Om ervoor te zorgen dat het met straatstenen geplaveide oppervlak voldoet aan de geplande technische en esthetische parameters, is het noodzakelijk om in elke installatiefase strikt te voldoen aan de technologische vereisten. Overtreding van de bestratingstechnologie leidt tot schade aan betonelementen, instabiliteit van het oppervlak en snelle achteruitgang. Naleving van deze eenvoudige instructies en tips garandeert een langdurig gebruik en een goed zicht op het uitgeruste bruggebied..
Advies.Op een oppervlak dat bestemd is voor bestrating, is het absoluut noodzakelijk om de toestand van de bodem te controleren en bij het uitvoeren van objecten met aanzienlijke belastingen, moet een volledige geotechnische studie van het oppervlak worden uitgevoerd. In dit geval wordt de toestand van de bodem bepaald door de geoloog en kiest de ontwerper van het werk de soorten constructies en de bijbehorende communicatie.
Fase 1. Project
De eerste fase van het leggen van straatstenen is de voorbereiding van een project dat het volgende moet bevatten:
- de grootte van de bestrating;
- het bepalen van de oppervlaktebelasting;
- drainageomstandigheden (longitudinale en transversale hellingen);
- soort straatsteen, zijn configuratie, kleuren en hoeveelheid, bestratingsplan en plaatsingswijze.
De uitvoering van het project moet beginnen met geodetische en meetwerken, waarbij het territorium wordt opgesplitst en de niveaus worden bepaald. Op de uitzetpunten worden haringen of metalen pinnen in de grond gedreven, waarmee het niveau wordt aangegeven waarop het oppervlak zich zal bevinden. Door deze markeringen wordt een draad getrokken, die de ligging van de bovenrand van de straatstenen of stoepranden bepaalt..
Fase 2. Voorbereiding van het gebied
Om het gebied voor te bereiden op bestrating, is het noodzakelijk om de bovenste laag humus en vruchtbare grond op de bestrating te verwijderen. Het wordt aanbevolen om de diepte van de uitgraving te bepalen, rekening houdend met de dikte van de straatstenen en de basis ervoor. In de regel moet deze tussen 25 en 65 cm liggen. Als de grond op de bodem van de uitgegraven put onstabiel is, moet de grond extra worden verdicht. Ook dient u de bodembedekking te verwijderen van wortels en plantenresten..
Als er onder de verwijderde vruchtbare laag grondlagen zijn die niet doorlatend zijn voor afvoer, bijvoorbeeld dikke humushoudende lagen van chernozem, plastic klei of leem, is het noodzakelijk om de graafdiepte te vergroten totdat stabiele bodems zijn bereikt. In het geval van een aanzienlijke toename van de diepte van de put, kunt u in plaats van overmatig verwijderde grond, steenslag of andere grond met betere eigenschappen opvullen.
Bij het graven van een put is het erg belangrijk om het grondwaterpeil te bepalen. Wanneer het zich boven het niveau van het leggen van de basis onder de straatstenen bevindt, moet het worden verlaagd door drainagewerkzaamheden uit te voeren. Op kleine oppervlakken kan de tweede fase handmatig worden uitgevoerd, op grote oppervlakken met machines zoals bulldozers, schrapers en nivelleermachines.
Fase 3. Territoriumprofilering
In dit stadium is het noodzakelijk om het ontwerp van de oppervlakteconfiguratie (bochten, afrondingen, kruispunten) te combineren met betrekking tot het niveau van oppervlakken en hellingen. Houd rekening met de natuurlijke kenmerken van het object, het landschap.
De helling van het oppervlak is ontworpen afhankelijk van de rioolbuizen, maar het wordt aanbevolen om deze in het bereik van 2,5-4,0% te maken, wat overeenkomt met een helling van 2,5-4 cm per meter lengte. De grondlaag wordt geƫgaliseerd met een laag grof zand tot 10 mm dik. Daarna wordt vibro-verdichting van de geƫgaliseerde bodem van de put uitgevoerd. Het proces van egaliseren en aanstampen van de grond is van groot belang voor de vorming van het toekomstige oppervlak, de afvoer en stabiliteit ervan, daarom vereist het zorgvuldige en gekwalificeerde acties.
Stap 4. Het oppervlak inlijsten
Afhankelijk van het doel van de bestrating en de geplande belasting van het oppervlak, worden de grenzen van de put bepaald en gefixeerd met stoepranden, stoepranden (inclusief tuinstroken) of palissaden waartussen de stoeptegels worden ingesloten. Stoepranden voorkomen verschillen in het verharde oppervlak door de randen te versterken en vorm te behouden.
Deze betonproducten worden geplaatst op een semi-droge betonnen sokkel met een tussenruimte van ongeveer 3 mm tussen de afzonderlijke elementen. Naden zijn niet gevuld.
Fase 5. Funderingsapparaat
De sleutel tot het correct leggen van straatstenen is de vorming van een betrouwbare basis bovenop de eerder geĆ«galiseerde en verdichte grond. Als de basis niet overeenkomt met het project, zijn de straatstenen niet bestand tegen bepaalde belastingen en zal dergelijke bestrating wankel en van korte duur zijn. Het basismateriaal is grind of gemalen steenslag met een fractie van 5-40 mm, die in lagen van 10-15 cm dik wordt gelegd. Vervolgens wordt elk van hen zorgvuldig verdicht (ongeveer 20% van de oorspronkelijke dikte) om een āāgoed uithoudingsvermogen en sterkte van de basis tijdens het gebruik te garanderen..
In de basis voor de toplaag moet een materiaal worden gebruikt met een fractie van een tussenwaarde tussen de korrelgrootte van het strooisel en de basis. Door deze methode wordt vermenging van het strooisel met de onderste lagen tijdens de werking van de straatstenen en de mogelijke daaruit voortvloeiende verzakking van de tegels en beweging van de voegen geĆ«limineerd. De basisdikte hangt allereerst af van het doel van het oppervlak en de geplande belastingen. Voor het bestraten van aangrenzende gebieden, trottoirs of paden is een basis van 20 cm voldoende, en oppervlakken die zijn ontworpen voor constant autoverkeer vereisen een basis van ten minste 30-45 cm dik. De keuze van de dikte van de ondergrond wordt ook beĆÆnvloed door de resultaten van studies naar de eigenschappen van de grond waarop deze wordt gelegd. Viskeuze bodems (zoals klei) hebben dus een dikke ondergrond nodig.
Stap 6. Voorbereiden van de opvullaag
Boven de basis moet er een montagelaag van beddengoed zijn. Het strooisel is het zeven van steenslag van fractie 0-4 mm of gezeefd zand van fractie 0-7 mm. Het wordt niet aanbevolen om een āācement-zandmengsel te gebruiken voor de vulinrichting. Ongeacht de bedrijfslasten en het type straatstenen, moet de dikte van de opvulling na verdichting tussen de drie en vijf centimeter zijn. De opvulling moet zo worden geĆ«galiseerd dat de stoeptegels die erop worden gelegd ongeveer 1 cm hoger zijn dan het geplande niveau.
Dergelijke acties maken het mogelijk om door aanstampen het onbeduidende toegestane hoogteverschil van individuele tegels te egaliseren. De definitieve verdichting van de opvulling wordt pas uitgevoerd na het leggen van de straatstenen met behulp van een trilplaat met een rubberen pad.
Stap 7. Het leggen van straatstenen
Om de voorbereide bodembedekking niet te beschadigen, begint de bestrating vanaf de geĆÆnstalleerde stoepranden en voor het leggen van de volgende rijen kan het verharde oppervlak als ondersteuning worden gebruikt. De bewegingsrichting is van de rand van het territorium naar het midden. Het leggen van elke rij tegels moet worden gecontroleerd met een koord om een āāgelijkmatige verdeling van tegels in de ruimte te bereiken..
In gebieden die bedoeld zijn voor constant autoverkeer, worden tegels onder een hoek op de rijrichting gelegd. Deze diagonale verharding zorgt voor een meer gelijkmatige verdeling van de belasting op elk betonelement waardoor de ondergrond stabieler wordt. Het vermindert ook het geluidsniveau van de wielen. Aan de randen van het bestratingsgebied, dat wil zeggen aan de grens van de kruising van bestratingselementen en stoepranden, moeten de tegels gelijkmatig worden gezaagd met een speciale zaag, zodat ze goed aansluiten op de stoeprand en een goed esthetisch uiterlijk hebben. Straatstenen mogen niet meer dan halverwege worden gesneden.
Door de eigenaardigheden van de technologie voor de productie van straatstenen en het gebruik van natuurlijke materialen kunnen afwijkingen in de kleuren van individuele straatelementen optreden. Om ervoor te zorgen dat er op het bestratingsoppervlak (vooral in het geval van een groot oppervlak) geen merkbaar verschil is in tinten van dezelfde kleur, raden we aan om tegelijkertijd een bestrating aan te leggen vanaf minimaal drie pallets.
Stap 8. Vullen van de voegen
Nadat de tegels zijn gelegd, worden de voegen opgevuld. Het materiaal voor deze doeleinden moet zo worden gekozen dat een elastische onderlinge overdracht van de belasting tussen de betonelementen is gewaarborgd. We raden aan om droog gewassen zand (geen onzuiverheden) te gebruiken met een fractie van 0ā2 mm. Grof zand kan vast komen te zitten en de voegen ongelijkmatig opvullen, en de aanwezigheid van onzuiverheden (zoals klei) kan vlekken op het oppervlak van de straatstenen veroorzaken. Overtollig zand na het voegen wordt verwijderd voordat het oppervlak wordt getrild en vervolgens, indien nodig, de resulterende gaten worden opgevuld. Meervoudig vullen van de voegen met gelijktijdig water geven is toegestaan, wat dit proces vergemakkelijkt en versnelt.
Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het in acht nemen van de nodige intervallen tussen straatstenen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, bepalen afstandsdrempels aan de zijvlakken van bestratingseenheden niet de breedte van de voegen..
Advies.Voor trottoirs, paden en andere voetgangersgebieden moeten de naden minimaal 2-3 mm zijn en voor wegen en secties bedoeld voor verkeer 3-5 mm. Naarmate het werk vordert, moet de bestrating worden geƫgaliseerd; alle gedetecteerde afwijkingen in de breedte van de spleten moeten worden gecorrigeerd.
De aanwezigheid van een interval tussen aangrenzende tegels zorgt ervoor dat ze met elkaar kunnen communiceren, wat bijdraagt āāaan de verdeling van de belasting. Ook neutraliseren de naden kleine toelaatbare afwijkingen in de maat van betonelementen (tot 2 mm) en compenseren ze maatveranderingen veroorzaakt door temperatuurschommelingen. Als de straatstenen te strak worden gelegd, werkt het voegvulmateriaal niet..
Hierdoor is onder invloed van belastingen en weersomstandigheden de vernietiging van straatstenen, de vorming van schaafwonden en scheuren aan de randen en hoeken van betonelementen mogelijk. Vaak beginnen deze destructieve processen en zijn ze direct merkbaar nadat het verharde oppervlak is verdicht. Zo zijn naden van slechte kwaliteit een van de meest voorkomende redenen voor onjuiste bestrating en ongegronde klachten over de kwaliteit van de straatstenen..
Stap 9. Triloppervlakteafdichting
Het verharde oppervlak moet extra worden verdicht. Dit proces wordt uitgevoerd op een droge en schone bestrating met behulp van een vibratiemachine (stofzuiger) met behulp van een rubberen pad, die de tegels dient te dempen en te beschermen. Bij afwezigheid van een overlay kan de trilplaat de betonelementen krassen en wrijven en kan zand van de naden in het poreuze oppervlak van de straatstenen doordringen en vlekken vormen. Trillingsverdichting van de site wordt gelijkmatig uitgevoerd van de randen naar het midden totdat het geplande maaiveld en de stabiliteit van de betonelementen zijn bereikt. Daarna is het mogelijk om de joints opnieuw te vullen..
Na voltooiing van al deze technologische processen, moet het oppervlak van de site, geplaveid met straatstenen, vlak, glad (zonder uitstulpingen, verdiepingen), stabiel, integraal zijn, met naden van dezelfde breedte. Een oppervlak dat aan deze eisen voldoet, is klaar voor gebruik.
Hoe kunnen we leren om zelf perfecte paden te leggen? Kunnen jullie tips delen over bestratingstechnieken?