Zonder water kun je geen goede oogst kweken. Niemand twijfelt met zekerheid aan deze verklaring. De meeste tuinders weten dat ze ’s avonds of’ s ochtends water moeten geven en alleen met warm water. We hebben echter niet altijd de tijd, energie en capaciteit om aan dergelijke voorschriften te voldoen. Daarom geven we water als we vrij zijn, en met het water dat is. We denken er niet over na of het onze planten ten goede komt.
In het artikel van vandaag zullen we het hebben over hoe u tuingewassen op de juiste manier kunt “water geven” en hoe u het vochtgehalte van de grond kunt bepalen, we zullen de besproeiingssnelheden voor verschillende planten en de belangrijkste irrigatiemethoden behandelen..
Verschillende tuinbouwgewassen vereisen, afhankelijk van de klimatologische omstandigheden van hun historische thuisland en vanwege biologische kenmerken, verschillende waterregimes. Als het voldoende is om de fruitbomen gedurende het hele seizoen 4–6 keer water te geven, gaat de kool in droge grond gewoon dood. Water geven is meer dan alleen de grond bevochtigen met een tuinslang en gieter, of op een andere manier. Om ervoor te zorgen dat het water gunstig is voor de plant, is het noodzakelijk om de basisregels van irrigatie te kennen, want wat goed is voor iemand, kan eenvoudig anderen vernietigen..
10 basisregels voor het besproeien van uw tuin
Elk water is geschikt voor irrigatie – rivier-, meer- of vijverwater, u kunt water uit een put of een put gebruiken, en zelfs uit een watervoorzieningssysteem. Hier zijn twee voorwaarden: het water moet warm zijn (temperatuur niet lager dan 18–20 graden) en mag geen chloorverontreinigingen bevatten. Dit kan worden bereikt door eenvoudig te bezinken in alle beschikbare containers, bij voorkeur zwart, wat zorgt voor een snelle verwarming en oxygenatie..
Veel gewassen houden niet van water geven over de bladeren, wat leidt tot zonnebrand of de verspreiding van verschillende gevaarlijke schimmelziekten (Phytophthora, echte meeldauw), die we in detail hebben beschreven in het artikel “Ziekten en plagen van komkommer”. Dergelijke planten moeten bij de wortel worden bewaterd..
Als de grond erg droog is, wordt deze eerst een beetje met water besprenkeld en nadat het eerste vocht is opgenomen, wordt deze overvloedig bewaterd zodat het water de wortels bereikt, maar er mogen geen plassen op het aardoppervlak zijn.
Bij warm weer moet er ’s morgens vroeg of’ s avonds water worden gegeven, zodat het water kan opnemen voordat het verdampt onder invloed van de zomerzon en wind. Bovendien zorgen druppels vocht op de bladeren overdag voor een lenseffect, wat leidt tot brandwonden. En voor een persoon is werken in de middaghitte niet prettig genoeg.
Maar wanneer de snap koud wordt, is het beter om de planten overdag te “water geven”, omdat het water na de avondgift geen tijd heeft om volledig in de grond te absorberen, er een hoge luchtvochtigheid wordt gecreëerd, wat leidt tot de activering van veel gevaarlijke ziekten.
Het is beter om minder vaak, maar overvloediger water te geven. Bij zwak vocht wordt alleen het oppervlak van de aarde bevochtigd en bereikt vocht de wortels niet. Dergelijke oppervlakte-bewatering zal alleen nuttig zijn voor onkruid en gecultiveerde planten, met een gebrek aan water, slecht voedingsstoffen opnemen en achterblijven in groei. Kortstondige regen is daarom geen reden om het water geven uit te stellen.
Alles is goed met mate. Opgemerkt moet worden dat planten vaak niet afsterven door ondervulling, maar door overlopen. Wateroverlast is niet minder schadelijk dan droogte. Overmatig water geven draagt bij aan bodemerosie en als gevolg daarvan een toename van de zuurgraad. In drassige grond gaat wortelrot, toegang tot zuurstof en voedingsstoffen achteruit, worden ideale omstandigheden gecreëerd voor het optreden van gevaarlijke ziekten.
Irrigatiesnelheden zijn afhankelijk van de mate van ontwikkeling van tuingewassen. Dus zaden en zaailingen hebben oppervlaktevocht nodig, en volwassen planten hebben diep vocht nodig, en hoe massiever de wortels, hoe meer de cultuur ‘drinkt’..
Om lang vocht in de grond te houden, moeten de bedden worden gemulleerd met alle materialen die voorhanden zijn (humus, compost, hooi, stro en andere). Dit houdt niet alleen vocht vast in het hete seizoen, maar draagt ook bij aan het herstel van de vruchtbaarheid en verbetert de structuur van de bodem..
Bij het besproeien moet u bedenken welke grondsoort in uw omgeving de overhand heeft. Zware klei en leemachtige bodems worden langzaam verzadigd met vocht, maar houden het lang vast. Daarom is het nodig om dergelijk land zelden, maar overvloedig water te geven. Maar zandgronden daarentegen vereisen frequente, maar niet zo overvloedige irrigatie. We zullen in het volgende artikel dieper met u praten over de soorten bodems en hun belangrijkste kenmerken..
Hoe bodemvocht te bepalen
Gebrek, zoals overtollig vocht, heeft een negatieve invloed op de groei en ontwikkeling van tuingewassen, remt de vorming van bloemen en eierstokken en vermindert de kwantiteit en kwaliteit van het gewas. Om te begrijpen of het nodig is om de tuin water te geven, is het noodzakelijk om te leren hoe u bodemvocht kunt bepalen. Er zijn veel wetenschappelijke manieren om het te bepalen, maar voor een gewoon persoon zijn ze praktisch niet toepasbaar vanwege hun complexiteit. Laten we eens kijken naar een gemakkelijke manier die beschikbaar is voor elke amateur-tuinman.
Om het vochtgehalte te bepalen, dompelen we de schop met een volle bajonet in de grond en nemen we grondmonsters vanaf een diepte van 20 cm (ofwel vanaf de punt van de schop, ofwel vanaf de onderkant van het resulterende gat). Als de grond er poederachtig uitziet, in de handen verkruimelt en niet tot een klomp rolt, betekent dit dat deze droog is en dringend en overvloedig moet worden bewaterd.
Als de aarde tot een klomp rolt, die afbrokkelt wanneer hij van de hoogte van de kist op een schop valt, dan wordt de vochtigheidsgraad bepaald als matig, indien nodig water.
Wanneer de aarde in een klomp rolt en niet breekt als deze valt, kleeft de aarde niet aan de vingers, dan wordt het bodemvocht als goed beschouwd en wordt het aanbevolen om het alleen bij droog weer water te geven.
Als, wanneer erop wordt gedrukt, de aarde in een klomp rolt en aan de vingers kleeft, is het bodemvocht uitstekend en kun je de site een week lang niet irrigeren.
Te natte grond wordt overwogen wanneer water uit de klomp wordt geperst wanneer deze wordt samengeperst. Zulk land krijgt gedurende twee weken of langer geen water..
Om de planten niet te schaden, is het niet alleen nodig om te leren hoe het vochtgehalte te bepalen, maar ook om de biologische kenmerken van elk gewas te bestuderen, waarvan de irrigatiesnelheden op bepaalde momenten van groei en ontwikkeling zullen afhangen..
Irrigatiesnelheden voor grote tuingewassen
Van alle gewassen die we op onze percelen verbouwen, is kool het meest vochtminnend, en dit geldt voor al zijn variëteiten. Deze groente geeft, in tegenstelling tot de andere, de voorkeur aan koud water. Je moet kool vaak water geven: vroege variëteiten – eens in de 3-4 dagen, later – eenmaal per week. Bij het irrigeren van koolbedden moet de grond tot een diepte van 40 cm worden gedrenkt, omdat kool een krachtig wortelstelsel heeft dat diep in de grond doordringt. Dit gewas kan het beste worden “bewaterd” door oppervlakte-irrigatie langs voren te combineren met beregening, wat niet alleen zal helpen om het bodemvocht te verhogen, maar ook om de luchtvochtigheid te verhogen. Dit is vooral belangrijk bij warm en droog weer. Kool verdraagt rustig water direct over de bladeren. Gebrek aan vocht leidt tot groeiachterstand en scheuren van koolkoppen tijdens hun vorming. Een hoge luchtvochtigheid is echter ook buitengewoon ongewenst, het kan een impuls geven aan de activering van de schimmel die witrot veroorzaakt, waarover we meer in detail hebben gesproken in een van de artikelen van de cyclus over biologische landbouw “Hoe een overvloedige oogst van gezonde kool te kweken zonder chemie”.
Komkommer is ook nogal kieskeurig als het gaat om bodem- en luchtvochtigheid, vooral als het gaat om de vorming van eierstokken en fruit. Als deze cultuur in de beginfase van de ontwikkeling wat droogte kan verdragen, laat de komkommer op het moment van vruchtzetting, met een gebrek aan water, bloemen vallen, of blijken de vruchten lelijk en bitter van smaak te zijn. Komkommers moeten ’s avonds of vroeg in de ochtend worden bewaterd met warm water (temperatuur niet lager dan 22 graden), maar wel zodanig dat de bladeren de tijd hebben om’ s nachts uit te drogen. De irrigatiesnelheid is 20-30 liter water per vierkante meter. m van de tuin hangt de frequentie af van de weersomstandigheden en de toestand van de grond – hier is het belangrijk om het land niet volledig te laten uitdrogen, maar je kunt ook de bedden niet vullen. Bij warm, droog weer wordt het aanbevolen om overdag verfrissend water te geven met een snelheid van 5-10 liter per vierkante meter. m bedden. Het is belangrijk op te merken dat het besproeien van komkommers door beregening niet wordt aanbevolen, dit kan brandwonden aan de bladeren veroorzaken en leiden tot de ontwikkeling van schimmelziekten.
Mensen zeggen over tomaten dat ze houden van een droog hoofd, maar van natte voeten. Deze cultuur wordt alleen bij de wortel bewaterd, het besprenkelen van de bedden, vooral ’s avonds, leidt vaak tot de activering van Phytophthora. In verschillende ontwikkelingsperioden verschillen de vochtbehoeften van tomaten. Dus onmiddellijk na het planten van zaailingen voor een betere overleving, is het vereist om een hoog bodemvocht te behouden. Verder moet de watergift tot het moment van vruchtvorming worden verminderd, omdat de drassige grond bijdraagt aan de overmatige groei van de groene massa, wat de immuniteit van de plant vermindert, en bij vroege variëteiten kan dit leiden tot een vertraging in de rijping van fruit. Het is noodzakelijk om tijdens de periode van eierstokvorming meer water te geven – een gebrek aan water op dit moment kan leiden tot een aanzienlijke afname van de opbrengst door het afstoten van bloemen. Maar op het moment van rijping kan een hoge bodemvochtigheid leiden tot barsten en rotten van de vrucht. Gewoonlijk worden tomaten elke 7-10 dagen bewaterd met een snelheid van 20-30 liter water per vierkante meter. m. Bij droog weer is het noodzakelijk om de planten twee keer per week “water te geven”, terwijl het tarief met 1/3 wordt verlaagd.
Peper onderscheidt zich door een ondiep, maar eerder horizontaal vertakt wortelstelsel en stelt daarom vrij hoge eisen aan het vochtgehalte van de oppervlaktelaag van de aarde. Bij onvoldoende water geven de planten stagneren, kunnen ze bloemen en eierstokken afwerpen en lelijke, defecte vruchten vormen. Gebrek aan water leidt tot de ontwikkeling van peperziekten zoals apicale rot, wat in meer detail werd besproken in het artikel “Hoe peper te beschermen tegen ziekten en plagen”. Na het planten van de zaailingen, krijgt de peper vaker water, maar met minder water, en tijdens de vruchtperiode – minder vaak, maar overvloediger. De gemiddelde irrigatiesnelheid voor dit gewas is 15 tot 30 liter per m2. m, afhankelijk van de weersomstandigheden. Peper is een thermofiele plant, daarom is het tijdens koude kiekjes beter om de bedden niet te irrigeren, omdat vochtige aarde de omgevingstemperatuur aanzienlijk verlaagt, wat de conditie van de planten negatief beïnvloedt.
Komkommers, tomaten, paprika’s, aubergines houden van water, maar ze gebruiken het spaarzaam en kunnen natuurlijk wachten tot je volgend weekend op de camping aankomt, op voorwaarde dat er geen “bedwelmende” hitte is. Nog minder vaak hoeft u wortels, bieten, courgettes, bonen, aardappelen water te geven. Deze groenten verdragen geen wateroverlast..
De meest droogtebestendige gewassen zijn onder meer watermeloen, pompoen en meloen, ze krijgen zelden water, maar met veel water. Daarom, als er minstens eens in de drie tot vier weken een flinke stortbui is gepasseerd, is het helemaal niet nodig om de bedden met deze meloenen water te geven.
Basismethoden voor bewatering
Zoals we al hebben ontdekt, moeten planten met water zorgvuldig worden behandeld, rekening houdend met de biologische kenmerken van elk afzonderlijk gewas. In dit opzicht is het noodzakelijk om het type irrigatie te selecteren dat het meest geschikt is. Tegenwoordig zijn er drie belangrijke manieren om tuinen te besproeien, die we gebruiken op onze percelen in de achtertuin. Dit zijn oppervlaktewater-, beregenings- en druppelirrigatiesystemen.
Oppervlaktebewatering is de eenvoudigste en meest gebruikelijke manier om het bodemvocht te verhogen. De slang wordt op die bedden geplaatst waar irrigatie nodig is en aangesloten op een waterbron. In dit geval valt water rechtstreeks in de gaten of groeven en dringt het rechtstreeks naar het wortelsysteem. Opgemerkt moet worden dat u de slang niet rechtstreeks op de waterkraan kunt plaatsen – het water is koud en gechloreerd, het is alleen schadelijk voor de planten. In dit geval is het nodig om water in containers te verdedigen en het met een pomp naar de tuin te voeren. Deze methode is ideaal voor het besproeien van fruitbomen en struiken, het kan ook worden gebruikt om bedden te irrigeren met gewassen die niet met sproeiers kunnen worden geïrrigeerd (tomaten, aardappelen, komkommers, enz.). Oppervlakte-irrigatie is geschikt voor mensen die kleine groenten hebben om te planten. gebied, aangezien de methode erg bewerkelijk is. Een ander belangrijk nadeel is het verhoogde waterverbruik en het gevaar van erosie van de bovenste laag van de aarde, gevolgd door verzuring..
Beregening wordt tegenwoordig beschouwd als de meest effectieve manier om het vochtgehalte van niet alleen de grond, maar ook van de lucht te verhogen. Deze methode komt het dichtst bij neerslag in de natuur. De essentie ervan ligt in het feit dat speciale apparaten die via een slangenstelsel op een waterbron zijn aangesloten, water over het aardoppervlak sproeien. Gezien de mogelijkheid van bijna volledige automatisering, verschilt beregening van oppervlakte-irrigatie in minimale arbeidsintensiteit. Beregening met irrigatie vernietigt de bodemstructuur niet, bevochtigt de lucht, verlaagt de temperatuur rond de planten en spoelt stof en klein ongedierte weg. Deze methode van irrigatie kan worden gebruikt tijdens het planten van zaailingen om hun overlevingskans te verbeteren, beregening is ideaal voor het besproeien van gazons en bloembedden. Beregening kan worden gebruikt om planten tegen vorst te beschermen. Deze irrigatiemethode zal echter niet voor elke groente ideaal zijn; het is niet geschikt voor aardappelen, tomaten, komkommers en andere gewassen die niet graag water geven op het bladoppervlak. Voor dergelijke planten wordt ofwel oppervlakte-irrigatie gebruikt, of worden druppelbevloeiingssystemen aangebracht..
Druppelirrigatie is tegenwoordig de meest geavanceerde irrigatiemethode, gezien het acute tekort aan zoet water over de hele wereld. Bij oppervlakte-irrigatie of beregening gaat onder invloed van wind en hoge luchttemperaturen veel vocht verloren of wordt het gewoon tevergeefs in de grond gegoten. Met druppelirrigatie kunt u water zo zuinig mogelijk gebruiken door het langzaam en direct onder elke struik toe te voeren. Bij het besproeien met een slang wordt een liter water verbruikt in 5 seconden en bij druppelirrigatie – in 15 minuten. Deze vergelijking zegt genoeg. Druppelbevloeiingssystemen leveren precies zoveel water aan elke plant als ze nodig heeft, zonder het onkruid water te geven. Bij gebruik van druppelirrigatie wordt de oppervlaktelaag van de grond niet weggespoeld, de structuur wordt niet vernietigd.
De essentie van het druppelsysteem is als volgt: een plastic buis wordt langs de rijen gelegd en door de erin ingebouwde druppelaars wordt water onder elke individuele plant geleverd, als de druk laag is, dan in druppels, als deze groot is, dan in een microjet. Tegenwoordig zijn er veel verschillende druppelsystemen die door verschillende bedrijven worden vervaardigd en die verschillen in de kwaliteit van het materiaal, de toegestane druk en dienovereenkomstig in de prijs. Meer in detail over de verschillende ontwerpen die vandaag op de markt van goederen voor de tuin-tuin worden gepresenteerd, zullen we in het volgende artikel met u praten..
Water geven – voordeel of schade
Het lijdt geen twijfel dat de planten absoluut vocht nodig hebben. In droge grond vertraagt de groei en vorming van eierstokken en vruchten, wat de kwantiteit en kwaliteit van het gewas negatief beïnvloedt. Maar vanuit het oogpunt van gezond verstand en rekening houdend met het respect voor onze planten, is water geven zeker schadelijk..
Incidentele irrigatie, en zelfs in sommige gevallen ongeschikt koud gechloreerd water, is een sterke verandering in de temperatuur en het vochtgehalte van de bodem, de chemische samenstelling ervan. Voor tuingewassen is dergelijk water geven erg stressvol, wat hun welzijn negatief beïnvloedt. Daarom is het verboden om in de hitte water te geven. Bovendien, vallende op de bladeren, verstoren waterdruppels het natuurlijke verdampingsproces, wat ernstige brandwonden veroorzaakt..
Overmatig water geven, zoals al opgemerkt, verstoort de structuur van de bodem, spoelt er nuttige voedingsstoffen uit en heeft een negatieve invloed op de vitale activiteit van nuttige bodembewoners. Een hoge luchtvochtigheid is een trigger voor de ontwikkeling van veel gevaarlijke schimmelziekten..
Wat te doen? – je vraagt. Zonder water zullen planten inderdaad niet overleven. Het is de enige manier om voedingsstoffen van de wortels naar het bodemgedeelte te transporteren, en de verdamping van vocht uit de bladeren beschermt de gewassen tegen oververhitting. Het antwoord suggereert zichzelf: vocht in de bodem en lucht moeten worden beschermd. En hiervoor is er maar één manier – mulchen. Behandel uw land en planten met liefde en begrip, mulch de grond – dit zal helpen het vocht vast te houden, geen tocht veroorzaken in kassen en andere binnenfaciliteiten. Dan kan water geven – dit is een onvermijdelijk en onbetwistbaar kwaad – worden geminimaliseerd.
Hoe kan ik mijn tuin op de juiste manier water geven?