Het concept van “stripfundering” kenmerkt alleen zijn vorm. In de praktijk zijn er voor laagbouw verschillende opties om een basis van deze vorm te vervaardigen. We zullen er kort over praten en instructies geven voor de stapsgewijze constructie van een monolithische fundering.
Opties voor tapediepte
Er zijn twee soorten tape in de diepte. Als de zool niet dieper is dan 60 cm, dan is dit een ondiepe fundering.
Dit omvat ook de bases wanneer de zool op het oppervlak van de grond staat. Om preciezer te zijn, een beetje lager, aangezien de site waterpas is. In de praktijk wordt zo’n foundation in zijn pure vorm geplaatst waar geen vruchtbare laag aanwezig is. Dergelijke aandoeningen zijn zeldzaam. In de meeste gevallen is er een humuslaag op de bouwplaats, dus het schema voor het aanbrengen van een onbegraven fundering ziet er als volgt uit:
- snijd de vruchtbare laag volledig af langs de hele basis van de toekomstige structuur;
- vul een laag zand op (verbeter indien nodig het draagvermogen van de grond – ook steenslag);
- water, waterpas zetten en het kussen aanstampen;
- zet de bekisting voor de tape.
En dan zijn er twee opties:
- Betonnen vloeren op de grond, naar de hoogte van de basis gebracht.
- Basis / plint met ondergrond en vloeren overlappen elkaar.
Maar de meer gebruikelijke fundering wordt tot 60 cm in de grond verdiept.
Al deze opties zijn gebruikelijk bij particuliere bouw, wanneer het project niet in een kelder voorziet. Het is bewezen dat de deinende krachten op ondiepe diepte worden gecompenseerd door het gewicht van een laagbouwconstructie, en het draagvermogen van een ondiepe tape is voldoende om belastingen te weerstaan.
De zool van de begraven ligt in de grond onder het vriespunt.
Dit type is het meest duurzaam, maar ook het meest materiaalintensief. Het wordt gelegd wanneer u een kelder of een ondergrondse technische vloer nodig heeft om technische systeemapparatuur te huisvesten.
Classificatie door technologie
Volgens de productiemethode zijn er drie soorten basislint: geprefabriceerd, monolithisch, gecombineerd. En al hebben deze technologieën hun eigen ondersoorten.
De geprefabriceerde basis is in de regel samengesteld uit betonblokken (FBS).
Er wordt ook een kleiner formaat gebruikt: keramische steen of sintelblok. Maar zelfs bij een fundering van massieve bouwstenen wordt het draagvermogen door de naden verzwakt – en zelfs de verstevigingsbanden kunnen dit niet volledig compenseren. Daarom is in zijn pure vorm een fundering van baksteen of sintelblokken zeldzaam en gaan bouwstenen naar de kelder bij de gecombineerde funderingen.
Als de FBS-oplossing een lepel nodig heeft om oneffenheden op te vullen en er zijn geen speciale eisen aan het merk (de hechtsterkte van de blokken wordt verzekerd door het gewicht), dan is bij gebruik van “kleine vormen” een volwaardige metselwerkoplossing vereist. Naast montage vanuit FBS zijn ook funderingen van middelgrote natuursteen populair..
En de populariteit wordt eenvoudig uitgelegd – hoge decoratieve eigenschappen.
Gecombineerde stichtingen kunnen ook verschillende technologische schema’s hebben. Bijvoorbeeld een ondergronds deel van gewapend beton plus een bakstenen kelder.
Monolithische tape is van twee soorten: met breuksteen, gegoten met beton en gewapend beton.
In de eerste versie krijgt een kleine puinsteen een versterkende rol toebedeeld. In tegenstelling tot een “schone” puinfundering, voorziet puinbeton in: het plaatsen van bekisting, het leggen van een kussen, het storten van een laagje beton, het leggen van de eerste rij steen erin, het storten van een laag mortel, het leggen van een tweede rij, enz. De afstand tussen de stenen wordt ongeveer 5 cm aangehouden, en de verhouding tussen het volume van mortel en steen is ongeveer 1: 1.
De aantrekkelijkheid van dit type fundering ligt in het verminderen van het betonvolume en bijgevolg de materiaalkosten.
Maar het meest betrouwbaar is een monolithische betontape met een verstevigend frame.
Monolithische stripfundering
Productietechnologie heeft de volgende volgorde.
Op de grond worden markeringen gemaakt van een put (voor een ondergrondse fundering) of een sleufsysteem (voor een ondiepe fundering). Uitvoeren van graafwerkzaamheden.
Als de tape ondiep is en de communicatie onder de zool binnenkomt / verlaat, graven ze een sleuf voor hen en leggen ze pijphulzen onder de tape. Maak de bodem van de uitgraving of sleuven waterpas (plan). In slaap vallen, egaliseren, bevochtigen en het zand- en grindpad aanstampen. De totale dikte van het kussen is maximaal 30 cm (de verhouding en het volume van de onderdelen zijn afhankelijk van de eigenschappen van de grond) en de breedte van het kussen is 30 cm breder dan de hiel van de fundering. Monteer de bekisting.
De materialen zijn kanten boord en hout. Het is toegestaan om randen met aflopende platen te gebruiken, maar zodat er geen openingen tussen zijn.
Om de montageprocedure te vereenvoudigen, kunnen schilden worden gemaakt van planken en balken op de grond. De wanddikte van de bekisting moet bestand zijn tegen de betondruk. De sterkte van de bekisting wordt vergroot door de palen horizontaal te binden met staaldraad en te verstevigen met zijaanslagen op de grond aan één of beide zijden.
Voor een ondergrondse fundering wordt bij het plaatsen van een kelder aanbevolen om een vaste bekisting van schuim te installeren.
Bij de bekisting van de verzonken fundering worden gaten uitgesneden voor hulzen voor nutsvoorzieningen. Voor moffen worden stukjes plastic of asbestbetonbuizen gebruikt. De diameter van de manchet wordt gekozen op basis van de maat van de doorgaande leidingen en de isolatielaag. Tijdens het werk aan de plaatsing van de fundering worden de kokers gevuld met zand en worden de gaten gesloten.
Installeer het verstevigingsframe. Wapeningsdiameter, maasparameters zijn afhankelijk van de berekende lagereigenschappen. Het belangrijkste doel van het “ijzer” is om de weerstand van de fundering tegen breuk en laterale belastingen te verbeteren, de druksterkte van de betonsteen is al hoog. De afstand tussen de wapening en de wanden van de bekisting bedraagt minimaal 50 mm.
Giet beton in lagen. Als er toegangswegen zijn en er is een betoncentrale in de buurt, dan is het beter om een kant-en-klaar mengsel te gebruiken.
Anders wordt het mengsel zelf bereid, rekening houdend met de verhoudingen om het vereiste merk te verkrijgen.
De optimale laagdikte is maximaal 20 cm en de vulling van de laag moet continu zijn langs de hele omtrek. Elke laag wordt verdicht op een van de manieren: met een diepe vibrator of bajonet met een stuk versterking (voor kleine volumes).
Na het gieten van de laatste laag, wordt deze bedekt met plasticfolie (dit is een noodzakelijke voorwaarde voor normale betonhydratatie). Het is toegestaan om de kelder van de fundering met jute te bedekken en deze periodiek te bevochtigen. De eerste zeven dagen zijn kritiek, wanneer de betonsteen 70% van de berekende sterkte wint.
Na vier weken wordt de bekisting verwijderd. Vervolgens wordt waterdicht gemaakt. De keuze van materialen en techniek is afhankelijk van de aard van de bodem en de grondwaterspiegel. Rolmaterialen zijn populair, die worden afgezet op het voorbereide oppervlak..
Kunt u stap voor stap instructies geven over het aanleggen van een stripfundering? Hoe diep moet ik graven voor de fundering? Moet ik wapening toevoegen? En welk type beton moet ik gebruiken? Bedankt voor uw hulp!