Russische hut – fotoselectie

Aanvankelijk waren alle hutten blokhutten. Onze voorouders bouwden op van wat er voorhanden was, en er waren altijd veel bossen in Rusland. Een klein blokhut met één kamer, dat wil zeggen vier muren en een kachel, of liever, een haard in het midden – dat is de hele hut. Bovendien werden dergelijke structuren vaak in de grond gegraven en werden ze semi-dugouts, omdat onze voorouders zich zorgen maakten over het behoud van warmte in de winter. Laten we u eraan herinneren dat de hutten aanvankelijk werden gerookt en verwarmd zonder schoorsteen.

De vloeren in de hutten waren aarden. Over het algemeen werd het ontwerp van het traditionele Russische blokhut geleidelijk verbeterd. Raamopeningen verschenen, die aanvankelijk niet bestonden, een schijn van een fundering, haarden werden verplaatst door kachels met schoorstenen.

Opgemerkt moet worden dat Russische hutten heel verschillend waren, afhankelijk van de regio. Dit is begrijpelijk, want in de zuidelijke regio’s waren de eisen voor huisvesting iets anders en de materialen bleken totaal anders te zijn dan die op de noordelijke breedtegraden..

Het is gebruikelijk om de eenvoudigste vierwandige hutten te onderscheiden, hutten met een vijfde muur, die de binnenruimte verdeelde in een bovenkamer en een ingang, dwarshutten, die zich onderscheidden door een schilddak, zeswandige hutten.

De veranda werd later een onveranderlijk onderdeel van de hut, maar tegenwoordig doen zelfs moderne Russische huizen het zelden zonder deze kleine open aanbouw, die het prototype werd van veel ruimere open terrassen en glazen maar onverwarmde veranda’s..

Het is heel moeilijk om je een Russische hut zonder tuin voor te stellen. Meestal is dit een heel complex van bijgebouwen die een heel ander doel hadden. Op een afstand van de hut konden schuren zijn voor het opslaan van brandhout en gereedschap, een veeschuur, een schuur, een stal. In het noorden van ons land waren er overdekte werven die dit complex van bijgebouwen onder één dak verenigden, waardoor je zonder angst voor regen en sneeuw de schuur in kon..

Traditioneel werden hutten gebouwd van sparren, grenen en lariks, omdat de stam van coniferen aan alle eisen voldeed, lang en slank was en geschikt voor verwerking met een bijl. Tegelijkertijd werden oude en zieke bomen niet gekapt voor de bouw van een huis – alleen voor brandhout waren houtblokken van hoge kwaliteit vereist voor een woongebouw. Voor het dak gebruikten ze een houw of grind; in de zuidelijke streken ging vaak stro of riet naar het dak.

Het interieur, als dit woord past in relatie tot de hut, die natuurlijk vooral van praktische aard was, was eenvoudig, maar de decorelementen waren nog steeds aanwezig. Bijvoorbeeld een geborduurde handdoek op het pictogram in de “rode” hoek, uitgesneden details. Maar de hut was ver verwijderd van de overvloed aan decoratieve elementen van het Russische landgoed..

De Russische kachel kon een heel stevig deel van de hoofdkamer innemen, waar ze voedsel kookten en met het hele gezin aten, sliepen en praatten. Als voor moderne huizen de Russische kachel eerder een gril is, dan werd het in de hut het centrum van het hele leven van een groot gezin.

Het moderne blokhut kan een afstammeling van de traditionele Russische hut worden genoemd. Dit is altijd een aantrekkelijke optie voor het bouwen van een huis, weliswaar duurder dan het “frame”, maar solide en solide.