In dit artikel: Classificatie en vorm van kassen kenmerken van de materialen die worden gebruikt voor het kasframe; soorten en kenmerken van doorschijnende hekken; een gedetailleerde beschrijving van het proces van het bouwen van een kas met uw eigen handen.
Als er ergens in de subtropen constant zomer is en het hele jaar door groentegewassen in de volle grond groeien, dan heeft het gematigde klimaat hier niet de beschikking over. Ochtendvorst en frequente neerslag buiten het seizoen dwingen tuinders te wachten tot min of meer gunstig weer begint – dagen en weken gaan voorbij, ze gaan verloren … De kas, als onderdeel van het zomerhuisjeslandschap, zal lentezaailingen beschermen tegen de grillen van het klimaat en optimale omstandigheden creëren voor planten om te groeien en volwassen te worden. U hoeft alleen maar te beslissen over de constructie, maar hoe u een kas bouwt, hoe u deze correct op de site plaatst en welk materiaal u bij de constructie gebruikt – de antwoorden hierop en een aantal vragen die nog niet zijn gerezen, vindt u in dit artikel.
Kas of kas
Het doel van dergelijke structuren is om de geplante planten te beschermen tegen veranderende weersomstandigheden. Zowel in kassen als in kassen ontstaat door de infrarode straling van de zon een voor planten gunstige atmosfeer, de opgewarmde lucht wordt vastgehouden door een dampdicht dak. Maar als de kas een tijdelijke oplossing is, meestal gebruikt voor het kweken van zaailingen, dan is de kas een complete structuur die zorgt voor een volledige cyclus van het kweken van gekweekte planten van zaailingen tot oogstrijping.
Qua ontwerp lijken een kas en een kas in veel opzichten op elkaar: een transparante dakbedekking, plaatsing in de volle grond, vaak een ovale vorm van de ribben die de structuur vormen. Het verschil in grootte – de hoogte van de grond tot het dak in kassen is voldoende voor het vrije verkeer van een persoon, terwijl kassen zelden hoger zijn dan een meter vanaf het maaiveld en de toegang van arbeiders tot aanplant binnenin wordt gemaakt door gedeeltelijke ontmanteling van het dak. Een polyethyleenfolie wordt meestal gebruikt als dakbedekking voor kassen, wat voldoende is in geval van plotselinge koude breuken tot -3 ° C, en een steviger materiaal wordt gebruikt om het kasdek te overlappen – glas of duurzame polymeercoatings.
Het is eenvoudig om een kas te regelen – je hebt een draad nodig met een diameter van 5 mm of meer, in stukken gesneden met een semi-ovale vorm, met hun daaropvolgende bevestiging in de grond langs de beschermde bedden en overlappend met polyethyleen erop. De constructie van een kas is ingewikkelder – daarover later meer …
Hoe kassen worden ingedeeld
Allereerst verschillen kassen in de doeleinden van hun gebruik – het kunnen zaailingen en groenten zijn. Als groentekassen zijn ontworpen voor een volledige groeicyclus en in veel opzichten vergelijkbaar zijn, dan zijn zaailingen meer gespecialiseerd, omdat de zaailingen die erin worden gekweekt, bedoeld zijn voor binnen of open grond, wat de organisatie van ventilatie en technische apparatuur beïnvloedt.
Op levensduur – het hele jaar door of alleen tijdens het groeiseizoen. Het ontwerp en de organisatie van kassen het hele jaar door zijn veel gecompliceerder dan seizoenskassen, die geen extra verwarming, een serieuze fundering en kunstmatige verlichting van planten vereisen..
Door het frame en door het type doorschijnende hekwerk. In de meeste gevallen worden kasframes stevig bevestigd aan een permanente fundering, maar in de noordwestelijke regio’s van Rusland en Oekraïne worden kassen met mobiele frames gebruikt, waardoor zaailingen over een groter gebied kunnen worden gekweekt en de groei van meerjarige gewassen wordt versneld. Doorschijnende kasafrastering is onderverdeeld in film, glas en stijve polymeercoating..
Door ontwerp en lay-out – in blok- en hangarkassen, langs het profiel in dwarsdoorsnede – in enkele en gevels, met hellingen van hyperbolische en platcilindrische vorm, gelijk en ongelijk aan elkaar.
Volgens de teelttechnologie zijn kassen onderverdeeld in grond, planken en hydrocultuur. Het verschil tussen de eerste twee typen zit in het rechtstreeks op de grond telen van gewassen, afgesneden van de externe omgeving door de binnenomtrek van de kas, of in containers met aarde geïsoleerd van de grond, geplaatst boven de basis van de kas op verschillende verticale niveaus. Kassen met hydrocultuur zijn, afhankelijk van de toegepaste methode om gewassen te telen, uitgerust met meer complexe en gevarieerde apparatuur. Bij het kiezen van een methode voor het voeden van een oplossing met voedingsstoffen door middel van gewone overstromingen, worden planten bewaard in afgesloten rekken en pallets gevuld met geëxpandeerde klei of granietsteen. In moderne hydrocultuurkassen wordt druppelirrigatie gebruikt en planten worden gekweekt in rekken gevuld met turf of steenwol.
Kasvorm – niet alleen esthetiek
De niet-overeenkomende hoogte van de muren, de hoogteverschillen van de nok van het dak aan weerszijden, de bizarre vorm van het dak zelf, de afwezigheid van zichtbare normen in de breedte – het punt ligt niet in de excentriciteit van de kasontwerper, maar in de voorkeuren van de gewassen die erin groeien. De breedte van de kas is bijvoorbeeld direct gerelateerd aan de manier waarop de planten worden geplant – voor de vorming van bedden is een bredere kas vereist dan bij teelt in verticale rekken..
Gebogen kassen zijn wijdverspreid, zowel in privétuinieren als in grote kassencomplexen – het draait allemaal om hun eenvoud. De semi-ovale randen van het frame worden op een bepaalde afstand op een rij geplaatst, ze zijn met elkaar verbonden door langsbanden, er wordt een doorschijnende omhullende bekleding overheen gespannen, meestal – een goedkope plastic film.
Nadelen van boogkassen: bijna “dode” zones worden gevormd aan de randen, waar alleen lage gewassen kunnen worden geteeld, die moeten worden verzorgd, bijna in “drie doden”. Een ander ernstig nadeel houdt verband met ventilatie, waarvan de openingen voor de inrichting alleen in de kopzijden mogelijk zijn, omdat het is buitengewoon moeilijk om ovaalvormige zwenkopeningen aan de semi-ovale zijden aan te brengen. Pogingen om de stroom frisse lucht door de deuropening te organiseren, zijn niet effectief, omdat hete lucht zich ophoopt in de dode zone nabij het plafond. De enige relatief effectieve oplossing is een raam aan het einde boven de deuropening.
Gecombineerde kassen, bestaande uit elementen met een rechte en gebogen structuur, hebben strikt verticale zij- en eindwanden, hun dak is gewelfd. Dit ontwerp lost het probleem van “dode” zones aan de zijwanden op, maar er is nog steeds een probleem met ventilatie.
Ronde kassen worden eigenlijk gevormd door een veelzijdig frame en zien er best aantrekkelijk uit. Maar deze vorm vereist extra ventilatieopeningen, omdat raamopeningen die alleen in het dak zijn gesneden, zijn niet voldoende – u moet ten minste één overlappende opening in de verticale muur aanbrengen. Het kaspaviljoen wordt meestal gebruikt voor het kweken van bloemen en siergewassen, de vorm ervan verleidt eigenaren om een tuinhuisje te plaatsen, maar in zo’n kamer is het moeilijk om rechthoekige meubels te plaatsen zonder de beplanting te beïnvloeden.
Kassen die direct aan een woongebouw grenzen, zijn om economische redenen handig – ze hebben een kleiner oppervlak nodig, er wordt bespaard op bouwmaterialen, ze zijn gemakkelijker te verwarmen, je kunt direct vanuit het huis naar binnen, d.w.z. tijdens het koude seizoen is er geen behoefte aan warme bovenkleding. Het nadeel van dergelijke broeikasuitbreidingen is één, maar zeer ernstig – lage verlichting.
Kasframe – materiaaleigenschappen
Een frame van hout, meestal van sparren of grenen, wordt om verschillende redenen door tuinders gekozen – het is eenvoudig te verwerken en er is geen speciaal gereedschap nodig, het is relatief goedkoop en er zullen illiquide middelen worden gebruikt die in elke datsja beschikbaar zijn. Een houten frame gaat echter niet langer dan 3-4 jaar mee. U kunt natuurlijk een stevig frame maken van een dikke balk, de bogen van de ribben dicht bij elkaar plaatsen, waardoor het kasdek wordt beschermd tegen mogelijk duwen onder een sneeuwmassa, het framehout behandelen met een antisepticum (drogende olie of lijnolie) of het jaarlijks schilderen – maar al deze maatregelen zullen de levensduur verlengen kassen voor twee jaar.
Het metalen frame gaat lang mee, maar het is beter om het als kant-en-klaar bouwpakket aan te schaffen, omdat onafhankelijke productie van een kas uit buizen is vrij ingewikkeld. Probeer allereerst niet om een frame voor een kas te plaatsen gemaakt van een metalen profiel dat wordt gebruikt voor het bevestigen van gipsplaten en geventileerde gevels – het is hiervoor niet sterk genoeg en de hele structuur van de kas zal onvermijdelijk instorten onder atmosferische neerslag. Bij het maken van een frame voor een gebogen kas uit een stalen buis met een rond of vierkant profiel, doet zich een probleem voor: hoe de segmenten een semi-ovale vorm te geven. In de omstandigheden van een zomerhuisje is het bijna onmogelijk om deze bewerking uit te voeren; een pijpenbuiger is vereist. Het schilderen van het metalen frame is verplicht (condensatie verzamelt zich op het metaal), eerst met een laag primer, vervolgens met hoogwaardig email – deze bewerking moet minstens twee keer per jaar worden uitgevoerd, daarom is het gemakkelijker om een frame te maken van een gegalvaniseerd profiel.
Het kasframe van aluminium profiel heeft een aantal voordelen: het roest niet en hoeft niet te worden geverfd, is lichtgewicht en duurzaam en ziet er aantrekkelijk uit. Het is echter duur en vereist montagevaardigheden. Een kas met een aluminium frame is meer geschikt voor een wintertuin dan voor het kweken van groenten of bloemen.
Een modern materiaal voor een kasframe is een pvc-profiel, waarvan de voordelen liggen in een relatief lage prijs, gemak en het volledig ontbreken van enig onderhoud tijdens bedrijf, met uitzondering van periodiek wassen. Maar dit materiaal is alleen geschikt voor kleine kassen of in combinatie met een metalen profiel – om een oppervlakte van meer dan 2 m te beslaan2 de dragende eigenschappen van het pvc-profiel zijn niet voldoende. Bovendien is het mogelijk om het kasframe van pvc-profiel alleen af te dekken met een polymeerfilm..
Doorschijnende kashekken – materiaaleigenschappen
Glas is een klassiek materiaal, met zijn kwetsbaarheid en gewicht met de hoogste lichtdoorlatendheid gelijk aan 90%. Glazen hekken houden de warmte goed vast, zelfs als er geen verwarming in de kas is, worden niet blootgesteld aan ultraviolette straling, ze kunnen worden geverfd, waardoor planten in het seizoen van zonneactiviteit worden afgeschermd. De minimale glasdikte voor het afdekken van kassen is 3 mm, de glasplaat mag niet troebel zijn en luchtbellen bevatten die de zonnestralen kunnen focussen.
Polyethyleen beplating is populairder voor het afschermen van kassen, maar wordt ook gebruikt voor het afdekken van kassen. Onder andere soorten overlappende kasframes heeft gewoon polyethyleen de laagste kenmerken – het is niet sterk, onderhevig aan vernietiging door ultraviolette straling, lage warmtebehoudsnelheden, de lichtdoorlatendheid is niet hoger dan 80%. Films gemaakt van ethyleenoctaanvinyl en fluorkunststof (polyvinylideenfluoride) hebben hoge eigenschappen wat betreft sterkte, slijtage, lichttransmissie en warmtebehoud, maar ze zijn duur en moeilijk te verkrijgen.
Het dak van de kas kan worden bedekt met acrylplaten – het is licht van gewicht, met een dikte tot 2,5 mm, het heeft een gelijkmatige lichtgeleiding als glas, is buigvast en is toepasbaar bij het creëren van volumetrische gewelven, is niet vatbaar voor vernietiging door ultraviolette straling en is daarom duurzaam. Het grootste nadeel van acryl is de onvoldoende sterkte, daarom kunnen er bijvoorbeeld geen gaten in worden geboord met een elektrische boor en alleen gesneden met een handijzerzaag.
Cellulair polycarbonaat bij het creëren van kasconstructies wordt steeds populairder – het is flexibel, heeft een laag gewicht en een lage thermische geleidbaarheid, is 200 keer sterker dan glas en is praktisch gelijk aan het licht doorlatend. Om het dak van kassen te bedekken, wordt 10 mm polycarbonaat gebruikt, voor de muren – 4 mm. Snijden en bewerken gebeurt met gewoon timmergereedschap. Niet alle merken cellulair polycarbonaat zijn beschermd tegen ultraviolette straling, dus de aanwezigheid van een beschermende laag in dit merk moet worden bevestigd door een certificaat.
Zelf een kas bouwen
Vaak kiezen eigenaren van zomerhuisjes een plaats voor een toekomstige kas, alleen op basis van de lay-out van de site, die fundamenteel verkeerd is. De prioriteit zal zijn de behoeften van de planten die in de kas worden gekweekt, en ze hebben de zonnestralen nodig – hoe meer, hoe beter. De positie van de kas moet langs de uiteinden van oost naar west worden georiënteerd, waarbij de richtingas enigszins naar het zuiden wordt verschoven – in dit geval zullen de zonnestralen in de zomer en winter onder een voldoende hoek de kas binnendringen. De afstand van gebouwen tot de kas moet minimaal 5 meter zijn, maar niet meer dan 10 – de locatie van de kas moet zichtbaar zijn vanaf het hoofdgebouw, bovendien zal het gemakkelijker zijn om er communicatie naar te brengen (water, elektriciteit). Het geselecteerde gebied mag niet worden overschaduwd door bomen en gebouwen. Moet zoveel mogelijk worden beschermd tegen de koude wind die uit het oppervlak van de doorschijnende afrastering blaast en warmte afvoert.
Om het beste microklimaat in de kas te bereiken, mag de maximale hoogte niet meer zijn dan 2,5 m, de hoogte van de zijwanden – niet meer dan 1,5 m, de maximale breedte – tot 3,8 m. 5–3 m tot 6 m, afhankelijk van de beschikbaarheid van een vrij stuk grond en de ernst van de intenties van de zomerbewoner, want hoe meer ruimte in de kas, hoe meer werk er is. Bij het bouwen van een kas met een lengte van 6 m of meer, is het vereist om in de structuur interne pilaren te introduceren die het dak ondersteunen – in stappen van 2 m. Een langere kas (meer dan 6 m) moet in secties worden verdeeld, waarbij in elk ervan slechts één gewas groeit. Houd bij het plannen van de afmetingen rekening met de volgende indeling van de bedden en paden: twee parallelle bedden met een breedte van 0,8 tot 1 m; nabij elke zijmuur zijn paden met een breedte van 0,6 tot 0,7 m aangebracht; in het midden tussen twee bedden is een ander pad nodig met een breedte van 0,5 tot 0,8 m.
Voordat u met het funderingswerk begint, moet u het materiaal van het frame en de doorschijnende afrastering kiezen, beslissen of u de kasconstructie zelf wilt maken of een voltooide constructie wilt kopen. De kosten van een afgewerkt metalen frame van een kas met afmetingen van 3×4 m en een hoogte van 2 m, met daarop geprepareerde vellen cellulair polycarbonaat, bedragen gemiddeld 20.000 roebel, de kosten van een metalen frame alleen zijn ongeveer 7.000 roebel. Houd er rekening mee dat fabrikanten vaak een minimaal duurzaam cellulair polycarbonaat in de voltooide kaskit opnemen – het is beter om het apart aan te schaffen, zorg voor voldoende dikte en de aanwezigheid van een beschermende laag tegen ultraviolette straling.
Nadat we de locatie, grootte en frame hebben bepaald, gaan we verder met het maken van de fundering. In het geval van de aankoop van een kant-en-klaar frame, moet u niet vertrouwen op de verzekering van fabrikanten dat hun kas geen extra fundering nodig heeft. De fundering is in ieder geval nodig, tenzij u op een dag wilt dat deze grondig beschadigd is door seizoensgebonden vervormingen van de grond.
We markeren het kasgebied, verwijderen de 200 mm bovengrond volledig. We vegen meedogenloos de opties voor funderingen van hout en baksteen terzijde – ze zijn onbetrouwbaar. We plaatsen een stripfundering onder de kas: we scheuren een greppel langs de omtrek af tot een vriesdiepte (voor gematigde breedtegraden – meer dan een meter), tot 250 mm breed; leg grind op de bodem met een laag van 50-70 mm, vervolgens een laag zand van 200 mm met verdichting; vervolgens stellen we de bekisting van geëxtrudeerd polystyreenschuim bloot voor isolatie van de fundering, die 50-70 mm boven het maaiveld uitsteekt (na voltooiing van het funderingsgietwerk moet het uitstekende polystyreenschuim worden bedekt met een laag gips) om het te beschermen tegen overstromingen in het laagseizoen, vanaf de binnenkant van de omtrek van de kas, buiten de bekisting van geëxpandeerd polystyreenleisteen, breken we of dakijzer (waardoor de kans dat onkruid van buitenaf de kas binnendringt tot een minimum wordt beperkt). Houd bij het voorbereiden van de funderingssleuf rekening met de invoer van de waterleiding. Langs de omtrek van de greppel wordt een gelast of vastgebonden rooster van 9 mm wapening geplaatst, worden L-vormige metalen ingebedde of ankerbouten geplaatst op de hoeken en zijkanten van de omtrek (spoed – 0,5 m) voor toekomstige bevestiging van het kasframe aan de fundering, wordt beton gestort. Meer details over de samenstelling van de betonmix zijn te vinden in de stripfunderingsinrichting voor het bad. Na het storten van het beton wordt de installatie van de kas op de plaats van zijn locatie gedurende 5 dagen gestopt – we wachten tot het beton is uitgehard.
Het volgende beschrijft de constructie van het frame van een gevelkas 2,53 m breed, 3,1 m lang, verticale wanden 1,8 m hoog.
Belangrijk: Voordat u met de installatiewerkzaamheden begint, is het noodzakelijk om alle houten elementen van het frame te bedekken met twee lagen drogende olie, wachtend tot elk van de lagen volledig is opgedroogd!
Aan de hypotheken is een hout van 50×100 mm bevestigd, aan het einde van de kas wordt een uitsparing voor de deur achtergelaten, gereserveerd voor de deuropening – 0,83 m. Op de hoeken en aan de zijkanten van de basis (de toonhoogte komt overeen met de hypotheken – 0,5 m), een staaf van 50×50 mm, lengte 1,8 m, tijdelijk bevestigd aan de basisstang met spijkers, in een strikt verticale positie langs een loodlijn, vervolgens stevig bevestigd aan de basis met metalen hoeken op zelftappende schroeven van 50 mm lang. Voor meer vertrouwen in de sterkte van het frame zijn de hoekpalen, bevestigd aan de ingebedde balk en de horizontale balk boven de zijpalen, vervangen door een stalen hoek. De zij- en hoekpalen worden extra aan elkaar bevestigd – diagonaal, met een staaf van 40×50 mm. De wachtrij van het deurkozijn – het zal 1,9 m hoog zijn, het zal worden gevormd door een hout van 50×50 mm dat aan de zijstijlen is bevestigd.
Een kroonlijst (hout 50×50 mm) wordt met zelftappende schroeven aan de uiteinden van de hoek en zijpalen op metalen hoeken bevestigd – zorg ervoor dat deze in de horizontale positie staat voordat u de definitieve bevestiging met behulp van het gebouwniveau uitvoert!
We nemen een zadeldak aan: we nemen vanaf de bevestigingspunten van de verticale stijlen van de zijzijden delen van een staaf van 2 m lang, met een doorsnede van 50×50 mm – eerst de uiteinden, waartussen een nok met een doorsnede van 50×100 mm is bevestigd, dan tussenliggende. De installatie van dakdragers wordt uitgevoerd met 200 mm uitsteeksel van elk buiten de grenzen van de zijkanten. De verbindingshoek van de dakstijlen moet 20-30 ° bedragen. De centrale dakdragers worden onderling bevestigd met een staaf van 40×50 mm (daar worden ventilatieopeningen aangebracht), aan de uiteinden worden ze ondersteund met een verticale staaf die uit de kroonlijst komt. De permanente bevestiging van dakelementen gebeurt door middel van een metalen strip en hoeken op zelftappende schroeven.
Het deurblad is samengesteld uit een balk van 40×50 mm, naast het frame langs de omtrek worden verstijvers van een 40×180 mm plaat in de structuur gestoken bovenaan, onderaan en in het midden, scharnieren worden ingesneden op 260 mm vanaf de uiteinden. De ventilatieopeningen zijn samengesteld uit een T-vormig profiel 40x20x4 mm. De deuren en ventilatieopeningen zijn voorzien van een rubberen afdichting; voor de montage zijn geheime zelftappende schroeven met een lengte van 30 mm vereist.
De volgende stap is beglazing. Het glasoppervlak van deze kas wordt 50 m2, glazen worden bevestigd met L-vormige glaslat met 3-4 mm groef, stootvoeg van glasplaten. Dakbeglazing moet beginnen vanaf de nok, muren – van onder naar boven.
Hallo! Ik zie dat je geïnteresseerd bent in een “DIY kas”. Wat voor soort kas bedoel je precies? Een kas voor planten, groenten of iets anders? En heb je specifieke vragen over het bouwproces, materialen of onderhoud? Laat het me weten, zodat ik je gericht kan helpen!
Hoi! Bedankt voor je interesse. Met een “DIY kas” bedoelt u waarschijnlijk een doe-het-zelfkas die u zelf kunt bouwen. Het soort kas dat u wilt, hangt af van uw behoeften. Wilt u bijvoorbeeld een kas voor het kweken van planten, groenten of bloemen? Als u specifieke vragen heeft over het bouwproces, materialen of onderhoud, laat het me dan weten, zodat ik u gericht kan helpen!
Hallo! Ja, met een “DIY kas” bedoel ik inderdaad een kas die je zelf kunt bouwen. Het soort kas dat je nodig hebt hangt af van wat je erin wilt laten groeien. Wil je planten, groenten of bloemen kweken? Als je meer informatie nodig hebt over het bouwproces, materialen of onderhoud, laat het me dan weten, zodat ik je gericht kan helpen!
Beste lezer, ik vraag me af welke materialen je zou aanraden voor het bouwen van een DIY kas. Zijn er bepaalde soorten hout, plastic of glas die het beste werken? En zijn er specifieke ontwerpen of constructiemethoden die je zou aanbevelen? Ik ben benieuwd naar jouw suggesties! Alvast bedankt voor je hulp.