Het artikel is bedoeld voor degenen die willen leren hoe ze iets ingewikkelder kunnen maken van gipsplaat dan platte bekleding van muren en plafonds. We stellen voor om technologische methoden onder de knie te krijgen met behulp van het voorbeeld van gewone volumetrische structuren. Hier vind je veel handige tips.
Gipsplaten worden met recht beschouwd als het meest veelzijdige en momenteel absoluut onvervangbare materiaal, zowel voor constructie als reparatie. Het maakt afwerking mogelijk, vermindert de massaliteit van constructies, verlaagt de kosten van elke vierkante meter, verhoogt de snelheid van de projectimplementatie en verwijdert nat en tijdrovend werk. Met behulp van complete gipskartonsystemen kunt u een breed scala aan ontwerpideeën tot leven brengen, wegkomen van standaard mechanische bekleding en een flexibele, unieke binnenruimte creëren. Er zijn simpelweg geen artistieke opties, dit zijn nissen en overlays, dozen en valse kolommen, pylonen en consoles, koepels en bogen, afgeronde volumetrische elementen van verschillende configuraties. Vergeet niet puur utilitaire producten gemaakt van gipsplaat, dit zijn dozen die de rioolbuizen in de badkamer bedekken, hellingen voor de ramen, versierde openingen tussen kamers.
Gipskartonplaten zijn gemakkelijk te bewerken en kunnen in verschillende radii worden gebogen, door hun geringe dikte kunt u de kleinste nuances van een schets / tekening nabootsen. Maar de plaat zelf kan niet de basis van het product worden, de installateur moet de bevestigingsmiddelen, de nodige metalen profielen en afwerkingsmaterialen selecteren en correct gebruiken. Dit werk is altijd creatief, maar het vereist kennis van de basistechnologische technieken van de gipsplaatwerker..
GKL-dozen
De doos is een langwerpige bovenbouw van het tweede niveau, vierkant of rechthoekig in doorsnede. In de regel is dit element geconstrueerd om technische communicatie te verbergen, inbouwlampen te monteren, planken of decoratieve valse balken te maken.
Er zijn per ontwerp twee soorten dozen:
- hoek L-vormig element dat horizontaal tussen de vloer / plafond en de muur wordt gemonteerd, of verticaal (in de hoek tussen de muren);
- U-vormig element (valse balk) verwijderd van het obstakel, dat is gemonteerd op één draagvlak.
De boxen kunnen enkelvoudig zijn, verlengd in één regel. Op plafonds worden ze vaak gecombineerd om een omtrek door de kamer te vormen. Plafonddozen rond de omtrek hebben niet altijd een constante doorsnede – bij verschillende muren kunnen ze breder of smaller zijn, de hoeken van hun onderlinge verbinding worden soms in de vorm van een kwartcirkel gemaakt. Uiteraard worden zowel horizontale als verticale constructies als dozen beschouwd..
De installatie van gipsplaatdozen wordt het gemakkelijkst uitgevoerd op horizontaal en verticaal uitgelijnde vlakken (afwerkbalk, afwerkpleister, plafond en muur genaaid op het frame). Met deze opeenvolging van werkzaamheden worden de hoeken en randen van de bovenbouw van de doos over de hele lengte op gelijke afstand van de hoofdoppervlakken gemaakt, waarna verschillende technologieën voor het organiseren van het frame voor de doos beschikbaar komen. Het is veel moeilijker om te werken als de doos moet worden vastgemaakt aan ruwe omhullende structuren met allerlei soorten druppels. Een zeer populaire ontwerpoplossing is bijvoorbeeld wanneer een doos met insteeklampen rond de omtrek van de kamer wordt gemonteerd en er al een stretchdoek aan is bevestigd dat het hoofdgedeelte van het plafond bedekt. Hier wordt het metaal van de bovenbouw rechtstreeks aan het plafond bevestigd, terwijl het onderste deel van het frame zeer nauwkeurig horizontaal langs een heel systeem van koorden moet worden uitgelijnd, aangezien de tussenvloeren altijd met verschillen liggen. Monolithische vloeren van moderne nieuwe gebouwen van de elite-klasse zijn geen uitzondering..
De installatie van elke doos begint dus met het markeren van de omtrek op de omhullende structuren. De vereiste afstand met behulp van een meetlint wordt apart gezet van het obstakel, dat als referentiepunt dient. Als we bijvoorbeeld een L-vormig plafondelement in een hoek moeten maken met zijden van 400 en 150 mm, dan plaatsen we op een afstand van 38,5 cm van de muur twee markeringen op het plafond (aan verschillende uiteinden van de kamer) die op hun beurt ver van elkaar verwijderd zijn. de muurmarkeringen bevinden zich op een afstand van 13,5 cm van het plafond. Houd er rekening mee dat we 1,5 cm hebben afgetrokken, aangezien het frame wordt omhuld met panelen van 12,5 mm dik, en een geperforeerde hoek kan oplopen tot 2,5-3 mm dik. Als we aan een reeds bedraad plafond werken en zeker zijn van de kwaliteit van de montage, dan heeft het geen zin om een hydro-niveau te gebruiken om een horizontaal te krijgen – we “dansen” vanaf het voltooide vlak. Maar wanneer de doos aan het plafond is gemonteerd, kan men niet zonder een waterpas, hetzelfde verhaal met een schietlood voor het monteren van een verticale doos.
We verbinden de markeringen in werklijnen met een hakkoord (tracer), het belangrijkste bij deze bewerking is ervoor te zorgen dat de in toner geverfde draad nergens aan blijft kleven wanneer erop wordt geklikt. Gebruik geen latten en een potlood om rijen lange dozen te maken, geen enkele regel zal, als het minstens één keer opnieuw moet worden gerangschikt, zo nauwkeurig zijn als een hakkoord.
Op werklijnen kunt u onmiddellijk de profielen van UD instellen, in dit geval dragers. Met behulp van 6×40 of 6×60 “snelle montage” pluggen, bevestigen we het startmetaal op massieve minerale ondergronden. We raden aan om de minimale stap tussen de pluggen te maken – van 30 tot 40 cm.
Als de doos bovenop een gipsplaat is gemaakt, wordt de UD aan het basissubsysteem bevestigd met standaard zelftappende schroeven voor metaal van 25 mm lang (voor enkellaagse bekleding) en 35 mm (voor tweelaagse bekleding).
Let op, bij het plaatsen en bevestigen van de UD, laat u leiden door de lijnen, maar bevestig de liniaal altijd vanaf de zijkant.
Er is een heel belangrijk punt met betrekking tot de bovenbouw van het GK-systeem: de zelftappende schroeven waarmee de UD wordt bevestigd, moeten in de frameprofielen vallen. Om dit te doen, raden we aan om zelfs bij het monteren van muren en plafonds, ingebouwde elementen te voorzien voor de montage van de doos. U kunt bijvoorbeeld opzettelijk het CD-profiel (als het geen docking-profiel is) enkele centimeters naar de juiste plaats verschuiven, een extra rek plaatsen (ook bij het maken van een frameschot), een “ladder” monteren. Als deze nuance over het hoofd werd gezien, kun je technologische gaten in de huid uitsnijden (zodat ze vervolgens worden afgesloten met een doos), profielen achter de gipsplaatpanelen gaan trimmen en ze vastschroeven met zelftappende schroeven om de basis voor de bovenbouwschroeven te krijgen.
Nu kunt u beginnen met het monteren van de vormprofielen. De krachtigste optie is wanneer een complete structuur is samengesteld uit metaal en pas dan wordt omhuld met gipsstrips. Vaak worden twee UD’s in elkaar gedraaid, tegengesteld gericht, langs de buitenhoek geplaatst en worden veel jumpers gebruikt om dit alles bloot te leggen. Sommige installateurs gebruiken een dergelijk frame overal, hoewel een dergelijke stijfheid alleen in de buurt van de vloer gerechtvaardigd is, bijvoorbeeld bij het omhullen van een horizontale rioolbuis in een badkamer (druk, trappen zijn mogelijk) of bij het creëren van een horizontale U-vormige plankdoos (er werken aanzienlijke buigkrachten op).
Optimaal qua sterkte en materiaalverbruik kan worden beschouwd als een doos, waar slechts één UD op de hoek is geïnstalleerd, vanaf het plafond naar de horizon gericht op de secties van het Centrale Huis, die de rol van striae spelen. Het kan door de planken zowel naar de muur als naar het plafond worden gedraaid. Het is handig om eerst de zijkant van de doos te maken, deze te omhullen met een gipsplaatstrip en vervolgens het onderste deel van de bovenbouw bloot te leggen. In ieder geval zullen sommige cd’s in de CA worden opgenomen, terwijl andere aanpassingen behoeven:
- kleine segmenten op de hoekige UD schroeven;
- talen uitsnijden op cd;
- het maken van uitsparingen in de plank op de UD zodat de cd erin kan.
Sommige vakmensen kunnen het helemaal zonder een CD doen als striae, ze bevestigen een duidelijk voorbereide verticale strook gipsplaat op de basis, schroeven er een UD of CD op (langs de rand) door het lichaam en bevestigen en bevestigen vervolgens een tweede, horizontale strook met zelftappende schroeven. De uitlijning wordt uitgevoerd door op de stroken te drukken of ze langs de lijn van de buitenhoek te trekken. CD wordt alleen gebruikt om verschillende delen van gipsplaat te verbinden. Met het schijnbare “dunne” geeft deze methode voldoende stijfheid aan het product, vooral op plafonds, waar mechanische impact op de constructie is uitgesloten.
Het is door de tijd bewezen dat het zelfs op de wanden van de gipsplaat zonder metaal perfect zichzelf draagt en goed bestand is tegen mechanische belasting. Er zijn technologieën “van de fabrikant” waarmee u dozen zonder metaal kunt maken. Een frees met een taps toelopend gereedschap aan de achterkant van de plaat (langs de buiglijnen) snijdt V-vormige groeven om de voorkant van het paneel niet te beschadigen.
Vervolgens wordt het vel gevouwen, de buigplaatsen binnenin worden versterkt met “bloopers” van de stopverf. Het eindproduct wordt op de lager-UD geschroefd. Het is interessant dat het met verschillende frezen mogelijk is om niet alleen een rechthoekig gedeelte van de doos te maken, maar ook scherpe, ongevouwen hoeken, wat erg problematisch is om op het frame uit te voeren.
Zeer snelle en betrouwbare kozijnen worden verkregen als u een startwandprofiel UW met een breedte van 50, 75, 100 mm gebruikt voor het plaatsen van de plank, of UD, als u een doos van ongeveer 40 mm hoog schoon wilt maken. Het wordt “vanuit de hoek” van de doos gericht en met een plank op de basis geschroefd. Deze methode is iets duurder, maar zeer eenvoudig te implementeren, omdat de lastige instelling tot een minimum wordt beperkt.
De randen van elke framedoos worden in één lijn geplaatst terwijl de jumpers vanaf de cd worden geplaatst. Tijdens deze handeling raden we aan om een lange reklat aan de rand van het product te bevestigen. Je kunt ook op enige afstand van de ontwerppositie van de buitenste hoek van de doos (ongeveer 5 centimeter) aan een draad trekken en regelmatig de afstand ervan meten met een meetlint. Een indicator van een goed gemonteerde doos is de aanwezigheid van 90 graden op alle hoeken, daarom is het tussen de basis en de zijkanten noodzakelijk om een vierkant te “rijden”.
Bij het naaien van dozen met gipskartonplaten, raden we u aan om ze te oogsten met een marge van 3-4 cm breed en al op hun plaats, na het bevestigen, om de laatste keer bij te snijden en het uiteinde schoon te maken met een schaaf.
Let op de plaatsen waar de dozen met elkaar zijn verbonden, het vijlen hier moet worden uitgevoerd met een nadering van het aangrenzende vlak, dat wil zeggen, we moeten een “laars” van gips maken. Het verband moet minimaal 200 mm zijn.
Gipsplaat nissen
Een nis kan worden gemaakt op elk oppervlak dat is omhuld met gipsplaat op het frame. Zelfs in de scheidingswand is het mogelijk om ramen te maken, maar de breedte is niet groter dan de afstand tussen de palen. In de meeste gevallen vervult dit element een decoratieve functie – het kan een combinatie zijn van verschillende uitsparingen van hetzelfde, of verschillend in vorm en grootte. Vaak is hun onderste helling bedekt met glas, MDF, spiegel of ander bestendig materiaal en als plank gebruikt. Niches met een ronde bovenkant (gewelfd) zien er spectaculair uit; het is nu erg populair om kleine lampen in de bovenschuinte in te bedden, waardoor decoratieve verlichting wordt verkregen. Misschien wel de meest praktische en meest gebruikte is de radiatornis, laten we er meer in detail over praten.
De constructie van de nis begint tijdens de constructie van het muurframe. Allereerst moeten de contouren van ons product op de muur worden gemarkeerd. Rechthoekige constructies moeten worden getekend met inachtneming van de verticale en horizontale lijnen, dit is het zeldzame geval wanneer een gipsplaatpleister een klein rekniveau gebruikt. Zorg ervoor dat u de omtrekdiagonalen controleert om er zeker van te zijn dat de tekening vierkant is..
Nu wordt het subsysteem van de muur gemonteerd. Twee cd-rekken van het frame moeten langs de randen van de zijhellingen van de nis worden geïnstalleerd. De afstand tussen hen moet gelijk zijn aan de breedte van het product met compensatie op de gipsplaat. Als we bijvoorbeeld een nis van 1 meter breed nodig hebben, is het nodig dat er 1030 mm tussen de centrale hal zit.
Let op de “extra” 30 mm – ze worden “opgegeten” door stroken gipsplaat en geperforeerde hoeken. We raden u aan bijzondere aandacht te besteden aan de markering van nissen in badkamers, waar dergelijke openingen ook zijn betegeld (een veelgemaakte fout is dat de naden niet bij elkaar passen). Deze framedragers worden samen met de gehele wand in één vlak opgesteld, het enige verschil is dat er geen directe ophanging aan de niszijde is aangebracht.
Verder wordt de ribbe van de bovenste en onderste hellingen gevormd (in de radiatornissen mag de onderste dat niet zijn). Jumpers moeten op een bepaalde hoogte tussen de vaste en zichtbare palen worden geïnstalleerd. Het is beter om ze van UD te maken, met de planken naar boven en dienovereenkomstig naar beneden. Een stuk van het startprofiel wordt gemeten langs de breedte van de nis (van het centrale huis tot het centrale huis), en 20 cm wordt bij deze maat opgeteld. Aan elke rand van deze UD, 10 cm naar achteren, worden planken gesneden en wordt het profiel gebogen, waardoor een “stok” wordt gevormd. De dubbelzijdige stick wordt tussen de staanders van de cd gewikkeld en op een bepaalde hoogte vastgezet met ten minste twee LN-zelftappende schroeven door elk resulterend oogje.
In onze jumpers-sticks plaatsen we de profielen van het centrale huis, die zich boven en onder de nis zullen bevinden, we verplaatsen deze frame-elementen uit elkaar volgens de gegeven stap en omhullen de muur met gipsplaten. Lees meer over het maken van valse wanden in het artikel “Gipsplaatwanden”.
Zo krijgen we bij de uitgang een opening op het gelijnde muurvlak. De volgende stap langs de contour van de tekening op de dragende muur, in de diepten van de nis, boren we de UD-profielen in. Soms gebeurt dit direct na het markeren, maar het is beter als je na het maken van de opening met een vierkant controleert of er een rechte hoek wordt verkregen op de hellingen van de nis. Het komt voor dat er een aanpassing nodig is.
In overeenstemming met de diepte van de nis, snijden we stroken uit gipsplaat, maken we een marge van ongeveer 3 cm breed en snijden we ze af na het schroeven. We vullen de hellingen van ons product met gipsplaat, nadat we elke strip erop hebben bevestigd, bevestigen we een dwarsstuk van UD, waardoor een volledige metalen omtrek ontstaat voor elke volgende helling.
De finishing touch is de verzonken oppervlakteafwerking. Om ervoor te zorgen dat de breedte van alle hellingen van de nis hetzelfde is, moet in de regel het gedeelte van de muur binnenin parallel aan de gevelbekleding worden uitgelijnd, hier kunt u een miniframe samenstellen of een stuk gipsplaat op montagelijm plakken. In elk geval moeten de resulterende binnenhoeken vóór het vullen met versterkingsband worden geplakt..
Met deze technologie kan elke niche worden gemaakt. Als het nodig is om kromlijnige vormen opnieuw te creëren, worden de UD-profielen van de opening ingekerfd met een slijpmachine en langs een bepaalde straal gemonteerd. Bij het monteren van de plafondnis voor gordijnen is er maar één verschil – vervelend, vanwege de kleine opening is het onmogelijk om een gewone schroevendraaier te gebruiken om de strip te schroeven. Ambachtslieden doen het hier met haakse boren of een flexibele bitverlenging. Weinig mensen weten dat een hoogwaardige, scherpe zelftappende schroef zelfs met een handschroevendraaier in een profiel kan worden geschroefd, dus neem de kortste, met een PH2-kruis, en monteer de pleister zelfs op de meest beknelde plekken. En, natuurlijk, materialen zorgvuldig kiezen – lees het artikel “Hoogwaardige materialen kiezen voor gipsplaatwerken”.
GKL-hellingen
De installatie van raam- en deurhellingen lijkt technologisch enigszins op de montage van een nis: in feite is dit ook een verzonken product op het hoofdvlak.
Als een muur met een raam op het frame is omhuld, worden de rekken die het dichtst bij de doorschijnende structuur liggen, langs de rand van de toekomstige helling geplaatst. Deze cd’s vormen in de meeste gevallen ook de rand van de radiatornis, maar in vergelijking met nissen worden de hellingen niet haaks op de frames gemonteerd. Elk van de pilaren is ongeveer 1 à 1,5 cm van het raam verwijderd om een ”dageraad” te vormen. Doe hetzelfde met deuren..
Een jumper wordt boven het raam geplaatst met een bepaalde dageraad van het frame, de andere wordt onderaan vastgemaakt (laat deze 30-40 mm onder het raam zakken zodat de vensterbank kan worden geplaatst). We raden aan om jumpers te maken van UD, dit zijn dezelfde “clubs” die we hierboven beschreven hebben. Het muurframe is volledig gemonteerd en ommanteld met panelen.
Nu, na het plaatsen van de vensterbank, wordt een U-vormig kunststof startprofiel op het raamkozijn gemonteerd. Het wordt op de rand van het raamsysteem geschroefd met LN-zelftappende schroeven van 9 mm. Het profiel kan worden verlijmd op PVC-structuren met “vloeibaar plastic”.
Als de opening het toelaat, dan kunnen de hellingsstroken niet met behulp van de startstrip aan kozijnen en buit worden verbonden, maar achter de raamprofielen of het deurkozijn worden geleid.
zie
Alle voorbereide gipsplaatstrips worden tegelijkertijd in de startstrip gestoken (de bovenste blijft aan de zijkant), waarna ze bij de frames schuimen, tegen het frame van de opening worden gedrukt en omwikkeld met zelftappende schroeven. Als de muur waarop het raam of de deur zich bevindt gepleisterd is, wordt het deel van de helling dat het dichtst bij de kamer ligt met montagelijm op de basis gelijmd (vooraf worden “bloopers” op de opening geplaatst).
Gipsplaten boog
Dit product maakt deel uit van een open opening tussen twee kamers, hoewel ronde nissen op een gipskartonwand soms zo worden genoemd. De eenvoudigste manier is om een gipsplaatboog te maken op een opening in een framescheidingswand, het is handig om deze te monteren als er een profielwandbekleding is, de moeilijkste manier is wanneer de boog in een kale stenen opening moet worden geïnstalleerd. Overweeg alle opties.
1. De opening waarin de boog is gemonteerd is bewust hoger gemaakt dan de gebruikelijke rechthoekige. Hoeveel – het hangt allemaal af van de straal. Meestal 20-30 centimeter.
2. De metalen frames zijn gemonteerd. We plaatsen de cd- of uv-rekken langs de rand van de opening.
3. Gipsplaten worden op een van de muren bevestigd met het loslaten van vellen op de opening.
4. Teken de vereiste radius op de geschroefde gipsplaat.
5. GKL-platen worden gesneden in de vorm van de toekomstige opening. Het is het handigst om dit met een decoupeerzaag te doen, maar je kunt ook een handzaag gebruiken voor gipsplaten.
6. Met behulp van een slijpmachine worden twee gebogen elementen uit UD gesneden. De lengte van elk segment is ongeveer 5 cm.
7. Door het lichaam van de gipsplaat fixeren we de resulterende “slang” langs de rand van de boog. In elk metalen segment moet ten minste één zelftappende schroef worden geschroefd.
8. De tegenoverliggende muur wordt dichtgenaaid. Evenzo wordt gipsplaat geproduceerd, de straal wordt getekend, de vellen worden bijgesneden, de gekerfde UD wordt bevestigd.
9. Stroken worden gesneden om de hellingen te omhullen – houd rekening met de breedte, die we na het bevestigen afsnijden. Een gebogen helling met een kleine straal kan zonder onnodige bewegingen worden omhuld met gewone gipsplaat, maar met steilere bogen moet je de stroken bevochtigen om de gipsplaat te buigen. Ook voor deze doeleinden kunt u een tweelaags stiksel aanbrengen met een 6 mm elastisch vel (ook wel “gebogen” genoemd).
10. Eerst fixeren we het gebogen deel en naaien we de verticale hellingen dicht. Deze knoop moet heel voorzichtig worden aangedraaid, de spoed van de schroeven op de straal kan beter op 50-100 mm worden genomen. Snijd met een mes en een zaag op de gipsplaat de gipsplaat gelijk met de muren. Het uiteinde is geslepen met een vliegtuig.
Boog in een bakstenen muur
De hellingen van de stenen opening en de aangrenzende muren zijn zonder mankeren bepleisterd, weergegeven op basis van het niveau.
We trekken ons terug van de vlakken van de scheidingswand door de dikte van de gipsplaat (13 mm) en bevestigen de UD-profielen met een perforator.
We herhalen de bovenstaande punten 3-10.
Bij het installeren van een boog op stenen muren doet zich vaak het probleem voor van het verschijnen van scheuren aan de eindvoegen van gipsplaat en een minerale basis. Het kan worden opgelost als de verticale platen van gipsplaat niet eenvoudig op het metalen frame worden geschroefd, maar op de muur worden gemonteerd en bovendien op de basis worden gelijmd (sommige installateurs bevestigen ze ook met pluggen door het lichaam van de plaat). Om de boog gelijk te laten lopen met de muur, is het natuurlijk noodzakelijk om het pleisterwerk nabij de opening te verwijderen. Ook zal het ontwerp van de boog aanzienlijk betrouwbaarder zijn als de kwetsbare dockingzones van binnenuit worden vastgemaakt met “bloopers” van montagelijm.
Bogen, nissen, hellingen en dozen zijn natuurlijk slechts basisvormen. Als je ze echter onder de knie hebt, de principes van de installatie van de belangrijkste ruimtelijke structuren hebt begrepen, kun je technologieën combineren, creatief werken en betrouwbare, unieke, verbazingwekkend mooie gipsplaatproducten maken..
Hoe lang duurt het gemiddeld om deze vaardigheden te leren? Zijn er specifieke technieken die we moeten kennen voor het maken van bogen, nissen, dozen en hellingen van gipsplaat? Is er een specifieke gipsplaat die het beste werkt voor deze constructies? Alvast bedankt voor de informatie!