Na het lezen van dit artikel leert u hoe u verschillende soorten plamuur correct aanbrengt: u leert hoe de afwerking verschilt van de eerste, acryl uit latex en gips uit cement. We zullen u ook vertellen over de kenmerken van het werken met elk type van dit materiaal..
Starten en afwerken van stopverf
Alle plamuren zijn onderverdeeld in starten en afwerken. Deze indeling is voorwaardelijk, omdat de afwerkplamuur bijvoorbeeld kan worden aangebracht voordat de wanden worden behangen. Terwijl de startplamuur een uitstekende basis kan zijn om textuur op het oppervlak aan te brengen.
Vanuit technisch oogpunt verschillen de afwerking en start in plamuren in de grootte van de aggregaatfractie. In menselijke termen heeft de startplamuur korrels kwartszand, wat meestal het vulmiddel van de stopverf is, veel groter dan de afwerklaag. Door dit verschil kunt u de startplamuur in een veel dikkere laag aanbrengen dan de afwerklaag, zonder bang te hoeven zijn dat deze bij het drogen zal krimpen en barsten. Maar startvuller kan niet op een perfect glad oppervlak worden gewreven, zelfs niet met slijpgereedschappen. Het met de startplamuur behandelde oppervlak blijft nog steeds ruw aanvoelen, terwijl de afwerking spiegelglad kan worden geschuurd.
Meestal worden deze twee vulstoffen in tandem gebruikt. Eerst worden een of meer lagen startplamuur aangebracht op het oppervlak van de wanden of het plafond en nadat het is opgedroogd, is het oppervlak afgewerkt. Deze technologie is echter optioneel. Het hangt allemaal af van de ondergrond en het verwachte eindresultaat.
Zoals hierboven vermeld, kunt u met de startplamuur een bepaalde textuur op het oppervlak creëren. Dit wordt gebruikt door meester-afwerkers – met behulp van een speciaal gereedschap en een speciale applicatietechniek creëren ze interessante effecten. Dergelijke gestructureerde oppervlakken kunnen worden verkregen door te werken met een startplamuur van elk materiaal en van bijna elke fabrikant. Het hangt allemaal af van de vaardigheden van de meester en de kwaliteit van de stopverf zelf. Sommige merken hebben aparte lijnen decoratieve plamuren, aangevuld met modificatoren en weekmakers, en zelfs met extra fractionele vulstoffen.
Onderverdeling stopverf naar type ondergrond
Start en finish zijn de scheiding van absoluut alle plamuren die in de natuur bestaan. Maar hun hoofdclassificatie wordt uitgevoerd op basis van het type basis waaruit ze zijn gemaakt. Er zijn droge gips- en cementplamuren, kant-en-klaar polymeer, die op hun beurt zijn onderverdeeld in acryl en latex.
Elk van deze typen heeft zijn eigen toepassingsgebied en toepassingsmethode, heeft bijzondere technische en fysieke kenmerken en vereist zelfs andere vaardigheden van bouwers-afmakers. Sommige kunnen alleen in gebouwen worden gebruikt, andere zijn niet bedoeld voor minerale ondergronden, maar voor hout of panelen op houtbasis. Om te begrijpen wat wat is, is het noodzakelijk om elk type stopverf afzonderlijk te beschouwen..
Gipsplamuur
Deze plamuren zijn voor de meeste mensen, zowel professionele bouwers als gewone consumenten, synoniem met het concept van “stopverf”. Heel lang in de post-Sovjetperiode was de Turkse gipspleister ASB wijdverspreid, waardoor dit beeld ontstond. Ik moet zeggen dat het een vrij universele en hoogwaardige stopverf was, waarmee de professionele meesters echte wonderen wisten te creëren. Wrijf het bijvoorbeeld uit tot een bijna spiegelend oppervlak. Daarom werden de eisen voor andere merken die later op onze markt verschenen, opgelegd op basis van de heersende mening over deze specifieke stopverf. Vaak bleken de verwachtingen echter niet gerechtvaardigd..
Gipsplamuur wordt nu door een groot aantal binnen- en buitenlandse fabrikanten geproduceerd in de vorm van een droog mengsel op basis van gips. Het beste van alles is dat het een sneeuwwitte pleister is, vergelijkbaar met degene die wordt gebruikt in het beruchte ABS. Binnenlandse producenten gebruiken echter gips van lokale afzettingen en het heeft meestal een gelige tint. De uitzondering zijn plamuren van het KNAUF-concern, die worden geproduceerd op een vrij witte pleister. Het vulmiddel van de gipsplamuur is wit kwartszand of marmermeel, en de toepassingskenmerken zijn afhankelijk van de grootte van de deeltjesfractie van deze materialen – hoe kleiner de afmeting, hoe dunner de plamuurlaag kan zijn wanneer deze op het oppervlak wordt aangebracht. Het is de fractionele aard van het vulmiddel dat de plamuren verdeelt in begin en einde, zoals hierboven al vermeld. Plamuren gevuld met marmerpoeder hebben een veel dunnere laag van aanbrengen dan met zandplamuur. Het kan zelfs tienden van een millimeter zijn.
Maar in gipspleisters wordt het concept van “universeel” heel vaak aangetroffen. Dit komt door de samentrekkende basis, d.w.z. gips. Het zijn zijn eigenschappen die het mogelijk maken om met een dunne vulstoffractie de stopverf met een voldoende dikke laag aan te brengen. Andere ingrediënten van elke gipsplamuur zijn verschillende modificatoren en weekmakers. Ze vormen de belangrijkste knowhow van elke fabrikant en vormen de basis van het recept voor stopverf. Hun doel is om bepaalde eigenschappen en kwaliteiten aan de compositie te geven. Bijvoorbeeld extra ductiliteit, het voorkomen van te snel of te langzaam uitharden, het beschermen tegen muurscheuren of afstoten.
Gipsplamuren hebben een groot aantal positieve eigenschappen. Ze zijn ideaal voor woongebouwen vanwege het feit dat gips een milieuvriendelijk materiaal is, tijdens het gebruik geen schadelijke stoffen in de atmosfeer afgeeft en het vermogen heeft om een optimaal microklimaat binnenshuis te behouden. Dit vermogen is te wijten aan het feit dat gips een zeer hygroscopisch materiaal is. Het neemt overtollig vocht op uit de atmosfeer en geeft dit weer terug als de luchtvochtigheid in de kamer afneemt. Maar juist vanwege deze eigenschap van gips, kunnen plamuren, die erop zijn gebaseerd, niet worden gebruikt voor buitenwerk..
Cement plamuur
Deze vulstoffen zijn al sinds de Sovjettijd goed bekend bij bouwers. Natuurlijk hadden ze een iets ander recept en werden ze het vaakst gemaakt in een ambachtelijke methode met toevoeging van kalkmortel. Nu worden dergelijke plamuren door bijna alle fabrikanten van dergelijke bouwmaterialen in de vorm van een droog mengsel geproduceerd..
De basis van de cementplamuur is natuurlijk cement. Het kan gewoon grijs cement of wit zijn. Het merk cement kan ook variëren, afhankelijk van de fabrikant en het doel van het stopverfmengsel. Net als bij andere cementmortels, beïnvloedt de kwaliteit de sterkte van het uiteindelijke oppervlak. Het is duidelijk dat cement van een hogere kwaliteit nodig is voor gevelplamuren. Het vulmiddel van de cementplamuur is verschillende soorten zand of marmermeel. Net als bij gipsplamuren is het de vulstoffractie die de dikte van de laag die kan worden aangebracht, beïnvloedt. De formulering van cementplamuren omvat ook modificerende en weekmakende additieven, die de stopverf extra eigenschappen geven. Veel fabrikanten voegen ook antivriesmiddelen toe aan hun mengsels, waardoor het mogelijk is om bij temperaturen onder het vriespunt met cementmortel te werken..
Cementplamuren zijn vorstbestendig en kunnen zowel binnen als buiten gebouwen worden gebruikt. Ze zijn niet zo milieuvriendelijk en nuttig voor het microklimaat van de kamer als gips, maar ze zijn duurzamer en bestand tegen mechanische beschadiging van de coating. Toegegeven, dergelijke plamuren hebben ook een aanzienlijk nadeel, dat fabrikanten proberen te vermijden met behulp van modificatoren – krimp. Terwijl het op het oppervlak opdroogt, krimpt en barst de stopverf. Soms gebeurt dit lang na het aanbrengen ervan. Om dit te voorkomen, is het noodzakelijk om zeer zorgvuldig te voldoen aan alle technologische vereisten van de fabrikant, zowel bij het voorbereiden van de oplossing als bij het aanbrengen op het oppervlak. In dit geval is het erg belangrijk dat de basis van het oppervlak waarop de stopverf wordt aangebracht een materiaal is met een hogere sterkte of gelijk aan de stopverf. Om deze reden mogen cementachtige vulstoffen niet worden aangebracht op houten of kunststof oppervlakken, of op gipsondergronden. In dit geval zal de stopverf gegarandeerd krimpen en barsten..
Polymeer acryl plamuren
Polymeerplamuren worden door fabrikanten in een kant-en-klare vorm aangeboden. Dit is ongetwijfeld een groot pluspunt, want op deze manier worden fouten uitgesloten die gemaakt kunnen worden bij het verdunnen en voorbereiden van een oplossing. Er zijn echter enkele nadelen aan deze vorm. Als de opslagomstandigheden bijvoorbeeld niet in acht worden genomen, kan een dergelijke stopverf de door de fabrikant opgegeven technische kenmerken en eigenschappen gedeeltelijk of volledig verliezen..
De bindmiddelbasis in dergelijke plamuren is een polymere stof, in het bijzonder acryl. Omdat het geen natuurlijk, maar synthetisch materiaal is, heeft het een aantal belangrijke voordelen ten opzichte van gips of cement. De belangrijkste is het vermogen van acryl om te interageren met andere componenten van de oplossing, waardoor u een meer uniforme en dichte structuur krijgt en krimp of barsten voorkomt als gevolg van niet-naleving van de applicatietechnologie.
Het is veel gemakkelijker om met zo’n stopverf te werken dan met droge analogen. Inderdaad, ongeacht de toevoeging van weekmakers, is het acrylmengsel op zichzelf erg plastisch. Bovendien zijn acrylplamuren vrij veelzijdig. Ze kunnen worden gebruikt om op bijna elk oppervlak te plamuren, of het nu hout, gipsplaat of beton is. Acryl is een vorstbestendig materiaal, daarom kunnen plamuren op basis daarvan zowel binnen als op de gevels van gebouwen worden gebruikt.
De verdunner voor plamuren op acrylbasis is water, dus als het materiaal te veel uitdroogt, is het toegestaan om het lichtjes te verdunnen met koud water. Het vulmiddel voor polymeerafwerkingsmaterialen is meestal marmermeel of fijn marmerzand. Plamuren, zoals gips, worden onderverdeeld in starten en afwerken, maar meestal in kant-en-klare oplossingen is een dergelijke verdeling niet afhankelijk van de aggregaatfractie, maar van modificatoren en hun hoeveelheid. Een aanzienlijk nadeel van acrylplamuren kan worden toegeschreven aan hun vrij hoge kosten, vooral in vergelijking met cement en gips-analogen. Dit nadeel wordt echter enigszins gecompenseerd door het zuinige verbruik en de gemakkelijke toepassing van dit soort materiaal..
Polymeer-latexplamuren
Latex is een ander type polymeer dat fungeert als een samentrekkende basis in kant-en-klare polymeerplamuren. Het verschilt van acryl in zijn grotere weerstand tegen verschillende soorten belastingen die de stopverf tijdens het gebruik kan verwachten. Latex is immers in feite rubber, dus het geeft de stopverf een bijzondere elasticiteit. De stopverf kan zowel volledig op latexbasis zijn als in combinatie met acryl-acrylaat. Dit heeft praktisch geen invloed op de eigenschappen van de stopverf. U kunt latexplamuur op absoluut alle, zelfs metalen, oppervlakken gebruiken, wat absoluut onaanvaardbaar is voor andere soorten plamuur.
De nadelen zijn onder meer de hoge kosten en het feit dat het oppervlak dat met een dergelijke samenstelling is behandeld praktisch niet “ademt”. Latexmaterialen hebben ook een lage dampdoorlatendheid, dus het wordt niet aanbevolen om muren of plafonds af te werken met dit type stopverf in woongebouwen. Anders is het een uitstekend universeel afwerkingsmateriaal dat heel gemakkelijk mee te werken is. Het krimpt absoluut niet en is geschikt voor gebruik over een breed temperatuurbereik. Bovendien voegen fabrikanten verschillende antiseptische stoffen toe aan polymeerplamuren die de vorming van schimmel, meeldauw, het verschijnen van corrosie of uitbloeiingen op de afgewerkte oppervlakken voorkomen..
Dit overzicht van plamuren geeft een vrij algemeen beeld van dit diverse afwerkingsmateriaal. Voor een breder begrip van plamuren, moet u vertrouwd raken met de fabrikanten en het assortiment dat ze aan consumenten bieden..
Hoe kies je het juiste materiaal voor het plamuren? Welke factoren moet je overwegen bij het kiezen van de juiste plamuur voor een bepaalde klus? Zijn er bepaalde soorten plamuur die beter geschikt zijn voor bepaalde oppervlakken of situaties? En zijn er specifieke eigenschappen waar je op moet letten, zoals droogtijd, schuurbaarheid en duurzaamheid? Kortom, wat zijn de belangrijkste aspecten bij het kiezen van materiaal voor plamuren?