Een privé oprit leidt naar een huis in een kleine depressie. De onregelmatige topografie werd gedeeltelijk geëgaliseerd door bewuste architectonische vormgeving. De bouwuitdagingen werden meer dan goedgemaakt door het prachtige uitzicht op de zonsondergang die zich ten westen van het terrein uitstrekt.
Iedereen die voet zet op dit majestueuze land waant zich in een zen-tuin. Bij de oostelijke grens van het terrein kunt u het geluid horen van water dat door breuken in het graniet sijpelt, een zeldzaamheid in de woestijn van Arizona.
Een pijlvormig voetstuk, omgeven door vulkanische stenen en saguaro reuzen, staat op het hoogste punt van het landgoed. Als je erop staat, wil je het uitgelezen moment van pure, ongerepte natuur vastleggen, de integriteit bewaren van deze opmerkelijke microkosmos, rustend onder de uitgestrekte blauwe hemel.
Foto: Bill Timmerman.
