Vroeg of laat wordt elke bouwer geconfronteerd met de noodzaak om werkzaamheden te organiseren om de fundering voor de bouw van een huis voor te bereiden. Bij gebrek aan praktische ervaring moet tijd worden besteed aan het bestuderen van de kenmerken van de processen van bekistingsconstructie, wapeningsbinding, storten en beschermen van betonnen funderingen.
Benoeming van soorten stichtingen
Laten we eerlijk zijn: niet alle percelen hebben voorwaarden die ideaal zijn om een huis te bouwen. Op het eerste gezicht ziet alles er vrij rooskleurig uit: goede ecologie en uitstraling, minimaal geluid, nabijheid van natuurlijke natuur. Maar soms wijzen de resultaten van geologische onderzoeken op de aanzienlijke technische complexiteit van de fundering van een huis. Gelukkig zijn er op dit moment nogal wat soorten funderingen uitgevonden, en zelfs voor zeer moeilijke omstandigheden van de geomorfologie.
Het heeft geen bijzondere zin om over stripfunderingen te praten. Ze zijn ontworpen voor stabiele droge bodems met een hoge dichtheid en zijn gerangschikt volgens het eenvoudigste schema. Strookbetonfunderingen kunnen echter in verschillende mate worden ingegraven, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden. U kunt ook verschillende typische secties van de tape onderscheiden: balk, T-vormig, trapeziumvormig, enz..
Soorten stripfundering: a – verzonken; b – ondiep; в – T-vormig (T-vormig); g – trapeziumvormig puin. 1 – zandkussen; 2 – beton; 3 – fittingen; 4 – puinsteen; 5 – opvulling; 6 – blind gebied
Paal- en paalroosterfunderingen worden gebruikt op bodems die zelfs bij een normale diepte niet voldoende draagvermogen hebben. In deze variant zijn meerdere varianten van de inrichting mogelijk, waarvan de complexiteit afhankelijk is van het aantal verdiepingen en de architectonische kenmerken van het gebouw. In het algemeen is zo’n foundation een soort ondiepe tape, alleen heeft de tape geen ondersteunende functie. Het verdeelt de belasting over de palen, die rusten op een diepere en dichtere bodemlaag.
Paal-grillage fundering: 1 – paalsteun; 2 – waterdicht maken; 3 – fittingen; 4 – grillage
Het derde type fundering voor een huis zijn plaatconstructies. Ze worden gebruikt wanneer hoogwaardige thermische isolatie nodig is of bij het bouwen van gebouwen op speciale bodemsoorten: zeer plastisch, deinend, waterverzadigd en zanderig. Een gewone plaat is onopvallend, maar om materialen te besparen, kan deze een dwarsnet van verstevigingsribben hebben of technische communicatie of kanalen voor hen bevatten.
Plaatfundering: 1 – grond; 2 – zand- en grindkussen; 3 – concrete voorbereiding; 4 – funderingsplaat; 5 – versterkende kooi
Uitgraving
Bijna alle soorten funderingen moeten worden uitgegraven. Ten eerste zijn de wanden van de sleuven handig te gebruiken als bekisting voor het ondergrondse deel. Ten tweede, hoe dieper het referentievlak is, hoe minder horizontaal dwarsdoorsnedegebied nodig is voor voldoende stabiliteit. De diepte van de uitgraving wordt bepaald door de resultaten van technische en geologische onderzoeken.
Het is mogelijk om zowel met de hand als met behulp van een graafmachine sleuven voor de fundering voor te bereiden. In het laatste geval mag de bakbreedte slechts 75-80% van de riembreedte aan de bovenkant bedragen. Tot slot is er altijd een handmatige reiniging van de wanden en bodem. Daarna wordt de bodem van de greppel voorbereid met een onsamendrukbare en niet-poreuze bedding: eerst zand, dan fijn grind. De minimale dikte is in totaal 20-25 cm, maar de opvulling kan dikker zijn afhankelijk van de grootte van de fundering en hydrogeologische omstandigheden.
Voorbereiding kan ook worden uitgevoerd met beton van het merk M100 of M150. Dit helpt om de onderste beschermende laag van de wapening nauwkeuriger te weerstaan, evenals technologisch geavanceerder om horizontale en verticale waterdichtheid te sluiten in de aanwezigheid van een kelder. Na voorbereiding van de bodem worden de wanden van de sleuf bedekt met plasticfolie, dit wordt gedaan om het vrijkomen van cementmelk uit het mengsel te verminderen.
Bekistingsconstructie van het bovengrondse deel
Een van de grootste problemen bij de constructie van de fundering is de constructie van hoogwaardige en stijve bekisting. Met een onverantwoordelijke houding in dit stadium is het onmogelijk om de geometrie van de fundering te weerstaan, wat kan leiden tot ernstige problemen bij de constructie van dragende muren en decoratie. Ook breekt de bekisting vrij vaak door onvoldoende sterkte, wat uiteindelijk resulteert in schade aan een grote hoeveelheid duur materiaal..
In totaal zijn er drie soorten bekisting: paneel, plaat en niet-verwijderbaar schuim. Het verschil tussen de eerste twee soorten is niet groot: in één geval worden de omsluitende oppervlakken gevormd met schilden van planken van 25 mm of dikker – gemiddeld wordt 1 mm toegevoegd voor elke 5 cm van de funderingshoogte. In de plaatuitvoering worden de dekken gevormd met multiplex, OSB of spaanplaat, aan de buitenzijde verstevigd met verstevigingsribben. Er worden meestal waterdichte materialen gebruikt met een dikte van 14 tot 20 mm. De noodzaak om platen te gebruiken wordt ingegeven door hoge eisen aan de gladheid van het funderingsoppervlak, wat belangrijk is zowel tijdens de afwerking als bij het installeren van hydro- en thermische isolatie. Bijkomende voordelen zijn het gemak van werken, hoge snelheid van montage en demontage, de mogelijkheid tot meervoudig gebruik (beweegbare bekisting) en aansluitend gebruik, vaak is er een economisch voordeel.
Bij het monteren van plankdekken worden de planken uit elkaar geslagen en versterkt met verticale inzetstukken van een balk. De dikte van de laatste is 2 keer groter dan die van de plank, de breedte moet voldoende zijn om de uiteinden van de uiteinden in de orde van 80-100 mm aan elke kant te overlappen. Als de schilden een hoogte hebben van meer dan een meter met een aanzienlijke lengte, worden ze extra versterkt met horizontale ribben van dezelfde doorsnede als de verticale inzetstukken.
De meest kwetsbare plekken van de bekisting zijn de hoeken en de bodemzone. Op deze plaatsen werken zowel hoge statische druk van beton als waterslag door de afvoer van het mengsel. Om deze reden moet de onderkant van de bekisting worden aangespannen en verstevigd door de bestaande verstevigingsribben. Dit wordt gedaan met behulp van noppen (je kunt ze in mouwen van een MP-buis steken om opnieuw te gebruiken) of draadklemmen, soms wordt een bosje wapening met een doorvoering naar buiten geoefend. Een belangrijk punt – metalen instortvoorzieningen blijven in beton en mogen de werk- en distributiewapening niet raken. Tussen de metalen staven moet een beschermlaag van ongeveer 15-20 mm worden gerespecteerd. Bij het aantrekken van de ankers van de onderste zone moeten tijdelijke afstandhouders van de vereiste lengte in de bekisting worden geplaatst.
Om ervoor te zorgen dat de bekisting zijn ruimtelijke positie behoudt, wordt deze uit de grond gebarsten met planken onder een hoek van 45-60% met de horizon. Het bord, met een rand bezet, rust tegen een paal of direct in de grond, wordt eruit geslagen en vervolgens op een van de verticale dwarsbalken geschroefd. Soms worden extra stroken aan de beugels vastgemaakt om ondersteuning te bieden aan de onderste zone; het is ook aan te raden om de aanslagen in de grond samen te binden met een of twee rijen planken. Een goed aangedraaide bekistingbodem behoeft geen ondersteuning, maar kan om veiligheidsredenen verdicht worden met taluds uit de grond.
Berekening en binding van wapening
Het is toegestaan om de wapening alleen zelfstandig te berekenen voor kleine betonconstructies met een lage verantwoordelijkheid. Het correct ontwerpen van een verstevigingskooi is geen gemakkelijke taak en vereist speciale kennis. Tegelijkertijd is de kwestie niet beperkt tot de berekeningen zelf, het is ook noodzakelijk om de wapeningselementen correct te leggen en aan elkaar te binden zodat ze hun positie behouden na het storten van beton.
Een van de algemene principes van de wapeningsverdeling is als volgt: het frame volgt de vorm van de betonconstructie met een kleine gelijkmatige inkeping naar binnen, waardoor buitenste beschermende betonlagen van 35-50 mm worden gevormd. Hoe verder de wapening is verwijderd van het midden van het funderingsgedeelte, hoe beter het zijn werk doet.
Aangenomen wordt dat het totale gehalte aan staal in de fundering niet lager mag zijn dan 0,1% van de doorsnede van betonproducten. Bij het aanbrengen van wapening moet rekening worden gehouden met de vereisten voor het waarborgen van de minimale beschermende betonlagen waarin het project voorziet. Kunststof wapeningsklemmen zullen hierbij een goede hulp zijn: platte pluggen voor ondersteuning op de bodem van de bekisting en “sterren” die het frame op afstand van de zijwanden houden.
Beton gieten, krimp
Over het algemeen heeft het funderingsapparaat de volgende volgorde: voorbereiding van sleuven, installatie van bekisting, smering van interne vlakken, montage en plaatsing van het frame. Beton storten is de finale van de fundering, maar ook hier is veel aandacht en zorg vereist..
Het mengsel kan op twee manieren in de bekisting worden gevoerd. De eerste – rechtstreeks uit een betonmixer of vrachtwagenmixer, de tweede – met herladen door middel van een betonpomp. Door het mengsel puur door de zwaartekracht in een mal te gieten, is het fysieke effect op de bekisting minimaal: de wapening dempt de val door zijn elasticiteit en kleine porties hebben niet genoeg gewicht om de geometrie te bederven.
De situatie is compleet anders met pompen. De vloeistof beweegt met schokken en wordt met kracht uit de hoes geworpen in porties die groot genoeg zijn. Tegelijkertijd draagt de reeds gestorte massa het effect op de bekisting ten volle over, van waaruit zowel afwijkingen van de voegen als zwelling mogelijk zijn bij onvoldoende versterking van plaatmateriaal.
Om dergelijke verschijnselen te voorkomen, moet de fundering langs de omtrek worden gestort: eerst tot de helft of een derde van de hoogte en vervolgens de route een of twee keer herhalen. De optimale storthoogte wordt in één keer als 0,5 meter beschouwd, maar bij een totale bandhoogte van meer dan 1,5 meter is het aan te raden enige tijd te wachten met uitharden. Bij monolithisch beton is een pauze van maximaal 20 uur tussen de lagen toegestaan, bij een langere periode is de vorming van koude naden mogelijk.
Elke gestorte betonlaag moet worden verdicht. Dit kan worden gedaan met een handmatige pin of een dompelvibrator. Probeer in het laatste geval niet ijverig te zijn met krimp op één plaats en dompel de punt niet dieper dan 2/3 van de hoogte onder. Als extra verdichting vereist is, is het beter om dit uit te voeren volgens hetzelfde principe als gieten: langs de omtrek met pauzes voor bezinking door zwaartekracht.
Bescherming en isolatie
De bekisting heeft vaak haast om te verwijderen, waardoor er open randen van de betonconstructie ontstaan en het water sneller verdampt. Het beton moet het vochtgehalte van de oppervlaktelagen minimaal 7 dagen vasthouden en in de kern – maximaal 28 dagen. Daarom, als de bekisting 3-5 dagen breekt bij helder warm weer, moet het beton meerdere keren per dag worden bevochtigd. Vroegtijdige afbraak van de bekisting kan worden ingegeven door de noodzaak om hout opnieuw te gebruiken in de constructie: in dit geval worden ze niet gesmeerd, maar afgescheurd voordat het betonoppervlak definitief is uitgehard.
Waterdichting door injectie en penetrerende verbindingen wordt uitgevoerd voordat de hydratatie is voltooid, ongeveer 10–12 dagen na het gieten. Voor het aanbrengen van rol- of coatingisolatie krijgt beton de tijd om de ontwerpsterkte op te bouwen gedurende de volledige uithardingsperiode. Zoals hierboven vermeld, mag de bekisting helemaal niet worden verwijderd, waardoor isolerende en waterdichte functies worden uitgevoerd. In dit geval zijn dekken van binnenuit omhuld met speciale materialen: schuimplastic, glasisolatie en andere..
Beste lezer, kunt u mij alsjeblieft helpen met het volgende dilemma: Ik ben bezig met het vullen van de fundering voor mijn huis, maar ik ben onzeker over de juiste manier om dit te doen. Ik wil er zeker van zijn dat het op de juiste manier gevuld wordt om problemen in de toekomst te voorkomen. Heeft u enig advies of tips over de beste aanpak voor het vullen van de fundering? Alvast bedankt voor uw hulp!