Iets tussen kelderbeplating en natuursteen is een imitatie van het laatste. We bieden een overzicht van de meest voorkomende technieken voor het uitvoeren van dit type decoratie, hun voor- en zwakke punten, evenals aanbevelingen om met uw eigen handen te werken..
Wat is imitatiesteen
Natuursteen, of het nu gaat om uitgehouwen graniet of geveltegels, vereist uitzonderlijke metselvaardigheden. De kosten van een dergelijke afwerking zijn erg hoog, maar het is dit type fundering dat er het meest natuurlijk en solide uitziet. Als u geen rekening houdt met de fysieke en mechanische eigenschappen van de steenbekleding, maar alleen met het uiterlijk, is er een afwerkingsmethode die de steen heel plausibel kan nabootsen.
We hebben het over speciale artistieke methoden die zijn ontworpen om het oppervlak van het gips het uiterlijk van metselwerk te geven. Vanwege het netwerk van diepe groeven, wordt visuele imitatie van metselwerk, hetzij puin of uitgehouwen stenen, uitgevoerd. Tegelijkertijd worden ook platte delen tussen de naden verwerkt door een reeks technieken, omdat het oppervlak van zelfs zeer hoogwaardige bewerkte stenen niet perfect vlak kan zijn.
Het belangrijkste voordeel van deze techniek kan de beschikbaarheid van ontwikkeling worden genoemd door beginners uit de bouw, niet bijzonder ervaren in stukadoors en schilderen. Het is mogelijk om een steen op een sokkel te simuleren met behulp van de meest primitieve gereedschappen, terwijl er altijd een foutmarge is: als het uiterlijk onbevredigend is, kan de pleister opnieuw worden geëgaliseerd en vervolgens de textuur en de voeg opnieuw worden aangebracht. Er zijn echter professionele technieken die een zorgvuldige selectie van de samenstelling van het gipsmengsel en een aantal speciale apparaten vereisen..
De nadelen van het imiteren van een stenen kelder zijn dezelfde als voor gewoon gips: hoge hygroscopiciteit, lage vorstbestendigheid, neiging tot overgroei met mos en algen met beperkte ventilatie. De meeste van deze ‘ziekten’ zijn vrij eenvoudig te elimineren door het gebruik van speciale bouwchemicaliën, want zelfs bij gebruik van de hoogste kwaliteit materialen verschilt de afwerking zeer gunstig in prijs van natuursteen.
Gebruikte gipsoplossingen
De meest geschikte samenstelling voor gipsimitatie van steen wordt beschouwd als commercieel zandbeton van het merk M150, gemengd met een W / C-verhouding van niet meer dan 0,35. De meest geschikte vulstof is gewassen rivierzand van fractie 1–2.
Wanneer u zelf een mortel voorbereidt voor pleisterwerk, dient u cement te gebruiken met een kwaliteit van minimaal M400 in een verhouding tot de vulstof van minimaal 1: 4,5 of een soort M500 in een verhouding van 1: 6. Het zand moet zorgvuldig worden voorbereid: ontdaan van organische onzuiverheden, gedroogd en gezeefd door een zeef met een maaswijdte van 2-3 mm.
Met de aanbevolen W / C-verhouding zal het mengsel niet plastisch genoeg zijn; het wordt aanbevolen om de mobiliteit te vergroten door oppervlakte-actieve stoffen aan het water toe te voegen in een verhouding van ongeveer 0,02 gew.%. Het toont ook het gebruik van vorstbestendigheidsmodificatoren, die een gesloten poriënstructuur verschaffen in omstandigheden waarin het mengsel niet door trillingen kan worden verdicht. Voor deze doeleinden is het meest geschikt het gebruik van waterige oplossingen van kalium- en natriumsilicaten.
Het vervangen van een deel van het vulmiddel door poreuze materialen met een fijne fractie (perliet, vermiculiet) is mogelijk als we begrijpen hoe dergelijke insluitsels het uiteindelijke uitzicht zullen beïnvloeden. Het verbeteren van de warmtebesparende eigenschappen van de plintafwerking is een volledig gerechtvaardigde praktijk, maar het toevoegen van schuimkruimels aan de oplossing moet worden vermeden.
Voorbereiding van de fundering voor afwerking
Er zijn twee speciale gevallen van afwerking van de kelder – met en zonder isolatie. Het moet duidelijk zijn dat het betonnen oppervlak in elk geval een versterking van het bijgesneden vlak moet hebben om de vorming van scheuren te voorkomen. Hun uiterlijk op de afgewerkte afwerking geeft een nep natuursteen weer vanwege het scheurenpatroon, wat niet typisch is voor echt metselwerk.
De versterking van het buitenvlak kan dus worden uitgevoerd met een stalen wapeningsnet met een cel in de orde van 150-200 mm, die wordt gelegd in een betonlaag met een beschermende laag van ten minste 20 mm. Als het funderingsvlak niet is versterkt, wordt het gaas in de buitenste pleisterlaag geplaatst. In dit geval is het noodzakelijk om voor te spuiten met een laag van ongeveer 10-15 mm en vervolgens het gaas te fixeren. In dit geval is het beter om een kleinere celgrootte te kiezen – ongeveer 120-150 mm.
De voorbereiding van de geïsoleerde kelder wordt uitgevoerd met behulp van een gevelgaas van glasvezel. Het wordt in twee lagen gelegd: de eerste onmiddellijk na het voorspuiten met een dikte van 20 mm, de tweede – na nog eens 20 mm. Na het aanbrengen van de tweede versterkingslaag wordt de gipsen “korst” door de isolatie bevestigd met behulp van schijfpluggen met een afstandhouder. Laatste voorbereiding – nog eens 25-30 mm gips gooien, dus de uiteindelijke dikte van de pleister neemt toe tot 70 mm.
De voorbereidende lagen kunnen zowel langs de vuurtorens als zonder hen worden gegooid met de uitlijning van de basislijn langs de ligplaats. De uiteindelijke gipsafgietsel wordt uitgevoerd zonder grondig pureren, maar diepe scheuren en holtes zijn niet toegestaan waardoor lucht en vocht kunnen doordringen tot de versterkende elementen. De pleister wordt 4 weken bewaard en vervolgens bedekt met 1 à 2 lagen kwartsversterkende grond, nadat de afbrokkelende vulstofdeeltjes van het oppervlak zijn verwijderd. Het oppervlak is nu helemaal klaar voor decoratieve afwerking.
Stukadoors
De laatste pleisterlaag, die zal worden gedecoreerd om steen te imiteren, wordt uitgevoerd met dezelfde compositie die werd gebruikt bij de voorbereiding. Voor het meest geloofwaardige uitzicht is een voegdiepte van ongeveer 15–20 mm vereist, terwijl een hele laag van ongeveer 10 mm onderaan de voegen moet blijven. Er wordt dus gespoten met een totale laag van ongeveer 30-35 mm..
Voor de afwerklaag is zorgvuldige uitlijning niet bijzonder belangrijk, veel kritischer is de dichtheid van de vulling en zijn grondige verdichting. Om deze reden wordt aanbevolen om een troffel of troffel te gebruiken in plaats van een stukadoorsemmer. Door voorzichtig laag voor laag door de pleister te drukken, komt een gemeenschappelijk vlak tevoorschijn, dat puur visueel wordt geëgaliseerd.
Het is optimaal als de afwerkingswerkzaamheden worden uitgevoerd door 2-3 personen. De ene brengt de afwerkingslaag aan, de andere twee volgen en voeren een gestructureerde oppervlaktebehandeling uit. Als een dergelijke actiestrategie niet mogelijk is, moet gips worden uitgevoerd in secties van 3,5-4 m2, de decoratieve verwerking moet immers op een nog verse pleisterlaag worden uitgevoerd.
Aansluitings- en factureringsmethoden
Na het drogen wordt het cementpleister korrelig en fijn poreus, wat voor de meeste soorten gesteente niet helemaal natuurlijk is. Het verwijderen van textuur en het aanbrengen van voegwerk is het meest creatieve en delicate onderdeel van het afwerkingsproces, dat de geloofwaardigheid van het uiterlijk bepaalt..
Het is vereist dat het oppervlak een beetje lijkt op een glanzende film, wat mogelijk is door een klein deel van het opgeloste cement op het oppervlak te persen. De beste manier om dit effect te bereiken, is door de vers aangebrachte oplossing met een kleine hoeveelheid water te besprenkelen en het oppervlak te bedekken met een film van ongeveer 10-15 micron dik. De film wordt op het oppervlak gelegd en moeiteloos met een harde roller opgerold, zonder de plooien glad te strijken. Tegelijkertijd is door de transparante schaal duidelijk zichtbaar hoe cementmelk zich ophoopt op het oppervlak.
Wanneer de film wordt opgerold, wordt deze ongelijkmatig aangedrukt met een grote, dichte spons of doek, waardoor het primaire oppervlaktereliëf wordt ingesteld. Daarna wordt de film 15–20 minuten bewaard en in horizontale richting van het oppervlak afgescheurd. U moet voorzichtig zijn, zodat de afwerkingslaag de basis niet verlaat.
U kunt op de volgende manieren een extra variatie aan textuur toevoegen:
- Gebruik een vochtige spons of borstel, waarmee je met lichte bewegingen de meest uitstekende delen van het reliëf veegt.
- Een wollige roller, waarmee de randen van toekomstige “stenen” licht worden opgerold.
- Een spatel, die op willekeurige plaatsen wordt uitgerekt en knobbeltjes vormt die chips simuleren.
- Getextureerde PVC-film of een stuk stof dat vooraf is geïmpregneerd met siliconen.
Wanneer de algemene textuur en het reliëf zijn ingesteld, wordt het oppervlak geborduurd. In het eenvoudigste geval gebeurt dit met een lont of een geslepen penseelsteel. Het samenvoegen kan worden gedaan onder een liniaal of door willekeurige lijnen die een niet-herhalend patroon vormen.
Bij het schrapen van de voren, zullen hun randen afbrokkelen en afbrokkelen. Om de naden natuurlijker te laten lijken, wordt de losse pleister verwijderd met een metalen of harde synthetische borstel. Ook is het mogelijk om met een zachte wig met een glad oppervlak door de naden te stansen. Er moet aan worden herinnerd dat de lijnen van de naden geen grote uitsteeksels of verdiepingen van het reliëf mogen kruisen, die bij een natuurlijke afwerking nooit van steen naar steen gaan.
Een alternatieve methode voor het aanbrengen van voegwerk is het gebruik van speciale stencils. Ze worden onmiddellijk na het aanbrengen van de textuur op de pleister aangebracht, nadat ze het binnenoppervlak eerst met water hebben bevochtigd en vervolgens met een hamer hebben getikt. De resulterende indruk is bijna volledig klaar met voegen, het blijft alleen om de naden op defecten te controleren en ze te elimineren. Het nadeel van deze methode is de herhaling van het patroon en de moeilijkheid om de naden in aangrenzende gebieden uit te lijnen..
Eindverwerking van de simulatie
Vrijwel geen enkele natuursteen heeft een egale grijze kleur. Om het uiterlijk van de rots te imiteren, moet u latex gevelverf gebruiken, getint in verschillende tinten van steenrood tot zand of zwart..
De verf wordt in meerdere lagen aangebracht, elkaar overlappend en vervolgens met een roller uitgerold om de kleur gedeeltelijk te mengen. Als de vastgestelde kleursamenstelling niet aan de verwachtingen voldoet, kunt u wachten tot deze droog is en meerdere lagen over de bestaande lagen aanbrengen. Het is vrij eenvoudig om de hoofdtonen voor het kleuren van foto’s van rotsen te kiezen, één ding is belangrijk – gebruik niet te heldere en verzadigde kleuren.
Er zijn twee technieken om korreligheid te simuleren. De eerste is het spuiten van kleine druppels verdunde verf met een penseel. De tweede methode is om een roller af te wikkelen met een lang dutje, licht bevochtigd met verf, 20-30 cm van het afwerkingsoppervlak.
U kunt een meer nobele look toevoegen met een patina-effect. Om dit te doen, heb je een zeer lichte verf en een brede borstel met lange haren nodig. Met zijn hulp, met lichte glijdende bewegingen, worden slijtplekken aangebracht op de meest uitstekende delen van de imitatie, het is alleen belangrijk om het niet te overdrijven met bliksem.
Wanneer de vlekvorming voorbij is, dient u de verfsporen in de naden te verwijderen. Hier wordt de kleuring uitgevoerd in een enkele uniforme toon, terwijl hoe donkerder de kleur is, hoe duidelijker de naden zullen zijn en hoe duidelijker hun visuele diepte zal zijn. Als het volledige pleisteroppervlak is bedekt met minimaal 1 à 2 verflagen, kan de ondergrond als betrouwbaar worden beschermd tegen vorst en luchtvochtigheid. Indien gewenst is een aanvullende bewerking mogelijk om de stenen een glanzende glans te geven, waarbij een transparante diepe penetratie primer optimaal is.
Kun je me alsjeblieft uitleggen wat plintafwerking voor natuursteen precies inhoudt?