Hoe leidingen in de badkamer te verbergen

Het leggen van verborgen buizen in de badkamer is de moeilijkste fase in de distributie van nutsvoorzieningen. De belangrijkste problemen houden precies verband met badkamers en gecombineerde toiletten – in keukens lopen pijpleidingen achter meubels en individuele toiletten zijn compacter en hebben in de regel minder verbruikspunten.

Kenmerken van verborgen plaatsing voor verschillende watervoorzieningssystemen

Het eenvoudigste en meest gebruikelijke watervoorzieningssysteem is het zogenaamde “tee” -schema voor het distribueren van warm- en koudwaterleidingen naar consumenten. Daarin vertrekt één pijp van de stijgbuis, van waaruit, met behulp van T-stukken, takken naar de verbindingspunten van afsluiters gaan: mixers en kranen.

Het voordeel van een dergelijk systeem is het minimale leidingverbruik, maar er zijn veel meer nadelen..

Voor de gebruiker komt dit tot uiting in een onstabiele waterdruk, afhankelijk van het aantal gelijktijdig ingeschakelde verbruikers – “hoe meer, hoe minder”.

Voor het leggen van verborgen pijpleidingen legt een dergelijk systeem bepaalde beperkingen op die verband houden met het feit van de aanwezigheid van een dergelijke eenheid als een T-stuk. Elke verwijderbare of niet-verwijderbare buis-op-fitting-verbinding vormt op dit punt een potentieel lekgevaar (vooral voor stalen buizen die gevoelig zijn voor corrosie).

Het kan ondubbelzinnig worden gezegd dat hardgesoldeerde verbindingen van koperen en kunststof buizen zonder beperkingen kunnen worden “verborgen” in een muur, doos of dekvloer..

In principe worden dezelfde aanbevelingen gegeven voor lasverbindingen van stalen buizen. Maar zoals de praktijk laat zien, is de las niet zo betrouwbaar:

• ten eerste veranderen hoge temperaturen waarbij staal smelt de structuur en eigenschappen ervan (en niet ten goede);
• ten tweede is het in een beperkte ruimte vrij moeilijk om over de gehele lengte een uniforme en duurzame naad te maken.

Een schroefdraadverbinding van een buis en een fitting kan, als het op de juiste manier en van hoge kwaliteit wordt gewikkeld, veel betrouwbaarder en duurzamer zijn dan een las.

Maar om de staat van las- en schroefdraadverbindingen te bewaken, is het in ieder geval het beste om op deze plaats een inspectieluik te voorzien (vooral omdat er veel van hun variëteiten zijn, ook voor het bekleden met keramische tegels).

In tegenstelling tot de traditionele, heeft het collectorcircuit van het watertoevoersysteem geen beperkingen op verborgen bedrading. In feite bestaat het uit ‘hele’ leidingdelen (van de verdeelunit tot de ontvanger) zonder kranen en aftakkingen. Maar deze regeling heeft ook zijn nadelen:

• het is noodzakelijk om een ​​plaats te bieden voor het opstellen van de verzamelkast;
• het is noodzakelijk om een ​​eigen lijn naar elk aansluitpunt van de consument te leiden, wat puur technisch niet altijd mogelijk is.

Daarom wordt dit schema toegepast voor privéwoningen of grote appartementen waar er geen problemen zijn met de grootte van de badkamer..

Verborgen interne routeringsmethoden

De meest economische (in termen van bruikbaar volume) methode is om buizen in de muur te leggen. Het kan in een reeds bestaande muur zijn, of liever in een binnenwand.

Aandacht! Het veranderen van kanalen in de buitenmuur wordt om ten minste twee redenen niet aanbevolen: verslechtering van de thermische isolatie-eigenschappen en invloed op de watertemperatuur. Daarnaast is de buitenmuur vaak een dragende muur en is het voor hen direct verboden om horizontale kanalen te snijden..

Voor binnenmuren zijn ook verborgen leidingen beperkt. En het punt is niet alleen dat ze draagkrachtig kunnen zijn – zelfs voor zelfdragende wanden mag de uitsparing van een voldoende groot kanaal in het horizontale vlak niet zonder sporen na te laten. Daarom is het noodzakelijk om overleg te plegen en toestemming te krijgen om dergelijke werkzaamheden uit te voeren (al was het maar omdat dit tot op zekere hoogte verwijst naar de overdracht en wijziging van het technische communicatieschema).

Naast het “metselen” van de buizen in de muur, kunnen ze in de dekvloer worden weggewerkt. In principe wordt deze methode samen met de vorige beoefend – de horizontale voering gaat langs het plafond en de verticale gaat langs de muur (en zelfs een plaat van gewapend beton kan hier worden gegutst). Een dergelijk schema wordt vooral vaak toegepast voor collectorbedrading. In dit geval kunt u de buis over de kortste afstand leiden (maar alleen als er geen “warme vloer” is).

In beide gevallen worden buizen in speciale golvingen gelegd – ze zijn ontworpen om thermische uitzetting te compenseren (vooral belangrijk voor warmwatervoorziening en verwarming).

Technologisch gezien is de eenvoudigste en meest aantrekkelijke manier om buizen achter een valse muur of in een gipsplaatwand te leggen. Zoals bij alle communicatie, kunnen buizen niet in geleiders en rekprofielen worden gelegd.

Nog gemakkelijker (maar minder esthetisch) is het gebruik van dozen. In feite is er maar één doos in zicht – de onderste, waarin u zowel de water- als afvoerleidingen kunt verbergen. Verticale leidingen naar kranen of wasmachine zijn praktisch onzichtbaar (vooral naar een bad of douche).

Voor verborgen leidinggeleiding kunt u de binnenruimte in badkamermeubels ook gebruiken als deze zonder “spleten” tussen de stijgbuis en verbruikspunten wordt geïnstalleerd.

Hoe risers te verbergen

Risers zijn veel gemakkelijker te verbergen. Vaak worden voor hun plaatsing speciale nissen en dozen gebruikt, geleverd door het project. De belangrijkste taak is om luiken te installeren bij het bekleden of decoreren, waarvan de afmetingen u toelaten om vrijelijk afsluiters en watermeters te gebruiken.

Als er niet zo’n doos is, is de constructie ervan niet erg moeilijk. Gebruik hiervoor dezelfde metalen profielen, die vervolgens worden omhuld met gipsplaat of kunststof panelen. Als alternatief kan een dergelijke doos op bestelling worden gemaakt in de vorm van een kast die is gemaakt van dezelfde materialen als de rest van het meubilair, en een deel van zijn volume kan worden gebruikt om wasmiddelen en schoonmaakproducten op te slaan..

Bij het reviseren van een bestaand appartement, in een nieuw gebouw, in een woonhuis of cottage, kunt u de stootborden (evenals een waterbehandelingssysteem en een opvangeenheid) verbergen achter een valse muur of in een gipsplaatwand.

Vergelijkbare inzendingen:

1. Badkamer voor ouderen of hoe een “verouderde” badkamer in te richten Het is geen geheim dat wij al jaren reparaties in de badkamer doen, want de tegels die traditioneel in deze kamer worden gebruikt, zijn van duurzame materialen. En wat nu een...
2. Stormriolering thuis: bakken, putten, leidingen, doe-het-zelf-installatie Het regenriool is ontworpen om regen en smeltwater uit het huis zelf af te voeren, evenals de garage, paden en verharde gebieden. Welk type rioolwater de voorkeur heeft, welke functionele elementen...
3. Indirecte verwarmingsketels: apparaattypen, aansluitschema’s en leidingen Indirecte verwarmingsketels worden beschouwd als een van de meest rationele en veelzijdige apparaten die een privéwoning van warm water kunnen voorzien. In dit artikel zullen we het hebben over de economische...
4. Ontwerp en installatie van watervoorziening en verwarmingssystemen voor een huis gemaakt van koperen leidingen Koperen buizen hebben unieke prestatie-eigenschappen en zijn nog steeds de beste optie voor het leggen van interne communicatie in huis. In dit materiaal zullen we de principes en regels overwegen voor...

Meer lezen  Hoe een elektrische ketel te kiezen voor het verwarmen van een privéwoning