In het geval van een breuk in de hoogspanningslijn verborgen in de muur, moet u uw toevlucht nemen tot het demonteren van de afwerkingslagen. De hele muur volledig scheuren is een eenvoudige zaak, maar het zou veel juister zijn om de exacte locatie van de kabel te achterhalen. Welke methoden en apparaten hiervoor worden gebruikt – lees onze recensie.
Het belang van het in kaart brengen van de SCS
Bij professionele elektrische installaties wordt het als verplicht beschouwd om aan de klant een driedimensionale schets over te dragen, die gegevens over de structuur van het kabelnetwerk (SCS) weergeeft. En dit is geen regel van goede smaak: de installatie wordt in de eerste fasen van de bouw van elektriciteit voorzien. Bij al het daaropvolgende werk is het vereist om technologische processen te coördineren met de plaatsing van technische communicatie en bedrading is geen uitzondering..
De SCS-kaart kan verschijnen als onderdeel van het stroomvoorzieningsproject, of als een afzonderlijk document als er geen is. De beschrijving van de structuur van het kabelnetwerk omvat een visuele weergave van de legroute – een reeks oppervlakken met een indicatie van de afstand tot de geleiders vanaf de controlepunten en de legdiepte. Aanvullende annotaties zijn het merk van kabelproducten, sectie en doel van elke regel..
De noodzaak om te zoeken naar verborgen bedrading ontstaat voornamelijk bij het ontbreken van een beschrijving van de structuur van kabellijnen. Zonder dit is het onmogelijk om de veiligheid van de kabel te garanderen wanneer deze is bevestigd aan muren en plafonds van verschillende soorten onderconstructies, afwerkingen, meubels en decoratieve elementen. Het oplossen van problemen is ook aanzienlijk gecompliceerd in het geval van schade aan geleiders die binnen de muren zijn ommuurd. We zijn verplicht om u te wijzen op de kritieke behoefte aan mapping tijdens de elektrische installatie voordat we verder gaan met de beschrijving van de beschikbare methoden om verborgen bedrading te vinden..
Typische legroutes
Een van de gemakkelijkste manieren om wandbedrading te vinden, is door het oppervlak visueel te beoordelen. Een goede hulp hierbij zal ook zijn kennis van een aantal regels, zowel niet-geschreven als vastgelegd door de normen van elektrische installatie. Elektriciens gebruiken deze regels bij het kiezen van een legroute, dus het is mogelijk dat er een apart genomen elektrisch netwerk op wordt gemonteerd..
Puur empirisch kan de richting van de kabellegging worden bepaald door de sporen van de beëindiging. In de regel wordt het afdichten van de draad met draden veel later uitgevoerd dan het stukadoorswerk, daarom vertoont de vulsamenstelling duidelijke verschillen in kleur en structuur. Deze detectiemethode is uiteraard alleen acceptabel als de sierlijst is verwijderd..
Soms kunnen visuele methoden voor het lokaliseren van de kabelroute niet worden gebruikt, bijvoorbeeld als de bedrading verborgen is onder een algemene pleisterlaag of afwerkingen die niet kunnen worden gedemonteerd. In dergelijke gevallen is kennis van typische legroutes nuttig. Kabellijnen bevinden zich overwegend in strikt verticale of strikt horizontale richting. Geen enkele elektricien, met een gezonde geest, zal de kabel diagonaal vastmaken, en nog meer langs een bocht.
Uitgangspunt voor het bepalen van de installatieroute is altijd de installatiedoos van het stopcontact, schakelaar of groep aansluitingen. Het moet nog worden begrepen: in welke richting de geleider uit de doos gaat, dat wil zeggen links, rechts, omlaag of omhoog. In de overgrote meerderheid van de gevallen kan dit worden beoordeeld aan de kant van waaruit de uiteinden van de geleider in de doos worden gebracht. In de toekomst moet u zich laten leiden door het bedradingsschema om het eindpunt van de legroute te bepalen. De draden van de schakelaars worden dus bijna altijd naar de aansluitdoos geleid, van de stopcontacten – ofwel ook naar de doos, of naar een aangrenzend stopcontact. Het is goed als de uiteinden van de kabelkernen eerder werden gematcht met een continuïteit.
Er moet ook aan worden herinnerd dat de kabel meestal vanaf de verbindingspunten op minder dan 1,8 m van de vloer, eerst verticaal wordt gericht tot een markering van 20-30 cm van het plafond, waarna de legrichting wordt gewijzigd in horizontaal naar de overeenkomstige aansluitdoos. Ook met het plafondvlak: vanaf het uitgangspunt van de draden voor het aansluiten van de verlichtingsarmaturen, wordt de kabel naar de muur geleid waarop de aansluitdoos zich bevindt langs de dichtstbijzijnde route, dat wil zeggen langs de loodlijn. Soms is plafondbedrading verborgen in de holtes van vloerplaten.
Detectoren en plaatsbepalers
De bovenstaande methoden om bedrading in de muur te lokaliseren zijn eenvoudig, maar het zoeken kan veel tijd kosten. Bij professionele activiteiten is het onredelijk om deze aanpak te gebruiken, dus gekwalificeerde elektriciens gebruiken verborgen bedradingsdetectoren. In tegenstelling tot universele detectoren van inhomogeniteiten, reageert de klasse van apparaten die we beschouwen op metalen voorwerpen of op een elektromagnetisch veld dat wordt gegenereerd wanneer een wisselstroom door een geleider gaat of wanneer een elektrisch potentieel wordt geïnduceerd. Het is deze nuance waarmee u de verborgen kabelroute nauwkeurig kunt bepalen, zelfs in muren van gewapend beton of in een laag gewapend pleisterwerk.
Bosch D-tect 150
Discontinuïteitsdetectoren zijn geschikt om bedrading te vinden, op voorwaarde dat het apparaat de juiste modus heeft. Deze groep omvat een breed scala aan apparaten, van de budget Skill DT of Topex94W tot de duurdere Bosch GMS en Bosch PMD, de Bosch D-tect-groep apparaten wordt als de meest geavanceerde beschouwd. Het belangrijkste nadeel van dergelijke detectoren is een groot aantal valse alarmen en de onmogelijkheid om bedrading te detecteren die zich dicht bij afschermingsmaterialen bevindt, zoals gipsgaas of met folie beklede isolatie. Het voordeel van apparaten van dit type is de veelzijdigheid van het gebruik en de hoge flexibiliteit bij het instellen van de bedrijfsmodi, waardoor u de locatie en diepte van de draad nauwkeurig kunt bepalen, zelfs zonder spanning en belasting. Universele detectoren met bedradingszoeker moeten voor elk gebruik worden gekalibreerd.
Zircon MultiScanner Pro SL
Verborgen signaalgevers voor bedrading die reageren op verstoring van het elektromagnetische veld, zijn gebaseerd op het inductieprincipe van de werking. Dergelijke apparaten omvatten de bekende E121 “Woodpecker”, “Poisk-4”, TS-75, MAG-2 en dergelijke. In wezen zijn deze apparaten metaaldetectoren met een kort bereik, hun enige voordeel is hun lage prijs, terwijl de kans op een vals alarm een van de grootste is. De Zircon Pro SL wordt met recht als de meest nauwkeurige van dit soort detectoren beschouwd, maar de prijs is passend.
Mastech kabeltracker MS6812
Speciale apparaten voor het detecteren van verborgen bedrading worden locators genoemd. Dergelijke apparaten bestaan uit twee blokken: een generator die pulsen met een bepaalde frequentie langs de geleider stuurt, en een sensor die interferentie van deze pulsen registreert. Omdat het apparaat aanvankelijk exact op de frequentie van de generator is gekalibreerd, werkt het niet op het anker of op andere kabels. Als voorbeelden van locators kan men zowel de goedkoopste Mastech MS6812, FWT-11 of “LIS-M” -kits noemen, als professionele – CEM LA-1012, NF-8601 of NF-300. Het belangrijkste verschil tussen apparaten van de hoogste prijscategorie is de mogelijkheid om geleiders op een zeer aanzienlijke diepte van voorkomen te detecteren, evenals een aantal extra functies: zoeken naar een onderbreking, kortsluiting, meten van de lengte van de route. Locators kunnen het beste worden gebruikt om niet alleen stroomkabels te vinden, maar ook signaaldraden, inclusief coaxiale kabels.
Zelfgemaakte apparaten
Er is geen bijzondere moeilijkheid om zelf de eenvoudigste bedradingsdetector te maken, en een zelfgemaakt apparaat zal een vrij hoge gevoeligheid hebben. De eerste manier van produceren is het gebruik van een N-kanaals veldeffecttransistor met laag vermogen met een openingsstroom van 100 μA tot 1 mA, bijvoorbeeld K1109. Het detectorcircuit is eenvoudig te schande te maken: de transistor regelt de voeding van de LED die op de batterij is aangesloten volgens de polariteit. Om te beschermen tegen overstroom in het circuit, is het wenselijk om een stroombegrenzende weerstand van 50-100 Ohm op te nemen. De transistorpoort wordt aangestuurd door een antenne – een stuk koperdraad van 50-70 mm lang, dat de inductie van het elektromagnetische veld overneemt. Om de gevoeligheid te wijzigen, kan een 200 Ohm – 2 kOhm trimmer-potentiometer in serie worden aangesloten op het antennecircuit.
De tweede productiemethode is gebaseerd op de NE555 universele timer. Deze microschakeling is aangesloten volgens het standaard leidingschema voor het leveren van seriële pulsen aan een low-power LED, ingesteld op de 3e pin en minus de voeding. De essentie van de werking van de detector is het veranderen van de werkfrequentie van de ingebouwde comparator wanneer er spanning wordt aangelegd aan de 5e uitgang via een veldeffecttransistor, waarvan de poort wordt bestuurd door inductie naar de antenne. Dus zelfs de kleinste verandering in spanning zal de frequentie van de timer aanzienlijk veranderen, wat onmiddellijk invloed heeft op het karakter van het knipperen van de LED. Het voordeel van een dergelijk schema is de hoge instellingsflexibiliteit, de mogelijkheid om ondubbelzinnig de bruikbaarheid van het apparaat in rust te bepalen en, naast de lichtindicatie, ook een audio-apparaat aan te sluiten, dat wil zeggen een piëzo-zender..
Zoeken met de radio
Als u niet geavanceerd bent in elektronica en niet bereid bent om zelfs maar een bescheiden bedrag uit te geven om een detector te kopen, kunt u de oude beproefde methode gebruiken. Hiervoor heeft u een gewone zakradio-ontvanger nodig waarin een nieuwe batterij wordt geplaatst..
Eerst moet je de ontvanger afstemmen op een lage frequentie die een veelvoud is van 50 Hz, dat wil zeggen resonerend met de trillingen van het lichtnet: 5, 10, 15, 20 kHz. In deze modus is de radio extreem gevoelig voor schommelingen in de stroom in het circuit, terwijl “witte ruis” uit de luidspreker wordt vervangen door kraken en abrupt fluiten. Om zeker te zijn, kunt u het apparaat testen en afstemmen door de antenne naar het verlengsnoer te brengen en de belasting aan en uit te zetten.
Om het gemakkelijker te maken om de bedrading in het stroomcircuit te vinden, kunt u een geïmproviseerde stroomonderbreker gebruiken. Als zodanig zal elk huishoudelijk apparaat met een commutatormotor het doen: een elektrisch scheerapparaat, een koffiemolen of een gewone deurbel met een elektromagnetisch relais. Het nadeel van deze methode is duidelijk: op deze manier is het niet mogelijk een draad te vinden waar geen elektrische stroom doorheen loopt. Maar in aanwezigheid van een belasting kan de draad zelfs op een diepte van 50-60 mm worden gevonden, hoewel de nauwkeurigheid van deze detectiemethode veel te wensen overlaat.
Hoe kan ik het beste een draad in een muur vinden met behulp van een detector? Zijn er ook nog andere methoden buiten het gebruik van een detector die ik kan proberen?
Hoe kan ik een draad in de muur vinden met behulp van een detector of met behulp van traditionele methoden? Ik ben op zoek naar een efficiënte en betrouwbare manier om een draad in de muur te lokaliseren, aangezien ik dit nog nooit eerder heb gedaan. Alle hulp of suggesties worden zeer op prijs gesteld. Alvast bedankt!