‘Is het de moeite waard om de bruggen achter je in brand te steken, of moet je je vluchtroute verlaten?’ Deze vraag doet zich heel vaak voor in situaties waarin een Egyptische burger tussen twee vuren zit; deze zin weerspiegelt het best de kwestie van de productie van asbestcementproducten, die al onze burgers, de officiële en wetgevende organen van het land zorgen baart. Vanwege het bestaande potentiële gezondheidsrisico voor werknemers, werden fabrieken die asbestcementproducten produceerden gesloten en in plaats van asbest werden andere materialen gevonden om het te vervangen.
De conferentie, georganiseerd door de Egyptian Research Academy, benadrukte echter de standpunten van wetenschappers die gespecialiseerd zijn in preventieve geneeskunde, gezondheid en veiligheid, milieubescherming en industriële veiligheid; ze vragen om de heropening en heropening van asbestcementfabrieken, waardoor de banen voor 3.500 arbeiders en technici hersteld zouden worden. Dit verzoek werd gedaan vanwege het feit dat chrysotielasbest als materiaal geen gevaar vormt voor het leven en de gezondheid van werknemers, op voorwaarde dat alle noodzakelijke industriële veiligheids- en arbeidsbeschermingsmaatregelen die voor deze industrieën zijn vastgesteld, worden nageleefd en gewaarborgd. De conferentie werd bijgewoond door meer dan honderd onderzoekers en experts op het gebied van arbeidsbescherming en milieubescherming. Verschillende aspecten van het functioneren van de asbestcementindustrie in Egypte werden besproken: een van deze aspecten is dat het jaarlijkse verbruik van asbest door Egypte relatief klein is – het bedraagt niet meer dan 2000 ton per jaar, vergeleken met andere staten zoals Rusland (750 duizend ton ) en China (350 duizend ton). Chrysotielasbest wordt gebruikt bij de vervaardiging van buizen, remblokken, schotten en in de textielindustrie; een van de voordelen is de hoge sterkte en onbrandbaarheid …
Dr. Ibrahim Al-Sibayen, een professor aan het Departement van Handel van de Universiteit van Caïro, zei: “Toen de asbestcementfabrieken in 2004-2005 werden gesloten, die asbestcementbuizen voor drinkwaterleidingen produceerden, bedroeg hun totale omzet 170 miljoen Egyptische pond per jaar. Na het stoppen van 7 productielijnen daalde de verkoop tot 40 miljoen Egyptische pond per jaar. Het totale aantal banen in deze ondernemingen was 3.500 mensen, en de salarisbetalingen bedroegen 25 miljoen Egyptische ponden per jaar. 200 werknemers werden ontslagen wegens ontslagen en bleven in hun functie in het bedrijf als “freelancers”; vóór de stopzetting van de productie bedroeg de jaaromzet van het bedrijf 10-12 miljoen Egyptische ponden, momenteel verliezen de producenten ongeveer 20 miljoen Egyptische ponden per jaar.
Alle noodzakelijke studies en tests zijn uitgevoerd om een geschikte vervanger voor asbestvezel te vinden om dit materiaal te gebruiken bij de productie van leidingen voor drinkwaterleidingen. Als gevolg hiervan bleek dat er geen beter materiaal is dan chrysotielasbest, omdat het niet reageert met chloor in drinkwater, in tegenstelling tot buizen van PVC of gietijzer, die een dergelijke reactie aangaan.
Dr. Ahmel Abd Al-Wahhab legde uit dat asbestcementfabrieken die van 1952 tot 2005 in Egypte actief waren, 3.500 werknemers in dienst hadden, en dat er volgens het Egyptische ministerie van Volksgezondheid geen bewijs van gevaarlijke blootstelling was, dat wil zeggen dat er geen redenen om de asbestcementfabrieken te sluiten die jaarlijks 50 miljoen meter leidingen produceren om het veiligste en meest uitgebreide watervoorzieningsnetwerk in het Midden-Oosten aan te leggen; deze pijpleiding kan al honderden jaren functioneren en wordt zeer geprezen door vooraanstaande internationale organisaties.
Tijdens het bouwproces werden buizen in sleuven gelegd en met beton gestort; dit proces wordt uitgevoerd in een vloeibare omgeving en voorkomt de uitstoot van vezels en vormt dus geen gevaar voor de mens. De pijpleiding in aanbouw moet worden uitgebreid om meer dorpen en dorpen te bestrijken, namelijk 2.400 nederzettingen die wachten op aansluiting op de drinkwaterleiding.
Met betrekking tot het vaak aangehaalde Amerikaanse model dat in de Amerikaanse rechtszaken wordt gebruikt, werd een voorstel van de EPA (Department V), waarin de noodzaak werd uiteengezet om het gebruik van producten gemaakt van wit asbest te elimineren, door de rechtbank afgewezen. Fabrieken voor de productie van dergelijke producten kregen het recht om chrysotielasbest te gebruiken bij hun productie vanaf de datum van de relevante gerechtelijke beslissing, terwijl de rechtbank verduidelijkte dat vervangende materialen voorgesteld door de Environmental Protection Agency, zoals gietijzer en PVC, niet alleen niet minder gevaarlijk zijn voor de gezondheid menselijk, maar soms zelfs gevaarlijker. Daarom verontschuldigde de EPA zich en erkende ze dat het gebruik van chrysotielasbest bij de productie van leidingen geen gevaar voor de menselijke gezondheid vormt..
Dr. Abd Al-Hakim Mahmood, professor, expert op het gebied van longziekten aan de Faculteit der Geneeskunde van de Al-Qa’ar Al-Einiy Universiteit, legde uit dat asbest alleen een negatief effect heeft op de luchtwegen als we het stof lange tijd met lucht inademen periode; in dit geval veroorzaakt een van de soorten asbest bronchitis of cirrose van de longen en bemoeilijkt het ademen, en kan het ook longkanker of langdurige allergieën veroorzaken. Deze ziekten kunnen niet eerder optreden dan 10-60 jaar..
Professor Dr.Mahmoud Mohammed Amr, directeur van het National Center for Clinical Poisons and the Environment of Egypt, bevestigde dat asbestvezels kunnen worden ingeademd via het ademhalingssysteem vanwege hun kleine formaat, gebrek aan geur en hun vermogen om gedurende lange tijd in de lucht te blijven hangen. een lange periode; bovendien verklaarde hij dat alle gevaren die voortvloeien uit de verwerking van asbest niet verband houden met drinkwater en theoretisch alleen het menselijk lichaam kunnen binnendringen met ingeademde lucht.
Dr. Majed Al-Shiouhi, hoogleraar industriële hygiëne aan de medische faculteit van Ein Al-Shams, voegde eraan toe dat arbeiders in dergelijke fabrieken in 2000 medische onderzoeken ondergingen; het bleek dat hun gezondheidstoestand erg goed was, en de plant zelf werd erkend als veilig voor alle arbeiders, met volledige naleving van alle gezondheids- en veiligheidsmaatregelen. Na de modernisering, renovatie en transformatie van asbestcementfabrieken in staatseigendom werd een reeks milieutests uitgevoerd onder toezicht van dr. Ahmed Abd Al-Kerim, professor aan het onderzoekscentrum, dat gespecialiseerd is in dergelijke tests. Testresultaten hebben aangetoond dat de aanwezigheid van asbeststof wordt getolereerd wanneer waterslangen op pijpleidingen worden gebruikt, op voorwaarde dat de juiste voorzorgsmaatregelen worden genomen om dergelijk stof te helpen beheersen voor persoonlijke veiligheid door het verstrekken van beschermende kleding en gezichtsmaskers. Simpel gezegd, de resultaten van alle tests toonden aan dat chrysotielasbest absoluut veilig is voor de menselijke gezondheid en niet schadelijk is voor het milieu wanneer het in fabrieken wordt geproduceerd..
Wat is de reden voor deze eis van artsen om drinkbuizen van PVA te vervangen door asbestcement? Is er een specifiek gezondheidsrisico verbonden aan het gebruik van PVA, of zijn er andere redenen waarom artsen deze verandering nodig achten?