...

Trapconstructies

Elke dag moet ieder van ons herhaaldelijk de trap af en op. Een trap is een structuur die iedereen zo vertrouwd is dat maar weinig mensen nadenken over hoe een trap in feite is ingericht. Ondertussen is een trap een integraal onderdeel van een menselijke woning, die volgens bepaalde regels en verhoudingen moet worden gebouwd..

Algemene bepalingen

Kennis en begrip van deze regels is vooral belangrijk in gevallen waarin het nodig is om zelfstandig trappen te vervaardigen in een woon- of bijkeuken, bijvoorbeeld in een landhuis. U kunt verschillende classificaties van traptypes bouwen op basis van ontwerpkenmerken of gebruikte materialen. In ons geval is het echter redelijk om de trap te verdelen op basis van hun functionele doel, dat als volgt kan zijn:

1. Trap die van het ene niveau van de woning naar het andere leidt (trap tussen niveaus);
2. Een trap naar een niet-woongebouw, bijvoorbeeld naar een kelder of naar een zolder (zo’n trap kan eenvoudig worden bevestigd);
3. Trap aan de straatzijde voor de ingang van de woning – buitentrap.

Historisch gezien zijn er twee hoofdtypen trapconstructies ontwikkeld: rechte trappen en wenteltrappen. U kunt zelfs de oudste prototypen van dergelijke constructies aanwijzen – dit is een reeks treden die op een heuvel zijn gerangschikt, die een rechte lijn omhoog brengen (rechte trap), en boomtakken, die een wenteltrap impliceren (een wenteltrap). Tussen deze extreme soorten trappen moet ook het tussenliggende en meest voorkomende type draaitrap worden aangegeven..

Trapconstructies
Afb. 1. Wenteltrap

In feite is opstijgen in een rechte lijn het gemakkelijkst en vereist de minste fysieke inspanning, maar tegelijkertijd neemt een enkele trap, zelfs in één vlucht, behoorlijk veel bruikbaar gebied in beslag. Een wenteltrap vereist een veel kleiner oppervlak, maar heeft tegelijkertijd enkele nadelen qua beweging erlangs (zie afb.1). Dit komt door het feit dat elke trede van een dergelijke trap in bovenaanzicht een ongelijke breedte heeft, die toeneemt met de afstand tot het midden. Dergelijke stappen worden opwindstappen genoemd. Het optimale pad om een ​​wenteltrap te beklimmen is het pad in het midden van de treden.

Een aaneengesloten rij treden van de mars van de draaitrap zorgt voor een recht pad om op te stijgen, terwijl de trappen zelf onder een hoek (90 of 180 graden) ten opzichte van elkaar staan, wat leidt tot een afname van het totale oppervlak dat door de trap wordt ingenomen.

U kunt er uit eigen ervaring van overtuigd zijn dat het beklimmen van een trap met meer dan 10 treden niet erg handig is. Daarom is het gebruikelijk om trappen uit te rusten met tussenplatforms. Dergelijke locaties bieden ten eerste een beetje rust tijdens de beklimming en ten tweede stellen u in staat de volgende mars in een andere richting te zetten. De nadelen van een roterende trap met twee verdiepingen zijn onder meer het ongemak van het vervoeren van grote voorwerpen (bijvoorbeeld meubels) langs een dergelijke trap.

Trapconstructies
Afb. 2. Kwartslagtrap

In de praktijk is een trap met twee trappen voldoende om in alle opzichten de meest acceptabele stijging van het ene niveau (verdieping) naar het andere te bieden. De tweede (bovenste) vlucht kan haaks op de eerste worden geplaatst, in dit geval wordt de trap een kwartslag genoemd (zie afb.2), of onder een hoek van 180 graden – trap met halve draai (zie afb.3). Als de twee bovenste trappen in verschillende richtingen van het tussenplatform afwijken, wordt de trap schommel genoemd. Een trap met meer dan twee trappen wordt multi-flight genoemd.

Trapconstructies
Afb. 3. Halve draai ladder

Daarnaast is het mogelijk om een ​​tussenliggend type trap te onderscheiden tussen de draai- en spiraalconstructie. (zie afb.4). De bijzonderheid ervan ligt in het feit dat in plaats van een tussenplatform, een segment van een wenteltrap met wenteltrappen wordt uitgevoerd. In de richting van de bocht tussen vluchten, worden de trappen naar rechts (met de klok mee) en naar links (beweging tegen de klok in) onderscheiden.

Trapconstructies
Afb. 4. Tussenliggende trappen

Er zijn bepaalde normen waaraan moet worden voldaan tijdens de constructie en installatie van trappen. Er moet een verticale afstand van minimaal 2 meter zijn tussen twee vluchten of tussen de vlucht en het plafond om het vrije verkeer van een volwassene te garanderen. De breedte van de mars moet de gelijktijdige beweging van twee mensen de trap mogelijk maken en mag in ieder geval niet minder zijn dan 600 mm.

Een betrouwbare afrastering is ook een integraal onderdeel van de meeste trappen. Hekken zijn gerangschikt in de vorm van leuningen met een hoogte van minimaal 900 mm, die bestand zijn tegen de bijbehorende belastingen.

Trapconstructies

Nu we kennis hebben gemaakt met de basisprincipes van trappenbouw, kunnen we de constructie van een trap nader bekijken.

Elke trede van de trap bestaat uit twee elementen: een trede en een stootbord. Hun grootte en verhouding bepalen de verhoudingen en tot op zekere hoogte de helling van de trap. Praktische ervaring leert dat om optimale omstandigheden te creëren om de trap op te gaan, men zich primair moet laten leiden door overwegingen van het gemak van deze beweging..

De belangrijkste parameter voor het kiezen van de verhouding tussen de breedte van het loopvlak en de hoogte van de riser is de breedte van de menselijke stap. Elke volgende stap op de trap moet gelijk zijn aan de vorige. In feite is het voldoende om je het afdalen of beklimmen van trappen voor te stellen met treden van verschillende hoogtes, aangezien alle voordelen van een constructie met constante en correcte verhoudingen duidelijk worden..

Trapconstructies
Afb. 5. Ladderconstructie
1 – loopvlak;
2 – stijgbuis;
b – loopvlakbreedte;
h – hoogte stijgbuis

De breedte van het loopvlak (b) is de horizontale afstand tussen de voorranden van twee aangrenzende lagere en hogere treden van de trap. Stijghoogte (h) – de verticale afstand tussen de vlakken van de treden van aangrenzende treden (zie afb.5). De basisregel voor het verkrijgen van het vereiste deel van de trede kan als volgt worden geformuleerd: de verdubbelde som van de hoogte van de stijgbuis en de breedte van het loopvlak moet 600–650 mm zijn. Als de hoogte van de stijgbuis bijvoorbeeld 160 mm is, moet de breedte van het loopvlak 280-330 mm zijn..

Niet alle dimensies die formeel in de bovenstaande vergelijking passen, kunnen echter in de praktijk worden toegepast. Zo voldoet een trede met een stootbord van 90 mm hoog en een loopvlakbreedte van 470 mm alleen aan de gestelde eisen, maar niet aan het gemak van een trap op. Daarom heeft de hoogte van de stijgbuis bepaalde afmetingen die kunnen variëren van 140 tot 170 mm, met extreem toelaatbare waarden van 120 en 200 mm. In de praktijk wordt uitgegaan van een loopvlakbreedte van 280-300 mm, maar niet minder dan 250 mm. Meestal wordt de werkelijke breedte van het loopvlak zelfs iets vergroot ten opzichte van de berekende (met ongeveer 20 mm).

Om de hoogte van de riser te bepalen, moet u allereerst de afstand meten tussen de verdiepingen die door de trap moeten worden verbonden. Dit kan volgens de tekening, maar is beter direct op zijn plaats, aangezien de werkelijke hoogte soms wat afwijkt van de berekende hoogte. Indien vooraf de hoogte van de stijgbuis wordt gekozen, kan er een situatie ontstaan ​​waarin het aantal treden op de trap niet geheel is. Daarom is het juister om de hoogte van de trap te delen door een geheel aantal treden, om als resultaat de vereiste stootbordhoogte te verkrijgen en dienovereenkomstig de juiste loopvlakbreedte te berekenen.

In dit geval moeten nog twee regelmatigheden in acht worden genomen om een ​​optimale stapgrootte op te bouwen. Het handigst zijn trappen met een loopvlak / stijgbuisverhouding b – h = 120 mm. Deze vergelijking wordt de “gemaksformule” genoemd. Tegelijkertijd is het voor de veiligste beweging betrouwbaarder dan een constructie met een verhouding b + h = 460 mm (de zogenaamde “veiligheidsformule”).

Houd er ook rekening mee dat de breedte van het loopvlak de mogelijkheid moet bieden om het volledige oppervlak van de voet erop volledig en betrouwbaar te ondersteunen. Als het loopvlak te smal is, kan het been eraf glijden bij het omlaag bewegen. Als het loopvlak daarentegen te breed is, rust het been bij het omhoog bewegen in de regel niet op het midden van de hele voet.

De verhouding tussen het loopvlak en de riser bepaalt de helling van de trap. Er zijn lichte trappen (helling tot 38 graden) en steil (helling van 38 tot 45 graden). Als de breedte van het loopvlak gelijk is aan de hoogte van de riser, heeft de trap een helling van 45 graden, wat de limiet is voor woongebouwen. Binnentrappen hebben meestal een helling van 38 graden. Tegelijkertijd kunnen trappen naar bijkeuken (bijvoorbeeld naar de zolder) een helling hebben van meer dan 45 graden. In dergelijke gevallen worden ze meestal bevestigd gemaakt. De meest geschikte verhouding tussen stootbord en loopvlak voor residentieel gebruik is 1: 2 (bijv.150: 300 mm).

Het aantal treden in een trap kan van 3 tot 18 zijn (hoewel een vlucht met meer dan 10 treden niet erg handig is), in dit geval is het wenselijk dat hun aantal oneven is. De structurele basis voor de treden zijn meestal twee schuine liggers. In het geval dat ze zich beneden bevinden en de treden erop rusten, worden de balken kosoura genoemd. Als de balken zich aan de zijkanten bevinden en de treden erin worden gesneden of versterkt met doornen, worden de balken bowstrings genoemd.

Materialen voor het maken van trappen

Voor het vervaardigen van trappen kan een grote verscheidenheid aan bouwmaterialen worden gebruikt. Hun keuze hangt zowel af van het functionele doel van de trap als van hun locatie. Voor de implementatie van buitentrappen zijn duurzame materialen die niet bang zijn voor vocht en temperatuurveranderingen geschikter – baksteen, metaal of beton. Hout dat wordt gebruikt voor de vervaardiging van buitentrappen, vereist een aanvullende behandeling met antiseptica.

Bovendien moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid van ijsvorming op de treden in de winter. Om de veiligheid van dergelijke trappen te verhogen, moeten de loopvlakken gegolfd zijn. Buitentrappen van baksteen of beton kunnen bovendien worden bekleed met verschillende afwerkingsmaterialen. Hiervoor worden steen (graniet of marmer) of tegel (inclusief mozaïek) tegels gebruikt..

Interne trappen zijn meestal gemaakt van hout of metaal. Hierbij moet worden opgemerkt dat de vervaardiging van een metalen constructie speciale apparatuur vereist en, in termen van de mate van complexiteit en arbeidsintensiteit, een orde van grootte superieur is aan soortgelijke constructies van hout. Tegelijkertijd zijn metalen ladders veel sterker en betrouwbaarder dan houten ladders, en in ieder geval veiliger in termen van brandbeveiliging..

Bij de vervaardiging van houten trappen wordt meestal eiken- en grenenhout gebruikt (andere coniferen worden ook gebruikt – ceder of lariks). Eik heeft een hogere dichtheid en is daardoor betrouwbaarder in gebruik. Coniferen zijn merkbaar zachter dan eiken, maar handiger in verwerking. Het vochtgehalte van het hout dat wordt gebruikt voor de vervaardiging van trappen, moet overeenkomen met de vochtigheid van de kamer waarin het zich zal bevinden. De bestaande verscheidenheid aan ladderontwerpen maakt het mogelijk om zowel hout als metaal te gebruiken voor de vervaardiging ervan..

We hebben de belangrijkste ontwerpkenmerken en verhoudingen van de trap beoordeeld. In de toekomst zal een meer gedetailleerde beschrijving worden gegeven van de technologie voor het maken van rechte en roterende, spiraalvormige, aangebouwde en buitentrappen.

Beoordeel dit artikel
( Nog geen beoordelingen )
Petrus Raadgever
Aanbevelingen en advies op elk gebied van het leven
Comments: 4
  1. Tijn

    Kun je wat meer context geven over wat je bedoelt met “trapconstructies”? Bedoel je grammaticale constructies of constructies in de fysieke zin, zoals trappen in een gebouw? Ik help graag verder als ik een beter begrip heb van je vraag!

    Beantwoorden
  2. Olivier

    Kun je me alsjeblieft uitleggen wat trapconstructies precies zijn? Ik ben niet bekend met deze term en ben benieuwd naar de betekenis en toepassing ervan. Alvast bedankt voor je hulp!

    Beantwoorden
  3. Lars Koning

    Wat zijn trapconstructies precies? Ik begrijp dat het woord “trap” verwijst naar een constructie, maar ik zou graag meer willen weten over de specifieke context waarin dit woord wordt gebruikt. Kunt u alstublieft wat meer informatie geven over trapconstructies? Alvast bedankt!

    Beantwoorden
    1. Julia Visser

      Trapconstructies verwijzen naar de verschillende manieren waarop een trap kan worden gebouwd. Het omvat zaken zoals het materiaal dat gebruikt wordt (hout, beton, staal, etc.), het ontwerp en de vorm van de trap (rechte trap, wenteltrap, spiltrap, etc.), en andere eigenschappen zoals de breedte en de hoogte van de treden. Trapconstructies worden vaak besproken in de context van bouw en architectuur, waarbij de keuze voor een bepaalde trapconstructie afhankelijk is van factoren zoals de beschikbare ruimte, het design van het gebouw, en natuurlijk de persoonlijke voorkeur.

      Beantwoorden
Commentaar toevoegen