Urolithiasis bij katten – symptomen en behandeling

Urolithiasis, ook bekend als kattenurolithiasis (ICD), is een ziekte die wordt gekenmerkt door het verschijnen van zand en / of stenen in de blaasholte. Een van de vier katten loopt risico, dus het is belangrijk dat elke eigenaar van een spinnend huisdier op de hoogte is van deze aandoening. Als de ziekte niet op tijd wordt opgemerkt, sterft het dier snel, daarom is het bij het minste teken belangrijk om onmiddellijk een dierenarts te raadplegen.

Wat is kattenurolithiasis?

De eerste beschrijving van ICD bij katten verscheen in de jaren zeventig. Al geruime tijd werd aangenomen dat de bron van de ziekte een virus is. Vervolgens werd gesuggereerd dat er door droogvoer stenen worden gevormd, maar ook dit werd niet bevestigd. De reden voor de ziekte wordt beschouwd als onvoldoende dierlijke waterconsumptie en een hoge pH, wat gepaard gaat met een zwak dorstgevoel bij katten.

Urolithiasis (of urolithiasis) is een systemische ziekte die wordt gekenmerkt door de vorming van zand en stenen in de blaas of nieren, formaties kunnen in de urethra blijven hangen en de vloeistofuitlaat blokkeren. Een teleurstellende diagnose bedreigt 14% van de huiskatten. De ziekte gaat gepaard met een aantal onaangename momenten, zoals pollakisurie (vaak aandringen), dysurie (pijnlijk urineren), hematurie (bloed in de urine) en urethrale obstructie. Urolithiasis bij katten is vaak dodelijk.

Risicogroepen

Vaker lijden katten aan de ziekte, omdat bij mannen de diameter van het lumen van de urethra kleiner is dan bij vrouwen. Castratie verergert de situatie. De risicogroep omvat:

• katten, indien niet gesteriliseerd;
• dieren die de leeftijd van 2-6 jaar hebben bereikt;
• katten of katten met overgewicht;
• gecastreerde mannen;
• langharige katten.

Oorzaken

De mineralen die het lichaam van het dier binnenkomen, reageren met de slakken. De resulterende kristallen, waarvan de brandpunten afstervende cellen van de blaas zijn, die door de urinekanalen gaan, beschadigen hun slijmvliezen. Als er veel zijn, leiden ze tot blokkering van het lumen, verstoren ze de afgifte van urine. Urine, dat constant door de nieren wordt geproduceerd, begint zich op te hopen in het lumen, wat leidt tot vergiftiging en ernstige intoxicatie. De piek van de ICD-ziekte is lente en herfst. Onder de externe factoren (exogeen) die de ziekte veroorzaken:

• klimatologische omstandigheden (als de kamer warm is, neemt de diurese toe);
• vloeistofkwaliteit (als er veel zouten zijn, hopen ze zich op in de urine, wat leidt tot de vorming van stenen);
• onevenwichtige voeding, het caloriegehalte (gebrek aan of teveel aan eiwitten, eiwitrijk voedsel) leidt tot een hogere concentratie urine);
• gebrek aan vitamines, gebrek aan vitamine A (bij gebrek aan voeding van het epitheel wordt de vernietiging versneld).

Factoren die vanuit het lichaam werken, worden endogeen genoemd. Interne oorzaken van urolithiasis bij katten:

• verstoringen in het maagdarmkanaal (zuur-base-balans gaat verloren);
• hormonaal falen (leidt tot een schending van het mineraalmetabolisme);
• infecties, virussen;
• genetische aanleg (de ziekte wordt vaak geërfd);
• aangeboren afwijkingen van het urogenitale systeem;
• sedentaire levensstijl, obesitas;
• urogenitale ziekten, waaronder cystitis.

Tekenen van urolithiasis bij katten

Als de stenen klein zijn (of zand) en het lumen van de urineleider niet verstoppen, kan de ziekte lang zonder symptomen aanhouden. De tekenen van ICD zijn duidelijk als de formaties in de blaas al groot zijn en het werk van het orgel verstoren. Symptomen zijn, afhankelijk van de intensiteit van manifestatie, onderverdeeld in initieel, ernstig en kritiek:

• Lichte graad:

1. Het dier gaat vaak naar het toilet, niet altijd naar het dienblad, omdat het gepaard gaat met pijn.
2. Gespannen plassen.
3. Roze urine.
4. De kat likt zichzelf lange tijd onder de staart.
5. Bij het plassen kan het huisdier miauwen.
6. Bezorgde blik.

• Ernstige tekenen:

1. Drang om te plassen, ze zijn altijd pijnlijk.
2. Urine-incontinentie.
3. Pijn bij palpatie in het perineum.
4. Er zit bloed in de urine.
5. De afvoer heeft een sterk geconcentreerde geur.
6. De kat valt af, eet niet en speelt niet, wordt lusteloos.

• Kritieke toestand:

1. Het dier stopt met lopen op de kleine (wanneer hij probeert te plassen, valt de vloeistof niet op).
2. Trillen treedt op.
3. Speeksel schuimig en stroperig.
4. Braken wordt waargenomen (als gevolg van bedwelming van het lichaam).
5. De temperatuur daalt.
6. Flauwvallen, convulsies zijn mogelijk, de blaas kan barsten (gevolgd door peritonitis).

Diagnostiek

Urolithiasis detecteren is niet moeilijk. Stenen in de urethra kunnen worden gedetecteerd met een katheter (deze stuit op een obstructie in de urethra). Blaasafzettingen zijn ook gemakkelijk te diagnosticeren. Bij palpatie in dit gebied zal de kat pijnlijke gevoelens hebben. De belangrijkste diagnostische methoden:

• Analyse van urine;
• palpatie;
• Echografie
• X-ray (normaal en contrast);
• chirurgie.

Behandeling van urolithiasis bij katten

Therapie wordt voorgeschreven na een uitgebreid onderzoek. De behandeling wordt individueel geselecteerd, de keuze van de methode hangt af van de mate van schade, de vorm van pathologie, geslacht en leeftijd van het dier, de aanwezigheid van bijkomende aandoeningen en algemene gezondheid. De eerste dagen, zodra de uitstroom van urine is genormaliseerd, voeren ze infusietherapie (druppelaars) uit. De procedure stelt u in staat om het water-zoutmetabolisme vast te stellen, elimineert tekenen van intoxicatie bij katten. Bij bacteriële schade en koorts worden ontstekingsremmende medicijnen en antibiotica voorgeschreven.

Bij de eerste tekenen van de ziekte moet u een dierenarts raadplegen, omdat het dier binnen drie dagen kan overlijden. In noodgevallen (om pijn te verlichten) wordt de kat geïnjecteerd met Papaverine of No-shpa (1-2 mg / kg). De dierenarts neemt eerst maatregelen om de blaas te legen. Vervolgens worden pijnstillers toegediend. Gezien het klinische beeld, ontwikkelt de arts een regime voor therapie. Behandeling van urolithiasis bij katten kan 1-2 weken duren, als de kat een operatie moet ondergaan, kan deze tot 4 weken aanhouden.

Operaties worden voorgeschreven volgens strikte indicaties wanneer de stenen niet kunnen worden verwijderd met behulp van een katheter of conservatieve behandeling, als er geen toegang is tot lasertherapie. De eenvoudigste methode om een ​​ziekte bij katten te behandelen, is katheterisatie. De procedure omvat de introductie van een katheter in de urinewegen om de verwijdering van vocht te forceren. De buis wordt soms omgezoomd en het dier loopt er een paar dagen mee. De procedure wordt uitgevoerd als de urethra gezwollen is en stenen worden gevonden. Nadat de katheter is verwijderd, krijgt de patiënt een druppelaar en worden ontstekingsremmende medicijnen voorgeschreven.

De behandeling duurt lang, de eigenaar moet geduld hebben. Conservatieve therapie omvat: krampstillers, pijnstillers, ontstekingsremmers, immunostimulantia, antibiotica. Naast nauw gerichte medicijnen worden medicijnen voorgeschreven die het werk van het hart, de bloedvaten en het maagdarmkanaal (GIT) ondersteunen. Druppelaars helpen het gebrek aan vocht en bloed te compenseren. Dieet is een belangrijk punt bij complexe behandelingen. Met de juiste voeding en veel drinken kun je snel herstellen..

Medicinaal voer

Dieren die vatbaar zijn voor de ziekte hebben een gevarieerd dieet nodig. Als er droogvoer wordt gegeven, is het noodzakelijk om natuurlijke producten aan het menu toe te voegen. Katten zijn noodzakelijkerwijs opgenomen in het dieet: vlees (rundvlees, kip, lam), melkzuurproducten (ze normaliseren microflora), groenten (courgette, bieten, wortels, bloemkool), ontbijtgranen, kwarteleitjes. Het vlees wordt gemengd met granen en groenten, gehakt in een vleesmolen of blender zodat de massa gelijkmatig is.

Giet voor het serveren over kokend water of kook. Het is toegestaan ​​om vis in kleine porties en alleen gekookt toe te voegen aan het dieet. Het is verboden zieke katten te geven: varkensvlees, havermout, tarwepap, rauwe vis, melk en peulvruchten. Als de voorkeur wordt gegeven aan “drogen”, dan kunt u alleen duur dieetvoeding kiezen. Daarnaast moeten vitamines worden toegevoegd. Gespecialiseerd medicinaal voer voor katten met urolithiasis:

• Royal Canin Urinary S / O LP34;
• Hill’s Prescription Diet Metabolic + Urinary Feline dry;
• Bosch Sanabelle Urinary;
• 1e keuze urine;
• Farmina Vet Life Cat Struvite.

Medicatie

Bij het gebruik van medicamenteuze therapie worden antibiotica, pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen gebruikt die zijn ontworpen om de problemen met de nieren en de urinewegen van dieren te elimineren. Onder hen wordt aanbevolen dat de volgende geneesmiddelen worden opgenomen in het behandelingsregime voor katten:

• Pijnstillers: No-spa, Baralgin, Papaverine.
• Preparaten voor infusietherapie (om intoxicatie als gevolg van stagnatie van vocht in de blaas te verminderen, de urineproductie te verhogen, het lichaam van het dier te herstellen tegen uitdroging): glutargin 4% + glucose 5%, glucose 40% + Ringer-Locke-oplossing, Vetavit.
• Antibiotica (als er tekenen zijn van een bacteriële infectie, is de temperatuur gestegen): Nitroxoline, Furadonin, Metrogil.
• Hemostatische geneesmiddelen (als bloed in de urine wordt gedetecteerd): Ethamsylaat (Dicinon).
• Ontstekingsremmend: Stop cystitis, Uro-ursi, Urotropin, Cystocur forte, Furinayd, Ipakitine, Kantaren, Kotervin, Nefrokat, Renal-advance, HIMALAYA Cyston, Urolex, Phytoelitis gezonde nieren, Phytomines urologische Suprinolt, Urinthriport, Urin.

Chirurgische ingreep

Extreme maatregelen die een bezoek aan de chirurg inhouden, moeten worden toegepast als alle andere behandelingsregimes voor de kat zijn mislukt. Een van de gebruikelijke methoden voor chirurgische ingrepen:

• Urethrostomie. Gebruikt met regelmatige blokkering van de urethra. Tijdens de operatie worden de penis, het scrotum, de testikels en een deel van de urethra van de kat verwijderd. De laatste is geopend en omgezoomd op de huid. Na de operatie moet u de reinheid van de wond controleren om infecties te voorkomen. Na de procedure kan het dier depressief worden, tot verlies van eetlust.
• Cystotomie. De chirurg verwijdert grote stenen uit de blaas van de kat. De revalidatieperiode duurt enkele weken..

Preventie

Het doel van preventieve maatregelen is om te voorkomen dat de kat ziek wordt. Als er een aanleg is voor de ICD of een vermoeden van het begin van een aandoening, dan is het belangrijk om de volgende regels in acht te nemen:

1. De eigenaar moet het gewicht van het dier in de gaten houden (vermijd zwaarlijvigheid).
2. De kat moet vaak water drinken.
3. Preventie van urolithiasis bij gecastreerde katten omvat de selectie van dieetvoeding.
4. Controleer het werk van het maagdarmkanaal (vermijd constipatie, probeer in geval van falen de werking van het maagdarmkanaal te normaliseren).
5. Handhaaf een optimale kamertemperatuur.