In het ‘pre-chemische’ tijdperk (tot het einde van de negentiende eeuw) werden groenten en fruit verbouwd zonder het gebruik van minerale meststoffen en verschillende pesticiden, en nu zijn boeren praktisch vergeten hoe het ooit werd gedaan door onze grootvaders en overgrootvaders. Het gebruik van minerale meststoffen vergemakkelijkte het werk van de boer enorm en verhoogde de opbrengsten, maar het had tegelijkertijd vrij ernstige negatieve gevolgen die de menselijke gezondheid aantastten..
In eerdere artikelen “Stop met het vernietigen van de aarde door te graven en onkruid te wieden”, “Vlakke kotter in plaats van een cultivator”, “Biologische bescherming tegen ongedierte en onkruid”, ontdekten we dat een van de belangrijkste doelen van biologische landbouw het behoud van ecologisch evenwicht en zorg voor het land is. Vandaag behandelen we de vraag hoe we de bodem goed kunnen verzorgen om de vruchtbaarheid te herstellen, om consistent hoge opbrengsten te verkrijgen zonder het gebruik van minerale meststoffen en andere chemicaliën..
Al aan het begin van de twintigste eeuw werd duidelijk dat het gebruik van minerale meststoffen het milieu negatief beïnvloedt, het ecologische evenwicht verstoort en de menselijke gezondheid nadelig beïnvloedt. Op dit moment begonnen wetenschappers die worden beschouwd als de grondleggers van de biologische landbouw (Albert Howard, Rudolf Steiner, Ehrenfried Pfeiffer) alarm te slaan en drongen ze erop aan het gebruik van chemie te staken en de eeuwenoude ervaring van hun voorouders te gebruiken bij het gebruik van organisch materiaal om de vruchtbaarheid te herstellen..
Tegenwoordig gebruikt het als alternatief voor minerale regeneratieve landbouw verschillende organische meststoffen die het leven van bodem- en landbewoners niet verstoren en bijdragen aan een toename van de humuslaag van de aarde. Organische meststoffen zijn alles dat kan rotten, dat wil zeggen de lichamen van planten en dieren, evenals de lichamen van microben die dit allemaal afbreken. Biologische landbouw maakt gebruik van verschillende organische meststoffen, waarvan de belangrijkste zijn:
- humus
- mest
- compost
- sideraten
- bacteriële meststoffen
Humus
Humus (humus) is een vruchtbare laag van de aarde. De samenstelling van humus omvat humus- en creninezuren die belangrijk zijn voor de vruchtbaarheid van de bodem. Het is humus die de basisvoedingsstoffen bevat die nodig zijn voor de volledige groei en ontwikkeling van een plant. Onder natuurlijke omstandigheden zijn verschillende bodembewoners (wormen, bacteriën en andere micro-organismen) bezig met de “bereiding” van humus. Voordat ze een nuttige meststof worden, ondergaan planten- en dierenresten een reeks veranderingen. Aanvankelijk werken microben en schimmels eraan, het resultaat van hun activiteit is het verschijnen van humus. Maar nadat de wormen over de humus hebben gewerkt, wordt de grond verrijkt met een substantie die onvervangbaar is voor het plantenleven – biohumus. Biologische landbouw heeft een heel systeem van acties ontwikkeld waarmee je de populatie regenwormen in datsja’s en moestuinen kunt beïnvloeden. In de volgende artikelen zullen we met u bespreken hoe u deze nuttige huisdieren op de juiste manier kunt houden en fokken, en hoe u het resultaat van hun vitale activiteit (biohumus) kunt gebruiken..
Mest
Elke tuinman weet waarschijnlijk wat mest is. Deze organische mest bevat stikstof en de meeste andere elementen die gewassen nodig hebben voor een goede groei en ontwikkeling. De introductie van mest verbetert de structuur van de aarde, haar water- en luchtregimes en chemische eigenschappen. Mest bevat calcium en magnesium, die de zuurgraad van de bodem verminderen, en nuttige micro-organismen verhogen de biologische activiteit. Mest is een van de belangrijkste bronnen van kooldioxide, wat essentieel is voor planten. Het effect van mest die op de grond wordt aangebracht, houdt meerdere jaren aan. Het is echter belangrijk op te merken dat deze meststof niet direct kan worden gebruikt, aangezien de verse mest veel ziekteverwekkers bevat. Mest kan het beste worden gebruikt als een van de ingrediënten voor het maken van waardevolle organische mest zoals compost..
Hoe compost correct te bereiden
Bij het bereiden van deze meststof is het belangrijk om te onthouden dat compost een gemeenschap is van micro-organismen, wormen en insecten die nauwgezet werken om voedsel voor planten te bereiden. En met deze “koks” moet je kunnen communiceren, hun behoeften en levensprocessen begrijpen.
Voor het normale bestaan van microben, moeten wormen en insecten drie hoofdvoorwaarden bieden. Ze hebben voedsel, vocht en zuurstof nodig. In de regel treden de meeste problemen met voedsel en vocht niet op, maar zonder zuurstof kan de compost gewoon zuur worden.
Het voorbereidingsproces voor deze meststof moet doordacht en niet gehaast zijn. Compost kan alleen van hoge kwaliteit worden gebruikt, niet goed voorbereid, het helpt niet alleen niet, maar kan ook gewoon planten doden.
Laten we dus eens kijken welke materialen kunnen worden gebruikt en hoe ze moeten worden verwerkt om hoogwaardige nuttige mest te verkrijgen. Ik wil meteen opmerken dat vetten, talg, botten en verschillende synthetische materialen niet op composthopen en in compostkuilen mogen. Ander zuivel- en vleesafval is niet gecontra-indiceerd, maar ze kunnen gevaarlijke dieren aantrekken, zoals ratten, en de geur van zo’n hoop zal, op zijn zachtst gezegd, onaangenaam zijn. Als u vlees en zuivelafval gebruikt, moet u deze zo diep mogelijk en in kleine hoeveelheden leggen.
Alle andere materialen die bij compostering worden gebruikt, zijn onderverdeeld in groen, dat wil zeggen rijk aan stikstof, en bruin – arm aan stikstof, maar rijk aan vezels. Bruine en groene materialen gedragen zich anders in compost en vervullen verschillende functies. Groenen rotten snel en bij het opwarmen – dit is de zogenaamde kachel voor een composthoop of -kuil. Bruine rotten langzaam, maar zorgen voor porositeit door lucht en vocht in de compost op te sluiten.
Groene materialen zijn onder meer: mest, vogelpoep, uitwerpselen, divers keukenafval, hooi, groene bladeren, gemaaid gras en toppen van verschillende gewassen, onkruid.
De beste mest voor de landbouw is paardenmest, de ergste is varkensmest, omdat deze te vloeibaar is en veel zuur bevat. Varkensmest en pluimveemest kunnen goede compost produceren als deze wordt verschoven met zaagsel of droog stro en gerijpt tot volledig rijp. Voordat dergelijke compost op de grond wordt aangebracht, moet deze licht kalkachtig zijn. Uitwerpselen, mest en keukenafval die op composthopen worden gestapeld, moeten opnieuw worden gelaagd met bruine materialen.
Hooi is een uitstekende component voor het maken van compost, maar bij het leggen moet het in lagen met kant-en-klare humus worden verschoven of worden bewaterd met een aftreksel van rottend gras om het vervalproces te versnellen. Vers gras en ander groen moet worden voorgedroogd voordat het wordt opgestapeld. Anders wordt het dikker en blijft het zonder zuurstof, wat niet tot bederf leidt, maar tot verzuring (je krijgt giftig kuilvoer). Als er geen tijd is om te drogen, en dit is hoe vaak het gebeurt, dan moeten verse groenten worden verschoven met iets droogs uit de categorie bruine materialen.
Bruine materialen zijn onder meer droge bladeren en stro, droge maïskolven, zaaddoppen, papier, schors, zaagsel. Deze bestanddelen worden meestal gebruikt om groene materialen in te klemmen, en op zichzelf rotten ze langzaam en absorberen ze stikstof, wat een belangrijke voedingsstof is. Als u alleen bruin composteert, worden deze materialen bevochtigd met een oplossing van ureum met een snelheid van 2 kg per kubieke meter – deze procedure versnelt het rijpingsproces en verrijkt de compost met stikstof.
De composteringsmethode kan koud of warm zijn. De essentie van de koude, dat wil zeggen, langzame methode is dat de tuinman gewoon constant verschillende materialen op de stapel hoeft te leggen, die hierboven werden genoemd. Het is voldoende om zo’n hoop één keer per seizoen te verschuiven, terwijl je de plaatsen van de laag verandert. In de herfst is de compost bijna klaar voor gebruik; hij kan op de bedden worden gelegd en voor de winter worden afgedekt met folie. Als de stapel in de zomer twee of drie keer wordt gegooid, wordt de meststof veel eerder klaargemaakt en als het elke week wordt gemengd, eindigt de compostering na 1,5 à 2 maanden – dit wordt de hete methode genoemd. Niet iedereen heeft echter genoeg tijd en energie om dit te doen. Daarom is de koude kookmethode het populairst..
Het is het beste om organische stoffen in hopen te composteren in plaats van in kuilen, zoals sommigen suggereren. Water hoopt zich constant op in de putten, het mengproces en de toegang tot zuurstof worden belemmerd – het verval is traag.
Composthopen zijn als volgt georganiseerd. Drie wanden zijn gemaakt van massief materiaal, tot wel een meter hoog. Idealiter zou de vloer van een rooster gemaakt moeten zijn – dit bevordert een goede zuurstofpenetratie van onderaf, wat de rijping versnelt. Maar als dit niet mogelijk is, kunt u een paal op beton bouwen, of zelfs gewoon op de grond. Het is het beste om twee compartimenten tegelijk te maken, zodat de gerijpte organische stof in de toekomst kan worden verplaatst..
Het minimale stapelvolume moet één kubieke meter zijn, anders droogt de compost snel uit. Om dezelfde reden is het noodzakelijk om de composthoop op een schaduwrijke plek te plaatsen. Als de plaats voor het bereiden van de meststof in de zon ligt, moet deze worden bedekt (in de zomer met iets ondoorzichtig en voor luchtpenetratie, en bij koud weer – met polyethyleen, dat zal bijdragen aan snel verval). Het is onmogelijk om de compost te oververhitten – micro-organismen kunnen afsterven, maar het wordt ook niet aanbevolen om deze helemaal niet te bedekken, omdat nuttige voedingsstoffen worden uitgehold en weggespoeld door regen.
Compost is de belangrijkste meststof voor alle biologische tuinders. Wanneer het rijpt, neemt het gehalte aan voedingsstoffen dat nodig is voor planten (kalium, stikstof, fosfor en andere) toe aan organisch materiaal. Het toevoegen van kant-en-klare compost aan de bedden verbetert de structuur en vruchtbaarheid van de grond, dergelijke bedden houden het vocht beter vast. Kant-en-klare hoogwaardige compost beschermt gewassen perfect tegen vele ziekten en draagt bij aan het verkrijgen van een hoogwaardig milieuvriendelijk gewas.
We verbouwen meststoffen in de bedden
Compost is ongetwijfeld een uitstekende meststof, maar voor de bereiding is het noodzakelijk om een grote hoeveelheid verschillende organische materialen op de boerderij te hebben, wat in sommige gevallen buitengewoon problematisch is. Dus wat moeten mensen doen die geen chemie willen gebruiken in hun tuinen, maar niet de tijd en mogelijkheden hebben om te composteren? In dergelijke gevallen adviseert biologische landbouw om meststoffen direct in de bedden te laten groeien..
Hier komen groenbemesters (groenbemesters) ons te hulp. Het gebruik van groenbemesters is een van de belangrijkste manieren om de structuur en de vruchtbaarheid van de bodem die in de biologische landbouw wordt gebruikt, te verbeteren. Deze planten worden specifiek in de tuinbedden gekweekt, maar niet voor voedsel, maar voor de gezondheid van de aarde. De groene massa van deze gewassen is ingebed in de grond om het gehalte aan organisch materiaal erin te verhogen, en wordt ook gebruikt voor compostering en bereiding van verschillende vloeibare meststoffen.
Mengsels van peulvruchten en niet-peulvruchten worden meestal gebruikt als groenbemesting. Van meerjarige peulvruchten worden alfalfa, klaver, lupine, sainfoin gebruikt. Van niet-peulvruchten, elke graansoort zal het doen, behalve maïs. Diverse kruisbloemige gewassen lenen zich perfect voor vergroening: mosterd, koolzaad, radijs, koolzaad. Veel tuinders gebruiken in het algemeen zaden voor deze doeleinden, die bijvoorbeeld de houdbaarheidsdatum hebben overschreden..
Er is niets ingewikkelds in de teelttechnologie zelf. In de bedden waar het de bedoeling is om warmteminnende gewassen te planten, kunt u in het vroege voorjaar de zaden van elke groenbemester zaaien. Voordat u een tomaat of paprika plant, bent u verzekerd van een kniediepgroen tapijt dat zonder maaien in de grond kan worden ingebed. In dit geval kunt u zaailingen rechtstreeks in de verwelkende toppen planten..
Na het oogsten van knoflook, wortels, aardappelen (dat wil zeggen die gewassen die de tuin niet langer bezetten tot de vorst), kunt u de lege gebieden met groenbemesters planten. Om dit te doen, loop je gewoon over de grond met een hark en een zak met zaden. Na het verschijnen van zaailingen, als er geen gevaar is dat de greens ontgroeien en stijf worden, kunt u het voor de winter laten staan en in de lente hoeft u alleen maar het tuinbed los te maken. Als de greens lang voor het begin van koud weer zijn gestegen, moet deze in de grond worden ingebed en er onmiddellijk een nieuwe portie groenbemesting bovenop zaaien voor de lente.
Over het algemeen is sideration een creatief proces, het belangrijkste hier is om het basisprincipe van biologische landbouw in acht te nemen – niet om het land kaal te laten en enkele eenvoudige regels te volgen:
- sideraten kunnen niet worden overwoekerd, hoe krachtiger de plant, hoe moeilijker het is om hem te snijden;
- groenbemesters moeten dik worden gezaaid;
- het wordt niet aanbevolen om wortelstokculturen als groenbemester te gebruiken;
- Om de inspanningen en tijd voor het planten van groenbemesters te verminderen, kunt u de zaden strooien voordat u gaat oogsten of voordat het voorjaar loskomt.
Sideration is een geweldige manier om de vruchtbaarheid van de site te verbeteren en te herstellen. Nadat groenbemesters in de grond zijn ingebed, breken hun wortel- en bladmassa af en verrijken ze de bodem met organisch materiaal en stikstof. Verder worden onder invloed van micro-organismen en regenwormen plantenresten verwerkt en omgezet in humus.
Groenbemesters voorzien de bodem van zuurstof, helpen vocht vast te houden en verbeteren de structuur van de aarde. Groenbemesters zorgen voor een dichte bedekking die de bodem beschermt tegen weersinvloeden en uitspoeling van voedingsstoffen, die tijdens groenbemesters in de bovenste vruchtbare lagen blijven..
Bacteriële meststoffen
Zoals we al hebben ontdekt, zullen organische meststoffen niet werken zonder het werk van micro-organismen. Ze zijn zowel betrokken bij het maken van humus als bij de rijping van compost. Om het aantal micro-organismen te vergroten, hebben wetenschappers speciale preparaten uitgevonden – bacteriële meststoffen, door de mensen liefkozend “emochki” genoemd. Dit zijn geen kant-en-klare voedingsstoffen, maar micro-organismen in de vorm van sporen of cellen, die zich onder gunstige omstandigheden beginnen te vermenigvuldigen en organisch materiaal gaan verwerken..
Tegenwoordig worden Vostok-EM1- en Biostim-preparaten beschouwd als vrij bekende bacteriële meststoffen. Vostok-EM1 bevat meer dan 80 soorten schimmels en micro-organismen, die onder invloed van Biostim actief beginnen te vermenigvuldigen en uitstekend werk leveren bij het verwerken van de uitwerpselen van verschillende dieren en vogels, waardoor ze worden omgezet in zeer voedzame humus. De micro-organismen waaruit deze medicijnen bestaan, produceren stoffen die de groei van microflora kunnen onderdrukken, wat verschillende gevaarlijke plantenziekten veroorzaakt..
Opgemerkt moet worden dat de productie van bacteriële meststoffen nog lang niet bestudeerd is, en deze tak van de landbouw begint zich nog maar net te ontwikkelen, maar wordt in veel landen al als veelbelovend beschouwd..
In onze tijd, nu de wereld op de rand van een ecologische ramp staat, klinkt het probleem van het weigeren van het gebruik van minerale meststoffen en pesticiden bij het verbouwen van voedsel bijzonder urgent. En, zoals we ontdekten, kunnen de ontwikkelingen van landbouwwetenschappers die op het terrein werken en zich houden aan de principes van biologische en biodynamische landbouw, helpen bij het oplossen ervan. Door te leren hoe u groenbemesting kunt kweken en compost kunt bereiden, kunt u uw gezin voorzien van biologische groenten en fruit, wat zal bijdragen aan de gezondheid van het lichaam en de natuur om u heen..
Wat zijn volgens u de belangrijkste stappen om land “goed” te maken in de biologische landbouw?