Het blinde gebied rond het huis vervult niet langer een decoratieve functie; het beschermt de grond bij de fundering tegen nat worden en ongelijkmatig verzachten. Het apparaat van het blinde gebied heeft zijn eigen trucs en technische vereisten, die we in onze recensie van vandaag met lezers zullen delen..
Timing en grondvoorbereiding
Werkzaamheden aan de constructie van een betonnen blinde ruimte moeten zo vroeg mogelijk worden uitgevoerd. Vanaf het moment dat de fundering meer dan een derde van de ontwerpbelasting heeft overgenomen, heeft deze al bescherming nodig tegen doorweekt. Daarom wordt het niet aanbevolen om een huis met omzoomde muren voor de winter achter te laten zonder een blinde ruimte. De deinende krachten zijn in staat om hun “vuile” daad zelfs in één seizoen te doen. U kunt het werk voor bijna elk moment van het jaar plannen, maar houd rekening met de weersomstandigheden en observeer de technologie van het werken met beton.
De eerste fase is het graven van een greppel langs de buitenomtrek. De bodem moet zich 30-35 cm onder het eindniveau van de coating bevinden en moet op zijn beurt 50-80 mm hoger zijn dan de aangrenzende vruchtbare grond.
De breedte van het blinde gebied mag niet kleiner zijn dan de kroonlijst en de geveloverstek erboven en mag niet kleiner zijn dan 60 cm. In het algemeen wordt dit gedefinieerd als 50% van de funderingsdiepte. Voor keldergebouwen op bodems van het eerste type bodemdaling kan de breedte van het blinde gebied twee meter bedragen.
Algemeen schema van het betonnen blinde gebied: 1 – oudergrond; 2 – bekisting; 3 – betonnen blinde zone; 4 – kasteel van klei; 5 – voorbereiding van grind; 6 – zandvoorbereiding; 7 – demperband; 8 – fittingen
Als de greppel open is, wordt onderaan een kleikasteel gevormd met 10–12 cm dikke olieachtige klei. Maak daarboven twee lagen onsamendrukbare en niet-poreuze materialen: eerst steenslag met een laag van 50–60 mm, dan tot 100 mm zand. Zorg ervoor dat u de zogenaamde “tand” langs de buitenrand van de greppel graaft – een groef van ongeveer 20×20 cm.
Het niveau van de afgewerkte onderlaag moet 45–60 mm onder het geplande niveau van de bekleding liggen. Houd er rekening mee dat de dikte van de zand- en grindlagen op elk punt van de sleuf constant moet zijn, zodat de verdieping voor de “tand” na het opvullen blijft bestaan.
Om vermenging van de lagen van de onderliggende laag te voorkomen, scheidt u ze met een stuk geotextiel en scheidt u het substraat van de verdichte grond met een drainage-geocomposiet. Op sterk verweerde en soms matig verweerde bodems kan isolatie van het blinde gebied nodig zijn. Het kan worden gemaakt met platen van geëxtrudeerd polystyreenschuim, die bovenop een dunne (10-15 mm) zandvulling op een laag steenslag worden gelegd, en vervolgens wordt nog een laag van 50-60 mm droog zand gevuld.
Bekisting, wapening
Het wordt als correct beschouwd om regenriolen aan te leggen om neerslag en bovenwater naar het afvoersysteem te leiden. Water uit het blinde gebied wordt opgevangen in een bak aan de rand, van waaruit het wordt afgevoerd naar een afwateringssleuf. Als voor deze doeleinden een systeem van verborgen kanalen is voorzien, worden deze gerangschikt in de fase van voorbereiding van de onderliggende laag. Tijdens de voorbereiding van de versterkende laag moet u voorzichtig alle noodzakelijke elementen van het afvoersysteem leggen.
De bekisting voor het blinde gebied heeft de eenvoudigste inrichting. Het is alleen nodig om een paar planken van 20×100 mm parallel in schilden neer te halen en ze om de 50-60 cm te verbinden met jumpers.De bekisting wordt onder de zijkant van de sleuf geïnstalleerd, de hoogte van de bovenrand wordt aangepast aan het uiteindelijke niveau van de dekking. Voor een gemakkelijke uitlijning worden met een tussenruimte van 150 cm aan de buitenkant van de schilden houten palen gehamerd waarin de bekisting met zelftappende schroeven wordt vastgeschroefd. Daarna worden de schilden van buitenaf gestut met een stortplaats grond uit het aangrenzende territorium.
Het belangrijkste punt bij de constructie van het blinde gebied is dat het niet monolithisch verbonden mag zijn met de kelder van het gebouw. Het beste schema voor de afvoer van extern water, inclusief het water dat langs de muur stroomt, wordt waargenomen wanneer twee betonlagen worden gescheiden door een materiaal met een voldoende hoge plasticiteit, op voorwaarde dat de afwerking van de kelder van bovenaf wordt toegelaten tot het blinde gebied, waardoor wordt voorkomen dat water door de scheidingslaag sijpelt. Indien de plint niet afgewerkt wordt met gordijnbekleding, dient de bekleding te worden gestart met een EPPS demperstrip, die het “zweven” van de betonplaat compenseert.
De eenvoudigste manier om een dergelijk apparaatschema te bereiken, is door over het onderste deel van de basis te plakken met een strook polyurethaanschuim van ongeveer 20 mm dik. De separator zit op de zelfklevende mastiek, terwijl de installatie vordert, wordt de bovenrand uitgelijnd langs het koord, waardoor de helling van de coating naar de aangrenzende grond ten minste 3: 100 bedraagt. Het scheidingsmateriaal kan echter langs een gemeenschappelijke lijn worden gesneden nadat de lijm is opgedroogd, maar het principe blijft hetzelfde: de bekisting en de scheidingslaag dienen als bakens voor het egaliseren van het betonmengsel.
Het blinde gebied is versterkt met staalgaas met een staafdikte van 8 mm en een celgrootte tot en met 200 mm. De wapening wordt in één rij gelegd en op afstandssteunen geplaatst die de beschermlagen van gewapend beton minimaal 45 mm boven en onder en ongeveer 60 mm aan de zijkanten regelen.
Voorbereiding van betonmix
Het blinde gebied mag worden gestort met ter plaatse voorbereid beton, maar de eisen aan de kwaliteit van het mengsel zijn vrij hoog.
De gewenste betonsterkteklasse is B25 of hoger. De grondstof moet op volume worden gemeten, om geen aanvullende correcties voor het vochtgehalte van zand of grind te maken. In totaal wordt 20 liter zand en 35 liter steenslag of grote granietschermen toegevoegd aan 10 liter cementkwaliteit 500 voor de voorbereiding van beton.
Om de homogeniteit van het mengsel te garanderen, wordt in de betonmixer eerst cementmelk bereid met de helft van de berekende hoeveelheid water en zand. Na 2-3 minuten mengen kunt u eventueel resterend vulmiddel toevoegen en het mengsel indien nodig met water besproeien. De uiteindelijke consistentie van beton is een kruimelig mengsel met een lage vocht / cementverhouding, terwijl alle stenen gelijkmatig moeten worden bevochtigd.
Een continue mengcyclus van één portie duurt minimaal 15 minuten. Voeg een eetlepel vloeibaar wasmiddel per emmer toe aan het water om lucht mee te voeren en voor extra plasticiteit te zorgen. Hierdoor heeft beton een vorstbestendigheidsklasse van minimaal F200 en een wateropnamebestendigheid van minimaal W6. Verbeter indien nodig de gewenste eigenschappen met modificerende additieven.
Optimale consistentie van beton voor het storten van bekisting
Opvullen, egaliseren, strijken
Het blinde gebied moet vanaf het meest afgelegen deel worden gestort en geleidelijk dichter bij de plaats van betonvoorbereiding komen. De bekisting wordt bijna tot aan de bovenkant gevuld met het mengsel, waarna het beton wordt onderworpen aan bajonet- of trillingskrimp.
De noodzaak van een dwarse scheiding van het blinde gebied met dilatatievoegen wordt bepaald door de bedrijfsomstandigheden. Voor de schaduwzijden van het gebouw is dit niet nodig, maar in de open zon moet het blinde gebied worden gegoten, waarbij het mengsel om de twee breedten wordt verdeeld met stroken geëxpandeerd polystyreen.
Bij het nivelleren is het handig om met rubberen laarzen dwars door het vloeistofmengsel te lopen. Bewapend met een liniaal, controleer de vullingsgraad van de bekisting en de diepte van de onderdompeling van de bak in het beton. Indien nodig de bekisting verstoren met lichte hamerslagen, maar overdrijf het niet: het zal veel moeilijker zijn om de rand hoger op te tillen.
Als beide bakens en de randen van de bak zich op hetzelfde niveau bevinden, voeg dan een kleine hoeveelheid van het mengsel toe en rek het uit met een strook. Het is niet nodig om het oppervlak glad te maken, het is voldoende om de vlakheid en de juiste helling te garanderen, de depressies te verwijderen waarin water zich kan verzamelen.
Na het uitlijnen wordt een bord plat op de rand van de bekisting en de bak gelegd, waarop een lichte druk wordt uitgeoefend gedurende 10-12 uur voor het vooraf zetten van het mengsel. De komende 7-10 dagen moet het blinde gebied één keer per dag worden besproeid met water uit een slang en vervolgens worden bedekt met een film.
Twee weken na het storten kan de bekisting worden gebroken en nat gestreken. Voor hem wordt een mengsel van zand en cement in gelijke verhoudingen bereid, in plaats van water worden drie delen kalkmelk en een deel vloeibaar glas aan de oplossing toegevoegd. Het afgewerkte mengsel moet een iets dikkere consistentie hebben dan room.
Voordat u gaat strijken, moet het blinde gebied goed worden bevochtigd en met een metalen borstel worden afgeveegd, waardoor de structuur van de korst die op het oppervlak is gevormd, wordt verstoord, vervolgens worden geveegd en opnieuw worden gespoeld. Na het voordrogen wordt het strijkmengsel van de basis naar buiten over het oppervlak gegoten en vervolgens met een brede spatel in de lengterichting geëgaliseerd. De ijzerlaag moet minimaal 1,5-2 mm zijn, de tijd voor het uitharden van het mengsel moet minimaal 3 dagen zijn met periodieke bevochtiging van het oppervlak.
Beste lezer, ik heb een vraag over de stapsgewijze instructies voor het maken van een betonnen blinde ruimte rond het huis. Zijn deze instructies geschikt voor beginners? Is er ervaring nodig met betonbewerking? En zijn er specifieke gereedschappen nodig voor dit project? Alvast bedankt voor uw hulp!