Kenmerken van het Russische landgoed: stijl en interieur, geschiedenis en moderne interpretaties

De kunstenaar Stanislav Zhukovsky staat bekend om zijn schilderijen, waarin hij liefdevol oude Russische landgoederen afbeeldde. Zijn schilderijen kunnen worden gebruikt om het interieur van huizen uit het midden van de 19e tot het begin van de 20e eeuw te bestuderen..

S. Yu Zhukovsky. Poëzie van een oud adellijk huis, 1912

S. Yu Zhukovsky. Grote woonkamer in Brasov, 1916

S. Yu Zhukovsky. Interieur van de herenhuisbibliotheek, 1910

Laten we meteen beslissen waar we het over hebben, specifiek over landgoederen, niet over hutten, torens en prinselijke paleizen. Er is veel gezegd over de hutten en torens, dit is ook geschiedenis, en ouder. En slechts enkelen kunnen het zich veroorloven om de luxe en koninklijke stijl van de paleizen van Russische vorsten te herhalen. En wie zo’n stijl durft te reproduceren – in de moderne realiteit is het moeilijk voor te stellen.

Russische terem, als woonplaats voor redelijk welgestelde gezinnen, is nu vooral te vinden in oude steden en dorpen. Gesneden platbands, hout als het hoofdmateriaal, vier kleine kamers rond een stevige kachel, een veranda – dit zijn de belangrijkste verschillen van een dergelijke structuur.

Het interieur van de Russische hut is nu te vinden in baden, soms bouwen mensen die dol zijn op de oudheid op deze manier datsja’s. Alles is hier eenvoudig, rustiek, zonder franje en onnodige details.

Dus na een beetje te hebben uitgezocht met de torens en hutten, gaan we rechtstreeks naar het landgoed. Deze naam komt van “plant” of “plant”. Een landhuis wordt traditioneel gezien als een gebouw in de voorsteden, een heel complex dat, naast het woongebouw zelf, bijgebouwen en een uitgestrekte tuin omvat. Het is gebruikelijk om onderscheid te maken tussen de volgende soorten landgoederen:

1. Boyar of koopmansgoederen, die in de 17e eeuw begonnen te verschijnen.
2. Landgoederen, die tot het begin van de 20e eeuw de belangrijkste verblijfplaats van rijke Russen bleven, en vooral populair werden in de 19e eeuw.

Baron Nikolai Wrangel (broer van Peter Wrangel, de leider van de Witte beweging) ging in 1902 naar de provincie om de kenmerken van de landgoederen van de toenmalige landeigenaren in detail te bestuderen. Dit is hoe hij het traditionele landgoed in zijn boek beschreef: “Witte huizen met zuilen, in een schaduwrijk struikgewas; slaperige, naar modder ruikende vijvers met witte silhouetten van zwanen die het zomerwater ploegen … “.

Een wit of soms blauw huis in klassieke stijl, zuilen met Korinthische orden, maximaal twee verdiepingen, een brede veranda of terras – deze uitstraling van een Russisch landgoed is ook nu nog niet achterhaald.

Deze foto toont het landgoed Galskikh in Tsjerepovets. Nu is het een huismuseum dat vertelt over het leven van landeigenaren van het begin van de 19e eeuw.

Wat betreft het interieur van Russische landgoederen, moet men de handelsstijl onderscheiden van de latere, gecreëerd onder invloed van Europese, voornamelijk Franse trends en dicht bij de moderne realiteit..

Deze foto’s tonen het huis van de koopman Klepikov, gelegen in Surgut. Je kunt duidelijk de overvloed aan textiel zien, heel eenvoudige decoratie, plankenvloeren, massief houten meubels. We zijn er zeker van dat velen van jullie zo’n metalen bed met veren hebben gevonden bij je grootmoeder in het dorp. Laten we weer eens kijken naar baron Wrangel, die het interieur van het landgoed als volgt beschreef: ‘Binnen, in de kamers, zijn er sierlijke comfortabele stoelen en fauteuils, vriendelijke ronde tafels, haveloze eindeloze banken, piepende klokken met een roestig basgeluid, en kroonluchters en kandelaars en sonnetten, en schermen, en schermen, en buizen, buizen tot oneindig “.

Het meubilair in zo’n landhuis was vaak bont – een oude kist die van zijn grootvader was geërfd, kon naast een ouderwetse Franse stoel of een Engelse stoel staan, die de eigenaar van het huis, naar de grillen van zijn vrouw, kreeg tijdens een reis naar de stad. Traditioneel was er op het Russische landgoed een zaal voor het ontvangen van gasten en, als de grootte van het huis dit toeliet, ballen, evenals een kantoor dat het toevluchtsoord van de eigenaar werd.

Deze foto toont het interieur van het landgoed, gebouwd in het dorp Mednoe Lake (nabij St. Petersburg) door architecten Elena Barykina en Slava Valoven voor verzamelaars van antiek meubilair. Bijna alle meubels zijn authentiek, maar dit huis heeft ook moderne replica’s gemaakt “antiek”.

Als u het interieur van een Russisch landgoed in uw huis wilt recreëren, moet u zich aan de volgende principes houden:

1. Een verplicht element is een houten vloer, u kunt parket of planken maken.
2. Het meubilair is laconiek, bij voorkeur gemaakt van donker hout, met dunne poten.
3. Witte binnendeuren en plinten.
4. De muren kunnen ook van hout zijn, geverfd in neutrale tinten (maar beter – sneeuwwit). U kunt ook antiek behang gebruiken dat textiel nabootst..
5. Ronde of ovale tafels, met mooie tafelkleden, lampen met gezellige lampenkappen en lichtgordijnen.

Wat betreft de keuken en badkamer is het aan te raden hier tegels te gebruiken. De deuren van keukenkasten kunnen onder Gzhel van hout worden gelaten of geverfd, zoals in ons voorbeeld.

Los daarvan moet worden gewezen op de invloed die de empirestijl of het laatclassicisme, afkomstig uit Europa, had op het interieur van het Russische landgoed. In het kader van het landgoed van de landeigenaar werd deze trend “plattelandsimperium” genoemd, dat minder pompeus en luxueus werd.

Nu stellen sommige huiseigenaren zich de stijl van het Russische landgoed voor als een soort mix van een hut, land, chalet, rustieke en moderne motieven..

Welnu, de stijl van het Russische landgoed is altijd een soort mengeling van verschillende richtingen geweest, waarbij veel werd overgenomen uit de klassiekers en geschiedenis van ons land. Als je je echter aan de belangrijkste canons houdt, zou je uiteindelijk een licht interieur moeten krijgen, niet overladen met meubels, gezellig, fris, vrij eenvoudig en tegelijkertijd heel huiselijk, een echte Tsjechovs datsja, meer dan eens beschreven door de klassiekers van de Russische literatuur.