Brandvertragers: variëteiten en kenmerken van brandbeveiliging voor hout

Naam brandvertragend komt van Griekse woorden anti, wat betekent “oppositie” en rur, dat wil zeggen, “vuur”. Brandvertragers zijn componenten die aan verschillende organische materialen worden toegevoegd om bescherming tegen brand te bieden..

Brandvertragers bevatten doorgaans drie groepen stoffen:

1. Direct vlamvertragers zoals ammonium- en boorfosfaten, ammoniumchloride enzovoort.
2. Synergisten, dat wil zeggen stoffen die het effect van vertragers versterken.
3. Stabilisatoren. Ze zijn nodig om het verbruik van de retarder te beperken..

Volgens het werkingsprincipe kunnen brandvertragers worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen:

1. De eerste formuleringen bevatten laagsmeltende zouten, die de ontbrandings- en verbrandingstemperaturen verhogen. De vrijkomende warmte wordt besteed aan het smelten van de beschermende substantie zelf, niet aan hout. Dat wil zeggen, de boom kan vlam vatten, maar veel later dan zonder bescherming, bij een hogere temperatuur. In dit geval worden fosfaten, boraten en silicaten als basische stoffen gebruikt, dat wil zeggen zouten van boorzuur, orthofosforzuur en kiezelzuur..
2. De tweede groep brandvertragers geeft bij verhitting niet-brandbare gassen af ​​die de samenstelling van de lucht veranderen, waardoor het zuurstofgehalte afneemt. En zoals u weet, is het zuurstof dat nodig is om een ​​vlam te laten voortplanten; zonder dat kan de ontstekingsbron geleidelijk vanzelf uitgaan. In dit geval bevatten brandvertragers sulfaatgas – ammoniak, ammoniumsulfaat.

Vaak werken beide methoden in combinatie, als onderdeel van één brandvertragend middel, worden dergelijke beschermende mengsels als de meest betrouwbare beschouwd.

Bovendien vormt de brandvertrager een soort korst rond het hout, die bij verhitting opzwelt. Dit vertraagt ​​ook het verbrandingsproces, voorkomt de verspreiding van vuur..

Brandvertragers die te koop zijn, zijn te vinden in de vorm van vernissen, verven, mastiek, pasta’s, impregnaties en gecombineerde composities. De eenvoudigste manier is natuurlijk om de boom te beschermen door onbrandbare vernis of verf aan te brengen, dit kan gedaan worden na voltooiing van de bouw van het badhuis, huis, gevelversiering. Deskundigen noemen deze optie echter niet de meest betrouwbare. Mastiek en pasta’s zijn betrouwbaarder, maar ze zijn niet erg esthetisch en worden meestal op zolder gebruikt als ze geen andere functionele belasting dragen dan technische.

Het is beter om het hout te impregneren met een brandvertrager, en niet te vergeten belangrijke constructies zoals dakspanten. Er zijn niet voldoende rollen en borstels om te impregneren, onder druk te verwerken of door houten delen onder te dompelen is vereist. Fabrikanten bieden vaak hout aan dat al met brandvertragers is geïmpregneerd.

Wij stellen: in huishoudelijke omstandigheden wordt meestal een brandvertrager aangebracht in de vorm van een transparante vernis of niet-brandbare verf in verschillende tinten met een kwast, roller of spuitpistool. Maar dit is niet erg betrouwbaar, omdat veel houten knopen onbeschermd blijven. Hoewel deze optie van brandbeveiliging over het algemeen beter is dan helemaal geen optie, blijft het positieve effect bestaan.

In de fabriek wordt hout op diffuse wijze onder druk geïmpregneerd met een brandvertrager door drenken in speciale baden, in een autoclaaf. Je kunt hout ook laten weken in een brandvertragend bad op een bouwplaats, maar dat kost tijd. Het is het meest betrouwbaar om in industriële omstandigheden een impregneercilinder te gebruiken, een autoclaaf, waar een brandvertrager onder druk, in vacuüm diep in het hout dringt en alle poriën vult. Dergelijk hout wordt als brandvertragend beschouwd..

Wat betreft de brandbeveiliging van synthetische polymeren, worden brandvertragers meestal in de productiefase ingebracht, evenals in het eindproduct en tijdens de daaropvolgende verwerking..

Let bij het kiezen van een brandvertrager voor uw houten constructie zeker op de volgende belangrijke punten:

1. Beschikbaarheid van een conformiteitscertificaat, sluiting van het sanitair en epidemiologisch station. Het certificaat moet volledige informatie bevatten over de samenstelling en eigenschappen van de stof..
2. Brandbeveiligingsefficiëntiegroep – eerste of tweede. De eerste is betrouwbaarder, slechts 9% verlies van materiaalmassa is toegestaan ​​tijdens de brandtest. Voor de tweede groep is dit cijfer 25%.
3. Houtverwerkingsmethode en samenstellingsverbruik.
4. Levensduur van de beschermende coating. Bedenk dat na verloop van tijd bijvoorbeeld de laag onbrandbare verf vernieuwd zal moeten worden.
5. Kleurt de samenstelling het hout (belangrijk bij gebruik van transparante vernissen en impregneren).

Fabrikanten bieden vaak twee-in-één-formuleringen aan: een brandvertrager en een antisepticum. Deze optie wordt biobrandbeveiliging genoemd. Volgens gebruikersrecensies zijn dergelijke samenstellingen echter vaak minder betrouwbaar, bieden ze onvoldoende bescherming tegen biologische invloeden, in het bijzonder schimmels en schimmels, of verschillen ze in lage brandvertragende efficiëntie..

Tegelijkertijd zijn andere gebruikers er zeker van dat brandvertragers handiger in het gebruik zijn en een universele manier zijn om hout tegelijkertijd tegen verschillende invloeden te beschermen. Dus de keuze is aan jou, we adviseren om alleen aandacht te besteden aan de reputatie van de fabrikant en de verklaarde eigenschappen van de brandvertrager.