Schort van tegelsvarken in de keuken

Het gebruik van materialen voor buitendecoratie in woongebouwen wordt als een nogal extravagante onderneming beschouwd. Een van de privéoplossingen van een dergelijk plan is de bekleding van het keukenschort met varkenspannen, die metselwerk imiteren. We zullen u vertellen over de regels voor het kiezen van een dergelijke tegel en afwerkingstechnologie.

Wat een zwijn

De tegel, in het gewone volk een varken genoemd, dankt zijn naam aan twee groeven aan de uiteinden. Het is een vrij zwaar afwerkingsmateriaal, oorspronkelijk bedoeld voor gebruik op gevels van gebouwen. Trouwens, de eerste voorwerpen met een zwijn zijn tot op de dag van vandaag levend en wel, de meeste hebben geen spoor van gebroken tegels.

In de afgelopen halve eeuw migreerde het zwijn, vanwege zijn unieke uiterlijk, snel van de gevels van huizen naar ondergrondse gangen en de metro, en begon het vervolgens in het interieur te worden gebruikt – voornamelijk in loft- en hightech-stijlen. Als de belangrijkste tegelbekleding, zoals in badkamers, leveren dergelijke tegels niet veel voordeel op. Maar het ziet er erg indrukwekkend uit in verschillende decoropties en met visuele zonering.

Het belangrijkste kenmerk van de varkenstegel is het aanzienlijke gewicht en de dikte, veel groter dan die van de meeste soorten tegels. Van de visuele verschillen is het meest opvallende de onveranderlijke brede afschuining, die de zenuwen bedierf van bijna elke tegelzetter die het leggen van het varken aanpakt. Het werken met dergelijk materiaal vereist echt vakkennis, anders heeft het geen zin om materiaal te gebruiken met zo’n hoge esthetische waarde..

Tegels kiezen voor de keuken

Het zwijn behoort tot tegels van klein formaat, die traditioneel worden gebruikt voor het bekleden van het schort. Het element heeft een beeldverhouding van 2: 1 of 3: 1, wat rechtstreeks van invloed is op het opmaakschema. Maar daarover later meer, laten we het nu hebben over de stilistische variaties die optimaal zijn voor dit type tegel. Het is vermeldenswaard dat het varken in dit opzicht echt iets te bieden heeft..

Optie één – een monochroom oppervlak zonder variaties. Dit is de meest voordelige optie in termen van uiterlijk versus inspanning. In dit geval wordt de exclusiviteit van de bekleding uitsluitend bepaald door de vorm van het tegeloppervlak. Het kan een strikte afschuining zijn, of een zachtere golf, of een combinatie van beide. Je kunt zo’n schort benadrukken met contrasterende naden..

De tweede optie is om een ​​monochrome basis met decors te gebruiken: gestippeld, lineair, met patronen en in het algemeen alles dat past bij de veeleisende blik van keukeneigenaren. In het assortiment van de zwijnenleveranciers is er een werkelijk rijke selectie van dergelijke producten. De optimale verhouding is de verhouding van één versierd element tot 9-12 monochroom.

Een andere voordelige variant is een combinatie van twee of drie kleuren: voor het gemak kunt u het kleurenwiel van Itten gebruiken of u aan een meer “rustig” bereik houden. Als er twee kleuren in de afwerking zitten, is het raadzaam om van tevoren een zinvol indelingsschema te bepalen. Een patroon van drie of meer kleuren kan chaotisch zijn, ook dit is een zeer voordelige optie. Houd er rekening mee dat voor een hoogwaardige combinatie van meerkleurige tegels alle bekledingselementen dezelfde vorm moeten hebben als het voorste gedeelte.

Voorbereiding van de ondergrond

Vanwege de grote dikte en massaliteit is de varkenstegel buitengewoon veeleisend bij de voorbereiding van de basis. Er is ook een truc met betrekking tot de grootte van de tegels: idealiter, als het schort zo is ontworpen dat de lengte een veelvoud is van het formaat van het bekledingselement, rekening houdend met de naden.

De oppervlaktekwaliteit van de basis waarop de tegels worden gelijmd, moet ook bijna perfect zijn. In het geval dat gipsplaat wordt geconfronteerd met een varken, zijn er praktisch geen aanvullende vereisten. Het is alleen belangrijk om de platen zorgvuldig te verwerken met een hoogwaardige primer, bij voorkeur met een gehalte aan steenstof. Na het primen het oppervlak drogen en vastzittende grote deeltjes verwijderen..

Bij het leggen op massieve muren is alles ingewikkelder: niet alleen moet de geometrie worden gecorrigeerd met gips met een tolerantie van niet meer dan 2 mm / m, het is ook nodig om een ​​hoge sterkte en een goede hechtingskwaliteit met lijm te garanderen. De stabiliteit van de ondergrond kan worden gegarandeerd mits de pleister is versterkt met een gaas, bij voorkeur gegalvaniseerd. In dergelijke gevallen is het optimaal om een ​​wapeningsnet te gebruiken van 2–2,3 mm dik draad met een maaswijdte van ongeveer 50 mm. Bij pleisterwerk wordt aanbevolen om het oppervlak niet in een ideaal vlak te wrijven, het is voldoende om de muur langs de bakens te strekken, waardoor groeven en kleine inkepingen achterblijven. Na het drogen moet de pleister worden verwijderd van afbrokkelende deeltjes en worden bedekt met een versterkende primer in 2-3 lagen.

Bekledingstechniek en indelingsschema

Het is tijd om verder te gaan met het belangrijkste: het zwijn leggen. Enerzijds is dit een simpele zaak: door hoogwaardige tegellijm te gebruiken en uit te lijnen met een laserasbouwer kan een zeer hoogwaardig resultaat worden behaald. Bedenk dat in het optimale geval de lijm onder de kam op het muuroppervlak wordt aangebracht, waarna de tegels worden aangebracht. Maar aangezien de trekkracht toeneemt door het gewicht van het varken, is het raadzaam om ook de achterkant met lijm af te vegen..

Het meest interessante aan varkensgezicht is de keuze van het lay-outschema. Er zijn een half dozijn verschillende tegelopties beschikbaar voor een backsplash. De eenvoudigste lay-outschema’s zijn horizontaal: klassiek zonder offset, evenals met verband voor een derde en de helft van de tegellengte. Door een derde van de lengte te verschuiven ten opzichte van de aangrenzende rij, worden uitgesproken diagonalen vermeden.

Bij diagonaal leggen worden de tegels onder een hoek van 45 ° of 30 ° met de horizontaal gelegd. Hoe kleiner het formaat, hoe groter de gewenste hellingshoek. Het leggen kan zowel zonder verplaatsing in de rijen als met dressing worden uitgevoerd, dit is een puur persoonlijke smaak. De grootste moeilijkheid van de diagonale lay-out is de noodzaak om speciale tegelzagen te gebruiken, anders zal de schuine ondersnijding met een braam niet correct worden uitgevoerd. Hoekverkleining door het profiel met een diagonale indeling ziet er niet erg mooi uit.

Ten slotte is het derde en minst gebruikelijke installatieschema de verticale oriëntatie van de tegels. Ondanks de mogelijkheid om de hoogte van de kamer visueel te vergroten, ziet de verticale lay-out er alleen gunstig uit bij afwezigheid van de bovenste laag van de keuken. Voor een breed en laag schort is deze methode niet geschikt voor de beste manier: belachelijke convergentie in de hoeken en onvolledige verticale rijen zien er gewoon lelijk uit.

De grootste moeilijkheid bij het werken met een varken wordt veroorzaakt door problemen met het trimmen en convergerende hoeken. Het is om deze reden dat het wordt aanbevolen om enkele centimeters van de lengte van het keukenblok op te offeren om te eindigen met een indeling zonder toevoegingen in de rijen. Als de headset zich in een nis bevindt, is het beter om een ​​van de zijwanden op te bouwen met behulp van gipsplaat, zodat de lengte van de rij uitsluitend uit massieve elementen bestaat, u kunt ook de dikte van de naden variëren. Als een lay-out met een offset wordt gekozen, heeft het de voorkeur om ingekorte tegels in de helft en een derde van de lengte te gebruiken als verlengstukken, deze zitten in de meeste collecties.

De lay-out van het zwijn begint vanaf de hoeken waar de verbinding is gemaakt met een braam waarbij de helft van de dikte van de afschuining wordt afgesneden. Bijkomende moeilijkheden doen zich voor bij het plaatsen van elektrische fittingen: door het kleine formaat van de tegels en de grote diepte van de voegen is een goede aansluiting van de frames op het oppervlak niet verzekerd. Daarom is het geen goed idee om meerdere stopcontacten onder een gemeenschappelijk frame te installeren; het is beter om meerdere afzonderlijke punten gelijkmatig over het platform te verdelen, die zich elk op een afzonderlijke stevige tegel bevinden.

Naadverwerking

De laatste fase van het werken met het zwijn is het afdichten van de naden. Door de brede en diepe afschuining wordt de plamuur ongelijkmatig aangebracht, waardoor een golvende naad ontstaat van wisselende dikte. In het vliegtuig is het beter om het te bevestigen met een rubberen spatel, die voorgesneden is in de vorm van een voeg met afschuiningen. Het werkende deel van het gereedschap heeft dus de vorm van een uitstekende trapeziumvormige tand met twee zachte schouders..

Op dezelfde manier kunt u in de binnenhoeken handelen: snijd de zijkant van de troffel af en snijd de schuine hoek. Externe hoeken kunnen worden gewreven om een ​​driehoekige afschuining te vormen: externe hellingen worden gevormd door de tegel zelf, de centrale – door het naadmateriaal. Wat betreft de dikte zijn er twee opties. In de eerste worden ze zo dun mogelijk gemaakt (2-3 mm) en ingewreven met de gebruikelijke samenstelling om bij de tegel te passen. Anders wordt het schort benadrukt door contrasterende aderen – de dikte van de naden wordt gekozen naar analogie met het metselwerk, dat het varken imiteert, dat wil zeggen ongeveer 7-10 mm. Om dikke groeven te vullen, is het het beste om tweecomponentenverbindingen te gebruiken, waarbij naden per keer worden verwerkt op een oppervlakte van niet meer dan 0,3-0,5 m².