Symptomen van hondsdolheid bij honden

De eerste vermelding van de ziekte werd geregistreerd in de zestiende eeuw. De ziekte werd hydrofobie of hydrofobie genoemd. Met de ontwikkeling van de microbiologie werd bekend dat de veroorzaker een dodelijk virus is dat de hersenen van alle warmbloedigen, inclusief mensen, aantast. Huisdieren worden besmet door zwerfbroeders die besmet raken door bosbewoners. De ziekte is gevaarlijk omdat hondsdolheid bij honden in de eerste stadia soms onopgemerkt blijft. Het is belangrijk om de preventie niet te negeren, die het leven van een viervoeter en het hele gezin kan redden.

Wat is hondsdolheid bij dieren

Rabiës is een virale ziekte die wordt gekenmerkt door ernstige schade aan het perifere zenuwstelsel. Infectie treft warmbloedige dieren, waaronder boerderijdieren en huisdieren, de meeste vogels en mensen. Het virus is bestand tegen chemische ontsmettingsmiddelen en lage temperaturen. Het kan meerdere jaren in de lichamen van dode personen worden bewaard. Het sterft direct af bij een temperatuur van 100 graden en gedurende 10-15 minuten onder invloed van ultraviolette straling.

Infectie met het rabiësvirus leidt onvermijdelijk tot de dood. Er is geen behandeling, dus eigenaren van gezelschapsdieren moeten preventieve maatregelen nemen. In de natuurlijke omgeving zijn de dragers van het virus wilde carnivoren: vossen, wolven, wasberen, jakhalzen, egels, knaagdieren, vleermuizen. In de stad dragen zwerfkatten en honden de infectie. Gevallen van rabiës-infectie worden periodiek geregistreerd in alle landen van de wereld..

Hoe wordt overgedragen

De ziekte veroorzaakt een RNA-virus van de familie Rhabdoviridae (rhabdoviruses). Eenmaal in het lichaam is de ziekteverwekker gelokaliseerd in de lymfeklieren en de speekselklieren. Van daaruit verspreidt het zich naar andere organen. Doordat het virus het ruggenmerg en de hersenen is binnengedrongen, veroorzaakt het onomkeerbare veranderingen in de werking van het centrale zenuwstelsel. Het vrijkomen van de ziekteverwekker in de externe omgeving met speeksel is de belangrijkste oorzaak van de verspreiding van hondsdolheid.

Infectie kan optreden:

• in direct contact met een ziek dier bij een beet;
• wanneer speeksel van een besmet persoon in open wonden terechtkomt, via de slijmvliezen van de mond en neus
• aerogeen, dat wil zeggen door druppeltjes in de lucht;
• Over het algemeen wanneer een infectie via de mond het lichaam binnenkomt met voedsel of door voorwerpen te likken;
• door overdraagbare overdracht, dat wil zeggen door insectenbeten.

Hoewel deze meerdere routes van het virus mogelijk zijn, is de enige relevante, herhaaldelijk bewezen infectiemethode directe beet. De kans op infectie hangt af van het aantal en de diepte van de ontvangen wonden, van de virulentie van een bepaald pathogeen en van de individuele gevoeligheid van het organisme.

De risicogroep omvat huisdieren die in de buurt van bossen leven. Een jaarlijks vaccin tegen hondsdolheid is een effectieve manier om dit te voorkomen. Na de derde vaccinatie wordt een sterke immuniteit bereikt. De kans op infectie bij een gevaccineerde hond is verwaarloosbaar. Het is slechts 2%. Geïmmuniseerde immunogecompromitteerde dieren die besmet zijn met een andere infectie of uitgeput zijn door een operatie, kunnen ziek worden..

Kan een puppy hondsdolheid krijgen?

Rabiës bij puppy’s ontwikkelt zich sneller dan bij volwassenen. Bij sommigen verschijnen de eerste symptomen op de vijfde dag na infectie. De snelle verspreiding van infectie wordt geassocieerd met een zwakke immuniteit en een kleine lichaamsgrootte. De veroorzaker van rabiës verwijst naar de virussen van de encefalitisgroep. Het reist met een bepaalde snelheid door neuronen. De lengte van neurale ketens bij baby’s is minder, dus het virus komt sneller in de hersenen. Om dezelfde reden is het latente stadium bij kleine rassen korter dan bij grote.

Incubatietijd

De incubatie of, met andere woorden, latente periode, wanneer de ziekte zich niet extern manifesteert, varieert van één tot drie maanden, maar er zijn gevallen waarin de symptomen zes maanden of zelfs een jaar na infectie verschenen. Een dergelijk verschil wordt geassocieerd met immuniteitsstabiliteit, lichaamsgrootte en lichaamskenmerken van het geïnfecteerde individu. Bij een ogenschijnlijk gezonde, maar reeds geïnfecteerde hond wordt het virus 5-10 dagen voordat de klinische symptomen van de ziekte verschijnen in speeksel gedetecteerd. Op dit moment wordt het besmettelijk.

Manifestatievormen

Afhankelijk van de symptomen en de aard van het beloop van de ziekte, zijn er verschillende vormen van de ziekte. Hun kenmerken zijn vermeld in de tabel:

Eerste tekenen

Ongeacht de vorm van de ziekte, de eerste symptomen van hondsdolheid bij honden zijn in de regel nauwelijks merkbaar voor de eigenaren en hebben niets te maken met het beeld dat de meeste mensen bij het noemen van de ziekte hebben. Het huisdier wordt inactief, speelt niet, rent niet tijdens wandelingen, liegt, probeert zich te verbergen voor het licht. Het dier drinkt veel en weigert te eten.

Op de tweede of derde dag begint het speeksel te stromen, ademhalingsproblemen verschijnen. Sommige honden beginnen aarde, stenen, stokken en andere oneetbare voorwerpen te eten. Je kunt problemen zien met het inslikken van water en voedsel, het huisdier verslikt zich vaak. Dit is een stil stadium van de ziekte. Het is hetzelfde voor alle vormen van hondsdolheid, behalve atypisch. Het verdere verloop van de ziekte is anders. De atypische vorm heeft wazige symptomen die lijken op voedselvergiftiging, dus de infectie blijft vaak niet geïdentificeerd.

Symptomen

Dierenartsen onderscheiden verschillende vormen van de ziekte. Symptomen en gedrag van een hondsdolle hond met verschillende soorten aandoeningen zijn verschillend. De meest voorkomende is een gewelddadige vorm van infectie. De symptomen vormen een bekend beeld van de ziekte. Er zijn in totaal 5 vormen van hondsdolheid:

• gewelddadig;
• rustig
• herbruikbaar;
• mislukking;
• atypisch.

Wilde vorm van de ziekte

Symptomen in gewelddadige vorm duren 5 tot 12 dagen. De ziekte verloopt in drie fasen:

• prodromal;
• manisch;
• verlamd.

Het eerste stadium van de ziekte duurt ongeveer drie dagen. De manifestatie van hondsdolheid bij honden in het prodromale stadium kan onopgemerkt blijven, maar tijdens deze periode komt de maximale hoeveelheid virus in het milieu terecht. U moet letten op eventuele veranderingen in het gedrag van het huisdier. De hond verstopt zich op afgelegen plekken, vermijdt het licht. Een gehoorzaam huisdier reageert niet meer en reageert niet langer op opdrachten. Soms heeft de hond juist meer aandacht nodig, vinnen, likt zijn handen.

Dieren likken, kammen de plaats van de beet met klauwen, wonden en krassen verschijnen op het lichaam. Naarmate de ziekte voortschrijdt, neemt de angst toe. Symptomen worden ernstig. Verlamming van de spieren van het strottenhoofd ontwikkelt zich geleidelijk, wat leidt tot problemen met slikbewegingen, overvloedige speekselvloed. De hond heeft geen lucht meer. Ze gaapt, grijpt kaken..

Vervolgens gaat de ziekte in het stadium van opwinding of, op een andere manier, manisch, die 3-4 dagen duurt. Dieren herkennen eigenaren niet meer, vertonen oorzaakloze agressie. De reacties zijn ontoereikend, een hondsdol beest eet land, afval, valt levenloze objecten aan. De grijpbewegingen zijn buitengewoon krachtig, wat soms leidt tot een breuk van de kaken. Opwindende aanvallen maken plaats voor periodes van apathie.

Huisdieren verliezen hun eetlust, verliezen gewicht. Er is angst voor water vanwege het onvermogen om vloeistof te slikken als gevolg van spasmen van de slikspieren. Er is een lichte temperatuurstijging. De mond van de hond is constant open, het vrijgekomen speeksel is erg schuimend. Door verlamming van de tong en spieren van het strottenhoofd verandert het timbre van de stem en wordt het hees. De pupillen zijn verwijd, reageren niet op licht, soms scheelzien, een verlies van oriëntatie in de ruimte.

De verlamde etappe duurt één tot zes dagen. Op dit punt zijn storingen in het centrale zenuwstelsel al duidelijk zichtbaar. Er is verlamming van de achterpoten, staart, inwendige organen, wat leidt tot spontaan urineren, ontlasting. Het geluid van stromend water veroorzaakt paniek. De temperatuur stijgt met 1-2 graden. In het bloed neemt het aantal leukocyten af. Een verzwakt huisdier reageert niet meer op irriterende stoffen, raakt in coma en sterft.

Rustig

Een depressieve of rustige vorm van de ziekte is snel: het dier sterft op de derde of vijfde dag. Voor zieke honden is apathie kenmerkend, overmatige tederheid, soms vervangen door een toename van angst. Agressie ontbreekt. De pupillen zijn verwijd. Snel ontwikkelende verlamming van de tong en keelholte leidt tot slikproblemen, overvloedige speekselvloed. Er is een onstabiele gang. Verslechtering treedt snel op, de hond wordt gekweld door hoestaanvallen. Soms treden krampen op. De dood komt door inwendig orgaanfalen.

Retourneerbaar

De ziekte in terugkeervorm wordt gekenmerkt door een golfachtig verloop. In het begin lopen alle manifestaties van de infectie op niets uit. De ziekte verdwijnt, maar na enige tijd treedt een verergering op en keren de symptomen terug. Zieke dieren worden gekenmerkt door inactiviteit, die wordt vervangen door agressie, verhoogde speekselvloed, een verstoorde eetlust. De overgang van een rustige naar een gewelddadige fase wordt vele malen herhaald. Hoewel er tussen de aanvallen enkele weken kunnen verstrijken, is het dier gedoemd. Elke keer worden de symptomen erger. Een dodelijke afloop is onvermijdelijk.

Abortief

Een weinig bestudeerde en zeldzame vorm van infectie wordt abortief genoemd, dat wil zeggen onderbroken. Vóór de tweede fase verloopt het normaal gesproken, en dan komt het herstel van de hond, die alle tekenen van hondsdolheid heeft. Waarom dit gebeurt, is een raadsel voor dierenartsen. Er wordt aangenomen dat slechts 1-2% van de geïnfecteerde mensen een mislukte vorm heeft. Er wordt aangenomen dat dit percentage hoger zou zijn als hondsdolle dieren niet in de beginfase zouden worden gedood.

Atypisch

De atypische vorm wordt gekenmerkt door een geleidelijke verslechtering van de aandoening en een lang ziekteverloop: van drie maanden tot zes maanden. Agressie ontbreekt. Onderscheidende kenmerken zijn aandoeningen van het spijsverteringssysteem: gebrek aan eetlust, braken, bloederige diarree, wat leidt tot uitputting en overlijden. Het gebeurt dat als gevolg van een ongebruikelijk verloop de eigenaren de hondsdolheid bij honden niet herkennen en een dier dat besmet is met een dodelijk virus, nietsvermoedende eigenaren kan infecteren.

Dog Rabies Test

Als tijdens een extern onderzoek een bijtvlek wordt gevonden en er is geen rabiësvaccinatie uitgevoerd, moet het huisdier worden getest op de detectie van een dodelijk virus. Wanneer de klinische symptomen van de ziekte zich al hebben gemanifesteerd, zal laboratoriumdiagnostiek helpen andere infectieziekten met vergelijkbare symptomen uit te sluiten: de ziekte van Aujeszky, encefalomyelitis, pest.

Een dodelijk virus verspreidt zich langs neurale ketens en wordt zelden in het bloed gedetecteerd, dus als vermoed wordt dat er een infectie is, is het raadzamer om het hersenvocht te onderzoeken. Binnen 10 dagen, terwijl de resultaten worden verwerkt, moet het dier worden geïsoleerd, in quarantaine worden geplaatst in een enkele kooi en strikt aan de lijn worden uitgelaten, waarbij contact met andere honden wordt vermeden. Als de infectie is bevestigd, worden de dieren helaas gedood..

Om de immuniteit van een hond na vaccinatie te bepalen, bestaat er een test voor de aanwezigheid van specifieke antirabiësantistoffen in het bloed. De analyse wordt alleen uitgevoerd door geaccrediteerde laboratoria, die zich in sommige veterinaire klinieken bevinden. De kosten van de procedure zijn hoog, maar deze test is nodig wanneer u de hond naar het buitenland brengt. Veel landen verbieden de invoer op hun grondgebied van dieren die niet over de resultaten van een dergelijke analyse beschikken..

Het is logisch om een ​​maand na de vaccinatie tegen rabiës, wanneer immunisatie is gevormd, en uiterlijk 30 dagen voor de tweede vaccinatie een dure test uit te voeren. De resultaten zijn binnen 10-20 dagen klaar. Als het aantal antilichamen tegen hondsdolheid minder is dan nodig, wordt het dier opnieuw gevaccineerd en na een maand leiden voor heranalyse.

Wordt hondsdolheid behandeld

Er is momenteel geen remedie. Een huisdier dat ziektesymptomen heeft vertoond, is verdoemd. Het virus vermenigvuldigt zich snel en beweegt zich langs neurale circuits, bereikt de hersenen en veroorzaakt daarin ontstekingen, wat leidt tot verlamming en dood van het dier. Om het geïnfecteerde beest niet te kwellen en infectie van andere huisdieren en mensen uit te sluiten, is de meest humane methode pijnloze euthanasie met diergeneesmiddelen.

De eerste meldingen van een rabiësvirusinfectie in de geschiedenis zijn te vinden in de annalen van de zestiende eeuw. Sindsdien proberen artsen en wetenschappers er een remedie voor te vinden. In de eenentwintigste eeuw werd geprobeerd rabiës te behandelen met een coma, waarin de patiënt kunstmatig werd geïnjecteerd. De eerste en enige succesvolle ervaring met een dergelijke behandeling werd in 2005 geregistreerd door Amerikaanse artsen.

De betekenis van deze techniek is als volgt: wanneer je het grootste deel van het zenuwstelsel uitschakelt, slaagt het lichaam erin de juiste hoeveelheid antilichamen te ontwikkelen. Bij herhaald gebruik van de behandeling was het succes slechts in 1 op de 24 gevallen. Misschien hadden de patiënten een mislukte vorm van de ziekte en wordt herstel niet geassocieerd met de activiteiten van artsen. De methode is niet getest op dieren. Er is alleen een geldig vaccin.

Preventie

De maker van het vaccin tegen hondsdolheid is de Franse microbioloog Louis Pasteur. In 1880 begon een wetenschapper, getroffen door de kwelling van een kind dat stierf aan een dodelijk virus, langdurige experimenten met het maken van vaccinatiemateriaal. Hij experimenteerde met konijnen, isoleerde een virus uit hun hersenen en onderwierp het aan een speciale behandeling. Het vaccin werd voor het eerst getest op honden. 50 individuen werden gevaccineerd. Hetzelfde aantal dieren vertrok voor controle.

Alle honden kregen tegelijkertijd een ziekteverwekker tegen hondsdolheid. De resultaten waren verbluffend: geen van de gevaccineerde dieren werd ziek. Bij mensen werd het vaccin getest in 1885. Een negenjarige jongen werd gebeten door een hondsdolle hond. Artsen hebben unaniem verklaard dat het kind verdoemd is. Vervolgens introduceerde Louis zijn vaccin. De jongen werd niet ziek, wat Pasteur wereldfaam bezorgde.

Vaccins voor binnenlandse en buitenlandse rabiës worden met succes gebruikt om de verspreiding van een gevaarlijk virus te voorkomen. Het medicijn en het vaccinatieschema worden door de arts gekozen. Inoculeer gezonde dieren. Zwangere en zogende vrouwen, verzwakte individuen zijn niet onderworpen aan vaccinatie. Vóór de vaccinatie krijgt de hond anthelmintica.

De vaccinatie tegen hondsdolheid wordt in verschillende fasen uitgevoerd:

1. de eerste vaccinatie wordt gegeven aan puppy’s van twee maanden oud;
2. de tweede – na 3 weken;
3. de derde dosis van het medicijn wordt aan puppy’s toegediend na het wisselen van melktanden.

Daarna krijgt de hond een stabiele immuniteit. Hervaccinatie wordt jaarlijks tegelijkertijd uitgevoerd. Nadat het vaccin is toegediend, maakt de arts een vaccinatiemarkering in het veterinair paspoort. Zonder dit document mogen dieren niet deelnemen aan tentoonstellingen, wedstrijden, vervoer per vliegtuig en trein. Het is de eigenaren ten strengste verboden de vaccinvrije huisdieren mee te nemen voor de jacht. Staatsdierenartsen vaccineren gratis.

Wanneer een niet-gevaccineerde hond wordt gebeten, wordt het medicijn dringend toegediend. Een ziekte kan worden voorkomen als binnen een paar maanden na een dringende vaccinatie onderkoeling of oververhitting van het dier, overmatige vermoeidheid en nerveuze spanning worden vermeden. Deze risicofactoren verzwakken het effect van het vaccin. Alle voorwerpen die in contact komen met zieke dieren, beddengoed, speelgoed, kommen moeten worden verbrand.

Wat te doen als een hond wordt gebeten

Als uw huisdier het slachtoffer is van zwerfhonden, is het belangrijkste om niet in paniek te raken. Vergeet niet dat alle manipulaties moeten worden uitgevoerd met beschermende uitrusting: rubberen handschoenen en een masker. Speeksel van patiënten met hondsdolheid van dieren, die van de wond van een huisdier op een beschadigde huid of slijmvliezen van een persoon vallen, kan een infectie van de gastheer veroorzaken. Ga als volgt te werk om het huisdier te helpen:

1. Nadat je de hond thuis hebt gebracht, doe je een muilkorf op, een beschermend masker en rubberen handschoenen.
2. Knip haar rond de wond.
3. Was de bijtplaats grondig met water en zeep. Het is raadzaam om wasmiddel en een spuit te gebruiken om een ​​sterke straaldruk te creëren.
4. Breng het dier naar de dierenarts. De arts zal immunostimulantia voorschrijven die de werking van het vaccin versterken.
5. Als het huisdier niet is ingeënt, is het dringend noodzakelijk om een ​​medicijn tegen hondsdolheid te introduceren en het dier in quarantaine te plaatsen. Hervaccinatie wordt na 2 weken uitgevoerd.
6. In ieder geval moet de hond minimaal twee weken nauwlettend worden gevolgd..

Wat te doen als een hondsdolle hond bijt

Voor mensen is hondsdolheid een dodelijke ziekte. Een geïnfecteerde persoon zal alleen overleven als een tijdige vaccinatiekuur is voltooid voordat de eerste symptomen van de ziekte optreden. Infectie vindt plaats door speeksel. Een ziekte kan zich razendsnel ontwikkelen als de wonden van het gezicht en de nek de inlaat voor het virus worden. De beten van de handen vormen een groot gevaar, omdat veel zenuwuiteinden daar zijn geconcentreerd. Als het virus het lichaam binnendringt via wonden aan de benen, komt dit overeen met een lange incubatietijd.

Als je gebeten bent door een onbekende hond, evenals een egel, muis, vos of ander wild dier, moet je de volgende acties ondernemen:

1. Om een ​​wond te wassen met wasmiddel.
2. Behandel de bijtplaats met waterstofperoxide en verband.
3. Neem contact op met de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp voor een vaccinatie tegen hondsdolheid..

Onthoud dat het niet nodig is om de kliniek op de plaats van registratie te bezoeken. Elke trauma-eenheid is verplicht om een ​​door dieren gebeten persoon te helpen, ook als er geen paspoort en medische verzekering is. Spoedeisende hulp werkt de klok rond. Eerder, bij een vermoedelijke rabiësvirusinfectie, kreeg de patiënt 30-40 injecties in de buikspieren voorgeschreven. Breng nu maximaal 7 doses van het vaccin aan, die in het schoudergebied worden geïnjecteerd.