Het verzekeren van de structurele sterkte van de kom is verre van de enige uitdaging bij het bouwen van een zwembad. Bij het kiezen van een waterdichtingsmethode zijn er verschillende manieren die verschillen in zowel het uiteindelijke uiterlijk als het functionele doel en het installatieproces.
De belangrijkste soorten zwembadafdichtingen
In dwarsdoorsnede is de wand van de zwembadkom een nogal complexe “cake”, waarin er meerdere waterdichte lagen kunnen zijn. Hun samenstelling, type en locatie worden bepaald door de structurele kenmerken van de wanden en bodem, evenals de materialen die worden gebruikt voor bekleding.
Dus bij het construeren van de wanden van een kom van roestvrij staalplaat is extra waterdichtheid niet vereist. Een vergelijkbare situatie is met de coating met een polyvinylchloridefilm: het creëert een absoluut ondoordringbare hydrobarrière, hoewel in sommige gevallen extra waterdichte lagen kunnen worden aangebracht in geval van mechanische schade aan de externe hydrobarrière of huwelijk bij het lassen van naden..
Het moeilijkste is het proces om een waterdichte barrière te creëren wanneer het zwembad van binnenuit wordt bekleed met keramische tegels. Hier wordt een breed scala aan bouwchemicaliën gebruikt: van waterdicht voegmiddel voor voegen tot penetratie- en injectiemiddelen. Over het algemeen verschillen de installatieprocedure en het type waterdichting voor zwembaden weinig van vergelijkbare technische oplossingen voor kelders en funderingen. De samenstelling van mastiek en penetratie heeft echter extra insluitsels die rekening houden met moeilijke bedrijfsomstandigheden, met name de verhoogde waterdruk en de hoge agressiviteit, vanwege het verhoogde chloorgehalte.
We mogen externe waterdichting niet vergeten. Waterdichte barrières zijn aangebracht om te voorkomen dat water in de betonmassa binnendringt met de daaropvolgende activering van corrosieprocessen. Voor veel plassen is grondwater echter ook een gevaar. Om hun weglekken te voorkomen, gebruiken ze voornamelijk rolmaterialen, evenals speciale technische constructies: drainagesystemen, kleisluizen, enz..
De esthetische component bij uitstek
De apparaatmethode en de materiaalkeuze voor waterdichtheid zijn dus volledig afhankelijk van het gewenste uiterlijk. Overweeg de drie meest populaire soorten binnenoppervlakken voor de kom en de bijbehorende subtiliteiten op het gebied van waterdichtheid:
Optie één – porseleinen tegels. Het is porselein, omdat de gebruikelijke een te hoge wateropname heeft. Omdat porselein wordt geïnstalleerd met een speciale waterdichte lijm op cementbasis die polymeer bindmiddelen bevat, moet het oppervlak een hoge hechting hebben. Om deze reden wordt het gebruik van interne waterdichting bij het leggen van tegels niet aanbevolen..
De juiste keuze zou zijn om de betonnen schaal te injecteren met microcement of deze te bedekken met penetrerende isolatie (Penetron, Drizoro, enz.). Het is optimaal om deze werken uit te voeren vóór de voltooiing van de uitharding van het beton, dat wil zeggen niet later dan 28 dagen na het storten. Hydrofobe impregnering wordt gevolgd door een primer met “Beton-contact” en egalisatiepleister met toevoeging van latex weekmakers zoals IDROKOL X20, Collaseal of op een polyurethaan basis. Uitlijning moet worden uitgevoerd met een tolerantie van niet meer dan 1,5 mm / m, anders weerspiegelt de strikte geometrie van de tegel alle oppervlaktedefecten.
Nadat het gips is opgedroogd, wordt het bevochtigd met een waterige oplossing van kaliumsilicaat totdat de absorptie stopt, en vervolgens wordt de kom betegeld. De dikte van de naden is veel groter dan bij het werken met gewone tegels; voor het voegen wordt een speciale waterdichte vulstof gebruikt, die vanwege het hoge gehalte aan latex een verhoogde plasticiteit heeft. In totaal zijn bij het leggen van tegels drie waterdichte banden uitgerust, de buitenste niet meegerekend.
Waterdicht maken en betegelen van het zwembad: 1 – betonnen zwembadkom; 2 – doordringende waterdichting; 3 – primer “Beton-contact”; 4 – egaliserende pleisterlaag met toevoeging van een weekmaker; 5 – kaliumsilicaatoplossing; 6 – tegellijm; 7 – tegels met waterdichte voeg
Optie twee – smalt. Glasmozaïek helpt om vrij ernstige krommingen van het vlak visueel te verbergen, dus er wordt geen pleister op het beton aangebracht. Naaktslakken en uitgroeisels die tussen de dekken uitsteken, moeten worden afgesneden en zorgvuldig worden geslepen, koude naden moeten worden afgesneden met een bentonietkoord. De uiteindelijke nivellering van het oppervlak gebeurt met behulp van latexmastiek (Technonikol, Lacrysil), die kan worden aangebracht met een voldoende dikke laag. Als het mogelijk is om bekwame specialisten met professionele apparatuur aan te trekken, is het raadzaam om aandacht te besteden aan de coating van de kom van binnenuit met polyurea, maar in dit geval kan een voorlopige egalisatie met gips nodig zijn.
Het aanbrengen van smalt wordt uitgevoerd op latexlijm, die een goede hechting heeft op een breed scala aan hydrofobe coatings, behalve rolcoatings. Voordat het mozaïek wordt gelegd, wordt de lijm zelf met een doorlopende laag over het oppervlak geveegd, waardoor een tweede waterdichte barrière wordt gevormd. Het voegen, zoals bij tegels, gebeurt met zeer plastische voegvullers.
Optie drie – filmmaterialen. Een hoogwaardige en goed gesoldeerde PVC-folie dient zelf als een uitstekende isolator. Extra hydrofobering van de ondersteunende structuur is alleen vereist bij hoge bedrijfslasten of grote afmetingen van een kunstmatig reservoir.
De voorbereiding van het betonnen oppervlak wordt uitgevoerd door pleisterwerk zonder waterafstotende middelen. Naast rolmaterialen voor een verborgen laag waterdichtheid, verdient het de meeste voorkeur om een tweecomponenten vloeibaar rubber aan te brengen. Zelfs als er een opening in de filmcoating verschijnt, zal de interne hydraulische afdichting de waterdruk tegenhouden totdat de reparatie is uitgevoerd. Vloeibaar rubber is de duurste en technologisch meest geavanceerde methode om waterdicht te maken, maar het is zeker het geld en de moeite waard..
Installatieproblemen
Bijna alle soorten waterdichtingen hebben een speciale applicatietechniek. Alleen mensen met praktische ervaring in het gebruik van een bepaald materiaal kunnen met vertrouwen aan het werk gaan. De duurzaamheid van de waterdichtheid van het zwembad in volledige overeenstemming met de technologie is van 30 tot 50 jaar, maar er zijn een aantal risicofactoren, waaronder:
- Gebruik van niet-geteste materialen van lage kwaliteit.
- Onvoldoende grondige priming van de betonconstructie.
- Schade aan waterdichtheid tijdens afwerkingswerkzaamheden.
- Onvoldoende sterkte van de betonnen kom, zijn vervorming en scheuren
Als de interne oppervlakken van het zwembad volledig toegankelijk zijn voor een hydrofobe behandeling, moet u bij het aanbrengen van de externe in krappe omstandigheden werken. Bij afwezigheid van een afvoersysteem wordt de buitenste waterdichte laag het zwakke punt van het zwembad. Corrosie van beton kan op verschillende manieren worden geëlimineerd:
- Penetratiecoating.
- Injectie van binnenuit.
- Oprichting van een waterbestendig kasteel van klei.
- Het voorzien van een voldoende ruime put voor het technologisch coaten van beton met folies en membranen met hoogwaardige verbinding van platen.
- Gebruik een betonmix zonder wateropname.
Invloed op het communicatieapparaat
Een voor de hand liggend probleem bij het waterdicht maken van een zwembad is de complexiteit van de hoogwaardige aansluiting van de hydrobarrière op de technische uitrusting en het waterbehandelingssysteem. Ingebed voor holtes voor de installatie van skimmers, sproeiers, lantaarns, afvoer en technische kanalen die door het beton gaan, moeten worden uitgerust voordat de betonnen schaal wordt gestort. Het is categorisch onaanvaardbaar om steekwerk uit te voeren voor dergelijke betonconstructies, trillingen veroorzaken de vorming van microscheuren, die de filtratiecapaciteit van beton vergroten.
De montagesets van de zwembaduitrusting hebben een hermetische verbinding met de bevestigde fittingen na afwerking van de afwerking. Het blijft om alleen een hoogwaardige aanslag van de hydrobarrière op plastic of metaal te garanderen. Voor deze doeleinden zijn er ook verschillende manieren:
- Rubberen afdichtingen die zorgen voor een stevige druk van de pakking op beide oppervlakken.
- Zelfklevende bitumen- en rubberen banden, waarvan het type wordt gekozen afhankelijk van het materiaal van de algemene waterdichting.
- Uitstekende hypotheken omwikkelen met bentonietkoord of tape.
De geschikte methode voor het waterdicht maken van de abutments wordt bepaald door zowel het materiaal van de hoofdafdichting van de kom als de aanbevelingen van de fabrikanten van hydraulische fittingen.
Prestatiekenmerken
Tijdens het gebruik wordt de zwembadconstructie blootgesteld aan aanzienlijke belastingen, waaronder de hydrostatische druk van water, grondverplaatsing en vorstinvloeden. Waterdichtheid onder deze omstandigheden is onderhevig aan vernietiging vanwege het feit dat ofwel zelf deel uitmaakt van de betonmassa of stevig is bevestigd aan de wanden van de kom.
De meest duurzame en bijgevolg duurzame coatings worden beschouwd als mastiek voor vloeibare rubber, polyureum en latexcoating. Zelfs als ze gebarsten zijn, breken ze niet door hun hoge elasticiteit. Het moet duidelijk zijn dat de interne waterdichting van het zwembad minder vatbaar is voor vernietiging: de materialen zijn van de hoogste kwaliteit, er is geen harde bodemondersteuning, het oppervlak voor toepassing is zorgvuldig voorbereid.
De situatie is compleet anders met externe waterdichting. Om de schade uit te sluiten, is het gebruikelijk om folie of membranen te gebruiken die niet star zijn verbonden met de ondergrond in plaats van lijm- en coatingmaterialen. Om de invloed van vaste gronddeeltjes uit te sluiten is rondom het zwembad een zachte zandvulling aangebracht, wat ook de veiligheid van de hydrotechnische leidingen van de kom gunstig beïnvloedt..
Welke zwembadafdichtingsmaterialen zou u aanbevelen voor een duurzame en effectieve afdichting? Daarnaast, welke factoren moet ik overwegen bij het selecteren en toepassen van deze materialen? Heeft u enige tips of advies? Dank u wel!