Metro van Moskou – de geschiedenis van de metro van de grote stad

Het is simpelweg onmogelijk je een metropool voor te stellen zonder een uitgebreid netwerk van metrolijnen. Het systeem van metrolijnen dat is gecreëerd om het transportprobleem van een grote stad op te lossen, wordt een integraal onderdeel van het leven van de burgers, waardoor ze zo snel en comfortabel mogelijk op de gewenste plek kunnen komen, heeft een aanzienlijke impact op de beeldvorming van de stad en zelfs op de waarde van onroerend goed.

De metro van Moskou vierde zijn 77e “verjaardag” op 15 mei 2012, gedurende deze tijd slaagde het erin om een ​​echte nationale schat te worden, beroemd te worden om de schoonheid van zijn stations, overwoekerd te raken met mythen, legendes en zelfs een held van boeken en computerspellen te worden.

Tegelijkertijd staat de metro van Moskou niet stil, evolueert voortdurend, strekt de “tentakels” van lijnen steeds verder uit en bezet niet alleen het grondgebied van de hoofdstad, maar ook bepaalde districten van de regio Moskou. Zo’n belangrijk deel van het leven in Moskou verdient zeker speciale aandacht en studie van niet alleen geschiedenis, maar ook vooruitzichten..

Een beetje geschiedenis

Voor het eerst begonnen ze te praten over de aanleg van metrolijnen in Moskou in 1873, toen was het de bedoeling om het Koersk-treinstation en Maryina Roshcha met één filiaal te verbinden, maar toen kwam het niet eens tot het opstellen van een gedetailleerd project.

In 1902 stelden ingenieurs een nieuw plan voor, volgens welke de metro Zamoskvorechye moest verbinden met Tverskaya Zastava, maar de stadsdoema verwierp het project, omdat in die tijd de tram werd beschouwd als de meest veelbelovende vorm van openbaar vervoer en die aanzienlijke winsten opleverde voor de schatkist..

De volgende keer dat de autoriteiten van Belokamennaya in 1913 terugkeerden naar het idee om een ​​metro te bouwen, met de bedoeling om drie lijnen tegelijk te bouwen, werden dergelijke plannen echter voorkomen door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog..

Na de revolutie voelde de nieuwe regering ten volle de behoefte om een ​​ondergrondse te bouwen, maar tot het begin van de jaren ’30 waren er geen fondsen voor zo’n grootschalige constructie in de schatkist. Pas in 1931 besloot Stalin persoonlijk om met de bouw van de metro in Moskou te beginnen, en in 1933 begon de Metrostroy-trust met de bouw van de eerste lijn.

De openingsdatum van de metro van Moskou was 15 mei 1935. Het was toen dat de eerste fase van de metro werd gelanceerd – een deel van de Sokolnicheskaya-lijn, van het Sokolniki-station naar het Park Kultury, met een aftakking naar het Smolenskaya-station vanaf het Okhotny Ryad-station. Toen was de lengte van de metro van de hoofdstad slechts 11,2 kilometer, inclusief 13 stations, waartussen 12 treinen van elk 4 auto’s lagen. Reeds in die tijd maakten ongeveer 177 duizend mensen per dag gebruik van de diensten van de metro van Moskou..

Vóór het begin van de Tweede Wereldoorlog werden er nog twee metrolijnen aangelegd en in gebruik genomen – Gorkovsko-Zamoskvoretskaya en Arbatskaya, die het station Kurskaya bereikten. Metrostations dienden tijdens de oorlog niet alleen als overstappunt, maar ook als betrouwbare schuilkelder tijdens Duitse luchtaanvallen..

De bouw van de derde lijn van de metro in Moskou werd onmiddellijk hervat nadat de nazi-troepen uit de hoofdstad waren verdreven – in 1942 werden in totaal tijdens de oorlogsjaren 7 stations gebouwd, waaronder Novokuznetskaya, Paveletskaya, Sverdlov Square en Zavod vernoemd naar Stalin “(nu -” Avtozavodskaya “).

In 1950 begon de eerste fase van de Circle Line te werken, in 1954 was de bouw van deze tak, die 7 van de 9 Moskou-stations met elkaar verbond, volledig voltooid.

Interessant genoeg werd de regering al in 1955 gedwongen om de dure, pompeuze afwerking van de stations op te geven, te besparen op “onnodige details” en zich te concentreren op de snelheid van de bouw en functionaliteit. Dat is de reden waarom alleen de stations die voor en onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog zijn gemaakt, zich onderscheiden door zo’n prachtige, werkelijk prachtige decoratie, waardoor 44 stations van de metro van Moskou zijn opgenomen in de lijst van cultureel erfgoed.

De bouw van nieuwe stations en de uitbreiding van lijnen ging door in de jaren 60 (Filevskaya-lijn, stations “Pionerskaya”, “Pervomayskaya”, “Molodezhnaya”, “Preobrazhenskaya Ploschad” en andere), en in de jaren 70 (Rizhsko-Kaluzhskaya-lijn, stations “Nogin Square”, “Tverskaya”, “October Field” en anderen).

In de jaren 80 verschenen op veel lijnen treinen met acht wagons en de uitbreiding van metrolijnen ging door, de stations “Konkovo”, “Teply Stan”, “Orekhovo”, “Prazhskaya”, “Vykhino” werden geopend voor passagiers.

In 2001 begonnen de autoriteiten in Moskou na te denken over mogelijkheden om de meterlijnen uit te breiden naar de slaapruimtes van Belokamennaya, die dringend een oplossing nodig hadden voor het transportprobleem. Er werd besloten om de takken uit te breiden met behulp van de constructie van de zogenaamde lichte metro, die meestal wordt geslepen, door viaducten of ondiepe tunnels gaat, dat wil zeggen dat er minder bouwkosten nodig zijn.

In 2002 “ging” de metro van Moskou voor het eerst buiten de grenzen van de ringweg van Moskou – het station “Dmitry Donskoy Boulevard” werd geopend in Noord-Butovo. En in 2009 ‘stapte’ de metropool over de administratieve grens van de stad – de Arbatsko-Pokrovskaya-lijn werd verlengd van het Strogino-station naar Mitino, inclusief een deel van de voormalige Filevskaya-lijn. Het eerste station op het grondgebied van de regio Moskou, Myakinino, verscheen op deze lijn. Een ander belangrijk kenmerk van dit station is dat er voor het eerst een metrogedeelte werd gebouwd ten koste van particuliere investeerders en niet voor budgetgeld. De Lyublinsko-Dmitrovskaya-lijn werd in 2009 verlengd van het station Chkalovskaya door het centrum van de hoofdstad naar het Maryina Roshcha-station.

Vorig jaar werd dezelfde lijn in het zuidelijke deel van het Maryino-station naar Zyablikovo verlengd.

Over de constructie van de belangrijkste, meest opvallende delen van de metrostations en lijnen van Moskou gesproken, we mogen niet vergeten dat hierachter enorm veel wordt gewerkt aan het organiseren van zulke belangrijke elementen van het systeem, zoals het verbeteren van ventilatie, het ontwikkelen van nieuwe modellen van rollend materieel, het creëren van coördinatie- en informatie- en rekencentra, het organiseren van het werk van duizenden medewerkers enzovoort.

Alleen getallen

Eind 2011 had de metro van Moskou al 185 stations – waarvan er slechts één – Myakinino – in de regio Moskou ligt, de rest – in de hoofdstad zelf.

De totale lengte van de metrolijnen in Moskou is vandaag 305,7 kilometer.

Elke dag vervoeren de metro’s gemiddeld 6,54 miljoen passagiers.

Dit aantal bereikt 2,388 miljard mensen per jaar..

De drukste spitsuren van de metro van Moskou zijn van 8.00 tot 9.00 uur en van 18.00 tot 19.00 uur. Op dit moment zijn er gemiddeld 7,7 passagiers per vierkante meter wagonoppervlak, wat 2 keer zo hoog is als de vastgestelde normen.

De openingstijden van de metro van Moskou zijn van 5:20 tot 01:00, op feestdagen, bijvoorbeeld Nieuwjaar en Pasen, kunnen de openingstijden door de overheid worden verlengd.

In termen van congestie staat de metro van Moskou op de tweede plaats in de wereld, achter alleen de metro van Tokio.

Het drukste is het metrogedeelte tussen de stations Krasnogvardeyskaya en Paveletskaya op de Zamoskvoretskaya-lijn.

De metro van Moskou heeft 12 lijnen, die qua kleur verschillen op de diagrammen:

• rood – Sokolnicheskaya;
• groen – Zamoskvoretskaya;
• blauw – Arbatsko-Pokrovskaya;
• blauw – Filevskaya;
• bruin – Koltsevaya (de enige lijn die Moskovieten zelf praktisch nooit op kleur noemen, omdat er simpelweg geen Koltsevaya-lijnen meer zijn);
• oranje – Kaluzhsko-Rizhskaya;
• framboos – Tagansko-Krasnopresnenskaya;
• geel – Kalininskaya;
• grijs – Serpukhovsko-Timiryazevskaya;
• lichtgroen – Lublin;
• turkoois – Kakhovskaya;
• lichtgrijs – Butovskaya.

In aanbouw zijn metrostations aangegeven met open cirkels..

De langste metrolijn van de hoofdstad – Arbatsko-Pokrovskaya – 43,5 kilometer, en de kortste – Kakhovskaya – slechts 3,3 kilometer.

Het langste traject – tussen de stations “Krylatskoe” en “Strogino” – 6,5 kilometer, en het kortste – tussen de stations “Vystavochnaya” en “Mezhdunarodnaya” – slechts 500 meter.

Ten tijde van de opening van de metro in Moskou in mei 1935 was het tarief 50 kopeken, maar in oktober was het teruggebracht tot 30 kopeken. U kunt een maandelijkse pas kopen en 5 kopeken besparen op elke reis.

In 1942 steeg het tarief opnieuw tot 40 kopeken en in 1948 tot 50 kopeken..

In 1961, na de monetaire hervorming, bedroeg het tarief 5 kopeken en bleef het 30 jaar op hetzelfde niveau!

Pas in 1991, na de ineenstorting van de USSR, groeide de prijs drie keer tegelijk – tot 15 kopeken, en al in 1992 steeg deze tot 1 roebel.

In 1993 veranderde het tarief op de metro van Moskou driemaal – van 1 roebel tot 30 roebel, en in 1994 – maar liefst vijf keer – van 50 tot 400 roebel. De “gekke” inflatie in het land op dat moment dwong het metrobeheer echter eenvoudigweg om de kosten bijna elke maand te wijzigen..

In 1995 veranderden de tarieven ook regelmatig – vier keer – en stegen tot 1,5 duizend roebel.

In 1997 werd een echt record gevestigd: een reis met de metro kostte toen tweeduizend roebel.

In 1998, na een nieuwe monetaire hervorming, daalde de prijs tot 2 roebel, daarna bijna jaarlijks licht gestegen, en vanaf januari 2012 bedroeg het 28 roebel.

Volgens de plannen van de hoofdontwerper van Metrogiprotrans zullen tegen 2020 43 extra stations worden gebouwd en zal de totale lengte van de metro van Moskou met 90,4 kilometer groeien en 396,1 kilometer bereiken..

Metrostations en de kosten van onroerend goed in Moskou

Makelaarsspecialisten hebben al lang een direct verband opgemerkt tussen de nabijheid van het metrostation en de kosten van een appartement in de hoofdstad. Het is niet ongebruikelijk om de lijn “in de directe omgeving van het metrostation” te zien in de advertentie voor de aan- of verkoop van een appartement, maar eerder een regel. Het is verbazingwekkend hoe de aanwezigheid van de rode letter “M”, die de ingang van het station aangeeft, de aantrekkelijkheid en daarmee de kosten van huisvesting vergroot.!

Deskundigen adviseren dat als u met bussen of taxi’s met een vaste route naar het dichtstbijzijnde metrostation in Moskou moet gaan vanaf het appartement dat u wilt (zelfs als de afstand slechts twee of drie haltes is), u kunt eisen dat de kosten van onroerend goed met enkele duizenden dollars of zelfs met een bepaald percentage van het totaal worden verminderd transactiebedrag.

Het is interessant dat de kosten van vierkante meters niet alleen worden beïnvloed door de reeds werkende, maar zelfs nog niet geopende metrostations. In 2012 wil het burgemeesterskantoor van de hoofdstad bijvoorbeeld nieuwe stations openen – het station “Alma-Atinskaya” (verwijst naar de Zamoskvoretskaya-lijn) zal zijn deuren openen, en in december – het station “Pyatnitskoe shosse” (Arbatsko-Pokrovskaya-lijn).

De plannen van de regering van de hoofdstad werden in september 2011 bekend en de waarde van onroerend goed in Novokosino kroop onmiddellijk, en heel merkbaar. Als vóór de goedkeuring van de plannen van het burgemeesterskantoor de gemiddelde prijs van een vierkante meter hier 100 duizend roebel was, dan steeg deze na het verschijnen van informatie over de aanstaande bouw van een nieuw metrostation tot 135 duizend roebel.

De specialisten merkten ook op dat informatie over de bouw van het Novokosino-metrostation niet alleen invloed had op de waarde van onroerend goed in het gebied, maar ook op de kosten van appartementen in Reutov nabij Moskou, vanwaar het nu gemakkelijk met het openbaar vervoer naar de metro zal zijn. Tegenwoordig heeft de prijs per vierkante meter in de stad Reutov 80 duizend roebel bereikt. Volgens de experts van NDV-Nedvizhimost heeft zelfs de afgelegen ligging van de ringweg van Moskou niet zoveel invloed op de kosten van appartementen als op de aanwezigheid van een nabijgelegen metrostation. Ter vergelijking: in Balashikha, dat ongeveer op dezelfde afstand van de ringweg van Moskou ligt als Reutov, bleef de gemiddelde prijs van één vierkante meter op 58 duizend roebel.

Oleg Repchenko, het hoofd van IRN, merkte op dat hoewel plannen voor de bouw van nieuwe metrostations zich in de ontwikkelingsfase bevinden en nog niet zijn goedgekeurd, de vastgoedmarkt nogal passief op deze informatie reageert. De huizenprijzen in de buurt van de geplande stations Novoperedelkino en Solntsevo zijn bijvoorbeeld niet gestegen, aangezien noch de exacte locatie van de toekomstige stations, noch het exacte bouwtijdschema bekend is..

Het meest significant – met 10-20% – stijgt de prijs van vierkante meters wanneer nauwkeurige informatie over bouwplannen verschijnt en het echte bouwwerk begint. En al bij de introductie van het metrostation in bedrijf, reageert de markt niet zo scherp – de gebeurtenis had zijn impact eerder, ‘afgespeeld’ en de informatie veroorzaakt niet zo veel opschudding – benadrukt de expert.

Ook wordt de mate van invloed van nieuwe metrostations op de stijging van de huizenprijzen uitgeoefend door de ontwikkeling van de reeds aanwezige vervoersinfrastructuur in dit deel van de stad. In het bijzonder, als er een goed vervoersknooppunt was in het gebied van de voorgestelde metroconstructie en daarvoor waren er geen grote problemen met reizen naar het centrum van de hoofdstad, dan kunnen na het verschijnen van het station de kosten per vierkante meter met slechts 6-10% stijgen. En als de transporttoegankelijkheid in het gebied niet goed ontwikkeld was, zouden makelaars en ontwikkelaars de prijzen met 20 of zelfs 30% kunnen verhogen.

Zoals u kunt zien, is het onmogelijk om de invloed van de metro van Moskou op het leven van de hoofdstad in het algemeen en op de vastgoedmarkt in het bijzonder te onderschatten. Deskundigen raden ten zeerste aan om, alvorens een keuze te maken tussen individuele nieuwe gebouwen gelegen aan de rand van Moskou, kennis te nemen van de onmiddellijke (en zelfs langetermijn) plannen van de regering met betrekking tot de uitbreiding van metrolijnen, aangezien dit het kopen van een huis op dit moment een veel rendabelere investering van kapitaal kan maken, of, integendeel, de geschatte acquisitiekosten aanzienlijk verhogen.