Het is handig voor beginnende thuisvakmensen om te leren over de methoden om houten onderdelen te verbinden. We wijden een kort educatief programma aan dit onderwerp, waarin de belangrijkste soorten schrijnwerkverbindingen en schrijnwerk worden beschreven met het gebruik van lijm, spijkers, schroeven of pluggen, of helemaal zonder..
Regels voor het kiezen van een verbinding afhankelijk van het type belasting
De meest eenvoudige eindverbindingen, deze worden gebruikt wanneer het nodig is om een onderdeel op te bouwen. Deze verbindingen zijn het meest geschikt om drukbelastingen te weerstaan, maar een goede weerstand tegen verdraaien, uitrekken en buigen kan worden bereikt door speciaal gevormde sloten te kappen. De standaard eindverbinding is bijgesneden tot de helft van de dikte van beide delen. De snede kan recht of schuin zijn, indien nodig, om buigen, uitrekken of draaien te voorkomen, wordt een doorn of een stompe hoek gesneden aan het einde van elke snede, of de snede wordt stapsgewijs gemaakt, waardoor een soort “slot” wordt gevormd..
1 – een rechte overlay in een halve boom; 2 – schuine pad; 3 – rechte strip met een getrapte verbinding; 4 – halfhouten overlay met een schuine voeg; 5 – schuine patchvergrendeling; 6 – halfhouten verbinding met een schuine doorn
Hoek- en zijverbindingen worden gebruikt om rechte delen te verbinden tot een spant of frame. Meestal is dit deel van de constructie een ondersteunend deel, dus de belangrijkste belastingen vallen op verplaatsing en compressie. Als de constructie wordt onderworpen aan de voorgeschreven statische belasting, wordt een rechthoekige pen op een van de onderdelen gesneden en wordt een groef of oog met de juiste afmetingen op de andere gesneden. Als actie om de structuur te breken mogelijk is, worden de tand en groef in de vorm van een trapezium gesneden..
Hoekverbindingen: 1 – met een open doorn; 2 – met een dove gesloten doorn; 3 – met een doorlopende schuine doorn
Overhead kruis- en T-vormige verbindingen worden in de regel gebruikt voor extra verbindingen tussen kritische constructiedelen. De belangrijkste belasting daarin is compressie, verplaatsing en breuk. De eerste twee soorten belastingen worden geëlimineerd door een halve boom of minder te kappen, gevolgd door het uitlijnen van de onderdelen. De schouders van de inkepingen nemen de hoofdbelasting op zich, het blijft alleen om de verbinding te beveiligen met schroeven of bovenliggende beugels. In sommige gevallen wordt een deuvel gebruikt om de verbinding te versterken of wordt een doorn met een wig doorgesneden.
1 – halfhouten kruisverbinding; 2 – kruisverbinding met overloop in één stopcontact; 3 – T-vormige verbinding met een verborgen schuine spike; 4 – T-vormige verbinding met een rechte getrapte plaat
Een apart type aansluitingen is box-type. Ze zijn bedoeld om planken haaks te verbinden. Gewoonlijk worden voor een doosverbinding tanden op elk bord gesneden, waarvan de breedte gelijk is aan de afstand ertussen. Op verschillende planken worden de tanden met een offset gesneden, dus bij het samenvoegen ziet de hoek van de planken eruit als één geheel. De tanden kunnen ook wigvormig zijn, wat voorkomt dat de hoek in één richting breekt, of ze worden extra bevestigd met lijm of spijkers.
Kokerhoekverbindingen: 1 – met rechte doornen; 2 – met schuine doornen
Hoe maak je een spike-verbinding
Om een spike-verbinding te maken, moet u beide delen omcirkelen met een markeringslijn op alle vlakken op een afstand van het uiteinde gelijk aan de breedte van de verbinding. Aan twee tegenoverliggende zijden en het uiteinde is het lichaam van de doorn gemarkeerd met lijnen, de markeringen op beide delen zijn volledig identiek.
De doorn wordt vanaf de zijkanten gesneden met een ijzerzaag voor een afkorting en het hout wordt afgebroken met een beitel. De breedte van de stijl is 2-3 mm groter gemaakt voor een daaropvolgende nauwkeurige bewerking met een mes of beitel. De groef wordt gesneden met een ijzerzaag voor longitudinaal zagen en afgebroken met een beitel, waarbij ook een kleine hoeveelheid overblijft voor verwerking. Dit wordt gevolgd door passen, waarbij de onderdelen worden gecombineerd en de meest nauwsluitende pasvorm bereiken..
Bij een T-vormige spike-verbinding wordt een centrale spike of groef in een van de onderdelen gesneden en wordt een oog uitgehold of worden twee zijsneden op de andere gemaakt, afhankelijk van het type eerste onderdeel. Om het oog te maken, wordt een beitel gebruikt, die het hellende deel van het blad in het gat draait. Als het oog niet stevig is, maak ik de spike 8-10 mm meer diepte en snij ik het uiteinde eraf in de vorm van een ingezette wig. Dus bij het hameren gaat de spike vanzelf open en wordt het onderdeel stevig geplant.
Om brede delen te verbinden, kunt u een doosverbinding gebruiken door meerdere pennen en groeven te snijden. De eenvoudigste manier om een penverbinding vast te zetten, is door er doorheen te boren over de pennen en een houten plug in het gat te slaan (raamvouw).
Hoe planken met lijm te splitsen
Een zeer populaire methode om planken en balken met elkaar te verbinden, is lijmen in lengterichting en in dwarsrichting. Bij het verbinden van de planken met de brede zijde kan het uiteinde vlak zijn, hoewel in de meeste gevallen een tand-en-groefprofiel wordt gebruikt. Het strak aansluiten van de onderdelen is erg belangrijk zodat de lijmlaag zo dun mogelijk is, dit is de enige manier om maximale sterkte te bereiken. Soms wordt een kleine hoeveelheid katoenvezel op de kolf gesmeerd met lijm aangebracht, dit verbetert de kwaliteit van de hechting.
De planken kunnen ook in profiel worden verbonden, maar hiervoor is een wigvormig vertanding van beide uiteinden nodig met een offset ten opzichte van de vloer van de tand voor verschillende onderdelen. Thuis kan een dergelijke bewerking worden uitgevoerd met een handheld-router..
Voor het lijmen van onderdelen wordt caseïnelijm of PVA met een hoge concentratie gebruikt; aan de lijm wordt gezeefd houtmeel toegevoegd om de lijm te versterken. De oppervlakken worden bedekt met lijm en 3-5 minuten in de lucht gehouden, waarna ze onder druk worden gezet of met klemmen worden samengeperst. Zo’n verbinding is sterker dan het hout zelf en breekt nooit bij de voeg..
Hoe structurele leden te lassen
Voor ondersteunende constructies worden twee soorten verbindingen gebruikt: verlenging en articulatie. De eenvoudigste manier om twee stukken aan elkaar te smelten, is door een halve dikte te maken met een ijzerzaag op dezelfde afstand van de uiteinden en vervolgens het overtollige hout met een bijl af te hakken. Nadat de twee delen op elkaar zijn afgestemd, wordt de verbinding meestal bevestigd met twee bovenliggende strips die aan de zijkant van de snede worden genageld. Lijmen is ook mogelijk, maar alleen als de onderdelen goed vastzitten.
De in een halve boom gesneden uiteinden kunnen onder bijna elke hoek bij elkaar worden gebracht, dit is de belangrijkste methode om dakspanten te verbinden. Voor het bevestigen van de onderdelen is een extra hechtverband vereist: het hout wordt vanaf de zijkant op een afstand van 30-50 cm van de hoek op de verbonden delen aangebracht en op de contactpunten in de helft van de dikte gezaagd en vervolgens de constructie met spijkers bevestigd.
Vaak hebben verticale en hellende constructies ondersteuning nodig, bijvoorbeeld bij het aansluiten van een spantensysteem op vloerbalken. In dit geval wordt een inkeping gemaakt van de landingsnesten op de horizontale balk, waarin de rekken worden geplaatst. Het is erg belangrijk om de hellingshoek te observeren en de ondersnijding te maken met niet meer dan een derde van de dikte van de staaf.
Verbindingen met ad-hockoppelingen
Bijna alle schrijnwerkverbindingen worden gemaakt met extra verstevigingsbanden. In het eenvoudigste voorbeeld wordt de rol hiervan gespeeld door spijkers of schroeven..
Bij het opbouwen van onderdelen kan de unit worden verstevigd met een doorgaande boutverbinding, klemmen, beugels en houtkrullen, of hij wordt eenvoudig omwikkeld met koudgewalst draad. Het volstaat om de gesplitste verticale steunen te bevestigen met twee bovenliggende strips – van hout of metaal.
Hoekverbindingen worden meestal bevestigd met nietjes, patchplaten of hoeken. In gevallen waarin het nodig is om een kleine beweeglijkheid van de verbinding te behouden, wordt één doorgaande bout gebruikt, die ofwel over de plaats van de overlay van de onderdelen naait, of ze in de lengterichting trekt met een minimale afwijking van de overlay..
Het bevestigingspunt van de speciale verbinding moet minimaal 10 diameters van het bevestigingselement vanaf de rand zijn en mag geen gebreken vertonen. Het is belangrijk om te onthouden dat de verbindingen vaak niet de algehele sterkte van de verbinding bieden, maar alleen de niet-vermelde belasting compenseren.
Welke methoden zijn het meest effectief voor het verbinden van houten onderdelen?
De meest effectieve methoden voor het verbinden van houten onderdelen zijn traditionele methoden zoals lijmen, schroeven, spijkeren en pen-en-gatverbindingen. Lijmen is een veelgebruikte methode omdat het zorgt voor een sterke en duurzame verbinding. Schroeven en spijkeren worden vaak gebruikt voor het snel vastzetten van houten onderdelen. Pen-en-gatverbindingen zijn een meer traditionele methode waarbij een pen in een gat wordt gestoken om de delen bij elkaar te houden. Elke methode heeft zijn eigen voor- en nadelen, dus het is belangrijk om de juiste methode te kiezen op basis van het doel en de vereisten van het project.