Een zaag correct slijpen en optillen

Zoals elk gereedschap hebben handzagen zorg en onderhoud nodig. Het is alleen mogelijk om een ​​hoge nauwkeurigheid en zuiverheid van de snede te garanderen als de tanden correct zijn geslepen en geplaatst. Hiervoor heb je geen speciale apparatuur nodig, een simpele tool en basiskennis zijn voldoende..

Theoretisch gedeelte

Om een ​​hoogwaardige snede te garanderen, moet u begrijpen hoe de randen van de ijzerzaagtanden het materiaal dat wordt verwerkt beïnvloeden. In tegenstelling tot staal en kunststof is hout een heterogeen materiaal. Vanwege deze kwaliteit zijn er verschillende soorten zagen ontwikkeld, die verschillen in het profiel van de tanden, hun slijphoek en de mate van scheiding. Alle soorten ijzerzagen voor hout, hun kenmerken en technische gegevens zijn gespecificeerd in GOST 26215-84.

De belangrijkste soorten ijzerzaagtanden voor hout. 1 – voor afkorten van Type 1; 2 – voor afkorten van Type 2; 3 – voor zagen in de lengte Type 1; 4 – voor zagen in de lengte Type 2; 5 – voor universeel zagen

Er zijn drie soorten ijzerzagen: afkortzaag, afkortzaag en multifunctioneel. Het belangrijkste verschil zit in het snijprincipe: bij het zagen van hout over de vezels komen fragmenten van verschillende dichtheden langs het pad van de tand. Enerzijds speelt deze omstandigheid in de hand: de resulterende spanen zijn kleiner en kunnen gemakkelijk uit de contactzone worden verwijderd, waardoor aan beide zijden van de zaagtand kan worden geslepen, zowel in voorwaartse als achterwaartse toevoerrichting. Aan de andere kant vindt het doorsnijden van de vezels gedeeltelijk plaats voor impact, en dienovereenkomstig zijn meer stompe hoeken van afdalingen van snijkanten vereist..

Het zagen van hout langs de nerf kan worden gekarakteriseerd als repetitieve micro-planeercycli. De kracht die op de tand wordt uitgeoefend is in dit geval uniform, daarom hebben de tanden een asymmetrische vorm en zijn ze met de punt naar de snijzijde gericht. In dit geval wordt de rand gevormd aan de top van de tand strikt loodrecht op het vlak van het blad gericht. Bij het zagen langs de nerf ontstaan ​​langwerpige spanen, die moeilijk uit de contactzone te verwijderen zijn. Ook is er bij het scheuren een grotere afgifte van vocht, harsen en lijmen, wat in combinatie met de eerste factor zagen in beide richtingen voorkomt. Spaanverwijdering vindt plaats met directe gereedschapsaanvoer: de loodrechte richting van de snede bevordert het uitwerpen van zaagsel naar de zaag. Omgekeerde beweging zorgt voor het verwijderen van spaanresten en zelfreiniging van de randen.

De tanden van alle soorten ijzerzagen zijn gezet, ze staan ​​afwisselend in verschillende richtingen schuin ten opzichte van de lengteas van het blad. Hierdoor wordt in het longitudinale profiel van een rij ijzerzaagtanden een soort zwaluwstaart gevormd – twee sets snijwiggen gevormd door de uiteinden van de snijranden van de tanden. Dienovereenkomstig vormt de ijzerzaag aan de onderkant van de snede twee groeven, die zorgen voor een uniforme stapverwijdering en effectieve spaanafvoer.

Gereedschappen en apparaten, voorbereiding op het werk.

Metaalzaagbladen voor hout zijn gemaakt van corrosiebestendig gelegeerd staal met een hardheid van 40-50 HRC-eenheden. Dankzij het gebruik van dergelijk materiaal behoudt het gereedschap zijn kwaliteiten, zelfs als het al tientallen jaren niet is gebruikt. Om zelfs een oud roestig mes weer aan het werk te krijgen, volstaat het om de tanden op de juiste manier te slijpen en te spreiden, en hiervoor zijn wat gereedschap en apparatuur nodig. Laten we meteen reserveren dat moderne ijzerzagen met een geharde tandrand (waar de aanslagkleuren zichtbaar zijn) niet slijpen of scheiden, tenzij pas na het gloeien van het blad.

Betrouwbare bevestiging van de ijzerzaag wordt verzekerd door een stuk bord, aan het einde waarvan een snede parallel aan de brede zijde wordt gemaakt. De zaag moet worden gedaan met dezelfde ijzerzaag die wordt verwerkt, de diepte is ongeveer 70-80 mm. Het mes moet met de kolf naar beneden in de snede worden gestoken, zodat de tanden uit de snede steken tot een hoogte van minimaal 50 mm. De houten verstekbak zelf moet in een bankschroef worden geklemd of aan een stationair object worden bevestigd, waarbij het canvas wordt geïmmobiliseerd met een brede en dunne wig

Als verdere verbetering van de verstekbak kan een soortgelijke houder worden gebruikt om het zaagblad snel vast te zetten.

Het bewerken van metalen met een dergelijke hardheid is zowel handmatig als mechanisch mogelijk. In het eerste geval kunt u vijlen gebruiken met een hardheid van 60 of 65 HRC, of ​​diamantvijlen. Voor machinale bewerking wordt een elektrische slijper gebruikt met een witte elektrocorundumsteen op een vulcanietbinding erop gemonteerd. De optimale diameter van de cirkel is 120 … 160 mm, het is wenselijk dat de dikte niet groter is dan 8 mm, anders is het nodig om het eindvlak tot het schotelvormige profiel te vullen. De korrelgrootte van schurende deeltjes moet P 120-140 of hoger zijn.

Om de tanden te zetten, heb je een stuk gereedschap nodig dat een set heet. Het is een dunne plaat op het handvat met een of meer dwarssneden van verschillende breedtes. De kolf van de ijzerzaag moet zo strak in een van de sneden passen dat de kanteling van het handvat ten opzichte van het blad een rechte hoek van +/- 2 ° maakt. Om de scheiding in beide richtingen gelijkmatig en symmetrisch te maken, is aan de verdeling een hoekverstelbare stop in de vorm van een metalen boog bevestigd.

Saw Tooth Set

De ijzerzaagtanden worden uit elkaar gezet voordat ze worden geslepen. Het blad moet stevig in een bankschroef worden geklemd, de tanden moeten vrij zijn van hars en fijn houtstof. Voordat u de tanden plaatst, moet u het gereedschap kalibreren. Dit vereist een set sondes en een metalen liniaal. De mate waarin de tanden moeten worden gebogen, wordt bepaald door de norm en is gemiddeld 1/10 van de spoed of afstand tussen de hoekpunten. Nadat u de steek van de tanden hebt gemeten, moet u de juiste set sondes of pads kiezen, waarvan de totale dikte gelijk is aan de scheidingsafstand.

Ten eerste moet u een willekeurige tand kiezen en deze een bepaald aantal buigen, waarbij u met het oog de juiste buigmaat bereikt. Daarna wordt een set afstandhouders tegen het vlak van het canvas gedrukt, waarvan de totale dikte gelijk is aan de mate van echtscheiding. De metalen liniaal moet met de rand tegen de voeringen worden gedrukt en ervoor zorgen dat er slechts een lichte aanraking wordt geboden bij het passeren van de tandpunt.

Verder is alles eenvoudig: wanneer de controletand tot de vereiste hoeveelheid is gebogen, wordt er een begrenzer voor de helling van de instelling langs geïnstalleerd, deze moet tegen de zijkant van het zaagblad rusten. Soms is het nodig om de stop te verplaatsen om de omgekeerde vervorming van de tanden te compenseren vanwege de elastische eigenschappen van het blad vanwege de sterkere buiging. Beginnend bij de controletand, zijn alle andere gebogen, afwisselend in tegengestelde richtingen. Om het proces te versnellen, wordt aanbevolen om eerst alleen in de ene richting te buigen en vervolgens in de andere, in beide gevallen de tanden door de ene richting te buigen. Er moet nog aan worden toegevoegd dat de scheiding tijdens de operatie 2-3 keer langzamer krimpt dan het slijpen. Om te controleren of de ijzerzaag goed gespreid is, is het noodzakelijk om de dikte van het getande deel op verschillende plaatsen te meten met een schuifmaat – deze moet 20% meer zijn dan de nominale dikte van het blad.

Tandprofiel en slijphoeken

Naast standaard ijzerzaagbladen voor hout, zijn er andere gedefinieerd door de normen van andere landen. Ondanks alle variëteit is er echter een bepaalde algemene tendens bij het bepalen van de invalshoek van de tand, de slijphoek van snijkanten en soms bij de methoden voor het afwerken van de hoekpunten..

De tanden van de ijzerzagen van het eerste type hebben de vorm van een gelijkbenige driehoek met een tophoek (dezelfde invalshoek) van 40-50 ° voor de eerste versie en 50-60 ° voor de tweede. Voor ijzerzagen van het tweede type zijn scherpere profielen van de tanden (minder dan 40 °) en hun hellende positie naar de snede (versie 1), of een rechthoekig profiel met een ondiepe rug, kenmerkend. Beugelzagen van het derde type hebben ook een schuine tandpositie, maar de tophoek is 35-45 °. Deze informatie is alleen ter referentie: het profiel van de tand verandert niet tijdens het slijpen, maar het vermogen om de soorten mesjes te begrijpen zal helpen bij het bepalen van de juiste draaitechniek.

De meest populaire niet-standaard soorten doeken zijn dolk en wolfentand. Metaalzagen met een dolktand lijken erg op de bladen van het eerste type van de tweede versie volgens GOST, hun kenmerkende kenmerk is verschillende hoogtes van tanden en een grote bladdikte, waardoor een toename van de druk wordt geboden voor het verwijderen van grotere spanen. Het wolfentandprofiel bestaat uit meerdere paren tanden van het tweede type, afgewisseld met tanden van het eerste type, gecombineerd in M-vormige staarten. De grootste moeilijkheid bij het slijpen van dergelijke zagen is de noodzaak om de slijphoeken van de randen voor elk type tanden afzonderlijk te selecteren..

Draaiproces stap voor stap

Met het handmatig slijpen van vijlen is het gemakkelijker om het verwijderen van materiaal te controleren en de juiste snijhoeken in te stellen. Het zaagblad moet in een verstekbak of bankschroef worden geklemd, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de tanden boven de kaken in de orde van grootte van 30–35 mm uitsteken. Het frezen gebeurt vóór het slijpen om drie redenen:

• zodat de snijkanten achteraf niet worden beschadigd;
• zodat vooraf een iets sterkere zetting wordt voorzien, die wordt gecompenseerd door het verwijderen van een bepaalde fractie van het metaal van de tanden
• zodat de richting van de snijkanten en de instelling van de tanden uniform zijn.

De belangrijkste regel voor het slijpen van metaalzagen voor hout is: de tand moet een platte kant hebben aan de kant waarin hij is gefokt. Aldus zijn de snijranden van aangrenzende gezette tanden naar elkaar gericht, dat wil zeggen binnen het kanaal dat door het stel wordt gevormd.

Na het klemmen van het mes is het noodzakelijk om de slijphoek van de snijkanten te specificeren. Idealiter zou het moeten worden bepaald door de hardheid van het hout dat wordt verwerkt, maar aangezien de ijzerzaag wordt gebruikt voor het zagen van verschillende soorten, is voor alle soorten profielen een universele waarde van 60-75 ° vanaf het vlak van de tand ingesteld. Er is een zekere moeilijkheid bij het bepalen van de slijphoek ten opzichte van het vlak van het mes voor een betrouwbare controle over de positie van het gereedschap. Dit kan met behulp van een plat metalen plaatje, waarbij je de minst versleten tand kiest voor de standaard, meestal zit deze dichter bij het handvat.

Bij het slijpen moet u de tanden bewerken die zich met de randen naar u toe bevinden. Door de juiste hoek tussen de rand van de vijl en het mes aan te houden, en de vijl ook iets naar de randen toe te kantelen, moet u 2-3 materiaal van de snijkanten verwijderen door druk uit te oefenen terwijl u van u af beweegt. Na elke pas moet u ervoor zorgen dat het metaal over het hele oppervlak van het gezicht wordt verwijderd, pas indien nodig de positie van de vijl aan. Om de verscherping uniform te laten zijn, moet het aantal vijlbewegingen op elke tand hetzelfde zijn. Een goed slijpresultaat is een gelijkmatige opheldering van de bladafdaling over het hele gebied..

Het slijpen van het mes op een slijpschijf is moeilijker doordat het mes geen aanslag heeft. Met de juiste vaardigheid is het echter mogelijk om nauwkeurig metaal te verwijderen aan beide zijden van elke tand. Net als bij handmatig slijpen, moet de beweging van het snijgereedschap naar het platte deel van de tand worden gericht, dus het hele mes wordt tweemaal gedraaid met een omslag.

Eyeliner en bewerkingen

Het staal waarvan het ijzerzaagblad is gemaakt, is taai en kan bramen op de snijkant veroorzaken. Om ze te verwijderen, volstaat het om de platte randen van de tand in de richting van de basis naar de bovenkant op te ruimen. Omdat het erg moeilijk is om een ​​gebogen tand met een platte vijl te bewerken, is het beter om schuurpapier met korrel 80-120 te gebruiken en het in een kleine buis te rollen.

Om precies passende sneden te maken, raden veel vakmensen aan om de punt van de tanden een beetje bot te maken om een ​​derde snijkant te vormen. Het is beter om dit te doen met een miniatuur diamant-gecoate vijl met minimaal één platte rand. De vijl wordt zo naar de tand gebracht dat het werkoppervlak loodrecht op het vlak van het blad staat (niet de tand). Vervolgens wordt 1-2 eenvoudige verwijdering uitgevoerd, de beweging wordt uitgevoerd vanaf de basis van de tand naar de bovenkant.