Kelderafdichting met ontsmettingspleisters

Allereerst is het noodzakelijk om ervaren specialisten te vinden en uit te nodigen die met behulp van gespecialiseerde meetapparatuur de oorzaak van het nat worden van de muren kunnen vaststellen. Het bestrijden van vocht of schimmel zelf heeft geen zin als de bron van bevochtiging niet wordt geëlimineerd.

Bijzondere voorzichtigheid is geboden tegen pogingen om natte muren te bedekken met gipsplaatplaten, keramische tegels, filmvormende materialen en middelen. Dit zal onvermijdelijk leiden tot een toename van het getroffen gebied, een algemene verslechtering van de sanitaire toestand van het pand. Vroeg of laat zullen deze “creaties” ontmanteld moeten worden. Onder de gipsplaten vind je ongetwijfeld hele kolonies schimmels met verschillende strepen..

Een slechte oplossing is om te overwegen om uzelf tegen vocht te beschermen door interne waterdichting te installeren. Capillair vocht, dat niet meer kan verdampen, zal de bevochtiging doen toenemen. Binnenkort zullen problemen aan het licht komen op de muren van de eerste verdieping. Het moet duidelijk zijn dat de structuur van het gebouw voor altijd vochtig zal blijven, wat betekent dat zelfs dikke muren niet in staat zullen zijn om de nodige thermische isolatie te bieden. Naast extra stookkosten en esthetische minderwaardigheid treedt er nog een andere overlast op. De temperatuur van zo’n muur kan onder bepaalde omstandigheden onder het dauwpunt liggen. Op dergelijke oppervlakken zal vocht uit de lucht condenseren. Waterdruppels verzamelen zich direct bovenop de isolatielaag. Zo’n foto wordt vaak waargenomen in reeds gerenoveerde kelders, vooral op warme, vochtige dagen of bij de komst van de eerste lentewarmte..

De meest voorkomende oorzaken van natte keldermuren zijn:

1. Lekkage of storing van watervoorziening, riolering en warmwaterverwarmingssystemen. Geëlimineerd door systeemreparatie.
2. Onjuiste werking van de afvoer- of afvoerleidingen. Het is noodzakelijk om de systemen die verantwoordelijk zijn voor het verzamelen en verwijderen van atmosferische neerslag uit het gebouw te reinigen en te controleren.
3. Hoge grondwaterspiegel. Er zijn werkzaamheden nodig om het grondwaterpeil te verlagen, bijvoorbeeld het aanbrengen van een afwateringssysteem.
4. Verlies van condensaatvocht uit de lucht. Er moeten maatregelen worden genomen om de juiste temperatuur- en vochtigheidsomstandigheden te creëren. U moet ook zorgen voor thermische isolatie of wandverwarming om de lucht- en wandtemperaturen gelijk te maken.
5. Hygroscopisch vocht uit de lucht verzameld door zoutkristallen. Gips dat sporen van zoutafzettingen bevat, moet mechanisch worden verwijderd.
6. Water dat muren binnendringt door direct contact met vochtige grond: capillair vocht. Het is noodzakelijk om waterdichting te installeren. Dit is de duurste en meest tijdrovende klus.

Vanuit de praktijk is het mogelijk om een ​​keuze uit twee isolatiemethoden tegen capillair vocht aan te bevelen.

De constructiemethode vereist een externe uitgraving van de fundering voor de installatie van verticale waterdichtheid en muurisolatie tegen lateraal contact met de grond. Bovendien moet u de vloer isoleren en isoleren. Maar het moeilijkste is om een ​​horizontale barrière te installeren in alle wanden onder vloerniveau. Dit kan worden gedaan door chemische injectie in de muur. Dit werk mag alleen worden uitgevoerd door zeer gespecialiseerde bedrijven die zijn uitgerust met laboratoriumapparatuur van hoge kwaliteit. Anders kun je niet wachten op een positief resultaat.

De tweede moderne methode is elektrofysische waterdichting door elektro-osmose. Het is veel minder lastig en vereist geen uitgraving, boren of injectie van chemicaliën. De bewoners van het huis weten misschien niet eens dat elektrofysische waterdichting is geïnstalleerd en dat de muren van de kelders elke maand honderden liters water “verliezen”. Daarom wordt aanbevolen om deze methode te gebruiken ter bescherming tegen capillair vocht in oude historische gebouwen, waar uitgraven en interferentie met de bouwconstructie niet is toegestaan. Het wordt ook onvervangbaar in gebouwen waar de toegang tot de fundering moeilijk is..

Als de diagnose is gesteld en de vochtbronnen zijn geëlimineerd, kunt u beginnen met het verwijderen van water van de muren. Natuurlijk zullen de muren zichzelf ooit drogen, maar voor kelders is deze periode 2 tot 10 jaar. Om dit proces te versnellen, worden verschillende methoden gebruikt: intensieve ventilatie, een verhoging van de verwarmingstemperatuur, het gebruik van luchtdrogers, het blazen van de muren met warme lucht – dit alles is effectief en zal het bereiken van het resultaat aanzienlijk versnellen. Houd er wel rekening mee: het is absoluut onacceptabel om open vuur te gebruiken..

Het is onmogelijk om interne reparaties van kelders te starten zonder te wachten tot de muren volledig zijn opgedroogd, omdat nieuwe reparaties binnen enkele maanden door vocht worden beschadigd. Natuurlijk kan er veel basiswerk worden gedaan: de vloer verdiepen, scheidingswanden plaatsen, een dekvloer maken, communicatie leggen. Het is zelfs nuttig om oud pleisterwerk te verwijderen: het opent poriën die verstopt zijn met zouten en versnelt het drogen. Vergeet niet om de afgebroken pleister van het huis te halen. Maar het afmaken van het werk is gewoon nutteloos – je zult niet lang van de schoonheid genieten. In dit geval raden we het gebruik van primers en andere blokkerende materialen ten zeerste af. Hierover is al geschreven.

Wat als u het pand al in gebruik moet nemen? Er is een uitgang. Dit is het gebruik van ontsmettingspleisters. Ze worden ook wel restauratie, zoutophoping, drogen, renovatie genoemd. De term “sanitaire voorzieningen” in het Latijn betekent behandeling, herstel. De belangrijkste fabrikanten zijn Duitse bedrijven, die ze in 1985 hebben ontwikkeld en met succes hebben geïmplementeerd. Ze waren bedoeld voor de restauratie van architectonische constructies, later werd hun toepassingsgebied aanzienlijk uitgebreid.

Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van deze pleisters is hun hoge porositeit (ongeveer 45%) en uitstekende waterdampdoorlaatbaarheid. Ze werken als volgt. De eerste dunne en niet-continue lijmlaag fungeert als een sterke verbinding tussen de basislaag en het wandoppervlak. De hoofdlaag (meestal 15-25 mm) verdampt water en verzamelt zoutkristallen in de poriën, die altijd in water aanwezig zijn. Soms wordt een andere laag gebruikt – nivellering. Vocht uit de muur bereikt het oppervlak niet, waardoor natte plekken niet verschijnen of uitbloeiingen zichtbaar zijn. De muur blijft drogen zonder vocht van buitenaf. Het blijft om te onthouden om het verdampte vocht te verwijderen door ventilatie of ventilatie te organiseren. Het pand kan worden gebruikt voor het beoogde doel.

Het op deze manier gepleisterde oppervlak kan worden geverfd, maar de verven stellen eisen aan compatibiliteit en hoge dampdoorlatendheid. Aan deze eisen wordt bijvoorbeeld voldaan door silicaatverven. In elk geval is het noodzakelijk om de instructies voor het gebruik van ontsmettingspleisters zorgvuldig te bestuderen en de aanbevelingen ervan niet te schenden. Het is toegestaan ​​om dergelijke pleisters te gebruiken zonder te wachten tot de keldermuren zijn uitgedroogd, en dit is het belangrijkste, maar niet het enige voordeel. Sommige fabrikanten beperken nog steeds de hoeveelheid toegestane muurvochtigheid.

De nadelen zijn onder meer de vrij hoge prijs van ontsmettingspleisters. Vergeet niet dat dergelijke pleisters cumulatief zijn. Dit betekent dat hun levensduur wordt beperkt door het poriënvolume, waarin zich zoutkristallen kunnen verzamelen. Op zijn beurt hangt de snelheid van zoutophoping af van de mate van mineralisatie van het oppervlaktewater en het volume verdampt vocht. Als het binnendringen van nieuw capillair vocht in de muren niet wordt geblokkeerd, moet men vroeg of laat een terugkeer verwachten van het oude probleem van “natte muren”..