“Natte gevel” voor woningisolatie is een universele en betaalbare methode. Het kan zowel worden gebruikt voor een gebouw dat net in aanbouw is, als voor een gebouw dat lang in bedrijf is, inclusief de isolatie van de buitenmuren van het appartement. In dit materiaal zullen we de criteria voor het kiezen van een kachel, de structuur van een natte gevel en hoe deze te installeren overwegen.
Optimale arbeidsomstandigheden
De natte gevel kreeg zijn naam dankzij het gebruik van bouwmengsels: gevelpleister, lijm voor isolatiebevestiging en wapeningsnet. Zo’n set materialen legt beperkingen op aan de gemiddelde dagelijkse luchttemperatuur die is toegestaan om ermee te werken. Standaard ondergrens zonder speciale toevoegingen voor mortel + 5 ° C. Aanbevolen temperatuurbereik: +15 ° C tot +25 ° C.
Als het niet mogelijk is om het hele werk in één seizoen af te dekken, kunt u de gevel in de isolatiefase “mottenballen”. Breng een laag primer aan op het polystyreen, aangezien de belangrijkste “vijand” daarvoor ultraviolet licht is. En bedek de minerale wol met plasticfolie. Maar dit zijn onnodige uitgaven, dus het is beter om op tijd te werken.
Basisprincipes van technologie
De technologie is gebaseerd op een sandwichconstructie van drie lagen:
- Ruwe gevel, als basis voor het bevestigen van isolatie.
- Isolatie.
- Sierpleister.
Een eenvoudig diagram van het apparaat “natte gevel”: 1 – muurbasis; 2 – kleefstofsamenstelling; 3 – isolatie; 4 – mechanische bevestigingsmiddelen; 5 – versterkende laag; 6 – decoratieve pleister
De keuze van isolatie
Voordat u met het werk begint, moet u een kachel kiezen en de optimale dikte berekenen. De keuze van het merk lijm hangt af van het type isolatie, van de dikte – de breedte van de startbalk, hellingen van ramen en deuren.
Er zijn drie opties voor isolatie voor een natte gevel:
- geëxpandeerd polystyreen;
- geëxtrudeerd polystyreenschuim, polyurethaanschuim;
- stijve matten van minerale wol.
Er zijn geen fundamentele verschillen tussen de eerste twee typen, met uitzondering van de methode van het koppelen van vellen materiaal en de keuze van een kleefstofsamenstelling met maximale hechtingspercentages. Hun thermische geleidbaarheid is ongeveer hetzelfde, maar de wateropname van geëxtrudeerd polystyreenschuim is lager en de sterkte is hoger, dus veel mensen geven er de voorkeur aan om het te gebruiken (hoewel het duurder is).
Het nadeel van polystyreenschuim wordt als ontvlambaarheid beschouwd, hoewel het niet van toepassing is op brandbare materialen. Voor isolatie is het noodzakelijk om platen te gebruiken die zijn gemarkeerd met PSB-S (zelfdovend) en onder een pleisterlaag en met zuurstofgebrek, zelfs voor smeulende, ongeschikte omstandigheden. Daarom is de enige “contra-indicatie” voor isolatie met geëxpandeerd polystyreen “ademende” muurmaterialen.
De dampdoorlaatbaarheid van geëxpandeerd polystyreen is laag (zelfs minder voor extrusie), en de installatie ervan nivelleert het vermogen van de wanden tot uitwisseling van aardgas tussen de kamer en de straat. Je kunt hier natuurlijk geen aandacht aan besteden, vooral omdat de belangrijkste belasting op gasuitwisseling wordt uitgeoefend op het systeem van natuurlijke of mechanische ventilatie, maar er bestaat zoiets als ‘vochtoverdracht’, en het is erg belangrijk voor de sterkte en duurzaamheid van de constructie. Het is belangrijk om de algemene regel te volgen: de dampdoorlatendheid van meerlaagse omhullende structuren van woongebouwen zou moeten afnemen naarmate we van de binnenste naar de buitenste lagen..
Bij externe isolatie verschuift het dauwpunt naar de isolatie. Als het als een dampremmende laag fungeert en de dampdoorlatendheid van de wanden hoog is, zal dit bij koud weer leiden tot het verschijnen van vocht in de vorm van condensaat en de ophoping ervan op het muuroppervlak en in de constructiematerialen. In de warme maanden van het jaar zou dit overtollige vocht moeten verdampen, maar wederom zal een dampremmende laag in de vorm van een kachel in de weg staan. Vocht heeft simpelweg geen tijd om te verdwijnen, overmaat leidt tot schimmelvorming, verlies van bouweigenschappen van materialen en als gevolg daarvan tot vernietiging van de muurconstructie.
Voor thermische isolatiepleistersystemen kunnen alleen minerale wolplaten worden gebruikt die bestand zijn tegen een trekbelasting van de bovenste lagen van minimaal 15 kPa. Dit zijn onder meer harde platen minerale wol volgens de binnenlandse norm met een merkindex van ten minste 175 of minerale wol van geïmporteerde merken, bedoeld voor gevelwerk, met een dichtheid hoger dan 125 kg / m3.
Minerale wol is, naast ademende eigenschappen, ook een onbrandbaar materiaal, maar dit is waar het voordeel ten opzichte van geëxpandeerd polystyreen eindigt. Het heeft anderhalf keer hogere thermische geleidbaarheid en een vrij hoge hygroscopiciteit, en naarmate vocht zich ophoopt, neemt de thermische geleidbaarheid toe en gaan de thermische isolatie-eigenschappen achteruit. De ventilatiespleet zorgt voor de afvoer van vocht in de scharnierende gevels, en bij de natte gevel moet het condensaat door de pleisterlaag ontsnappen. Als de dampdoorlatendheid van de pleister laag is, wordt de isolatie “nat”. Daarom kan acryl gevelpleister niet worden gebruikt voor minerale wol in de decoratieve afwerkingslaag..
Om de dikte te berekenen, is het beter om een online calculator te gebruiken. Om de dikte van de isolatie te achterhalen, hoeft u alleen de eerste gegevens in te voeren: wanddikte en materiaaltype, dikte van de pleisterlaag, gebied (of standaardindicator van warmteoverdrachtsweerstand van buitenmuren) en het type isolatie te selecteren. Vervolgens wordt de resulterende waarde naar boven afgerond op de dichtstbijzijnde verkoopdikte van de geselecteerde isolatie.
Belangrijk! Als er geen isolatie van de vereiste dikte te koop is, mag de isolatie in geen geval in twee lagen worden uitgevoerd (ongeacht wat ze zeggen over het overlappen van de tweede laag van de naad als een koude brug). Niet-monolithische verticale constructie van twee lagen “zachte” platen, beladen met een pleisterlaag, kan zich onvoorspelbaar gedragen onder invloed van temperatuur- en vochtigheidsveranderingen.
Voorbereiding van het oppervlak
Het is noodzakelijk om al het onnodige van het oppervlak van de gevel te verwijderen: lampen, hulpstukken, mechanische bevestigingsmiddelen voor het leggen van technische communicatie (beugels, klemmen, consoles). Maak de muurdelen naast de raam- en deuropeningen vrij – verwijder de eb, luifels en luifels, rolluikkasten.
Als de muren zijn geverfd, moet de verf worden schoongemaakt. Controleer de pleister op zwakke en afbrokkelende plekken. Ze wassen of verwijderen olievlekken, uitbloeiingen, vuil, roestsporen – dit alles schaadt de hechting van de muur en de lijm. Inspecteer de gevel op schimmel en meeldauw. Probleemgebieden worden gereinigd en behandeld met antiseptische verbindingen.
Scheuren sluiten. Daarna wordt het oppervlak geëgaliseerd en geprimed.
Belangrijk! Scheuren moeten volgens alle regels worden gerepareerd: het is noodzakelijk om de aard ervan vast te stellen, de oorzaken van het optreden te achterhalen, maatregelen te nemen om de oorzaken weg te nemen.
Installatie van de starterstang
Om de startstrip te monteren, is het noodzakelijk om het niveau van de bevestigingslijn te verslaan. Bovendien moet eraan worden herinnerd dat de bevestigingslijn enkele millimeters boven het schapniveau ligt.
De isolatie zelf moet als volgt worden geplaatst:
- voor een stripfundering en een kelder op hetzelfde niveau als de muur, zodat deze de vloerplaat van de eerste verdieping bedekt (maar niet lager dan 40 cm vanaf het maaiveld);
- voor stripfunderingen en uitstekende plinten – op de lijn van de plint;
- voor paal- en kolomvormige funderingen – onder het niveau van de ondervloer en overlapt de isolatie.
Bij het isoleren van het hele huis, moet het niveau van de bevestigingslijn van de startplaat langs de omtrek convergeren naar “één punt”. De afstand tussen de uiteinden van aangrenzende stroken moet minimaal 3 mm zijn (om thermische uitzetting te compenseren).
Isolatie bevestigen
De montageplaat ondersteunt de eerste laag platen.
Een laag van een eerder bereide lijmoplossing wordt op het binnenoppervlak van de plaat aangebracht. Als het oppervlak van de muur relatief vlak is (het verschil in de hoogte van oneffenheden is niet meer dan 5 mm), dan wordt het gelijkmatig over de hele plaat aangebracht en “geprofileerd” met een getande troffel.
Voor een ongelijke muur wordt de oplossing aangebracht op de isolatie langs de omtrek van de verkeerde kant van de plaat (twee centimeter vanaf de rand) en puntsgewijs, in de vorm van cakes, op de rest van het oppervlak, nadat het eerder is bedekt met een dunne laag lijm. Bij minerale wol moet deze laag letterlijk in het oppervlak worden gewreven. Het totale oppervlak van reepjes en cakes moet minimaal 40% van het oppervlak van de plaat zijn. De dikte van de cakes en de omtreklaag moet groter zijn dan het hoogteverschil van de muuronregelmatigheden.
Vervolgens wordt de plaat met lijm in de startplaat gestoken en tegen de muur gedrukt, waarbij deze langs het verticale niveau wordt geëgaliseerd. Overtollige lijm die aan de randen uitsteekt, wordt verwijderd.
Op dezelfde manier worden de resterende platen van de eerste rij gefixeerd, ze zo strak mogelijk op elkaar afgesteld en hun totale oppervlakniveau nivellering (het hoogteverschil op de kruising van twee aangrenzende platen mag niet meer dan 3 mm zijn).
De tweede rij begint met een offset ten opzichte van de eerste. Meestal is de offset gelijk aan de helft van het vel, maar niet minder dan 200 mm. Deze verduidelijking is belangrijk bij het passeren van openingen. De moeilijkheid bij het passeren van openingen is dat hun hoeken niet op het snijpunt van de platen mogen liggen. Met andere woorden, de hoek van de opening mag niet samenvallen met de naden van de platen, zowel verticaal als horizontaal, maar moet in de plaat worden uitgesneden.
De platen zijn bovendien bevestigd met mechanische bevestigingsmiddelen. Voor een laagbouw moeten er minimaal 5 pluggen per vierkante meter zijn. Een bevestiging in het midden van het “vierkant”, de rest in de hoeken (de afstand van de rand van de plaat tot de plug is minimaal 5 cm).
Versterking
Om te voorkomen dat de decoratieve afwerking barst in het gebied van de naden, is het oppervlak van de isolatie versterkt met een glasvezelgaas. Hiervoor wordt een 3 mm dikke laag lijmoplossing op het oppervlak van de platen aangebracht (om het hoogteverschil tussen aangrenzende platen te compenseren), waarna het gaas erin wordt gedrukt. De gaasstroken moeten elkaar overlappen – minimaal 10 cm.
De hoeken die in de isolatie voor de openingen zijn uitgesneden, worden versterkt met een extra strook glasvezel, die onder een hoek van 45 ° is gelegd ten opzichte van de bovenste uitsnede van de opening. Bovendien zijn de voegen van de platen aan de buiten- en binnenhoeken van de gevel, evenals de randen van de platen in de openingen, versterkt met een geperforeerde hoek. Vervolgens wordt bovenop het gaas en de hoeken nog een laag van 3 mm oplossing aangebracht en gladgestreken.
Decoratieve afwerking
Nadat de laag wapeningsmortel is opgedroogd, wordt erover gewreven en wordt begonnen met de decoratieve afwerking. Gebruik hiervoor gewone of decoratieve pleister..
De technologie voor het aanbrengen van een decoratieve laag is afhankelijk van het type pleisterwerk, de toestand van het oppervlak en de aanbevelingen van de fabrikant.
Hoe effectief is de natte geveltechnologie als het gaat om isolatie? Is het een praktische keuze voor doe-het-zelf-installatie?