Een appartement kopen op aandelen

Steeds minder Russen met een gemiddeld inkomen kunnen het zich veroorloven om een ​​appartement te kopen. Arme burgers hebben nog minder kansen om een ​​eigen huis te kopen. Toch is er een manier om het huisvestingsprobleem op te lossen: een huis kopen op aandelen.

Henri Matisse. De familie van de kunstenaar. 1912

Als kinderen geen belemmering vormen

Zoals u weet, krijgen alle burgers die erin woonden op grond van een sociale huurovereenkomst of een order eigendomsrechten na de procedure voor het privatiseren van woningen. Na de staatsregistratie van eigendomsrechten krijgen alle gezinsleden van de huurder van de woning een gelijk aandeel in het appartement. De eigenaren hebben het recht om naar eigen goeddunken over hun aandelen te beschikken – om te verkopen, schenken, nalaten of ruilen. Meestal voeren de eigenaren samen de verkoop van woningen uit. Met elk van hen stelt de koper een koop- en verkoopovereenkomst op, schrijft deze in bij de registratiekamer en neemt na 21 dagen het attest van staatsregistratie van het recht op het appartement over.

De situatie is ingewikkelder als er minderjarigen tot de huiseigenaren behoren. Om hun aandelen te verkopen, moeten ouders via de voogdijautoriteiten toestemming krijgen van de burgemeester. Ouders mogen de aandelen van hun kinderen alleen verkopen als ze zich ertoe verbinden om minderjarigen woonruimte te bieden. Het is deze aandoening die potentiële huizenkopers vaak afschrikt. Om duidelijk te maken hoe u in dergelijke situaties moet handelen, kunt u het volgende voorbeeld geven.

Dus de burger Kadomtseva, een moeder van vier kinderen, besloot om met haar gezin van de stad naar het dorp te verhuizen, waar ze al voor een huis voor zichzelf had gezorgd. Helaas voldeed de vrouw niet aan de formaliteiten die nodig waren voor de verkoop en aankoop en gaf ze het geld gewoon aan de eigenaar van het huis. De hospita registreerde burger Kadomtseva in het huis, en ze checkte uit en verliet het dorp. Al snel besloot de moeder van veel kinderen om het Zhaktov-appartement dat in de stad was gebleven te verkopen, maar de voogdijautoriteiten weigerden haar aandelen in het appartement dat aan haar kinderen toebehoorde te verkopen. In theorie had de vrouw net een schenking moeten doen aan de kinderen van het huis in het dorp, maar hij behoorde tenslotte niet tot haar door eigendomsrecht. Bovendien hoorde ze bij het Bureau van Gemeentelijk Eigendom dat haar huis op de lijst stond als een niet-geautoriseerd gebouw. Voor de registratie van dergelijke probleemwoningen was een aanzienlijk bedrag nodig, dat de werkloze plattelandsbewoner op dat moment niet had. Toen besloot ze het appartement van Zhaktov in de stad te verkopen voor aandelen. Voor het geld dat ze uit de verkoop van aandelen ontving, was de vrouw van plan documenten uit te geven voor een huis in het dorp.

Boris Kustodiev. Blauw huis. 1920

Niet zonder problemen slaagde burger Kadomtseva erin degenen te vinden die bereid waren het aandeel dat ze bezat te kopen, aangezien potentiële kopers voor het grootste deel alle aandelen van de eigenaren in één keer wilden kopen. De vrouw sloot een koop- en verkoopovereenkomst met de koper en kon met het uit de verkoop ontvangen geld binnen een jaar de dorpswoning in het pand registreren. Ze diende bij de voogdijautoriteiten een voorlopige overeenkomst in over de schenking van dit huis aan haar minderjarige kinderen en kreeg toestemming om hun aandelen in het Zhaktov-appartement te verkopen..

Het kopen van een appartement in aandelen kostte de koper 150 duizend, hoewel het volgens ruwe schattingen van makelaars minstens 300 duizend roebel kostte.

Al snel werd er weer een koopovereenkomst gesloten met de koper. De deal zelf bleek lang te duren, maar beide partijen konden er aanzienlijke voordelen uit halen..

Burger Kadomtseva, die haar aandeel in het Zhaktovskaya-appartement had verkocht, was in staat om in de toekomst de aandelen van de kinderen te verkopen, en de aankoop van huisvesting kostte de koper bijna 50% minder. Eerst verwierf hij een aandeel van burger Kadomtseva voor 30 duizend roebel, en kocht vervolgens de aandelen van minderjarige kinderen van haar voor 120 duizend roebel. In totaal kostte de aankoop van het Zhaktovskaya-appartement door aandelen de koper 150 duizend, hoewel het volgens ruwe schattingen van makelaars minstens 300 duizend roebel kostte. Maar burger Kadomtseva verkocht het appartement niet omdat ze vanwege een aantal problematische omstandigheden concessies moest doen, maar omdat de afzonderlijk verkochte aandelen 30-50% goedkoper zijn dan de kosten waarop ze had kunnen rekenen door het hele appartement te verkopen.

Zelfs als een moeder met veel kinderen er niet in slaagt om toestemming te krijgen van het hoofd van de stad om eigendommen van minderjarige kinderen te verkopen, zou de koper toch profiteren van deze transactie. Ten eerste behoudt hij het recht om in een appartement te wonen. Ten tweede zal hij in de toekomst samen met andere eigenaren kunnen deelnemen aan de verkoop van woningen en voor het aandeel dat hij heeft gekocht tweemaal het bedrag ontvangen dat hij aan de verkoper heeft gegeven..

Om de transactie voor de verkoop en aankoop van een aandeel te voltooien, zijn de volgende documenten vereist:

• kopieën en originelen van ontvangstbewijzen voor betaling van staatsbelasting,
• certificaat van staatsregistratie van rechten,
• documenten op basis waarvan de verkoper het eigendomsrecht heeft verworven,
• paspoort, verkoopcontract.

Het verkoopcontract kan zelfstandig worden opgesteld, een voorbeeld is hier.

Voorkeursrecht op koop

Wie een aandeel wil verkopen, kan met een dergelijk obstakel worden geconfronteerd als het voorkeursrecht op koop, dat een andere eigenaar van de woning bezit. Als de eigenaren samen het appartement verkopen, ontstaan ​​er geen problemen. Maar het komt vaak voor dat een van de eigenaren actief de verkoop van een aandeel aan een andere eigenaar verhindert.

Dit probleem kan echter eenvoudig worden opgelost. Gewoonlijk heeft een specialist van het Department of State Registration of Law bij het opstellen van een koop- en verkoopovereenkomst een notariële toestemming nodig van de mede-eigenaren van de woonruimte. Maar je kunt iemand niet dwingen om tegen zijn wil in te stemmen met een verkoop. In dat geval kunt u hem een ​​aangetekende brief met kennisgeving sturen. Wie zijn aandeel wil verkopen, moet een andere eigenaar aanbieden om zijn aandeel voor een bepaalde prijs te kopen.

Evgeny Ivanov. Wachten op de postbode. 2007

Als hij binnen een maand na ontvangst van de melding dat de mede-eigenaar een aangetekende brief heeft ontvangen, geen informatie ontvangt dat hij klaar is om het aandeel in te kopen, dan kun je gerust naar de regionale kamer gaan om documenten in te dienen. Het is waar dat alle bovenstaande documenten ook vergezeld moeten gaan van het origineel en een kopie van de kennisgevingsbon. Als de eigenaar de brief niet per post heeft opgehaald, wordt deze teruggestuurd naar de afzender met de vermelding “verlopen bewaartermijn”. In dit geval is het beter om een ​​brief naar de registratiekamer te sturen zonder te openen.

Burgers die niet de mogelijkheid hebben om op basis van gemeenschappelijk bezit in een woning te wonen, is aan te raden hun aandeel te verkopen. Anders zijn zij op voet van gelijkheid met de rest van de eigenaren verantwoordelijk voor het onderhoud van de gebouwen en nutsvoorzieningen..