Gratis percelen voor jonge gezinnen

Georges Seurat. Duwen in de Polen circa. 1882

Volgens de wijzigingen die in de wetgeving zijn aangebracht, hebben gezinnen die drie of meer kinderen opvoeden het volledige recht op een gratis stuk land, waarop ze later hun eigen woongebouw kunnen bouwen..

Daarom probeert de regering een nieuwe uitweg te vinden uit de huisvestingscrisis, waarin zoveel jonge Russische gezinnen het zich niet kunnen veroorloven om hun eigen appartement te kopen, en het staatsprogramma voor het subsidiëren van de aankoop van onroerend goed kan zo’n mondiale taak niet aan..

Zal de nieuw aangenomen wet echter kunnen helpen bij het oplossen van het “huisvestingsprobleem” dat acuut is voor veel jonge gezinnen? Zoals u weet, waren er tot 17 juni van dit jaar in veel Russische regio’s, met name in Sint-Petersburg, de regio Yaroslavl, Sakhalin, de regio Ivanovo, de regio Irkoetsk, Kuzbass en enkele andere regio’s, al soortgelijke programma’s om jonge gezinnen te ondersteunen. De nieuwe wet keurde alleen de beslissing van de autoriteiten op volledig Russisch niveau goed.

Als we kijken naar de implementatie van lokale regionale programma’s voor het ter beschikking stellen van landpercelen aan grote gezinnen vóór de goedkeuring van de nieuwe wet, dan zal het beeld niet al te rooskleurig worden. Dus in de regio Kemerovo, waar het programma voor het verstrekken van landpercelen aan grote gezinnen sinds 2002 bestaat, ontvingen in die tijd slechts 200 gezinnen met drie of meer kinderen land. In de regio Ivanovo is dit programma nog niet zo lang geleden aangenomen en de gouverneur belooft alleen landpercelen toe te wijzen aan 800 jonge grote gezinnen in 2011.

Het wetsvoorstel heeft een aantal kenmerken die de succesvolle implementatie ervan ernstig kunnen belemmeren..

In de regio Leningrad werden in 2009 landpercelen ontvangen door slechts 106 gezinnen van de 11 duizend, geregistreerd als behoefte aan betere woonomstandigheden. En in 2010 werden in de regio Leningrad slechts 450 percelen toegewezen aan alle bevoorrechte categorieën burgers, waaronder, naast jonge gezinnen met drie kinderen, ook gehandicapten, militairen en veteranen..

Zoals u kunt zien, ging de uitvoering van lokale programma’s voor het ter beschikking stellen van landpercelen voor jonge gezinnen in de regio’s op zijn zachtst gezegd niet te snel en of de nieuwe wet deze trend kan ombuigen is nog niet bekend. Maar het wetsvoorstel zelf heeft enkele kenmerken die de succesvolle implementatie ervan ernstig kunnen belemmeren..

De belangrijkste nuance is dus “het perceel wordt geleverd zonder bieding en voorafgaande goedkeuring van de locatie van objecten die in staats- of gemeentelijk eigendom zijn”. Het feit dat de site wordt aangeboden zonder te bieden, is begrijpelijk en redelijk eerlijk, en wordt a priori gratis toegewezen. Maar “zonder voorafgaande overeenkomst over de locatie” kan in de praktijk betekenen dat het perceel dat aan een jong gezin wordt toegewezen niet alleen ver van de centrale wijken van de stad ligt, maar zelfs ver van de buitenwijken..

De wet zwijgt bescheiden over de grootte van de percelen die zijn toegewezen voor individuele bebouwing.

Deze situatie kan met name inwoners van Moskou en Sint-Petersburg treffen, waar de wijken van steden al lang zijn opgebouwd en bewoond, zodat, bijvoorbeeld in Moskou, op dit moment burgers die zich registreren en een datsja willen kopen onmiddellijk worden geïnformeerd dat ze dichterbij zijn dan 100 kilometer van De ringweg van Moskou is niets en kan dat ook niet zijn. Waar, in dit geval, de percelen die aan grote gezinnen zijn toegewezen, zich zullen bevinden, is zelfs moeilijk voor te stellen.

Georgy Nyssa. Collectieve boerderij “Zagorie”. 1959

De wet zwijgt ook bescheiden over de grootte van percelen die zijn toegewezen voor individuele constructie – alle nuances, minimale en maximale afmetingen van percelen voor grote gezinnen zullen door elk onderwerp van de Russische Federatie afzonderlijk worden vastgesteld. In de regio Ivanovo kan een gezin bijvoorbeeld een perceel van 10 tot 15 hectare toegewezen krijgen.

De procedure voor de afgifte van land, ontvangstvoorwaarden, de nodige documenten – dit alles valt op de schouders (en het geweten) van de lokale autoriteiten.

Eerder, vóór 17 juni, waren er veel beperkingen voor lokale programma’s om jonge gezinnen te voorzien van landpercelen. Met name in de regio Tsjeljabinsk konden alleen gezinnen met lage inkomens die geregistreerd staan ​​omdat ze betere huisvestingsomstandigheden nodig hebben, gratis land aanvragen. Dat wil zeggen dat lang niet alle gezinnen met drie of meer kinderen, zoals bepaald door de federale wet, een gratis stuk land zouden kunnen aanvragen, maar alleen degenen die door de lokale autoriteiten als arm worden erkend. In de regio Irkoetsk kunnen alleen gezinnen die in de rij staan ​​voor een appartement en die ook als arm zijn geclassificeerd, een stuk grond krijgen. In sommige andere regio’s is bepaald dat alleen een gezin waarin het derde kind is geboren na 1 januari 2011 een perceel grond kan krijgen, terwijl dergelijke beperkingen niet zijn opgenomen in de federale wet..

Als eerder het aantal categorieën jonge gezinnen dat recht had op een stuk grond zonder betaling, meestal door lokale wetgeving werd beperkt, hielp dit niet om het proces van het toekennen van een stuk grond te versnellen. Nu de federale wet het aantal burgers dat in aanmerking komt voor gratis land aanzienlijk heeft verhoogd, zullen de wachtrijen van aanvragers van land alleen maar toenemen.

In bezit gekregen land is nog geen huisvesting. En een jong gezin heeft meestal geen geld om een ​​huis te bouwen.

Dus alleen in de regio Tsjeljabinsk zijn ten minste 25 duizend landpercelen nodig om aan de wet te voldoen. En in totaal brengen in Rusland volgens statistieken meer dan 1,3 miljoen gezinnen drie kinderen groot.

Wordt vrij land een echt alternatief voor je eigen appartement??

Zelfs als we de meest optimistische optie beschouwen – een gezin van vijf kreeg een gratis stuk land, de problemen houden hier niet op. Hoogstwaarschijnlijk zal deze grond worden toegewezen uit het fonds van verlaten tuinverenigingen, mogelijk lege landbouwgrond, zodat het landperceel dat aan het jonge gezin wordt verstrekt niet in de beste staat verkeert en aanzienlijke investeringen zal vergen..

Bovendien kan bijvoorbeeld een vrij stuk grond op het grondgebied van een tuinpartnerschap eigenlijk helemaal niet gratis blijken te zijn – u zult nog steeds een bepaald bedrag moeten betalen voor de registratie van de site, evenals maandelijks de vastgestelde bedragen voor de interne inrichting van het partnerschap – de aanleg van wegen , omheiningen, plaatsing van waterinlaten en reparatie van hoogspanningsleidingen. Als gevolg hiervan kan een redelijk rond bedrag oplopen – van 50 duizend roebel, afhankelijk van het partnerschap.

Vladimir Shestov. Dorp. 1993

En het allerbelangrijkste: het in bezit gekregen land is nog helemaal geen huisvesting. En een jong gezin heeft meestal niet het geld om een ​​eigen huis te bouwen. De gemiddelde bank is terughoudender bij het verstrekken van leningen voor de bouw van een woonhuis dan bij de aankoop van kant-en-klare woningen. In het geval van een hypothecaire lening voor de aankoop van een appartement, kan het onroerend goed zelf immers als onderpand dienen. In het geval van het verkrijgen van een lening voor de bouw van een individueel gebouw, kan alleen het grondstuk zelf een pand worden, waarvan de kosten natuurlijk lager zijn dan de prijs van onroerend goed en het kredietbedrag dat nodig is voor de bouw.

Het staatsprogramma “Betaalbare huisvesting voor een jong gezin” voorziet in subsidies voor zowel de aankoop van huisvesting als voor de bouw van een huis, maar voor gezinnen met kinderen compenseert deze staatssteun slechts 35% van de waarde van het onroerend goed. Bovendien 35% van het wettelijk aantal vierkante meter voor elk gezinslid – 18 vierkante meter voor elk. Het bouwen van een huis met een oppervlakte van slechts 90 vierkante meter (dit is hoeveel de staat toewijst voor een gezin van 5 personen) is niet erg kosteneffectief. Volgens de meest conservatieve schattingen, met behulp van de goedkoopste materialen, rekening houdend met het feit dat de meeste constructiewerkzaamheden onafhankelijk zullen worden uitgevoerd, zal de bouw van een huis van ongeveer 100 vierkante meter het gezin minstens 2 miljoen roebel kosten, exclusief communicatie en interieurdecoratie. En als de staat 35% van dit bedrag vergoedt, moet er nog ergens de resterende 1,3 miljoen roebel worden gevonden.

Het blijft ofwel om een ​​huis te bouwen voor meerdere jaren, te besparen op de essentie en bouwmaterialen in kleine onderdelen aan te schaffen, of nog steeds een beroep te doen op de diensten van een bank en een hypotheek af te sluiten.

Als gevolg hiervan kan een nogal trieste conclusie worden getrokken: het staatsprogramma dat voorziet in de gratis verstrekking van landpercelen aan gezinnen met drie kinderen, zelfs als het in alle regio’s wordt geïmplementeerd en werkelijkheid wordt, zal nog steeds niet in staat zijn om het ‘huisvestingsprobleem’ voor de meeste gezinnen eindelijk op te lossen. En het punt is niet eens dat heel veel gezinnen simpelweg niet willen verhuizen om ver buiten de stad te gaan wonen en geen eigen auto hebben om elke dag naar hun werk te rijden naar ‘verre landen’, maar dat er nog wel alternatieven zijn voor een hypotheeklening. niet.