Een airconditioner kiezen. We begrijpen de soorten en kenmerken

In dit artikel: het doel van airconditioners; soorten airconditioning units; technologische en comfortabele airconditioners; wat is het verschil tussen centrale en lokale airconditioningsystemen; dat het een autonome en niet-autonome airconditioner is; recirculatie- en direct-flow installaties; kwalitatieve en kwantitatieve regulering; klassen airconditioners en de luchtdruk die ze ontwikkelen; airconditioningsystemen ontworpen voor een en meerdere zones; vereenvoudigde classificatie van airconditioners.

Drie decennia geleden was het alleen mogelijk om volledig van de zomerhitte af te komen in kantoren en hallen van overheidsinstellingen, waarvan de gebouwen waren uitgerust met kanaalventilatie- en airconditioningsystemen die niet waren voorzien voor residentiële hoogbouw. Voor huizen en appartementen bood het handelsnetwerk Azerbeidzjaanse huishoudelijke airconditioners aan – omvangrijke raammonsters, met compressoren die op lage tonen brullen, waarbij de raamruiten trilden. Een paar decennia geleden heeft BK split-systemen verdreven, waarvan de buitenste blokken de gevels van huizen op dit moment “versieren”. Ondertussen zijn er veel meer soorten airconditioningunits dan twee of drie typen – we zullen bestuderen hoe ze worden geclassificeerd.

Hete zomer 2013

Laat het koude seizoen vandaag nog doorgaan in Rusland en de thermometer buiten het raam wil hardnekkig niet boven de +10 graden komen – lente, en daarna zal het zomerweer zeker over ongeveer anderhalve tot twee maanden gebeuren. En het zal niet langer de winterkou zijn die het huishouden zal kwellen, maar de uitputtende hitte die het komt vervangen, waardoor de indrukken van de januarikoude volledig uit het geheugen worden gewist, die naar het schijnt niet kunnen worden vergeten.

Het is tijd om voor het apparaat te zorgen, waardoor de sfeer in uw huis opvallend en ten goede zal verschillen van de straat – het is tijd om een ​​airconditioner te kiezen en deze te kiezen zonder de kleurrijke lezingen te volgen van managers en verkopers van verkooppunten die proberen de goederen winstgevender te verkopen, maar opzettelijk alles afwegen ‘voor “En” tegen “.

Om de moeilijke taak van de kopers om een ​​gesplitst systeem te kiezen te vergemakkelijken en echte informatie over deze apparaten te verstrekken, begint de portal met dit materiaal een reeks artikelen gewijd aan huishoudelijke airconditioners.

Moderne airconditioningsystemen

Airconditioningsapparaten zijn ontworpen om bepaalde luchtparameters (meerdere of alle) – vochtigheid, reinheid, temperatuur, snelheid en bewegingsrichtingen – in een gesloten ruimte te creëren en om ze in de automatische modus op een bepaald niveau te houden. Het doel van het gebruik van dergelijke apparaten is om een ​​gunstige werkomgeving te creëren voor mensen of technologie..

De opstelling van de apparatuur die lucht voorbereidt en het transport ervan naar de consumenten wordt uitgevoerd in één gemeenschappelijk blok of verdeeld in twee blokken – apparaten in een configuratie met één en twee blokken worden airconditioners genoemd of, met andere woorden, airconditioningsystemen.

Ondanks het feit dat er geen enkel classificatiesysteem is voor airconditioninginstallaties, omdat hun kenmerken en schakelschema’s behoorlijk divers zijn, zijn airconditioners die tegenwoordig worden geproduceerd onderverdeeld in de volgende typen:

• afhankelijk van de consument – technologisch en comfortabel;
• op locatie – lokaal en centraal;
• afhankelijk van de aan- of afwezigheid van een ingebouwde koude- of warmtebron – autonoom en niet-autonoom;
• volgens het principe van geconditioneerde luchttoevoer – recirculatie, directe stroming en gecombineerd;
• volgens de methode voor het regelen van de luchtparameters aan de uitlaat van de airconditioner – eenpijps (kwalitatieve regeling) en tweepijps (kwantitatieve regeling);
• afhankelijk van het vermogen om de gespecificeerde klimatologische omstandigheden in de kamer te handhaven, kunnen airconditioningsystemen van de eerste, tweede en derde klasse zijn;
• afhankelijk van de luchtdruk ontwikkeld door de airconditioning ventilatie-units, zijn er modellen met hoge, gemiddelde en lage druk;
• volgens het aantal gelijktijdig bediende lokale (van elkaar geïsoleerde) kamers, zijn airconditioningsystemen onderverdeeld in enkele en multi-zone.

Technologische en comfortabele airconditioners

Om de sanitaire en hygiënische eigenschappen van de lucht in productiefaciliteiten te behouden, worden technologische airconditioners gebruikt. Comfortairconditioners bieden een breed scala aan klimatologische kenmerken van de lucht, ze zijn bedoeld voor residentiële, openbare en administratieve gebouwen.

Centrale en lokale airconditioningsystemen

Lokale airconditioningunits worden binnenshuis geïnstalleerd, waar het vereist is om bepaalde klimatologische omstandigheden te bieden, hun modellen kunnen gebaseerd zijn op zowel autonome als niet-autonome airconditioners. Systemen van dit type worden gebruikt in woon- en kantoorgebouwen om de vereiste luchtkenmerken te behouden, die om welke reden dan ook verschillen van de omstandigheden die geschikt zijn voor de meeste andere gebouwen – ze worden meestal gebruikt in ruimtes die verzadigd zijn met warmtebronnen (bijvoorbeeld in serverruimtes), evenals in grote zalen (restaurants en cafés, supermarkten, klaslokalen, enz.). Deze airconditioners worden gebruikt in gebouwen waar het centrale airconditioningsysteem oorspronkelijk niet in het project was opgenomen. Het belangrijkste voordeel van lokale airconditioners is de eenvoud van installatie, reparatie en demontage..

Centrale airconditioningsystemen ontvangen van buitenaf niet alleen elektriciteit, maar ook koude en warmte – in het eerste geval fungeert circulerend koud water of koudemiddel als een drager, in het tweede geval is deze taak toegewezen aan warm water, stoom of elektriciteit. De centrale eenheid bevindt zich buiten de verzorgde hallen (op het dak, in de kelder of niet ver van de gevel van het gebouw), afhankelijk van de capaciteit, is het in staat om een ​​gelijkmatig klimaat te handhaven in alle interne kamers van het gebouw in één keer, om een ​​hal van indrukwekkende grootte te bedienen, bijvoorbeeld een productiewerkplaats, een theaterzaal, circus, overdekt stadion. Bij het bouwen van centrale airconditioningunits worden niet-autonome airconditioners van standaardconfiguratie gebruikt. Hun voordelen zijn dat het airconditioningsysteem, dat de lucht voorbereidt voor alle gebouwen van het gebouw, zich op één plaats bevindt, wat het onderhoud en de reparatie ervan vergemakkelijkt, het vermogen om geluid en trillingen afkomstig van de installatie voor consumenten in het gebouw te minimaliseren door akoestische behandeling van luchtkanalen. De nadelen van centrale airconditioners houden verband met de indrukwekkende afmetingen van hun installaties, de noodzaak van uitgebreid werk aan de installatie van luchtkanalen.

Autonome en niet-autonome airconditioners

Autonome airconditioners hebben geen andere energiebron nodig, behalve elektrische – ze zijn uitgerust met hun eigen compressoren die freon pompen (bijvoorbeeld raam-, vloer-, kast- en cassette-airconditioners, split-systemen, enz.). Tijdens de werking van dergelijke units wordt gerecirculeerde of direct stromende lucht door de verdamper van de compressoreenheid geleid en gekoeld, waarna deze de ruimte binnenkomt. Naast koelen zijn sommige modellen van stand-alone units in staat om een ​​kamer te verwarmen door lucht te blazen in de elektrische verwarmers die in de airconditioner zijn ingebouwd of een verdamper van een compressor die in een omkeerbare modus werkt volgens het principe van een warmtepomp..

Niet-autonome airconditioningunits zijn in staat om lucht te leveren (centrale airconditioning) of om lucht en water te leveren aan de servicepunten, terwijl water fungeert als transport voor koude of warmte (koeler-ventilatorconvector).

Directe stroom- en recirculatiesystemen

Recirculerende airconditioners gebruiken alleen binnenlucht of met een bijmenging van externe lucht (niet meer dan 40% van het luchtvolume in de kamer) – in het tweede geval worden ze gecombineerd genoemd. Elk gesplitst systeem is een populaire vertegenwoordiger van dergelijke installaties. Airconditioners met directe doorstroming verbruiken geen lucht uit de kamer, maar werken alleen op de buitenlucht die na de voorbehandeling aan de kamer wordt toegevoerd (bijvoorbeeld raamairconditioner).

Airconditioners met kwalitatieve en kwantitatieve controle

De wijdverspreide centrale airconditioningunits met één pijp voeren de voorbereide lucht naar de servicepunten via één gemeenschappelijk kanaal, waarbij tijdens bedrijf de airconditioning in de kamers wordt bewaakt met behulp van sensoren die in elke kamer zijn geïnstalleerd, waardoor een hoogwaardige regeling van de klimaatparameters mogelijk is. Kwantitatieve regeling, die het werkingsprincipe van tweepijps-klimaatsystemen vormt, bestaat uit het gelijktijdig transporteren van koude en warme lucht naar elke kamer via twee kanalen met de introductie van een luchtmengsel in de kamer via mengkleppen. De verhouding tussen koude en warme lucht wordt bepaald op basis van de gegevens die aan de installatie worden gerapporteerd door sensoren die in elke kamer zijn geïnstalleerd. Vanwege de complexe regelgeving worden airconditioners met twee leidingen zelden gebruikt..

Klassen en luchtdruk van airconditioners

Klassen voor airconditioningunits worden toegekend op basis van SNiP 2.04.05-91 *:

• de eerste klasse omvat airconditioners die in staat zijn om voor het technologische proces de door de normen vastgestelde parameters te leveren;
• naar de tweede klasse – zorgen voor sanitaire en hygiënische en technologische normen op een optimaal niveau;
• naar de derde klasse – voorzien van airconditioningparameters op een minimumniveau binnen de vastgestelde normen.

Afhankelijk van het vermogen van de ventilatoren waarmee de airconditioners zijn uitgerust, zijn er hogedruksystemen (meer dan 300 kg / m²), middelgroot (100-300 kg / m²) en laag (niet meer dan 100 kg / m²).

Single-zone en multi-zone installaties

Centrale airconditioningsystemen met één zone zijn bedoeld voor gebouwen met een groot oppervlak – grote bioscopen, auditoria, enz., In het luchtvolume waarvan warmte en vochtigheid relatief uniform worden verdeeld. Dergelijke installaties zijn doorgaans uitgerust met warmtewisselaars en kamers voor het mengen van lucht (gerecirculeerd en doorstroom). Airconditioners met meerdere zones worden gebruikt in een grote kamer of meerdere, met een klein oppervlak, waarin bronnen van overtollige warmte ongelijk zijn geplaatst. Ze zijn economisch voordeliger dan het uitrusten van elk servicegebied met een lokale airconditioning, maar ze zijn niet in staat om de gespecificeerde klimaatparameters met hoge nauwkeurigheid te handhaven..

Vereenvoudigde classificatie van airconditioners

Als we airconditioners alleen classificeren op basis van vereenvoudigde kenmerken van de gebruiker, kunnen ze worden onderverdeeld in drie groepen: huishouden (internationale aanduiding – RAC), semi-industrieel (PAC) en industrieel (unitair).

Huishoudelijke modellen omvatten airconditioningunits die gespecificeerde klimaatparameters kunnen leveren in kamers met een oppervlakte van niet meer dan 100 m², die. in de kamers van een appartement, privéwoning, kantoor, kleine winkel of café. De RAC-groep omvat ramen, mobiele installaties, split-systemen met één en meerdere haardrogers voor binnenshuis, waarvan het vermogen niet hoger is dan 8 kW.

Het vermogen van semi-industriële airconditioners – cassette, kanaal, vloer, plafond en kolom – is van 8 tot 20 kW. Middelgrote krachteenheden (10 tot 15 kW) die in deze groep worden gepresenteerd, worden gebruikt voor airconditioning in ruimtes met een oppervlakte van ongeveer 300 m². PAC-airconditioners worden veel gebruikt in kantoorgebouwen, waarvoor huishoudelijke apparaten geschikt lijken, maar hun capaciteit is onvoldoende door een groot aantal warmtebronnen (apparatuur en mensen), of door de stroming van warme lucht van de straat.

Industriële airconditioningsystemen hebben een capaciteit van 20 kW of meer, waaronder centrale airconditioningunits, koeler-ventilatorconvectoren, precisie-airconditioners, enz. Ze worden gebruikt in residentiële, openbare en administratieve gebouwen, supermarkten en sportcomplexen, productiewerkplaatsen met een oppervlakte van 300 m².

In plaats van een epiloog

In het volgende artikel, het tweede van de serie “over airconditioners”, leert u over de volgende soorten airconditioningunits: plafond, cassette, kanaal, precisie, dak en kolom. Haast u niet om uw keuze te maken ten gunste van het ene of het andere model airconditioner – het is heel goed mogelijk dat u na het lezen van de volledige reeks artikelen over klimaatregelingsapparatuur of een deel ervan, uw mening heroverweegt ten gunste van een winstgevender en efficiënter apparaat.