstopt. Voor materialen die gedeeltelijk door erosie zijn vernietigd, kan dit hun toestand alleen maar verergeren, omdat bevriezing van water in de poriën op dezelfde manier werkt. Aan de andere kant vult penetrerende isolatie geen openingen.
Injectie- en penetratie-isolatietechnieken
Hydrofobe impregnaties en injecties worden voornamelijk gebruikt voor het intern waterdicht maken van kelders in relatief jonge gebouwen om het filtervermogen van wanden en plafonds te elimineren. De belangrijkste zwakke punten van een dergelijke waterdichting zijn vervolgens koude naden, technologische passages door beton, bevestigingspunten voor bekistingen en naden tussen afzonderlijke delen van de constructie. Penetrerende isolatie werkt alleen in de vaste stof, dus alle duidelijke openingen, scheuren en naden moeten grondig worden gerepareerd.
Het aanbrengen van penetratiemiddelen gebeurt op een goed gereinigde en overvloedig vochtige ondergrond. De bovenste betonlaag moet open poriën bevatten waardoor vocht en chemicaliën kunnen doordringen, dus het is bijna altijd zinvol om het oppervlak grondig te schuren.
Impregneren vindt plaats binnen 2-3 dagen, de samenstelling kan 2-3 keer worden aangebracht na uitharding van elke voorgaande laag. Tijdens het impregneren moet het beton goed vochtig blijven, daarom wordt er periodiek water op de muren en het plafond gespoten, of wordt de vochtigheid in de kelder op 80-90% gehouden.
Waterdichtmakende injecties worden gebruikt waar penetratie niet voldoende is om de volledige dikte van de muur volledig te verzadigen. Kortom, er is een strijd om hoogwaardige impregnering van de buitenste beschermlaag van beton om te voorkomen dat water de wapeningselementen binnendringt.
De injectiemethode is meer technologisch: er worden veel gaten op het oppervlak geboord met een genormaliseerde afstand tussen elkaar en er wordt een waterafstotende emulsie in gepompt met een speciale spuit. Vaak wordt dergelijk werk niet onafhankelijk uitgevoerd, omdat zelfs de kleinste afwijking van de technologie het hele resultaat teniet kan doen. De effectiviteit en duurzaamheid van een dergelijke waterdichting is hoger dan die van penetratie, beton behoudt zijn eigenschappen, zelfs na de vorming van microscheuren.
Rol materialen
De situatie is iets gecompliceerder met het gebruik van allerlei films en membranen voor interne waterdichtheid. Hun belangrijkste voordeel is de aanwezigheid van hun eigen bevestigingsbasis, waardoor de isolatie gedurende de hele levensduur immuun blijft voor scheuren en vervorming van de muren..
Omdat de omhullende constructies bij het gebruik van afdichtingsafdichting blootgesteld blijven aan vocht, is het noodzakelijk om de lagerbelasting ervan geheel of gedeeltelijk te verwijderen. Dit wordt gedaan door de kelder van binnenuit te bekleden met blokken poreus beton of bakstenen. Eerst moet u de locatie berekenen van de balken die de vloer ondersteunen, en voor grote waarden van de overspanning – de ondersteunende kolommen.
In dit geval begint de installatie van gewalste waterdichting vanaf het plafond. Membranen hebben zich als beste bewezen voor het waterdicht maken van de overlap. Ze worden zonder lijm of verwarming met elkaar verbonden, ze kunnen tijdelijk ondersteund worden door middel van latten op de steigers of direct verlijmd worden op de oude vloer. Opgemerkt moet worden dat het waterdicht maken van het plafond niet altijd vereist is, alleen als er vocht binnendringt door neerslag of met een hoog grondwaterniveau.
De randen van de plafondmembranen worden ongeveer 50-80 cm op de muren neergelaten, waarna de overgang naar muurisolatie wordt uitgevoerd. Hiervoor kunnen zowel dezelfde membranen als het meer gebruikelijke dakbedekkingsmateriaal, glasisolatie, hydrobutyl en dergelijke worden gebruikt. Na de installatie van de hydrobarrière op het dak en de wanden van de kelder, worden de balken bij de reparateurs naar het plafond verhoogd, waardoor de membranen door de polyethyleenschuimsubstraten naar het plafond worden gedrukt. Tijdens de installatie wordt ook rekening gehouden met de helling van het plafond om water af te voeren naar de muur die zich onderaan de helling van de bovenste waterdrager bevindt..
Na tijdelijke bevestiging van de balken wordt de binnendoos van de kelder neergelegd; indien nodig, om doorzakken van het waterdichte membraan te voorkomen, wordt het voorzien van extra ondersteuning door afstandhouders tussen de balken toe te voegen of de overspanningen daartussen met plaatmateriaal te omzoomen, maar zonder door de waterdichtheid te bevestigen. Concluderend worden plafondvijlen en interieurdecoratie uitgevoerd.
Waterdicht maken van coatings en mastiek
In feite verschilt het gebruik van coatingisolatie niet veel van het gebruik van rolmaterialen met één uitzondering. Bitumineuze mastiek, vloeibaar rubber en soortgelijke producten vereisen een voorbereiding van de aan te brengen ondergrond. Als de omhullende structuren na verloop van tijd instorten, behoudt de isolatie zijn eigenschappen alleen als deze wordt aangebracht op een bepaalde demperlaag die het effect van vervormingsverschijnselen nivelleert.
Kalkpleister is een voorbeeld van zo’n laag. Onder invloed van erosie zal het gewoon afbrokkelen en tegelijkertijd zal de hydrobarrière stevig worden samengedrukt tussen de nieuwe sterke bekleding van de kelder en de vernietigde, losse buitenlaag. Om de eigenschappen te behouden, moet de coatingisolatie restelasticiteit hebben, anders zullen alle scheuren en defecten in de basis de hydrobarrière aantasten.
De garantie van de integriteit van de waterdichtingslaag kan worden verkregen met behulp van meerlagige isolatiematerialen. Op de aangebrachte en verwarmde mastieklaag wordt bijvoorbeeld een versterkende glasvezel uitgerold, vervolgens wordt een andere laag aangebracht, enzovoort. Het aantal lagen en de uiteindelijke dikte zijn afhankelijk van de stabiliteit van de bodem en seismische omstandigheden. In ieder geval is het belangrijkste idee dat de interne isolatie na verloop van tijd begint te werken als een externe, ondersteund door de druk van het bodemwater..
Beste lezer, ik vraag me af of kelderafdichting van binnenuit effectief is tegen grondwater. Heeft iemand ervaring met deze methode en kan je delen hoe succesvol het was? Of zijn er andere opties die beter werken? Ik zou graag advies willen ontvangen over hoe ik mijn kelder het beste kan beschermen tegen grondwater. Alle input is welkom! Alvast bedankt.
Ik vraag me af wat de beste methode is voor het afdichten van een kelder van binnenuit tegen grondwater. Kan iemand mij adviseren over de verschillende opties en hun effectiviteit? Daarnaast ben ik benieuwd naar de kosten en of het mogelijk is om dit zelf te doen of dat ik een professional moet inschakelen. Alle tips en suggesties zijn welkom!