Een goede bewatering van planten is een constante, tijdige en strikt gemeten irrigatie. Dit kan worden gedaan door de bedden dagelijks zelf te bewateren of door een geautomatiseerd irrigatiesysteem aan te brengen. In dit en volgende artikelen vertellen we u wat en hoe u dit moet doen..
Het belang van water geven is moeilijk te overschatten. Als de planten minder vocht krijgen, leidt dit niet alleen tot een gebrek aan oogst, maar in het ergste geval zelfs tot de dood van de hele plant. Voor eenjarigen is dit niet zo eng – het stierf, niets, we zullen een nieuwe planten, maar in het geval van vaste planten, struiken en bomen zal het verlies van een plant bijzonder beledigend zijn. Het is een feit dat water niet alleen vocht is dat organische en minerale meststoffen in de bodem oplost, waardoor de mogelijkheid van opname ervan wordt gegarandeerd. Uit water en koolstofdioxide produceren planten voor zichzelf voedingsstoffen – een proces dat fotosynthese wordt genoemd. Het blijkt dat geen water – geen eten. Geen eten – de plant sterft!
De volgende mythe is populair bij veel beginnende tuiniers – als het regent, is er geen behoefte aan water. Het is niet goed! Probeer na regen de bovengrond met uw vinger te doorboren. U zult zien dat slechts 2 à 3 cm wordt bevochtigd, verder is het droog en bevinden de wortels van planten zich precies op deze diepte. Alleen zeer zware of langdurige regens kunnen in werkelijkheid de grond voldoende bevochtigen, zodat het regent of droog is, je moet nog steeds water geven.
Welnu, we kwamen erachter dat er behoefte was aan water geven, bovendien overvloedig water geven. Maar wat te doen als het buiten warm is, de zon genadeloos ondergaat en je de planten maar één keer per week water mag geven, alleen in het weekend, wanneer er gelegenheid is om naar het landhuis te gaan? Planten zijn waarschijnlijk niet bestand tegen een dergelijk regime. Er is maar één uitweg – om een automatisch bewateringssysteem voor planten te installeren. Hoe dit te doen, wat hiervoor nodig is en welke taken er moeten worden opgelost om dit doel te bereiken, wordt in dit en volgende artikelen besproken..
Laten we eerst eens kijken welke stappen nodig zijn om de oplossing voor het probleem van het inrichten van een automatisch irrigatiesysteem te doorlopen.
Een waterbron kiezen voor irrigatie
In eerste instantie kan water op twee manieren op de site worden afgeleverd:
1. De site heeft een centraal watervoorzieningssysteem, waardoor het water op tijd wordt aangevoerd.
Voordelen:
- de hoeveelheid water die op uw terrein kan worden gegoten terwijl het via leidingen wordt aangevoerd, is niet beperkt;
- aangezien de opslag in de regel een grote metalen container is die wordt verwarmd door de zon, heeft het water al een optimale temperatuur voor irrigatie.
Minpuntjes:
- beperkte tijdsbestekken. Als je geen tijd hebt gehad om water te geven terwijl er water wordt gegeven, wacht dan op de volgende sessie.
2. Op de site is er een put waaruit water wordt gehaald.
Voordelen:
- u levert zoveel water als u nodig heeft en wanneer u het nodig heeft.
Minpuntjes:
- het water in de put is koud en niet geschikt om planten water te geven zonder voorverwarmen;
- het is niet ongebruikelijk dat er niet genoeg water in de put zit om volledig in de dagelijkse behoefte te voorzien, dus je moet sparen.
Strikt genomen is ook een derde optie mogelijk: een centrale watervoorziening met onbeperkte toevoer. In dit geval, als het water warm genoeg wordt toegevoerd, is de opslagtank in principe niet nodig en is dit artikel eenvoudigweg niet relevant. Als het water in de watertoevoer koud is, is dit geval vergelijkbaar met de optie om water uit een put te leveren.
Conclusie: beide opties hebben, samen met hun positieve kanten, een aantal nadelen die beperkingen opleggen aan het gebruik ervan als een zelfvoorzienende bron van water voor irrigatie. U kunt van deze nadelen afkomen als u op de site een opslagtank uitrust, waarin van tevoren water wordt gegoten, het in de zon wordt verwarmd en als gevolg daarvan wordt bewaterd. Hoe je zo’n bak maakt en ervoor zorgt dat er een constant en voldoende volume water in zit, wordt in dit artikel beschreven..
Installatie van watervoorzieningssysteem
De tweede fase van het werk is de organisatie van het watervoorzieningssysteem naar de plaatsen van consumptie. Het is duidelijk dat u eenvoudig een slang op de uitlaat van de aandrijving kunt aansluiten en ermee door de tuin kunt lopen om de planten water te geven. Dit is echter ten eerste onhandig – een lange “darm” met je meesleuren, ten tweede is het onveilig voor planten – er is een groot risico om ze te beschadigen met een slang die in de bedden bungelt, en ten derde zal deze optie het grootste probleem niet helpen oplossen – om een automatisch irrigatiesysteem te maken … Het verzekeren van de toevoer van water naar de plaatsen van consumptie is een noodzakelijke tweede fase van het werk dat wordt uitgevoerd. Je leest hierover in het tweede artikel..
Organisatie van het irrigatiesysteem
De laatste stap is het organiseren van directe bewatering van de planten. Er zijn twee meest populaire irrigatiemethoden: beregening en druppelirrigatie. Dit laatste wordt tegenwoordig bijzonder modieus. We mogen echter niet vergeten dat niet alle planten de voorkeur geven aan de druppeloptie, omdat zijn fervente aanhangers ons hiervan proberen te overtuigen – komkommers houden bijvoorbeeld van besprenkelen. Bovendien hebben verschillende planten verschillende irrigatieregimes – sommige moeten constant van water worden voorzien, andere veel minder vaak of in kleinere hoeveelheden. Bijgevolg is het gehele irrigatiesysteem een combinatie van verschillende irrigatiemethoden van verschillende bedden, met een individueel regime voor elk, rekening houdend met de temperatuur en vochtigheidsomstandigheden van de omgeving. Vergeet nog twee factoren niet: esthetiek – alles moet er netjes uitzien en gebruiksvriendelijk zijn, en mobiliteit – door de jaren heen wisselen de planten op de bedden van plaats, dit wordt vruchtwisseling genoemd, dus daarna moet het irrigatiesysteem migreren naar andere bedden. Ondanks de schijnbare complexiteit is alles niet zo eng. Hoe je dit allemaal organiseert, vertellen we je in het derde, laatste artikel..
Installatie van de opslagtank. Principes en nuances
Laten we alle noodzakelijke bewerkingen in fasen bekijken.
U moet er een aanschaffen voordat u de opslagtank kunt installeren. Hier rijst de eerste vraag, hoeveel capaciteit zal genoeg zijn, misschien is een banaal vat van tweehonderd liter voldoende?
Het antwoord op deze vraag kan niet eenduidig zijn. Verschillende planten hebben verschillende hoeveelheden water nodig, dus je kunt niet nauwkeurig berekenen. Eén ding kan met zekerheid worden gezegd: voor een tuinbed van drie meter is minimaal 40 liter water nodig, anders wordt bij een beetje regen het hierboven beschreven resultaat behaald. Zo’n water geven heeft geen zin – vocht zal de wortels niet bereiken. Over het algemeen heb je voor een moestuin met een totale oppervlakte van ongeveer 0,5 hectare per week minimaal 1 m nodig3 water. Dit zou het uitgangspunt moeten zijn.
De volgende vraag is hoe te installeren, of liever, tot welke hoogte moet de container worden verhoogd om een comfortabele waterdruk voor irrigatie te garanderen? Alles is hier eenvoudiger. Een kolom water van 1 m geeft een druk van 0,1 atm. Bijgevolg zal een vat dat tot een hoogte van 2 m boven de grond wordt geheven, ongeveer 0,2 atm geven. Dit is in ieder geval voldoende. Het is duidelijk dat meer beter is, maar vergeet niet dat je tijdens de beklimming te maken krijgt met een aantal bijbehorende taken die moeten worden opgelost:
- organisatie van een krachtig voetstuk. 1m3 water heeft een massa van 1 ton. Plus het gewicht van de container zelf. De constructie moet stabiel zijn en een stevig platform hebben, en hoe hoger de sokkel, hoe moeilijker het zal zijn om deze de vereiste stijfheid te geven;
- het beste water voor irrigatie is regenwater. Het is dom om geen gebruik te maken van de mogelijkheid om het bijvoorbeeld van het dak op te halen. Om dit te doen, moet u de tank zo installeren dat de nek of bovenkant van de tank zich net onder de stroomgebieden bevindt. In dit geval wordt het mogelijk om daaruit een goot of buis te leggen met een minimaal afschot;
- de container slibt na verloop van tijd dicht – dit is onvermijdelijk, omdat hij in de zon staat, dus elke 3-4 jaar moet hij worden ontdaan van afzettingen. Het is verre van altijd mogelijk om dit te doen zonder de tank van het voetstuk te verwijderen, en de hoge hoogte zal deze taak enorm bemoeilijken..
Een te hoog ingestelde container zal dus extra druk creëren, maar zal tijdens de bediening en het onderhoud veel problemen veroorzaken. Zoals de praktijk laat zien, is de optimale hoogte 2,5-3 m.
De container is geïnstalleerd. Voordat u het met water vult, moet u nog een probleem oplossen: een overloop maken. Het is een afvoerleiding aan de bovenzijde van de tank. Als u de opvang van regenwater heeft georganiseerd, dat wil zeggen dat de hoeveelheid binnenkomend water in sommige gevallen niet onder uw controle staat, dan is de aanwezigheid van een overloop vooral belangrijk. Om te voorkomen dat water over de rand stroomt, waardoor het aangrenzende gebied onder water komt te staan, wordt een pijp uit het bovenste deel van de tank verwijderd en omgeleid naar de vereiste afstand, bijvoorbeeld in een sloot of afvoer.
Organisatie van automatische controle van het waterniveau in de tank. Als u constant op uw site bent, zal het voor u niet moeilijk zijn om de container zo nodig regelmatig met water te vullen. Maar als we willen dat de planten tijdens onze afwezigheid water krijgen, dan wordt er constant water verbruikt, ook als we dat niet zijn. In dit geval kunnen we het waterniveau in de tank niet zelfstandig regelen. Daarom is het noodzakelijk om een systeem te maken voor het automatisch vullen van de tank met water met controle over het niveau. Dit kan op veel manieren. De oplossingsoptie hangt af van hoe het water aan de tank wordt geleverd. Er zijn twee mogelijke opties:
- een aparte pomp is verbonden met de tank en dient alleen deze. In dit geval is een elektronisch systeem nodig dat de pomp op het juiste moment aan- en uitzet;
- de tank is aangesloten op de bestaande watervoorziening, centraal of individueel. In dit geval is een mechanisch systeem nodig dat een bepaalde inlaatklep op het juiste moment opent en sluit..
Overweeg de eerste optie – een aparte pomp die de tank vult. Alles is hier vrij eenvoudig. De voor de hand liggende oplossing zou een vlotterschakelaar zijn..
Het is een plastic doos met een schakelaar en een stalen kogel erin. Afhankelijk van het waterpeil verandert de vlotter van positie van extreem boven naar extreem laag. In de bovenste positie opent de bal de contacten. De pomp wordt dan uitgeschakeld. In neerwaartse positie sluit hij, inclusief de pomp. Om zo’n schakelaar aan te passen, wordt een speciaal gewicht gebruikt dat op het snoer wordt geplaatst. De vlotter stijgt en daalt in een boog gecentreerd op het punt waar het gewicht is. Door de pomp op een dergelijke schakelaar aan te sluiten, door de lengte van de afvoer en de positie van de last in te stellen, zorgt u voor de nodige momenten van in- en uitschakelen van de pomp..
Een vlotterschakelaar is niet de enige optie. Op internet kunt u andere manieren vinden om ervoor te zorgen dat de waterpomp automatisch wordt in- en uitgeschakeld. U kunt bijvoorbeeld een beschrijving van een apparaat vinden op basis van meerdere elektroden. Misschien is het echter de vlotterschakelaar die de beste optie is, beide vanwege de beschikbaarheid – hij kan in bijna elke winkel worden gekocht die pompen verkoopt, en de prijs is ongeveer 800 roebel en vanwege de betrouwbaarheid tijdens het gebruik.
Overweeg de tweede optie, wanneer de opslagtank is aangesloten op een bestaand sanitairsysteem. Wat moet er in dit geval gebeuren? Bovenstaande optie past niet helemaal bij ons. We kunnen de pomp zelf inderdaad niet uitschakelen, omdat deze constant werkt en voor de nodige druk in de watertoevoer zorgt. Indien de container is aangesloten op de centrale zomerwatervoorziening, dan is in dit geval de beschreven oplossing geen optie, omdat er in principe geen pomp is..
Om het probleem op te lossen, moet het hele systeem worden voorzien van een soort kraan, die opent als het waterpeil onder een bepaald niveau zakt en pas weer sluit als het water zijn maximum bereikt. Een kraan met elektrische aandrijving in combinatie met een vlotterschakelaar kan de klus aan.
Dat wil zeggen dat in dit geval onze schakelaar kan dienen, maar alleen als deze niet de pomp zelf aanstuurt, maar de kraan. Toegegeven, zo’n combinatie kost al behoorlijk wat – 800 roebel. schakelaar en ongeveer 2500 roebel. kraan. Wellicht is het goedkoper om een aparte pomp van het type “Kid” te kopen en deze op het reservoir aan te sluiten. Maar u wilt dat het eenvoudig en goedkoop is! Het blijkt dat er dergelijke opties zijn. Overweeg de meest voor de hand liggende en eenvoudigste optie: watervoorziening met timer.
In tuinwinkels kun je een eenvoudig apparaat kopen – een elektronische timer voor bewatering:
Het is een kraan die opent en sluit volgens een bepaald programma. We sluiten eerst de container rechtstreeks aan en noteren de vultijd en ledigingstijd. We verbinden het apparaat met de leiding die water naar de tank voert. We programmeren het om met bepaalde tussenpozen in te schakelen – de ledigingstijd en voor een bepaalde tijd – de vultijd. Deze optie, hoewel niet de beste, maar in elk geval de eenvoudigste en vereist geen extra werk. Bovendien is het in waterpijpleidingen waar water volgens een schema wordt geleverd, bijna de enige – de bedrijfsperiode van het apparaat kan altijd precies worden aangepast aan de tijd van de watertoevoer.
De beschreven opties zijn niet ideaal – de eerste is duur, de tweede is onnauwkeurig. Er is een vrij goedkoop apparaat dat u nodig heeft om het waterpeil in de tank te regelen.
Je moet een banale toiletvlotterklep kopen bij elke sanitairwinkel.
We halen het uit elkaar. We hebben geen peer nodig. We nemen een metalen staaf-rocker.
We snijden en buigen het in deze staat:
We halen de klep op.
We boren een gat in de rok of maken een extra ring met een gat. Aan het ene uiteinde zetten we een veer op de staaf. We haken anderen aan het gat.
Het resultaat is een apparaat waarbij een veer de tuimelstang in de “open” of “gesloten” positie houdt. Nu monteren we de klep in de zijwand van de opslagtank duidelijk in het midden tussen de gewenste waterstanden, maximum en minimum. Vervolgens binden we een dikke vislijn aan de voorraad, deze zal na verloop van tijd niet te ver reiken. We binden het andere uiteinde van de lijn aan de vlotter, waarop we de lading bevestigen. Het is onze taak ervoor te zorgen dat de vlotter voldoende drijfvermogen behoudt om de tuimelstang omhoog te brengen bij het vullen van de tank met water, de weerstand van de veer te overwinnen, en tegelijkertijd voldoende massa heeft om deze staaf naar beneden te schakelen wanneer het waterniveau daalt.
Dus in een volle tank drijft de vlotter in de uiterste bovenste positie. De steel wordt opgetild en in deze positie gehouden door een veer – de klep is gesloten, water stroomt niet. Terwijl het wordt geconsumeerd, gaat de vlotter naar beneden, samen met het waterniveau. De klep is gesloten door een veerbelaste steel. Bij het bereiken van het lagere niveau, wanneer de lijn strak staat onder invloed van de drijfmassa, zal de staaf naar de “open” positie schakelen. Water zal in de container beginnen te stromen totdat de vlotter, die op het oppervlak drijft, de lijn omhoog trekt en de steel naar de “gesloten” positie schakelt.
Het is vrij simpel. Toegegeven, er zijn verschillende nuances:
- het is noodzakelijk om de juiste combinatie van drijfvermogen en drijfmassa te bereiken. Dit kan alleen experimenteel worden gedaan;
- de vlotterklep voor de toiletpot moet van goede kwaliteit zijn, anders zal de steel onder de werking van de veer zijwaarts kantelen en gewoon niet schakelen;
- aangezien alleen een veer de klep in de gesloten positie houdt wanneer het waterniveau daalt, zal het nodig zijn om de optimale waterdruk in het watertoevoersysteem bij de inlaat van de container te selecteren, zodat de veer zijn taken kan uitvoeren;
- het risico bestaat dat de klep bij het neerlaten de steel raakt en van tevoren schakelt. Dit probleem is eenvoudig op te lossen door extra bescherming op het ventiel te monteren, bijvoorbeeld gesneden uit een vijf liter plastic fles..
Alle beschreven bewerkingen zijn vrij eenvoudig. Het systeem vereist één installatie, en dan werkt het als een klok, zodat er constant water beschikbaar is in uw opslagtank.
Laten we het samenvatten. Op basis van de beschreven aanbevelingen heeft u op uw site een bak met in de zon verwarmd water, wat op zichzelf erg goed is, omdat u hierdoor altijd de hoeveelheid water hebt die nodig is voor irrigatie.
Kan het automatische sproeisysteem worden aangesloten op de bestaande waterleiding of is een aparte opslagtank met waterpeilregeling vereist?