Op het gebied van bouwen werken twee factoren parallel, die in grote mate de trends in de ontwikkeling van woningarchitectuur bepalen. De eerste is de snelle stijging van de prijzen voor traditionele energiebronnen tegen de achtergrond van periodieke economische schokken. De tweede is ongetwijfeld vooruitgang op het gebied van bouwtechnologieën, energiebesparing en de ontwikkeling van hernieuwbare energiebronnen. De concepten van eco-huis, passiefhuis zijn al stevig in ons leven gekomen. In de landen van West-Europa, die het minst beschermd zijn tegen de gevolgen van energiecrises, zijn huizen met een minimaal of zelfs nul energieverbruik al lang een verrassing..
Veranderingen in de economie, ecologie en psychologie van mensen dragen niet alleen bij aan de opkomst van nieuwe soorten gebouwen, maar dwingen ons ook om terug te vallen op traditionele bouwmethoden. Adobe-gebouwen hebben een wedergeboorte van huizen van stroblokken overleefd en hebben een geschiedenis van duizenden jaren. Gebouwen die deels in de grond zijn begraven – dugouts – komen overeen met de principes van groen bouwen. Ze stellen je in staat om de vrije energie van het binnenste van de aarde te gebruiken. Op een diepte van twee meter in de middelste zone in winter en zomer is de temperatuur 10-17 ° C. In de koude periode geeft de aarde warmte, in de zomer – koelte. Warmtepompen passen perfect in het concept van een verzonken eco-huis als verwarmingssysteem; het is gemakkelijker en goedkoper om geothermische ontvangers te installeren dan bij bovengrondse constructie. Ook esthetische overwegingen spelen een belangrijke rol; het principe van ondergrondse constructie maakt het soms mogelijk om constructies van verbazingwekkende schoonheid te creëren. Architecten behalen indrukwekkende resultaten door vakkundig gebruik te maken van de terreinkenmerken.
De dug-out is een traditioneel huis voor veel mensen over de hele wereld. Gedeeltelijk begraven huizen waren niet alleen kenmerkend voor onze directe voorouders: de oude Slaven en Fins-Oegrische stammen. Soortgelijke huizen werden gebouwd in de Balkan, Scandinavië en de Britse eilanden. Kelten, Baltische stammen, volkeren van Siberië en Noord-Amerikaanse Indianen leefden in dugouts. In de loop van de tijd veranderde het leven, huizen werden gebouwd op een hoge plint. Maar het praktische en goedkope woningtype was tot voor kort zelfs in het welvarende Europa vrij algemeen bekend. Zo leven de helden van een van de sprookjes van de Nobelprijswinnaar, de Zweedse schrijver Sigrid Undset, in een dug-out. Niet rijk, maar met een zeker inkomen: ze drinken koffie en wijn, eten met taarten en chocola. De dug-out was rond de eeuwwisseling goed bekend bij Zweedse kinderen. In Scandinavië en Finland zijn diepgaande dugout-sauna’s erg populair, dit wordt als een speciale chic beschouwd. In sommige delen van Roemenië zijn er dorpen die volledig in de grond zijn begraven. Zelfs orthodoxe kerken zijn half begraven. De muren van dergelijke huizen zijn blokhutten, de gebouwen zijn honderden jaren oud. Vermeldenswaard is het comfortabele microklimaat van de traditionele Roemeense begraven hut.
De huidige generatie kent dugouts uit films over partizanen. Ongetwijfeld werden semi-graafmachines met een houten rol op grote schaal en met succes gebruikt tijdens de Eerste Wereldoorlog, de Grote Patriottische Oorlog en enige tijd daarna. De structuren waren tijdelijk, er was op dat moment geen manier om voor comfort te zorgen. Vandaag hebben we toegang tot het hele scala van de nieuwste bouwtechnologieën: moderne funderingen, muurmaterialen, betrouwbare waterdichtheid. In een goed ontworpen en gebouwde dugout uit het derde millennium, is het warm in de winter, koel in de zomer, de luchtvochtigheid is altijd normaal en schoon.
De pioniers in de herontwikkeling van het begraven huis zijn inwoners van Europa en Noord-Amerika. Er zijn verschillende soorten lokale dug-outs, variërend van goedkope “hobbit-huizen” gebouwd van schroot tot dure en comfortabele villa’s. Maar al deze huizen, ongeacht de kosten, zijn verenigd door respect voor het milieu en het landschap, het gebruik van energiebesparende technologieën. De grond waarmee het dak is bedekt, is een redelijk effectieve isolatie; gebouwen nemen geen centimeter land in beslag van de natuur, omdat weidegras en bloemen op het dak groeien. De bouw van semi-verzonken huizen wint aan populariteit en telt duizenden. Laten we eens kijken naar enkele interessante voorbeelden.
Edgeland Residence, Verenigde Staten
Bercy Chen Studio stelt dat de Colorado Riverfront-villa een moderne interpretatie is van een traditioneel Indiaas winter aarden huis in de Great Plains. Toegegeven, het is niet bekend of de bewoners van de reservaten het eens zijn met deze stelling. Het perceel waarop de villa is gebouwd was voorheen een industriële stortplaats en werd als ongeschikt beschouwd voor bewoning. Na het opruimen van bedrijfsafval besloten de nieuwe eigenaren resoluut dat hun huis en land een voorbeeld zouden zijn van een ecologische en respectvolle houding ten opzichte van de natuur. De architecten hebben een oplossing gevonden waarbij het gebouw perfect past in het nieuw aangelegde natuurlandschap.
De woning heeft een aarden dak en ziet eruit als een met gras begroeide heuvel midden in een natuurpark. Totdat de bezoeker de patio betreedt, die het wooncomplex als een kloof in tweeën snijdt. Pas dan verschijnen de enorme glas-in-loodramen en het blauwe water van het zwembad..
Tussen twee paviljoens bevindt zich een open zithoek: een dagverblijf met keuken, eetkamer en woonkamer, en een slaapkamer. Glazen wanden vullen het moderne minimalistische interieur royaal met zonlicht, creëren de eenheid van de binnenruimte met de omringende natuur.
De grasmat die het dak bedekt, dient als een goede warmte-isolator, verbetert het binnenklimaat. Technische oplossingen komen overeen met moderne ideeën over ecologische huisvesting: lagetemperatuurwatervloerverwarming, gebouwd op basis van een warmtepomp, een opvangsysteem voor regenwater, een filterveld voor het reinigen van huishoudelijk afval.
Huis-hol in de Zwitserse Alpen
Aan de voet van de Zwitserse Alpen werd door de Nederlandse studio SeArch en Christian Muller Architects een knusse nerts gebouwd. Gelegen op een zuidhelling, is de ondergrondse woning goed verlicht door de glas-in-loodpatio. Door de ondergrondse ligging is het landhuisgat perfect geïsoleerd. In de zomer is het koel, in de winter is het juist warm. De ultramoderne architectuur van de villa verschilt opvallend van de gebouwen van het oude dorp Vals, waar traditionele chalets de boventoon voeren, maar de ondergrondse structuur doet geen afbreuk aan de integriteit van het landschap. Het huis valt pas ’s avonds op, wanneer grote glas-in-loodramen worden gevuld met binnenlicht..
Bij de decoratie en verbetering werden alleen natuurlijke materialen gebruikt: steen en hout.
Gary Neville’s ondergrondse huis
De legendarische voetballer, aanvoerder van Manchester United Gary Neville is ondergronds verhuisd. Het huis van 750 vierkante meter ligt aan de kant van de Pennine Mountains in Bolton, Lancashire. Het gebouw is bijna volledig ingebed in de grond, heeft de configuratie van een zesbladige bloem, die echter alleen zichtbaar is voor vogels. De verzonken binnenplaatsen zijn ruim genoeg en het ondergrondse huis is vreemd genoeg gevuld met zonlicht. Buiten is de aanwezigheid van een grote villa niet te raden, het weidelandschap wordt alleen verstoord door een op afstand gelegen windgenerator. Architectenbureau Make werkte aan het project met de actieve deelname van Neville zelf.
Een aarden dak, in combinatie met verzonken muren, zorgt voor een comfortabel microklimaat, een gelijkmatige temperatuur en constante luchtvochtigheid gedurende elk seizoen. Autonome verwarming en warmwatervoorziening wordt gebouwd op basis van een warmtepomp die gebruik maakt van natuurlijke geothermie. Elektriciteit wordt opgewekt door een windturbine en fotovoltaïsche panelen.
Earth House 1, Zwitserland
In de buitenwijken van Zürich heeft het Zwitserse architectenbureau Vetsch Architektur het project van het ecologische hotel Earth House 1 gerealiseerd. Dugout nr. 1 is volledig in de heuvel gebouwd. Buiten zijn alleen de lobby, het restaurant en de garage-ingang open voor bezoekers. Het is onmogelijk te raden dat er binnenin een ruim hotel verborgen zit. De kamers zijn naar de binnenkant van de heuvel gericht en vormen een binnenplaats die aan drie zijden omsloten is rond een meertje, waarin gekleurde karpers spatten. De binnenplaats biedt uitzicht op het berglandschap van de Alpen. Badkamers, lobby en trap naar de ondergrondse verdieping worden verlicht door dakramen in het grasdak.
Het gebouw is gebouwd in overeenstemming met de zogenaamde bionische principes van de architectuur, zonder de rechte lijnen van de ongerepte kromming van natuurlijke rondingen te beledigen. Het grasdak is een wandelgebied met paden, banken en bloembedden in alpine stijl.
Voor studiohoofd Peter Wetsch is dit hotel niet het eerste in zijn soort. Tijdens het bouwproces zijn bewezen technische oplossingen gebruikt. De muren en het dak van het gebouw zijn een enkele monolithische structuur van gewapend beton. Als isolatie wordt gerecycled schuimglas gebruikt – een materiaal dat duurzaam, lichtgewicht en efficiënt is. De constructies worden tegen vocht beschermd door een betrouwbare waterdichting gemaakt van bitumenhoudende materialen. Het gebouw is bedekt met een laag vegetatieve grond, gegoten over geotextiel die de drainagelaag beschermt.
Dug-out in Wales voor £ 3333
Dit is het bedrag dat Simon Dale heeft gekost om een comfortabele dug-out te bouwen. Nadat de Brit de kosten van huisvesting en kredietvoorwaarden had bestudeerd, besloot hij het alleen te doen. Om de kosten te drukken, gebruikte hij wat onder de voeten en in de nabijgelegen struiken lag als bouwmateriaal. De stenen die op de site werden verzameld, gingen naar de stichting. Het frame van het huis was samengesteld uit onbehandelde boomstammen, gekapt tijdens het opruimen van het terrein. De muren zijn gemaakt van klei-stro blokken, gepleisterd met klei en geïsoleerd tegen binnendringend water. De vloer en het dak zijn ook geïsoleerd met stro. Afdichting, drainage, filterdoek en grondlaag beschermen het dak betrouwbaar tegen vocht en kou. De externe opvulling vanaf de zijkant van de heuvel is gemaakt met aarde die uit de put is gehaald.
Het huis bleek fantastisch te zijn, in de geest van de helden van de onsterfelijke werken van professor John Tolkien. Door het gebruik van onbehandelde kromme boomstammen past de structuur organisch in het landschap. Het gebouw lijkt uit een heuvel te zijn gegroeid en lijkt meer op een paddenstoel dan op een traditioneel Engels huis. In hetzelfde fantastische en prachtige interieur dringt het zonlicht niet alleen door de ramen naar binnen, maar vloeit het op magische wijze voort uit een glazen lantaarn bovenaan het dak..
Dale huurde een aantal vrienden en familie in om het huis te bouwen, en het duurde vier maanden van begin tot eind. De Welshman en zijn assistenten hadden geen eerdere ontwerp- en constructie-ervaring. Het huis kwam er echter solide, ruim, warm, licht en droog uit. Het wordt verwarmd door een open haard, terwijl het wordt aangestoken met kaarsen. Simon is niet van plan om centrale communicatie te verbinden en onderzoekt de mogelijkheid om alternatieve energiebronnen te gebruiken.
Een vossenhol gemaakt van zakken aarde
Op de open plekken van de Runet wordt veel gesproken over de voordelen en de goedkoopheid van dit soort constructies, zoals het “fox hole”. Er is geen eenheid in wat deze term precies zou moeten betekenen. Maar de aanhangers van de eco-woning zijn het over één ding eens: het “vossenhol” is een goedkope structuur, opgestapeld met aarde die uit de put is gegraven. Dit type gebouw is niet erg aantrekkelijk voor dorpelingen; stadsbewoners zijn meer geïnteresseerd in de ideeën van eco-nederzettingen. In feite werd de traditionele aarden kelder gebouwd volgens deze principes. In de dorpen vindt u nog steeds succesvol functionerende, ruime grondopslagplaatsen met meerdere verdiepingen, gebouwd in de 19e eeuw. Er was toen geen gewapend beton of dakbedekking. We deden het met hout en klei als waterdichtheid.
Helaas zijn er praktisch geen volledig succesvolle binnenlandse implementaties van het “fox hole” -concept. Helaas laten fouten in ontwerp en constructie ons niet toe om onze “nertsen” comfortabel of duurzaam te noemen. Toch waren de lange jaren van Sovjet-industriebouw niet voor niets, tot dusver zijn we beter in paneelhuizen. Dit betekent echter helemaal niet dat een begraven woning geen uitzicht heeft in zijn geboorteplaats. Integendeel, alleen dit geval vereist een systematische en technisch competente aanpak. En laat het Westen, niet wij, de toon zetten. Er is iemand om van te leren.
Bijvoorbeeld, rijke maar zuinige Amerikanen met macht en hoofd succesvol kleine huizen en bijgebouwen bouwen, vergelijkbaar met het “vossenhol” uit geotextielzakken gevuld met aarde. Geotextielen zijn goedkoop, muurbouwmateriaal rolt letterlijk onder de voeten, de constructies zijn droog en schoon. Trouwens, de muren van het prachtige nog levende Priory Palace, gebouwd in 1799 in opdracht van Paul I in Gatchina, met uitzondering van de toren met een spits, werden gebouwd van gewone aarde, verdicht en gemengd met kalk, gepleisterd met een kleisamenstelling. Of u wilt profiteren van de ervaring van voorouders?
Wat zijn enkele opvallende kenmerken van de dugouts van het derde millennium en hoe worden ze gebruikt voor verschillende doeleinden?
Wat zijn de belangrijkste kenmerken van deze modern uitziende dugouts en hoe hebben ze zich ontwikkeld van elite herenhuizen naar hobbit nertsen?