Het artikel is gewijd aan een van de meest onderscheidende en opvallende stijlen van de etnische richting van landschapsontwerp: de Japanse tuin. Om het te maken, is het niet alleen nodig om de stijl en principes van landschapsontwerp te bestuderen, maar ook om de filosofische en spirituele component van Japanse parkkunst te begrijpen.
De etnische richting van landschapsontwerp is een manier om een site een individuele en unieke uitstraling te geven, om voor uzelf en uw dierbaren de sfeer en entourage van uw geliefde etnische groep te creëren. Veel etnische tuinen zijn in strijd met het bestaande ecosysteem. Het resultaat van serieuze inspanningen en materiaalkosten is de creatie op de site van een verkleinde kopie van elk deel van de wereld met zijn eigen wetten, concept, kleur.
De etnische stijl van landschapsontwerp is veelkleurig, divers en onvoorspelbaar, net als de etnische groepen zelf die de aarde bewonen, maar er zijn enkele algemene principes voor het bouwen van etnische tuinen te onderscheiden:
- Alle elementen van landschapsontwerp en architectuur moeten overeenkomen met de gekozen stijl. Dit geldt voor alles: constructies, hekken, kleine vormen, een reservoir en planten. Daarom is het vrij moeilijk om een reeds uitgeruste site in etnische richting opnieuw te maken..
- Het is belangrijk om het landschap zelf af te stemmen. Voor een Scandinavische of alpine stijl zijn bijvoorbeeld rotsen en berghellingen nodig. Daarom wordt ontwerpers geadviseerd om voort te bouwen op de natuurlijke kenmerken van de site, en niet andersom..
- Doordachte kleine vormen en huishoudelijke artikelen van de gekozen etnische groep zijn een manier om alle elementen samen te brengen, om een nationale kleur te creëren.
- Elk land heeft zijn eigen nationale kleuren. Door ze te gebruiken, wordt de stijl herkenbaar..
- Planten van het gekozen deel van de wereld zijn de logische aanvulling van het stilistische beeld. Ze moeten goed verzorgd en bloeiend zijn. Je moet niet proberen die planten te kweken die categorisch niet in ons klimaat kunnen leven, in dit geval is het de moeite waard om het ontwerp van een wintertuin te overwegen, waar warmteminnende planten de strenge winter kunnen overleven.
- Het gebruik van alleen natuurlijke, natuurlijke materialen is een voorwaarde voor het creëren van elk landschapsontwerp in etnische stijl.
Ideologische component van de Japanse stijl
De Japanners geloven dat de tuin een soort weerspiegeling is van de ziel van de eigenaar. Daarom heeft elk detail erin een belangrijke symbolische betekenis..
Ontkenning van de spirituele component, onzorgvuldige houding ten opzichte van het concept is een onaanvaardbare fout bij het inrichten van een Japanse tuin. Geen gestileerde meubels, huishoudelijke artikelen of zinloos getekende hiërogliefen kunnen de geest van Japan in de site ademen en de stijl herkenbaar maken. En hoewel dit een algemene regel is voor alle etnische tuinen, is de Japanse stijl vooral gevoelig voor de mate van filosofische reflectie en de belichaming van tradities en overtuigingen in landschapsontwerp..
Natuurlijk is voor het apparaat van landschapsontwerp in de Japanse stijl een diepgaande studie van de Zen-filosofie niet vereist, maar het is belangrijk om de basisprincipes van dit wereldbeeld te kennen, zoals toegepast op landschapsontwerp:
- Harmonie en spiritualiteit.
- Symboliek, heiligheid van elk element.
- Natuurlijkheid. De stijl tolereert geen elementen en decoraties die niet inherent zijn aan de omringende natuur.
Soorten klassieke Japanse tuinen
De klassieke Japanse tuinen zijn onderverdeeld in typen. Deze divisie heeft een serieuze spirituele en symbolische grondgedachte:
- paleis;
- tempel;
- theeceremonie tuinen;
- tuinen bij het woongebouw;
- abstracte tuinen.
Elke stijl heeft zijn eigen onderscheidende kenmerken, maar vooral de laatste drie typen hebben hun toepassing gevonden in het moderne landschapsontwerp..
Japanse tuinzoneringsproblemen
Een zeer belangrijk kenmerk van de Japanse tuin is de “gecontroleerde schaal”. Hij mag niet de indruk wekken van beklemming, isolatie. En hoewel het lijkt alsof minimalisme en klein formaat precies zijn wat de Japanse stijl onderscheidt van de meeste etnische tuinen, is dit absoluut niet waar. De Japanse stijl is veel “krachtiger” en omvangrijker – zelfs een klein gebied zou de hele wereld moeten symboliseren.
Er zijn verschillende algemene bestemmingsregels die alleen inherent zijn aan de Japanse stijl:
- Rechthoekige of vierkante plotvorm.
- Vloeiende overgangen en lijnen.
- Het midden van de compositie is een vijver of stenen. In dit geval is het noodzakelijk om de “lege zone” te observeren – waarbij de ruimte rond de centrale elementen beschikbaar blijft voor weergave vanaf elk punt in de tuin.
- Asymmetrie en uniekheid, eigenaardigheid. Geen enkel element van de tuin, geen enkele zone kan worden gekoppeld, heeft analogen in verhoudingen en maten.
Kleuroplossingen
De Japanse tuin is bijna monochroom. De schakering, felle kleuren die meestal etnische stijl onderscheiden, introduceren in dit geval daarentegen dissonantie en verstoren de stijl. Het natuurlijke kleurenschema in al zijn tinten is het belangrijkste en enige mogelijke kleurenschema. Groen, grijs, bruin moet overheersen.
Zuivere witte kleur, de kleur van rouw en verlangen onder de Japanners, is hoogst ongewenst om te gebruiken bij het ontwerp van de site.
Sporen
Alle paden in een Japanse tuin moeten willekeurige vormen en vloeiende bochten hebben..
Strikte geometrie en hoeken zijn uitgesloten. In dit geval doet de breedte van de sporen er niet toe. Ze zijn geplaveid met vlakke kasseien of er wordt natuurlijk hout gebruikt. Een zekere “verwaarlozing” en “veroudering” van het bronmateriaal is toegestaan. Grind- of zandpaden worden daarentegen perfect in orde gehouden, gelijk aan de hark.
Hekwerk
De Japanse stijl suggereert rust en privacy. Daarom is een hoge stenen omheining heel acceptabel. Hoge stenen muren zullen, naast hun functionele doel, dienen als een ideale achtergrond voor de algehele compositie.
Muren bedekt met mos of korstmos, gegroeid met een speciale technologie, zien er bijzonder stijlvol uit. Buitenafrasteringen kunnen ook van adobe, bamboe of hout zijn. Het is alleen belangrijk om te onthouden over de natuurlijke kleur, voor het geval u moet schilderen of witten.
Binnenhekken verdelen het terrein slechts symbolisch in zones. Ze moeten duidelijk zijn en het overzicht niet belemmeren..
Kleine vormen
Zoals met alle elementen van de tuin, krijgen kleine architectonische vormen een grote semantische en stilistische betekenis; alleen natuurlijke materialen worden gebruikt om ze te maken – hout of steen. Een zeer populair materiaal dat veel door ontwerpers wordt gebruikt, is bamboe. Bogen, scheidingshekken, tuinschermen zijn er van gemaakt..
Kleine vormen die traditioneel zijn voor de Japanse tuin zijn onder meer:
1. Gestileerde lantaarns (meestal steen). Ze worden langs paden, looppaden, boven banken en plantensamenstellingen geplaatst..
In een klein gebied kan een grote mooie lantaarn het middelpunt van een compositie worden en een semantische lading dragen.
2. Pagodes, gelegen op het hoogste punt van de site.
Gespecialiseerde winkels bieden kant-en-klare pagodes gemaakt van verschillende materialen, maar het is heel goed mogelijk om deze rituele structuur met je eigen handen te bouwen van natuursteen of hout.
Belangrijk: de pagode moet minimaal 1,5 keer hoger zijn dan de lantaarns.
3. Banken zonder rugleuning en laag tuinmeubilair (alleen steen of hout).
4. Unieke elementen van Japanse stijl zijn interne houten poorten, die in de compositie zijn ingebouwd.
5. Houten bruggen worden niet alleen over waterlichamen geïnstalleerd, ze kunnen ook dienen als voortzetting van het pad en hebben een puur decoratieve functie.
6. Gazebo in de Japanse tuin – een plaats van eenzaamheid en contemplatie.
Het is het beste om het zo te plaatsen dat het maximale zichtbaarheid biedt, maar tegelijkertijd de aandacht niet afleidt van het midden van de compositie..
In plaats van een tuinhuisje kun je een open terras gebruiken of een gesloten theehuis bouwen
7. Sculpturen.
Hoewel sculpturen in nationale stijl een geweldige manier zijn om een tuin in de meeste etnische tuinen te stylen, heeft de Japanse stijl zijn eigen nuances. Sommige landschapsontwerpers beschouwen ze als vreemd aan de traditionele Japanse tuincultuur. In ieder geval moet de vraag met alle ernst worden benaderd, als er wordt besloten om een sculptuur te installeren, dan moeten het gestileerde afbeeldingen zijn van dieren zoals een oosterse leeuw, een schildpad, een kraanvogel.
Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de installatie van een standbeeld van Boeddha, omdat het een bepaalde religieuze en cultusbetekenis heeft.
8. Folklore-elementen zullen de algehele stijl geloofwaardiger maken. Bijvoorbeeld de Japanse watervogelverschrikker “shishi-odoshi” gemaakt van bamboe.
Reservoirs
De ideale oplossing voor een Japanse tuin is een vijver. Met zijn hulp wordt een van de belangrijkste stilistische stijlmethoden gecreëerd: spiegelen..
Het oppervlak van het water moet de mooiste plaatjes van het landschap weerspiegelen, waardoor de illusie van oneindigheid ontstaat. Een zeer interessant stilistisch apparaat is de plaatsing van een Japanse lantaarn bij het reservoir. Soms is hij boven water opgesteld, zodat zijn vlam in het water wordt gereflecteerd..
Grote rotsblokken worden veel gebruikt bij het ontwerp van de vijver. Heel vaak zijn een of meer eilanden gerangschikt, verbonden door lage bruggen..
Traditionele Japanse reservoirs omvatten ook:
1. “Ringende” watervallen, waarin water van grote hoogte naar beneden valt, een helder en hard geluid maakt en spetterende spatten. Als materiaal voor de fontein mag alleen natuursteen worden gebruikt..
2. Tsukubai – stenen vaten met water ingebouwd in composities van planten en stenen. Bij het vat kun je een lantaarn plaatsen, een bamboeplepel ophangen.
3. Kare-sansui – een droog landschap van kiezels en zand, dat een reservoir imiteert.
Mini-tuinen
In landschapsontwerp wordt heel vaak de stijl van de typen die aan het begin van het artikel worden genoemd, gebruikt om minituinen te maken. Dus niet de hele site is in Japanse stijl opgesteld, maar slechts een deel ervan. Dit is een geweldige manier om een hoek van Japan op de site te creëren zonder het reeds geplaatste landschapsontwerp te veranderen. Laten we eens kijken naar enkele van de meest voorkomende minituinopties.
Tsubo tuin
In vertaling uit het Japans klinkt het als “kruik”. In overeenstemming met de naam is het opgezet op een heel klein gebied in een afgelegen hoek van de tuin. Op een oppervlakte van enkele vierkante meters ontstaat een stilistisch herkenbare, volwaardige Japanse tuin.
Het enige dat een tsubotuin onderscheidt van een grote Japanse tuin, is dat het beter is om er planten van hetzelfde type voor te planten. Bijvoorbeeld alleen bamboe.
Theetuin
De plaats waar de theeceremonie wordt gehouden. De aanwezigheid van “tsukubai”, een theepaviljoen, een lage bank zonder rugleuning (matiaya) is vereist. Hoe eenvoudiger en bescheidener een theetuin eruitziet, hoe beter. Niets mag de ceremonie afleiden. De belangrijkste voorwaarde is reinheid en netheid..
Rotstuin
De stenen tuin draagt een diepe filosofische lading en vereist daarom vertrouwdheid met de basisprincipes en principes. Het is een oneven aantal stenen (imiterende eilanden), in een bepaalde volgorde op het zand gelegd (imiteert de zee). Vereist zorgvuldig onderhoud en zelfs water geven.
Bonsai tuin
Het kan over het hele grondgebied van de site worden gerangschikt, of u kunt slechts een heel klein stuk land van niet meer dan een meter met dwergbomen bezetten. In een bonsaituin staan de meest voorkomende bomen in potten, die worden gekweekt door op een speciale manier de kroon en wortels af te snijden. Als resultaat van dit “gieten” wordt de boom dwergachtig, met de vorm van de kroon die door de eigenaar is bedacht.
Het inrichten van een Japanse tuin is geen gemakkelijke taak en vereist niet alleen materiële kosten, maar ook geestelijke inspanningen. Maar als resultaat zal de site veranderen in een hoek van pacificatie, vrede, harmonie met de wereld en zichzelf.
Wat zijn enkele kenmerken van de Japanse tuin die het onderscheiden als een klassiek voorbeeld van etnische stijl in landschapsontwerp?