Een broeikas is vergelijkbaar met een broedmachine, met het verschil dat een broeikas broedmachine voor planten een volledige cyclus van groei en rijping doorloopt. Het kiezen van een acceptabele plaats in het landelijke landschap, het installeren van het kasframe, het overlappen met een lichtdoorlatende afrastering en het correct oriënteren op de windstreken is niet voldoende. Technologische apparatuur is vereist – watervoorziening, verwarming, elektrische verlichting, luchtuitwisseling. Volledige isolatie van kasplanten van de externe omgeving tijdens de warme en koude seizoenen roept een aantal vragen op, de antwoorden hierop zullen in dit artikel worden gegeven..
Natuurlijke verlichting van kassen – nuances
Allereerst – de oriëntatie van de positie van oost naar west, waarin de zonnestralen van ’s morgens vroeg tot’ s avonds laat in de kas zullen doordringen. Er moeten zo min mogelijk schaduwrijke bomen en gebouwen rond de kas zijn, houd er rekening mee dat in het koude seizoen de schaduwen ervan twee tot drie keer langer zullen zijn, omdat de zon staat in een scherpere hoek ten opzichte van de horizon dan in de zomer.
Van groot belang is de lichtdoorlatendheid van de kasbehuizing – de slechtste coatingoptie in deze zin is een polyethyleenfilm, en goed transparant glas of polycarbonaat moet minstens twee keer per seizoen van vuil worden gewassen.
De kleur van de binnenste elementen van het kasframe, de frames en de planken mag alleen wit zijn. Deze maatregel zal de verlichting aanzienlijk verbeteren en tegelijkertijd het thermische effect van zonlicht op de structurele elementen van de kas verminderen..
Voor een betere natuurlijke verlichting aan het begin en einde van het koude seizoen heeft u reflecterende schermen van folie of gegalvaniseerd ijzer nodig, gewone spiegels zijn ook geschikt – ze kunnen worden gebruikt om de zonnestralen naar die delen van de kas te richten die het minst door natuurlijk licht worden verlicht. Volg de ontwikkeling van plantgewassen zorgvuldig, zodat sommige planten met hun bladeren het licht van andere niet afsnijden. Enkele belangrijke punten:
- voor gewassen met een overwicht van de verticale positie van de bladeren, zal zijverlichting veel effectiever zijn;
- met de verticale positie van de lichtbronnen ontvangt het gebladerte van de planten een andere hoeveelheid licht, afnemend in de richting van onder naar boven, er moeten bovendien meerdere lichtbronnen zijn die zich onder verschillende hoeken bevinden;
- Houd er rekening mee dat diffuus licht van groot belang is voor planten.
Kunstmatige verlichting in kassen
Op het eerste gezicht moedigt een toename van het aantal uren daglicht planten aan om actief te groeien, maar – in plantenculturen is er een eigen ontwikkelingsprogramma vastgelegd door de natuur, waarbij de verlichtingsduur moet worden aangepast. Dit is het geval: de zomerzonnewende, de hoogste stand van de zon boven de horizon en de maximale duur van daglichturen, vindt jaarlijks eind juni plaats en is de belangrijkste gebeurtenis in het plantenrijk. Als de culturen tot nu toe actief groeien, wordt na de zonnewende het fruitontwikkelingsprogramma gelanceerd, omdat planten moeten zorgen voor het voortbestaan van hun soort.
De taak van de kaseigenaar is om op de juiste manier kunstmatige verlichting te bouwen, waarbij de zonnewende voor planten eind mei wordt gesimuleerd, waarvoor gedurende de lente elke dag 1 à 2 uur kunstlicht aan natuurlijk licht wordt toegevoegd, en vervolgens geleidelijk de tijd van kunstmatige verlichting verkort, waarbij alleen wordt overgeschakeld op natuurlijk licht. In de laatste dagen van de zomer, wanneer het natuurlijke licht afneemt, worden de dagelijkse daglichturen met 5 minuten verminderd, het is noodzakelijk om de kunstmatige verlichting aan te passen voor de zomerzonnewende (eind juli – begin augustus), waarbij de periode van extra verlichting dagelijks met 4 minuten wordt verlengd. Bij het bouwen van de juiste verlichting heeft de eigenaar twee opties: een schema ontwikkelen voor de dagelijkse achtergrondverlichting in de lente en de nazomer, de periode van kunstmatige verlichting onafhankelijk en handmatig regelen, of, gemakkelijker, deze taak toevertrouwen aan een automatische controller door deze een verlichtingsprogramma te geven dat geschikt is voor een bepaalde cultuur..
Kasverlichting vereist een volledige afwijzing van gloeilampen, die erg heet zijn en een korte levensduur hebben, om nog maar te zwijgen van een hoog elektriciteitsverbruik. Fluorescentie-, fluorescentie- en led-lampen zijn geschikt en kunnen direct boven de bedden worden geplaatst zonder angst voor verbranding van de planten. Hogedruknatriumlampen worden vaak gebruikt in kassen, maar ze zijn zwaar en erg luidruchtig..
Volgens onderzoek door wetenschappers heeft het spectrale bereik van zonlicht verschillende effecten op planten:
- het bereik van 280 tot 320 nm is ronduit schadelijk;
- het bereik van 320 tot 400 nm is acceptabel, maar slechts in enkele procenten;
- blauw, van 400 tot 500 nm – nuttig voor fotosynthese;
- groen, van 500 tot 600 nm – erg handig omdat heeft een hoge permeabiliteit, dringt door tot de laagste niveaus door dichte gewassen;
- rood, van 600 tot 700 nm – is essentieel voor fotosynthese en plantontwikkeling;
- verrood, van 700 tot 750 nm – is nodig voor de regulering van processen, een paar procent in de algemene verlichting is voldoende;
- bereik van 1200 tot 1600 nm – verhoogt biochemische reacties, wordt actief opgenomen door water in planten.
Bepaalde gewassen hebben een speciaal afgestemd spectrum van kunstmatige verlichting nodig, omdat ze verschillende behoeften hebben voor het assortiment. Het overwicht van het rode spectrale bereik bij kunstlicht kan bijvoorbeeld de oogst van komkommers volledig ruïneren en, omgekeerd, de oogst van tomaten aanzienlijk vergroten..
De keuze van het schema voor het organiseren van kunstmatige verlichting, de frequentie van het gebruik en het type lampen dat wordt gebruikt, zijn buitengewoon belangrijk, dit moet met de grootste aandacht en ernst worden behandeld..
Kas watervoorziening
Het belang van water voor plantgewassen, vooral die geïsoleerd van de externe omgeving, is duidelijk – al hun vitale processen houden verband met de aanwezigheid van beschikbaar vocht, zonder welke het verwelkingsproces begint. Dus waarom zou u geen water zonder beperking introduceren, maar nee – een teveel aan vocht in de grond en lucht, wat de groei van scheuten gunstig beïnvloedt en verwelking volledig uitsluit, leidt tot een gebrekkige ontwikkeling van wortelsystemen, vertraagde bloei en vruchtvorming. Aan de andere kant, met onvoldoende watervoorziening, groeien gewassen langzaam, bloeien en dragen eerder vrucht, maar hun opbrengst neemt af. Door overmaat en schaarste aan water te combineren, kan de plantontwikkeling worden gecontroleerd: veelvuldig water geven versnelt de groei van stengels en bladeren; door de watervoorziening te verminderen, de ventilatie van kassen te vergroten, kunt u de bloeitijd en vruchtzetting van gewassen verkorten.
De vochtbehoefte van plantgewassen is niet hetzelfde en hangt samen met de grootte en het aantal bladeren, biologische kenmerken, wortelstelseloppervlak en groeiperiode. Het meeste water dat aan de planten wordt geleverd, zal door hen worden verdampt – het werkelijke gebruik van water bij de groei en ontwikkeling van fruit bedraagt niet meer dan 0,3% van het totale volume dat door de plant wordt verbruikt. Er zijn verschillende manieren om de vluchtigheid van water te verminderen: door de toevoer van kalium en fosfor te verhogen; de introductie van organische meststoffen; het verminderen van de hoeveelheid stikstofbemesting; verhoging van de luchtvochtigheid in de kas.
De grootste behoefte aan water in planten is tijdens het ontkiemen van zaden, bij het planten van zaailingen. Tegelijkertijd vertragen weinig licht en te vochtige grond de groei van gewassen. Vooral zaailingen en gewassen die actief stengels en bladeren ontwikkelen met een slecht ontwikkeld wortelstelsel, zoals dille, radijs en sla, zijn afhankelijk van de mate van bodemvochtigheid. Irrigatie moet een diepte van een halve meter van de grond bereiken, oppervlakte-irrigatie zal alleen de bovengrond drogen. Het is belangrijk om de temperatuur van het water voor irrigatie niet lager te houden dan de temperatuur van de kasgrond of de temperatuur in de kas in geval van hydro- of aeroponische teeltmethoden. Een lage temperatuur van water voor irrigatie veroorzaakt rotting van wortelsystemen en bij hoge temperaturen in de kas – shocktoestand van planten.
De basisregel van water geven is dat water niet op de bladeren en stammen van planten mag vallen, geen schadelijke onzuiverheden mag bevatten, zoals zouten van natrium, magnesium, boor, chloor, calcium en zware metalen, fluor en sulfaten (laboratoriumtesten zijn vereist). Het gehalte aan organische zuren van natuurlijke oorsprong en fenol in water voor irrigatie is onaanvaardbaar. Als het gietwater een aanzienlijk percentage ijzer bevat, zullen de stengels en bladeren van planten meerdere brandwonden oplopen en een bruine kleur krijgen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht over de geschiktheid van regenwater voor irrigatie, mag het niet worden gebruikt zonder voorafgaande zuivering – onder de bijwerkingen van technologische vooruitgang is vervuiling van de atmosfeer met pesticiden die zich manifesteren als “zure regen” buitengewoon vaak.
Irrigatiesnelheden voor gewassen zijn afhankelijk van een aantal voorwaarden:
- water geven wordt minder vaak uitgevoerd in het koude seizoen (inclusief het vroege voorjaar) en op bewolkte dagen;
- overvloedig water geven is noodzakelijk in het warme seizoen (beginnend in het late voorjaar), wanneer het weer helder en zonnig is, is de luchttemperatuur hoog met een lage luchtvochtigheid.
De hoogste irrigatiegraad op kasbedrijven die in het warme seizoen worden gebruikt, is van 10 tot 12 l / m2. In augustus wordt het irrigatievolume met een derde verminderd, in december zal de watergift de helft zijn van het hoogste zomervolume.
Hoe dieper het wortelsysteem van gewassen doordringt, hoe meer water het nodig heeft. Een komkommer met een wortelsysteem dat in het bovenste deel van de grond ligt, heeft bijvoorbeeld 3-4 l / m nodig2 water, en een tomaat, waarvan het wortelsysteem zich dieper ontwikkelt, heeft 6 tot 8 l / m nodig2 water. De eigenschappen van de kasgrond zijn van groot belang: bij lichte grond moet minder overvloedig, maar vrij frequent worden bewaterd; Vochtabsorberende zware bodems vereisen een overvloedige, maar zeldzame watergift.
Gebrek aan of teveel aan vocht in de bodem wordt bepaald door het uiterlijk van het blad van de plant en het bodemmonster. De donkere kleur van het gebladerte duidt op onvoldoende water geven – hun randen worden wit, de bladeren zelf krullen vaak op als een paraplu en worden kwetsbaar. Overtollig vocht leidt tot actieve groei van de bladeren, ze krijgen een bleekgroene kleur. Om de mate van bevochtiging van de grond te beoordelen, is het noodzakelijk om deze op te pakken en uit te drukken: bij 40% vocht brokkelt de gevormde klomp af bij een lichte aanraking; bij een luchtvochtigheid van 60% zal het niet instorten, maar persen zal scheuren veroorzaken; bij een luchtvochtigheid van 80% behoudt de klomp zijn vorm en sterkte.
Water geven in de kas gebeurt op de volgende manieren: oppervlak, sproeier, gat, druppel en ondergrond. Bij de gatenmethode, een van de oudste in de glastuinbouw, wordt rondom de stam van de plant een ondiepe uitsparing aangebracht waarin water wordt gegoten. Het nadeel van deze methode is het hoge debiet van water, dat moeilijk te beheersen is; bij gebrek aan vocht bereikt het geen diepe wortels, wat de plant schaadt. Je kunt deze manier van water geven als volgt verbeteren: neem plastic flessen van 1,5 – 2 liter, snij de bodem eraf, schroef het deksel op de hals, maak verschillende gaten met een spijker aan verschillende kanten van de hals en graaf met de hals naar beneden op korte afstand van de stam van de plant zodat de bodem van de flessen stak iets boven de grond. Door planten via dergelijke trechters van water te voorzien, kunt u vocht rechtstreeks naar de onderste wortels brengen en hun waterbehoefte volledig dekken.
Sprinklerirrigatie, wanneer het water zich van bovenaf naar de bedden verspreidt via een sproeikop op een tuinslang of via een tuingieter, is voor de meeste gewassen onaanvaardbaar – waterdruppels op hun stammen en bladeren fungeren als lenzen, vangen zonlicht op en verbranden de planten. De enige uitzonderingen zijn die planten die een bijzonder vochtig klimaat nodig hebben – bij het besproeien met beregening is het noodzakelijk ervoor te zorgen dat elke plant voldoende vocht krijgt, omdat bij grote bovenste bladeren de bladeren van de onderste lagen geen water krijgen.
De oppervlakte-irrigatiemethode, die populair is in de volle grond, is absoluut onaanvaardbaar in kassen – verdamping uit een groot gebied van de waterspiegel veroorzaakt een hoge luchtvochtigheid, een beperkt irrigatiegebied is moeilijk te beheersen en waterlekkage is onvermijdelijk in de hele kas.
Druppelirrigatie in kassen zal effectief zijn, de toevoer vergemakkelijken en het waterverbruik zelf verminderen, de introductie van minerale meststoffen en de deelname van de kaseigenaar aan het irrigatieproces minimaliseren. Hoe een druppelirrigatiesysteem te bouwen, welke componenten er nodig zijn – zie dit artikel.
Irrigatie met ondergrondse irrigatiesystemen is efficiënter dan druppelbevloeiing, maar dergelijke systemen zijn vooral duur. Bij deze irrigatiemethode stroomt water naar de wortels van planten door een systeem van pijpen met gaten gegraven tot 0,25 m diepte met een toenemende helling van de waterinlaat naar de eindkap van elke buis – de helling is nodig om lucht uit de pijpen te verplaatsen. De voordelen van het ondergrondse irrigatiesysteem bij hoogwaardige bevochtiging van plantwortelsystemen, uniformiteit van irrigatie, zo laag mogelijke verdamping van water, onveranderlijkheid van de bodemstructuur.
Kasventilatie – ventilatie
Overmatige temperatuurstijging in het microklimaat van de kas zal schadelijk zijn voor planten – als de binnentemperatuur hoger is dan 35 ° C en enige tijd aanhoudt, kan de schade aan gewassen onomkeerbaar worden. Een hoge luchtvochtigheid in kassen leidt tot schimmelgroei en plantrot.
Als het verworven standaard kasontwerp slechts één spiegel aan de muur heeft en een paar dwarsbalken op het dak, dan zijn ze niet voldoende – er zijn ten minste twee zijbalken op tegenoverliggende muren vereist, en op het dak zijn minstens twee (bij voorkeur vier) ventilatieopeningen vereist, langs twee dakhellingen.
Ventilatie van de kas wordt uitgevoerd door de ventilatieopeningen in de spiegel te openen, waarvan de totale oppervlakte ten minste 15% van het volledige oppervlak van de doorschijnende afrastering moet zijn. Openingen-ventilatieopeningen zijn aangebracht in het dak en de zijwanden, in het geval van een harde coating, moet het hekwerk in de open positie worden bevestigd, als het hek van folie is – in een buis gerold en gefixeerd, voor het gemak moeten afgeronde houten strips op het onderste deel van het filmomheining worden bevestigd op plaatsen van de periodieke opening.
De optimale oplossing voor het probleem van kasventilatie zijn klapramen op de dakhellingen en jaloezieën op muurliggers met handmatige of automatische omschakeling van de “open” en “gesloten” standen. Ventilatieluiken aan de zijwanden zijn om verschillende redenen handig: hun luiken interfereren niet met interieurwerkzaamheden, omdat overlappen de ruimtes niet wanneer ze worden geopend; in het koude seizoen besparen ze warmte en zorgen ze voor een kleine stroom frisse lucht; met hen zal het openen van de ventilatieopeningen op het dak geen plotselinge windstoten in de kas veroorzaken.
De automatische ventilatie van kassen is bijzonder handig – de dwarsbalken uitrusten met een pneumatische of hydraulische zuiger. Het principe van de werking is eenvoudig: wanneer de temperatuur in de kas tot een bepaald niveau stijgt, stijgt de druk in de zuiger en, vooruitlopend, wordt het raam geopend. Een temperatuurdaling veroorzaakt een omgekeerde reactie en het raam sluit vanzelf. Het is vereist om de zuigerslag zo af te stellen dat de spiegel in de gewenste hoek opent en vervolgens stevig wordt gesloten.
Het is raadzaam om een elektrische afzuigventilator boven de toegangsdeur te installeren, waarbij het vermogen over het kasoppervlak wordt berekend – 1,2 m3/ min. voor elke m2 Oppervlakte. De waterdichtheid van de elektrische ventilator moet minimaal IP 44 zijn, en de zijde naar buiten gericht moet luiken hebben die automatisch sluiten wanneer deze wordt uitgeschakeld. Bedenk dat de luchtvochtigheid in de kas vrij hoog is! Het is handig als de elektrische ventilator is uitgerust met een instelbare temperatuursensor die de activering en deactivering regelt. Het is echter mogelijk om een schakelaar in te bouwen die de werking ervan regelt in een van de automatisch geopende dwarsbalken, waarna de ventilator wordt in- en uitgeschakeld tegelijk met het openen en sluiten van de ventilatieopeningen op de dwarsbalken..
De manier van ventileren van de kas door de voordeur doet zich voor, maar deze opening past niet helemaal, want een te sterke en harde windvlaag die erdoorheen komt, kan de kasgewassen beschadigen. Als de toegangsdeur desondanks wordt gebruikt voor ventilatie, is het noodzakelijk om de vleugel uit te rusten met een betrouwbaar slot dat voorkomt dat de deur wijd opengaat bij windstoten.
Verwarming van kassen
In het koude seizoen kun je nergens anders heen dan de kas te verwarmen, tenzij je de werking ervan stopzet. De grootste moeilijkheid van dit probleem ligt in de natuurlijke convectie van lucht – warmere lucht zal naar boven stijgen, snel afkoelen wanneer het in contact komt met de transparante behuizing van de kas en naar de grond afdalen die al koud is, d.w.z. het verwarmen van de lucht is niet effectief, omdat de grond moet worden verwarmd en deze alleen wordt gekoeld.
Daarom is het beter om winterkassen uit te rusten volgens de schapmethode voor het verbouwen van gewassen, waarbij de gesloten grond wordt verlaten. Plantenrekken kunnen verwarmd worden met elektrische, gas- en infraroodstralers.
Het voordeel van elektriciteit is het gemak van levering en milieuvriendelijkheid, het nadeel is de kostprijs. Voor het verwarmen van kassen kunnen warmteventilatoren worden gebruikt, die effectief zijn om de lucht snel op te warmen, alleen kunnen ze niet direct op de planten worden gericht. Het is handig om rekken en trays met zaailingen te verwarmen met elektrische panelen met warmtestraling – hun ontwerp bevat verwarmingselementen die aan beide zijden bedekt zijn met een aluminiumfilm, een ingebouwde thermostaat handhaaft een bepaalde temperatuur. Over het algemeen is de aanwezigheid van een thermostaat en thermostaat in elk elektrisch apparaat voor het verwarmen van kassen erg handig, omdat de eigenaar praktisch zijn werk niet hoeft te controleren.
Luchtverwarming van de binnenomtrek van kassen met behulp van gas is als volgt gerangschikt: de lucht wordt verwarmd op de plaats van installatie van een verwarmingsapparaat dat op aardgas werkt en wordt vervolgens door de luchtkanalen naar de kas geleid. Het gemak van deze verwarmingsmethode ligt in het hoge rendement van gasketels, hun volledige automatisering, het is niet nodig om verwarmingsbuizen te leggen. Het nadeel van de luchtverwarmingsmethode is de snelle droging van de lucht, de behoefte aan extra bevochtiging.
Infraroodstralers zullen een uitzondering zijn onder luchtverwarmers. Ze worden aangedreven door elektriciteit en zijn relatief nieuwe verwarmingsapparaten in de wereld. Er zijn verschillende voordelen aan infraroodverwarming: absolute milieuvriendelijkheid, hoge efficiëntie en, belangrijker nog, de afwezigheid van het effect van uitdroging van de lucht. Het werkingsprincipe van deze kachels is gebaseerd op het verwarmen van niet de luchtmassa, maar objecten in de stralingszone van het elektrische apparaat. Infraroodstralers zijn stil en storen het werk in de kas niet, aangezien ze aan het plafond worden geplaatst. In termen van energieverbruik zijn ze zuiniger dan conventionele elektrische kachels, hoewel ze duurder zijn..
Grondkassen kunnen verwarmd worden met water en elektrische verwarming; in beide gevallen gaan de warmtedragers diep de grond in tot een diepte van 0,4 m. Eerst wordt een zanderige drainagelaag van 0,3 m dik gelegd, daarna worden elektrische verwarmingskabels of verwarmingsbuizen van metaal-kunststof in stappen van 0,3 m, wordt er een laag van een halve meter grondmengsel bovenop gegoten. Water voor verwarmingssystemen via pijpleidingen wordt verwarmd in een gasboiler, die buiten de kas naar de stookruimte wordt geleid – het heeft een afzuigsysteem nodig, wat niet erg handig is om in een transparant hek te bouwen. Warmwatercirculatie wordt verzorgd door een waterpomp.
Eén circuit voor waterverwarmingssystemen is niet voldoende, bovendien heeft elk circuit een andere watertemperatuur nodig. De temperatuur van het bodemverwarmingssysteem mag niet hoger zijn dan 40 ° C, anders drogen de plantenwortels uit. En in verwarmingslagen die zich op afstand van de grond bevinden, wordt de temperatuur ingesteld binnen 60-65 ° С.
Kleine datsja-kassen kunnen worden verwarmd door verbinding te maken met het verwarmingscircuit van de datsja zelf, met voldoende vermogen van de hoofdverwarmingsketel. Aansluiting op het hoofdverwarmingscircuit via een platenwarmtewisselaar, die de regeling vereenvoudigt en de verwarmingscircuits van het gebouw en de kas isoleert, op een diepte van 1,5 m wordt een verwarmingsleiding gelegd van metalen kunststofbuizen die zijn gelegd in betonnen kanalen met waterdichting gevuld met geëxpandeerde klei voor thermische isolatie. Maar als de verwarmingsbehoeften niet waren opgenomen in de parameters van de hoofdverwarmingsketel bij het ontwerpen van een tuinhuis, is het beter om af te zien van het idee om een extra circuit aan te sluiten en een aparte verwarmingsketel voor de kas te installeren.
Beste lezer, ik vroeg me af wat er precies bedoeld wordt met “technische uitrusting” in relatie tot Landkas. Kun je specifieker zijn over welke apparatuur of installaties hierbij betrokken zijn? Ik ben benieuwd naar hoe deze technologie wordt toegepast in de context van Landkas. Alvast bedankt voor je antwoord!
Beste lezer, met “technische uitrusting” wordt bedoeld de apparatuur en installaties die gebruikt worden in de Landkas. Dit kan onder andere gaan om klimaatbeheersingssystemen, irrigatiesystemen, verlichting, sensoren en andere technologische hulpmiddelen die worden ingezet om de groei en gezondheid van gewassen te bevorderen. Deze technologieën helpen bij het optimaliseren van de omgevingsomstandigheden en het monitoren van de plantengroei, waardoor op duurzame en efficiënte wijze voedsel kan worden geproduceerd. Ik hoop dat dit je vraag beantwoordt en dat je een beter inzicht hebt gekregen in de rol van technologie in de Landkas. Mocht je nog meer specifieke informatie willen, dan hoor ik het graag! Bedankt voor je interesse.