In de lessen botanie en biologie op scholen zeggen ze nog steeds dat er in elke natuurlijke gemeenschap een constante strijd om het bestaan is. Het woord ‘strijd’ moet in deze context echter niet worden gezien als de uitroeiing van hun eigen soort, maar als zelfverdediging. Inderdaad, als je goed kijkt, kun je zien dat de basis van elk ecosysteem de wederzijdse aanpassing van al zijn leden aan elkaar is..
In de vorige artikelen van de cyclus: “Biologische landbouw. De belangrijkste kenmerken “,” Stop met het vernietigen van de aarde door te graven en onkruid te wieden “,” Biologische bescherming tegen ongedierte en onkruid “,” Intensief planten van planten “, we kwamen erachter dat een van de belangrijkste taken van biologische landbouw is het herstellen van natuurlijke ecosystemen op aarde die mensen helpen ecologisch te groeien schone oogsten, zonder het land uit te putten en zonder veel tijd en moeite te besteden. De basisprincipes van biologische landbouw zijn ontwikkeld op basis van de filosofie van permacultuur die opkwam in de tweede helft van de 20e eeuw, waarover we het in dit artikel zullen hebben..
De term “permacultuur” komt uit het Engels permanente landbouw, wat betekent “permanente landbouw”. De essentie van deze term ligt in het intelligente ontwerp van een leefbare omgeving rondom een persoon. Dit proces is gebaseerd op een diepgaand begrip van de onderlinge relaties die worden waargenomen in dieren in het wild, het is van toepassing op zowel het beheer van de economie in het algemeen als de teelt van groenten en fruit in het bijzonder. Simpel gezegd, permacultra is een levensfilosofie, waarvan de basis niet de strijd met de natuur is, maar het wederzijds voordelige samenleven van de mens in de natuurlijke cyclus van natuurlijke processen..
Al in de jaren 50 van de twintigste eeuw werd duidelijk dat de bestaande industriële landbouwmethoden (diepe grondbewerking, het gebruik van minerale meststoffen en pesticiden) een extreem negatief effect hebben op de toestand van het milieu en langzaam maar zeker de wereld leiden naar de ecologische ramp die we en kijk. Het was in deze tijd dat vooruitstrevende agrariërs ervan overtuigd raakten dat het noodzakelijk is om de consumentenhouding van de mens ten opzichte van de natuur radicaal te veranderen. Dit wordt de basis voor het ontstaan van de permacultuurbeweging.
Overgrootvader van natuurlijke landbouw
Tegenwoordig wordt de stamvader en grondlegger van de permacultuurbeweging beschouwd als de Japanse agrariër en microbioloog Masanobu Fukuoka. Hij was een van de eersten die in de praktijk de misvatting van de doelstellingen van intensieve chemische gewasproductie bewees..
In 1975 werd Masanobu’s beroemde boek “The One Straw Revolution” gepubliceerd, waarin hij duidelijk vier principes vormde die de basis vormden van de moderne biologische landbouw:
- De eerste is de afwijzing van diepe grondbewerking met een omwenteling van de naad. Dit principe vormt de basis van de fundamenten van natuurlijke landbouw en bevordert respect voor het land als levend organisme..
- De tweede is het vermijden van het gebruik van kunstmest. Masanobu Fukuoka is ervan overtuigd dat de met rust gelaten grond in staat is om de vruchtbaarheid op een natuurlijke manier te herstellen, dankzij de vitale activiteit van planten en dieren..
- De derde is het afwijzen van onkruid, aangezien onkruid een belangrijke rol speelt bij het handhaven van het ecologische evenwicht. De essentie van dit principe is dat onkruid niet moet worden vernietigd, maar moet worden gecontroleerd. Hiervoor wordt in de rijstvelden van Fukuoka stro-mulch gebruikt, witte klaver gezaaid voor gecultiveerde planten en tijdelijke overstroming van de grond.
- De vierde is de afwijzing van het gebruik van pesticiden. Masanobu Fukuoka stelt dat er altijd een aantal insectenplagen en verschillende micro-organismen zijn die in het wild plantenziekten veroorzaken. Dankzij een uitgebalanceerd ecologisch evenwicht verspreiden ze zich echter niet naar een gevaarlijk niveau.
Tegen de tijd dat het boek werd gepubliceerd, was het land op het landgoed in Fukuoka al 25 jaar niet meer gecultiveerd. Tegelijkertijd ontving hij recordhoge opbrengsten aan rijst in vergelijking met andere boerderijen in het land. De beroemde Japanse microbioloog geloofde dat naarmate de landbouwwetenschap zich intensiever ontwikkelt, de mensheid minder kansen heeft om de natuur te begrijpen en de processen die erin plaatsvinden te begrijpen. Volgens Masanobu Fukuoka heeft elke actieve interventie in de natuur een negatieve invloed op de toestand van het milieu en dus op de menselijke gezondheid. De enige juiste manier is volgens Fukuoka samenwerking met de natuur, het vermogen om haar te begrijpen en te leren van haar voorbeelden..
Een uitdaging voor de moderne industriële landbouw
Hoog in de Oostenrijkse Alpen, waar de lucht brandt van zuiverheid en transparantie, ligt de boerderij van de wereldberoemde agrarische revolutionair Sepp Holzer. In 1962 erfde hij een bergboerderij van zijn ouders en, in tegenstelling tot alle regels en canons van de agrotechnische wetenschap, creëerde hij op zijn site een uniek ecologisch stabiel biosysteem bewoond door vele vogels en dieren, rijk aan sier- en medicinale planten, fruitbomen en groenten..
De boerderij van Sepp Holzer ligt op een hoogte van 1100-1500 meter boven zeeniveau en de gemiddelde jaartemperatuur is hier niet hoger dan 4,5-5 graden. En in deze barre klimatologische omstandigheden kweekt de Oostenrijkse boer warmteminnende bomen als abrikozen, kersen, pruimen en zelfs citroen, waarbij hij grote rotsblokken en berghellingen gebruikt als warmteopslag..
Alle nuances en details van dit unieke systeem zijn in de afgelopen decennia ontwikkeld en verbeterd, van het gebruik van oude variëteiten van fruitbomen en vorstbestendige Siberische granen tot de uitvinding van speciale technologieën voor het vasthouden en verspreiden van zonnewarmte en vocht..
Holzer ontwierp en organiseerde een complex systeem van 72 onderling verbonden reservoirs. In de laaglanden worden depressies gemaakt om regenwater op te vangen, dat via pijpleidingen in deze vijvers stroomt. Dankzij eenvoudige mechanische apparaten wordt druk gecreëerd door het hele systeem, van waaruit de generator wordt geactiveerd en de hele economie van elektriciteit wordt voorzien.
Met behulp van een systeem van reservoirs zorgde Sepp Holzer ervoor dat het water op zonnige dagen de stralen zo reflecteert dat ze de helling raken op een plek waar niet genoeg zon is. Met het gecreëerde systeem kunt u het probleem van water geven volledig oplossen – geen planten op de boerderij worden speciaal bewaterd.
Tegenwoordig maken de vijvers op de boerderij van de Oostenrijkse boer deel uit van de productiebasis. Karper, forel, snoek, meerval leven hier in grote aantallen. Natuurlijk gekweekte vis, gevoed met natuurlijk voedsel, is buitengewoon smakelijk en er is veel vraag naar.
Sepp Holzer is er zeker van dat als alles correct op de boerderij is geregeld, zoals in natuurlijke omstandigheden, het werk van de boer aanzienlijk wordt vereenvoudigd. Zijn belangrijkste doel bij het organiseren van de boerderij was om de gelijkenis met dieren in het wild te maximaliseren. Alle dieren van Holzer leven in vrijheid, voeden zichzelf en helpen de boer het land te bewerken. “De varkens hebben voorin een ploeg en achterin een kunstmeststrooier. Als ik de varkens goed leid, hoef ik geen steenachtige of moeilijk bereikbare velden met machines te ploegen, dieren doen het ”, zegt Holzer. Hij verspreidt het voer precies daar waar losmaken nodig is. Varkens ploegen de grond tot een diepte van 15-20 centimeter, terwijl ze een deel van de zaden eten, en sommige zijn ingebed in de grond.
Sepp Holzer stelt dat monocultuur een van de belangrijkste vijanden is van de natuur en de mens. Op zijn bergboerderij heeft elke wiet een andere functie. De boer zaait 45 gewassen per keer (de zaden worden gemengd in één zak). Oogsten op de boerderij lijkt op het plukken van paddenstoelen in het bos – hier en daar piept kool of sla, en nergens zijn er enorme stukken van dezelfde cultuur.
Alle methoden en technieken van Holzer zijn gebaseerd op het elimineren van kunstmatige interferentie in het leven van de natuur. Het snijdt bijvoorbeeld de takken van fruitbomen niet – op deze manier behouden ze hun veerkracht en breken ze niet zelfs onder zware belasting..
Sepp Holzer beschouwt zijn landbouwmethode als de landbouw van de toekomst. Volgens hem wordt er tegenwoordig te veel energie en moeite gestoken in de voedselproductie, wat vooral belangrijk is bij een tekort aan energiebronnen. En nog belangrijker, alle traditionele managementmethoden hebben een te negatieve impact op het milieu en de menselijke gezondheid. De Oostenrijkse agrariër spoort aan om zich te verdiepen in natuurlijke processen en de natuur te laten produceren wat voor haar natuurlijk is.
De stille revolutie van Bill Mollison
De wetenschappelijke ontwikkeling van de permacultuurtechniek, in de praktijk gepresenteerd door Sepp Holzer, werd gepubliceerd in de jaren 70 van de twintigste eeuw. Deze publicaties zijn geschreven door de Australische natuuronderzoekers David Holmgren en Bill Mollison. Volgens biogeograaf Mollison is permacultuur “een ontwerpsysteem dat tot doel heeft de ruimte die door mensen wordt ingenomen te organiseren op basis van milieuvriendelijke modellen”. Het basisprincipe van het opbouwen van een economie is in dit geval dat het nodig is om duurzame systemen te creëren die zelfstandig in hun behoeften kunnen voorzien en hun afval kunnen recyclen. De permacultuur van Bill Mollison omvat niet alleen landbouw, maar ook architectuur, ecologie en zelfs marketing..
Bill Mollison heeft zijn theorie jarenlang ontwikkeld door bos- en woestijnecosystemen in Australië te bestuderen. Als resultaat van het onderzoek kwam de wetenschapper tot de conclusie dat planten altijd van nature gegroepeerd zijn in een wederzijds voordelige gemeenschap. Op basis van deze observaties is Mollison van mening dat het bij het beheren van een huishouden noodzakelijk is om al zijn elementen te combineren, zodat ze elkaar helpen bij het samenleven..
Tegenwoordig is Bill Mollison een rondreizende leraar, en velen noemen hem een aanstichter. Na de publicatie van Permaculture in 1978, begon de Australische biogeograaf een internationale beweging om zijn theorie te verspreiden, die de meeste geleerden omschrijven als ontwrichtend en zelfs revolutionair. Dankzij de educatieve activiteiten van Mollison hebben de ideeën van permacultuur zich verspreid en wortel geschoten in vele landen van de wereld, van de tropische wouden van Zuid-Amerika tot de Arctische uitgestrektheid van Scandinavië..
Dus laten we het samenvatten. Permacultuur is een organisatiesysteem, waarvan een van de belangrijkste doelen is om de kracht van de menselijke geest te gebruiken om spierkracht te vervangen en het energieverbruik te minimaliseren. Om een dergelijk zelforganiserend en zelfherstellend systeem op te bouwen, is het noodzakelijk om de processen die in het wild plaatsvinden zorgvuldig te bestuderen en, op basis van deze kennis en observaties, uw persoonlijke landbouw te organiseren..
De Permaculture Farming Principles zijn geweldig in het stimuleren van het denkproces:
- Werk is wat een persoon moet doen als hij het niet zo kon regelen dat alles zelf zou worden gedaan. Mulch bespaart bijvoorbeeld vocht, en slangen en containers die in de grond zijn gegraven, zullen de grond zelf bevochtigen met minimale menselijke tussenkomst. Dit omvat ook de productie van zonneboilers en pompen, slimme organisatie en planning van aanplant..
- Aan elke behoefte van de boerderij moet op verschillende manieren worden voldaan. Water kan bijvoorbeeld worden verzameld door regen en ook worden beschermd door mulch en intensief planten. Bovendien houdt de door wortels gestructureerde bodem en de activiteit van regenwormen vocht veel beter vast dan structuurloos geploegde grond..
- Elke plant en elk dier, elk apparaat moet een aantal nuttige functies vervullen. Planten zorgen voor voedsel en compost, ze kunnen worden gebruikt als medicijn of specerijen, ze kunnen dienen als honingplanten of ongedierte afschrikken, stikstof ophopen in de grond en deze structureren met wortels. Dieren voorzien ons van vlees, mest en mest, en vogels kunnen de tuin nog steeds beschermen tegen ongedierte. Bomen dragen vrucht, kunnen dienen als ondersteuning voor andere planten, kunnen dienen als luifel en een designelement zijn. De lijst gaat maar door.
Behandel uw land met liefde en begrip, zoek naar nieuwe benaderingen, kijk goed naar natuurlijke processen en neem daar het voorbeeld van. Elke oplettende en denkende boer kan altijd zijn weg vinden naar harmonieus samenleven met de natuur..
Wat zijn enkele voordelen van permacultuur in vergelijking met traditionele landbouw?