Op het eerste gezicht lijkt het het decor voor een kindersprookje over een magisch bergland. Maar als je mensen deze "magische bergen" ziet beklimmen, besef je dat dit geen sprookje is, maar een keiharde realiteit.
De kliffen zijn als suikerklontjes doorspekt met veelkleurige gekonfijte vruchten.
Deze associatie vormt de schakel tussen het verleden en het huidige gebruik van het gebouw.
De architecten kozen voor kamerhoge ramen in de klimwand. Veel zon en een prachtig uitzicht verbeteren het humeur van de sporter.
Het speelse, sprookjesachtige ontwerp gaat naadloos samen met de hoogwaardige technologie van het project.
Tracks met verschillende moeilijkheidsgraden zijn beschikbaar op de simulator. Beginners trainen op eenvoudige sporen. Ervaren klimmers scherpen hun vaardigheden aan op de uitdagende secties.
De ontwerpers lieten de massieve metalen draagconstructies zonder enige versiering. Ze zijn een eerbetoon aan het industriële verleden van een gebouw. Tegelijkertijd zeer organisch binnen een klimmuur. Bergbeklimmen is immers een baan voor mensen met een ijzeren wil en stalen zenuwen.
Ons land heeft ook veel verlaten fabrieken. Zo'n geweldig idee uit Montreal zou de moeite waard zijn om over te nemen. Ze nieuw leven inblazen en tegelijkertijd veel nuttige voorzieningen voor jongeren openen.
Wat maakt Allez-Up zo uniek en anders dan andere speelplaatsen? Is het speciaal ontworpen om kinderen te betoveren en volwassenen te laten wegdromen? Welke elementen van het ontwerp dragen bij aan het creëren van deze sprookjesachtige ervaring?