Vroeger stond hier een bescheiden bungalow van 25 jaar geleden. In de loop der tijd is de structuur een plakboek van herinneringen geworden. In de loop der jaren is het fortuin van de familie (en het aantal “huishoudelijke”) enorm toegenomen. Het duurde niet lang voordat de grote clan een nieuw en modern huis nodig had. Zo is een oude bungalow door de architecten omgetoverd tot een chique enclave van een paar twee-onder-een-kapwoningen.
De belangrijkste eis van de eigenaren was deze: ze wilden dat het pand geschikt zou zijn voor meerdere generaties van de familie: een aparte flat voor de ouders, een flat voor de oudste zoon en zijn gezin, een flat voor de jongste zoon…. De hele “clan”moet in de buurt zijn, maar iedereen zal zijn eigen gebied hebben.
Het ouderlijk huis bestaat uit twee verdiepingen. De ontvangstruimte is de schakel die alle niveaus van het huis visueel met elkaar verbindt. De slaapkamer van de jongste zoon is op de bovenverdieping van het ouderlijk huis… Deze ruimte is echter (om privacy voor de eigenaar te creëren) enigszins gescheiden van de rest van de structuur, maar er toch verticaal mee verbonden via een balkon dat uitkijkt op de lichte en ruime woonkamer eronder.
Dit halfvrijstaande woningproject oogt visueel als één grote structuur, waarbij elk onderdeel een individuele architecturale expressie heeft.
De ontwerpers wilden een ongebruikelijke keuze maken door een open ruimte te creëren met toegang tot de centrale binnenplaats in plaats van het deel van de muur dat normaal gesproken twee halfvrijstaande huizen zou scheiden.
Wat zijn enkele kenmerken van dit originele ontwerp dat het geschikt maakt voor meerdere generaties?