Eerste advies:Laat in de allereerste fase een minimum aan meubels in de kinderkamer achter. Hoewel de baby echt een schattige baby is en niet heeft geleerd hoe hij alles op zijn kop moet zetten, moet er een minimum aantal items in de kinderkamer zijn. Een kinderbedje, een commode (velen doen het zonder), een ladekast voor schuifregelaars, vesten en de rest van de “bruidsschat” – wat heb je eigenlijk nog meer nodig? Je kunt al het andere kopen terwijl je geluk actief groeit en elke dag iets nieuws leert. Het zal gemakkelijker voor je zijn om schoon te maken, er zijn minder oppervlakken voor stof en speelgoed is niet echt nodig voor het kind – misschien een paar rammelaars en een mooie carrousel boven het bed om te bewonderen voordat je naar bed gaat.
Tweede tip:laat je niet meeslepen door het kopen van speelgoed! We zijn er zeker van dat dit het belangrijkste punt is. Wat is het eerste dat een kinderkamer verstoort? Speelgoed! Verspreid over de vloer, gelegen op de meest onverwachte plaatsen, verhuizen naar de keuken en zelfs de badkamer … En tegelijkertijd kan het kind door het huis dwalen te midden van deze chaos en klagen dat hij zich verveelt, er is absoluut niets om mee te spelen, alles is moe …
We geloven dat je veel gulle en vriendelijke peetouders, grootmoeders, grootvaders, ooms, tantes en gewoon vrienden thuis hebt die nooit met lege handen op bezoek komen. Ja, de eerste twee of drie dagen zal het kind graag met de nieuwigheid spelen, en dan wordt het gewoon toegevoegd aan de hoop ander speelgoed dat rondslingert.
Wat te doen? Helemaal geen speelgoed kopen is zeker geen optie. Laat gewoon direct in de kamer achter wat het kind echt leuk vindt, wat het speelt. De rest – op het balkon, zolder, mezzanine, in de bijkeuken …
We kennen een gezin dat een doos met speelgoed op zolder had staan. De tweede is hetzelfde – in de kinderkamer. Van tijd tot tijd wisselden ze van plaats, en de kinderen waren blij – zoveel nieuwe dingen!
Andere kennissen wisselden met vrienden die een kind van dezelfde leeftijd kregen. Ze brachten een tas met auto’s mee, namen ongeveer hetzelfde bedrag mee. Kinderen zijn opgetogen – een nieuwigheid. En het aantal speelgoed in huis nam niet toe..
Derde tip:sorteer het speelgoed. Zo bewaarde een bekend gezin alle knuffels op een gesloten plank zodat ze minder stof konden verzamelen (hoewel ze natuurlijk nog steeds periodiek gewassen moesten worden). En voor de vele auto’s van de jongen werd een echte garage gebouwd uit een gewone kartonnen doos met planken. En alle auto’s gingen er ’s avonds heen om te slapen.
Een tas voor kubussen, een aparte plank voor Barbie-schoonheden, een spoorweg in een “native box” … Alles moet zijn plaats hebben zodat het kind niet alles uit de doos gooit, op zoek naar precies die pop, met blauw haar en in een roze jurk.
Scheiden, vierde tip, Ik zou graag iets over Lego willen geven. Dit is een zeer populaire bouwset, geliefd bij zowel jongens als meisjes, nuttig, leuk en het ontwikkelen van fijne motoriek. Maar we zijn er zeker van dat elke ouder die blootsvoets op een klein en scherp Lego-onderdeel stapte, op dat moment niet dacht aan de verdiensten van dit speelgoed.!
Het lego-accumulatieproces is niet te stoppen. Ze presenteerden een set, monteerden het speelgoed, legden het op de plank, waren het zat – ze haalden het uit elkaar. Gaf een nieuwe – hetzelfde. Als gevolg hiervan krijgen we in plaats van nette dozen met kleine onderdelen of geassembleerde sloten, politiebureaus, robots, huizen voor prinsessen, een enorme Lego-tas met verschillende sets. Om eerlijk te zijn, willen we graag een voorbeeld geven van een gezin waar het probleem met de constructeurs met succes en uiteindelijk is opgelost, maar niet zijn gevonden. Sommige bekenden identificeerden simpelweg maar liefst drie dozen voor Lego-onderdelen volgens het principe: favoriet, vaak gebruikt en bijna vergeten.
Vijfde tip:Gooi uw afval regelmatig weg. Kapotte auto’s, een pop zonder poot, een soort van heldere snoeppapiertjes die uit het niets kwamen, de kastanjes van vorig jaar, een leeggelopen bal – er is veel van dat soort “goedheid” in elke kinderkamer. Verzamel eens per maand uw krachten en haal deze blokkade uit de dozen. Gooi alles weg dat kapot is, leg opzij wat het kind niet speelt (verstop je voor de toekomst). Velen adviseren om de kinderen zelf bij zo’n schoonmaak te betrekken. Maar uiteindelijk kan alles een worsteling worden – nee, gooi het niet weg, papa zal het repareren, ik heb het echt nodig, enzovoort. Het is aan jou: aan de ene kant – het kind moet natuurlijk leren ordenen en helpen, aan de andere kant – hij kan alles beter en rustiger alleen, in zijn vrije tijd en wanneer het jou uitkomt.
Zesde tip:Wat kleding betreft, raden wij u aan om niet van uw kind te eisen dat hij alles elke avond in een kast stopt. Als hij morgenochtend weer dezelfde korte broek en hetzelfde T-shirt aantrekt, die geen tijd hadden om vies te worden, laat ze dan gewoon op de stoel hangen, niet eng. Probeer maar eens uit te leggen dat vuile dingen in een wasmachine of een speciale mand horen, niet in een kamer. Anders moet u de kinderkamer dagelijks bezoeken en verzamelen wat u dringend moet wassen. Alles komt met de tijd, als je er elke dag aan herinnert, zijn we er zeker van dat het kind op school zal leren om het sokken-T-shirt onmiddellijk in de was te gooien en niet op de stoel op te bergen.
Zevende tip:kalmte, alleen kalmte! Laten we afzien van perfectionisme en aan onszelf toegeven dat verspreid speelgoed in een kinderkamer normaal is. Geloof me, maar zo’n 10 jaar en niets hiervan zal in de kamer zijn, kinderen worden groter. Wetenschappers zijn er zeker van dat de frontale hersenkwab, die verantwoordelijk is voor de organisatie, pas op 18-jarige leeftijd wordt gevormd. Dus terwijl uw kind de rotzooi misschien gewoon niet ziet en niet begrijpt waarom u zo ongelukkig bent. Schoonmaken is natuurlijk noodzakelijk, maar niet voor de perfecte orde, maar zodat jij en het kind zich prettig voelen. Je kunt jezelf troosten met een zin die aan Albert Einstein wordt toegeschreven: “Alleen een dwaas heeft orde nodig – het genie domineert de chaos.”.
Is de kinderkamer een plek waar fantasie werkelijkheid wordt, of blijft het toch meer bij dromen?
De kinderkamer kan zowel een plek zijn waar fantasie werkelijkheid wordt als waar dromen blijven. Het hangt af van het kind en de omgeving waarin hij of zij opgroeit. Sommige kinderen hebben een levendige verbeelding en kunnen hun fantasie tot leven brengen in hun kamer door middel van speelgoed, boeken en creatieve activiteiten. Voor hen kan de kinderkamer een magische plek zijn waar alles mogelijk is.
Aan de andere kant blijft de kinderkamer voor sommige kinderen meer een plek om te dromen en weg te mijmeren. Misschien hebben ze minder mogelijkheden om hun fantasie werkelijkheid te maken of missen ze de nodige stimulans van de omgeving. Toch kan zelfs voor deze kinderen de kinderkamer nog steeds een veilige haven zijn waar ze kunnen ontsnappen aan de werkelijkheid en hun gedachten de vrije loop kunnen laten.
Kortom, de kinderkamer kan zowel een plek zijn waar fantasie werkelijkheid wordt als waar dromen blijven. Het is afhankelijk van het kind en de omstandigheden waarin hij of zij zich bevindt.
Is de kinderkamer meer een plek van realiteit of fantasie?