Hoe actiever nieuwe territoria worden ontwikkeld voor particuliere ontwikkeling, hoe slechter gemiddeld de geodetische en geomorfologische omstandigheden op de sites. Vandaag zullen we het hebben over een van de meest onaangename situaties: de noodzaak om een huis te bouwen op een site met een gemiddelde en sterke helling..
Hellingproblemen
Het bouwen van een huis op een terrein met een helling vereist niet alleen een fundering van het juiste type en ontwerp. Het is eerder een kwestie van rationele keuze van bouwmaterialen en het gebruik van bepaalde technische oplossingen gericht op het verminderen van de massa van een gebouw met een beperkt draagvermogen van de bodem. Inderdaad, uiteindelijk speelt het oppervlaktereliëf op de site geen doorslaggevende rol, het is veel belangrijker hoe de lagen van sedimentair gesteente zich bevinden en hoe het grondwater wordt verdeeld. En hoewel de structuur van de grond meestal de vorm van het oppervlak volgt, zijn uitzonderingen op deze regel helemaal niet zeldzaam..
Voordat u een huis op een hellend terrein bouwt, is het naast een geodetisch onderzoek absoluut noodzakelijk om een hydrogeologisch onderzoek uit te voeren. Het wordt twee keer per jaar uitgevoerd: de eerste – in de periode van eind juli tot begin september, de tweede – twee tot drie weken nadat de positieve luchttemperatuur stabiel is in de regio. Het doel van dergelijke onderzoeken is om de locatie van sedimentaire lagen te bepalen met behulp van grondpuncties tot een diepte van 3,5-5 meter, monsters te nemen uit verschillende lagen en ook om de seizoensfluctuatie en het maximale GWL te bepalen.
Afhankelijk van de geomorfologie wordt een beslissing genomen over de keuze van een bepaald type fundering, waarbij laag voor laag verschuiven, ponsen van de formatie in het vlak van de drager door onvoldoende dikte, ondermijning van de fundering en de ligging van de verschillende onderdelen op bodems met een zeer verschillend draagvermogen worden uitgesloten. Bovendien wordt, rekening houdend met geodetische planning, de optimale methode berekend voor het afvoeren van water dat langs de bovenste waterweg stroomt en naar de bovenste bodemlaag trekt..
Classificatie van hellingen
Bij het bouwen van een fundering wordt de steilheid van de helling niet bepaald door absolute waarden, maar in verhouding tot de diepte van de effectieve verdieping van de betonnen basis. Het wordt op zijn beurt bepaald door de vereisten voor stijfheid en sterkte, evenals om redenen van het tegengaan van de krachten van vorstinvloed.
Plaatsen met een kleine steile helling worden beschouwd als die waarop het verschil in oppervlaktehoogte over de gehele lengte van de funderingsaanval de effectieve diepte van de fundering op het laagste punt niet overschrijdt. In dergelijke gevallen zit het hoogteverschil in de regel in de dikte van de vruchtbare laag en slechts incidenteel in de bovenste sedimentaire laag. Daarom is het op kleine hellingen meestal mogelijk om rond te komen met het apparaat van een gewone MZLF met een zorgvuldige planning van de bodem van de greppels in een enkel vlak en hun juiste voorbereiding, en om het huis te omsluiten rond een betrouwbare geïsoleerde blinde ruimte. Het aangrenzende grondgebied in het onderste deel van de helling tot een breedte van 3-4 meter vanaf het huis wordt geëgaliseerd over het oppervlak met vruchtbare grond afkomstig van het centrale deel van de fundering. In het bovenste deel van de helling kan een deel van de grond worden verwijderd om te zorgen voor voldoende verhoging van de kelder in overeenstemming met de gemiddelde hoogte van de sneeuwbedekking.
Als het hoogteverschil tussen de uiterste punten van de fundering gelijk is aan de effectieve diepte of deze waarde met maximaal 50% overschrijdt, wordt de helling als gemiddeld beschouwd. In dit geval is het alleen aan te raden om de basis op een enkel basisvlak te plaatsen voor kleine gebouwen. Wanneer de fundering zich uitstrekt langs een helling van meer dan 10 meter, zal de overschrijding van het betonmengsel om de standaard verdieping en verhoging te verzekeren bijzonder uitgesproken zijn, daarom zou de meest redelijke optie zijn om een grootschalige planning van het aangrenzende gebied uit te voeren, als de dikte van de laag van dicht sedimentair gesteente dit toelaat. Als de hydrogeologische situatie ongunstig is, wordt de voorkeur gegeven aan alternatieve soorten fundering.
Die secties worden als steil hellend beschouwd, waarbij het hoogteverschil tijdens de constructie van de stripfundering op de uiterste punten de effectieve verdieping 1,5 keer of meer overschrijdt. Het plannen van een enkel steunvlak is in dergelijke gevallen volkomen onrendabel, dit veroorzaakt een kolossale hoeveelheid grondwerk en minstens een tweevoudige overschrijding van het betonmengsel. Op steile hellingen, waar terrassen onmogelijk zijn, worden paalgrillingen of ondergrondse plaatfunderingen met een souterrain bovenbouw aangebracht voor de constructie van laagbouw.
Getrapte MZLF
De cascade-stripfundering werkt effectief in gevallen waarin de dikte van de formatie waarop de basis rust voldoende is om alle steunvlakken in zijn dikte op te nemen met zo min mogelijk stappen. Over het algemeen geldt dat hoe meer de tape in een cascade is geplaatst, hoe lager het betonverbruik, maar de complexiteit van monolithisch werk neemt toe..
Het graven van sleuven begint op het laagste punt van de bouwplaats, waarbij de nadruk ligt op de ontwerpdiepte van de fundering en de feitelijke locatie van de grondlagen. Terwijl je naar de bovenkant van de helling gaat, wordt de onderkant van de sleuf op hetzelfde niveau gepland, terwijl de werkelijke graafdiepte geleidelijk toeneemt. Als het 0,3–0,4 meter hoger wordt dan de berekende, wordt er een nieuwe horizon in de sleuf uitgehouwen en wordt de bodem erlangs gepland. De laatste horizon is zo gepland dat op het hoogste punt van de site de verdieping van de fundering 15-20% rationeler noodzakelijk is.
Bij de werking van getrapte funderingen zijn een aantal risicofactoren betrokken. Er is geen garantie dat voldoende dikte van de dichte formatie in de referentiezone zal blijven, plus alles, vanwege het diepteverschil in lokale gebieden variëren de vorstdeinende krachten in grootte. Dit leidt tot een niet-homogene werking van de belastingen, hetgeen vereist:
- Gieten met uitgebreide ondersteuning.
- Een greppel 25-30% breder maken dan het ondersteunende deel en de CPB onder de fundering opvullen.
- Vul de sinussen met niet-poreuze grond.
Fundering op palen
Pile-grillage-technologie wordt gebruikt in die gebieden waar simpelweg geen voldoende dichte lagen in de bovenste lagen zijn, of een te grote verdieping van de fundering vereist is, wat economisch niet rendabel is. Palen maken het mogelijk om tegen vergelijkbare kosten te leunen op een steenachtige laag mergel of zelfs kalksteen, zonder rekening te houden met het oppervlaktereliëf en de helling van de site. Als er geen steenachtige of zelfs dichte grondlagen zijn op diepten die redelijkerwijs ontwikkeld kunnen worden, werken de palen volgens een ander principe en nemen de belasting op door laterale wrijvingskrachten op de verdichte kleilaag.
Er zijn verschillende soorten paalfunderingen:
1. Boorpalen worden gemechaniseerd gemaakt met zware bouwmachines op de werf. Ondanks de relatief hoge werkkosten is dit een echt betrouwbare en veelzijdige methode waarmee u een stabiele basis kunt creëren voor “zware” gebouwen.
2. Betonnen ondiepe palen zijn optimaal voor het maken van een fundering op bodems waar de bovenste lagen verzwakt zijn door grondwater, maar al op een diepte van 2 à 2,5 meter ontstaat dichte klei. Putboringen kunnen worden uitgevoerd met lichte kraanboormachines, deze klasse van apparatuur is in veel regio’s heel gebruikelijk. Het is toegestaan om zelf stapels te vullen, wat de werkkosten aanzienlijk vermindert.
3. TISE-palen – een soort fabricagetechnologie voor betonpalen ontworpen voor civiel gebruik. Putboringen worden uitgevoerd met behulp van een speciale handboor die een uitzetting vormt in het onderste deel om het ondersteuningsgebied te vergroten.
4. Schroefpalen – ijzeren buizen met brede bladen, die handmatig of mechanisch in de grond kunnen worden geschroefd. De technologie onderscheidt zich door een hoge werksnelheid, maar om een fundering te maken, zelfs voor een huis met een licht frame, is een hoge paaldichtheid vereist.
Verzonken plaat
Het derde type fundering, geschikt voor het bouwen van een fundering voor een huis op een hellend terrein, bestaat uit een monolithische plaat die rust op een dichte laag klei onder de vriesdiepte, de geschatte diepte van de plaat wordt bepaald door het laagste punt van de helling. De productie van monolithisch werk gaat door met de vorming van betonnen muren, dus een afgesloten caisson met een of twee halfopen muren wordt in de grond gesneden.
Door een huis op een verzonken plaat te bouwen, is het met relatief weinig moeite mogelijk om een uitgebuite kelder uit te rusten met natuurlijk licht. Dit type fundering is echter het meest vatbaar voor laag voor laag verschuiven, daarom moet de plaat worden gegoten met verstijvers die over de helling zijn geplaatst en met toenemende wrijving tegen de steunlaag. In sommige gevallen is het redelijk om de ribben te vervangen door korte rechthoekige ankerpalen..
Hallo lezer, ik heb een vraag over het bouwen van een huis op een perceel met een helling. Ik vraag me af wat voor soort fundering het beste is voor zo’n situatie. Is het nodig om speciale maatregelen te nemen, zoals het aanpassen van de fundering of het gebruiken van stutten? Ik ben benieuwd naar jullie expertise!
Beste lezer, ik begrijp dat u een vraag heeft over het bouwen van een huisfundering op een perceel met een helling. Wellicht kan ik u helpen met uw vraag als u wat meer specifieke informatie geeft. Heeft u al een idee hoeveel helling er is op het perceel? En welk type huisfundering zou u willen gebruiken? Laten we samen verder praten over uw plannen en ik zal mijn best doen om u te voorzien van nuttige informatie en advies. Alvast bedankt!