Correct gebruik van schroeven

Dit artikel zal zich concentreren op schroeven, simpelweg omdat ze heel vaak worden gebruikt in de praktijk van een huisvakman. Vooral omdat ze meestal in hout worden geschroefd. Er zijn veel items van hout die soms gerepareerd moeten worden. Bovendien zijn houten onderdelen gemakkelijker te bewerken dan metalen, waardoor je vaak met hout moet werken als je iets helemaal opnieuw opbouwt..

Iedereen heeft de schroeven gezien, maar weinigen weten hoe ze correct moeten worden gebruikt. Het is beter om geïmporteerde schroeven te kopen, die vaak zelftappende schroeven worden genoemd. (Om eerlijk te zijn, ik begrijp niet helemaal hoe een schroef verschilt van een zelftappende schroef.) Geïmporteerde schroeven zijn sterker en van veel betere kwaliteit, hoewel ze iets duurder zijn. En als we er rekening mee houden dat de draad erop glad is gerold en dat de huishoudelijke draden ruig zijn (en daarom is het moeilijk om ze in te pakken), wordt het duidelijk dat alles is gedaan met huishoudelijke schroeven om het gemakkelijk te maken om hun gleuf eraf te trekken.

Ten eerste, hoe de schroef werkt. Over het algemeen heeft het een kop, een staaf zonder schroefdraad en het vervolg met een draad. De schroef wordt altijd gebruikt om minimaal twee delen bij elkaar te houden. De draad moet dus allemaal in één deel zitten, dat wil zeggen, dit deel moet een dikte hebben van minimaal L (in de figuur). En de rest van de onderdelen mag niet dikker zijn dan l (nogmaals, volgens de foto). Als u bijvoorbeeld een dunne metalen plaat aan een houten bord bevestigt, kan de lengte l erg klein zijn, dat wil zeggen dat er een schroefdraad op de hele schroef zit (behalve natuurlijk de kop). Als u de schroef met het schroefdraadgedeelte in twee verschillende delen schroeft, zal er noodzakelijkerwijs een opening tussen de twee worden gevormd en zal het niet mogelijk zijn om deze eraf te trekken. Een van de onderdelen moet noodzakelijkerwijs op het gladde deel van de schroef vallen.

Nu over verschillende hoeden. De afbeelding toont verschillende soorten schroefkoppen, de blauwe lijn geeft aan waar het oppervlak van het materiaal waarin de schroef wordt geschroefd moet komen. De slots worden niet conventioneel weergegeven. De eerste in de afbeelding is een schroef met verzonken kop, de meest voorkomende. Wordt gebruikt waar het oppervlak glad moet zijn. De hoed is begraven in het materiaal, in een vooraf gemaakte verzinkboor. Het tweede type is met een lensvormige kop die boven het oppervlak van het materiaal uitsteekt, maar ziet er beter uit met een verzonken kop. Het derde type – met een kop als een bout, volkomen lelijk, maar krachtig. Op zo’n kop zitten helemaal geen sleuven; de schroef wordt vastgedraaid met een sleutel. Het laatste, vierde type is een halfronde hoed. Wordt gebruikt bij het bevestigen van dunne onderdelen, wanneer er nergens een verzinkboor te maken is.

Verzinken doe je met een speciale boor die een taps toelopende uitsparing maakt. Camberhoek van de kegel – 90^O, daarom zal een conventionele boor met een grote diameter niet werken, hij heeft een overeenkomstige hoek van slechts 70^O. Omdat de verzinkboor geen diepe gaten boort, wordt hij een beetje bot en zijn er geen strenge eisen aan de kwaliteit van het slijpen. Daarom kunt u een boor met een geschikte diameter naslijpen tot op de verzinkboor. De sleuven op de dop zijn heel verschillend. De eenvoudigste is een rechte gleuf, alleen een gleuf, de schroef wordt vastgedraaid met een platte schroevendraaier. De meest voorkomende is een kruisvormig, een schroevendraaier ziet eruit als een kegel met vier sleuven en de sleuf op de kop heeft de vorm van een kruis.

Er is ook een versterkte kruisvormige uitsparing, het ziet eruit als een kruis met een vierpuntige ster erop, 45 ° gedraaid ten opzichte van het kruis. Sommige schroeven hebben een interne inbussleuf die er mooi uitziet, maar waarvoor een zeer nauwkeurige en daarom dure schroevendraaier nodig is. Het handigst is om met Phillips of versterkte Phillips slots te werken, omdat de schroevendraaier niet zijwaarts schuift en je de schroef zelfs blindelings kunt vastdraaien zonder hem te zien. Maar als de schroef of schroevendraaier niet van erg hoge kwaliteit is, heb je met een kruiskop alleen last, in dit geval is het beter om schroeven met rechte sleuven te nemen. Soms wordt een decoratieve plastic plug bij de schroef geleverd (en soms apart verkocht). Het wordt in de sleuf van de schroef gestoken die op zijn plaats is gewikkeld en verbergt het. Minder vaak zijn de pluggen van metaal, met een schroefdraadpoot en wordt de tegendraad aan het uiteinde van de schroef afgesneden. Maar schroeven met doppen zijn in ieder geval duurder.

Laten we het nu hebben over hoe u de schroef op de juiste manier vastdraait. Hoe u de lengte van de schroef en het schroefdraadgedeelte kiest, wordt hierboven beschreven. U moet ook de diameter van het gat kiezen dat voor de schroef wordt geboord. Om precies te zijn, twee gaten worden geboord met twee boren van verschillende dikte plus (mogelijk) een verzinkboor. Er is één grote diameter (D) nodig, zodat het van schroefdraad voorziene deel van de schroef en het gladde deel onder de kop er moeiteloos in kunnen. En de tweede diameter moet gelijk zijn aan de diameter van de dunne schroefschacht (d). Zoals reeds vermeld, kan de schroef maar in één deel worden geschroefd; de schroef moet vrij door het andere deel gaan. Als uw materiaal zacht is, of de schroef is erg kort, gebruik dan een dunne boor die iets kleiner is dan de diameter d (of prik zelfs met een priem). Bij hard materiaal en / of een lange schroef kan een dunne boor iets dikker worden genomen.

Er zijn speciale boren voor de hele schroef in één keer, ze zijn getrapt. Je vouwt de twee te schroeven delen in elkaar en boort in één keer een gat in de gewenste vorm, en zelfs met een verzinkboor. Minus – u moet een dergelijke boormachine hebben voor elke afzonderlijke standaardmaat schroeven.

Nou, nu voor wat tips