Uit de recensie kunt u meer leren over materiaal als thermobeam, de eigenschappen en toepassingsmogelijkheden in de bouw. Het periodiek verschijnen van nieuwe bouwmaterialen op de markt is het gevolg van pogingen om de negatieve eigenschappen van bestaande en geteste te neutraliseren.
Waarom thermobeam?
De nadelen van massief hout en zelfs gelijmde balken zijn duidelijk voor ontwikkelaars die de voorkeur geven aan houten huizen. Lage warmtetechnische eigenschappen van hout en de hoge kosten ervan om alternatieve oplossingen te zoeken, die in sommige gevallen tot uiting komen in het gebruik van bouwmaterialen met een composietstructuur. De fabrikanten van thermobalken volgden ook deze weg door een kern van geëxpandeerd polystyreen tussen twee houten lamellen te lijmen..
Een probleem werd op deze manier opgelost: het houtgehalte in het eindproduct werd ongeveer gehalveerd, respectievelijk de kosten van het materiaal namen aanzienlijk af. Als je de kosten per kubieke meter eersteklas hout vergelijkt met kwaliteit XPS (of zelfs PUR), zal het verschil heel duidelijk zijn. De totale kosten van gebouwen gemaakt van massief en samengesteld hout bedragen 1,5 keer. Ook kan men niet tegenspreken dat de thermische geleidbaarheid van het materiaal verschillende keren lager is vanwege thermische onderbreking. Volgens een soortgelijk principe worden de juiste lateien van gewapend beton aangebracht over de openingen, die, zonder scheiding, uitgesproken koude bruggen blijven.
Even belangrijk is dat bij gebruik van een thermobeam de beperking van de dikte van de muren van een houten huis niet langer van toepassing is. Als het in het geval van gelijmd gelamineerd hout zelden groter is dan 150 mm, dan kan het composietmateriaal een doorsnede hebben van 300 mm en meer, terwijl het verschil in kosten nog groter wordt.
Een interessant feit is dat huizen gemaakt van thermohout niet gedurende lange tijd aan atmosferische omstandigheden hoeven te worden blootgesteld. Het is niet geheel duidelijk wat precies bijdraagt aan het minimaliseren van krimp: een afname van het aandeel gezaagd hout in de omhullende constructies of het ontbreken van een directe verbinding tussen buiten- en binnenzijde, opererend onder verschillende omstandigheden. Het resultaat is echter duidelijk: zelfs bij onmiddellijke zetting in het gebouwde huis is er geen discrepantie tussen de voegen tussen de kronen en op de kruispunten..
Rekening houdend met het bovenstaande, kan een huis gemaakt van thermobundel worden beschouwd als een analoog van een gebouw gemaakt van zelfdragende geïsoleerde draadpanelen met het verschil dat er geen dure interne en externe afwerking nodig is, het houtgehalte in de omhullende structuren is hoger, de afgifte van vluchtige verbindingen uit de kleefstofsamenstelling in de atmosfeer is gegarandeerd.
Zijn er nadelen?
Kortom, er zijn er veel, maar sommige kunnen met speciale maatregelen worden geëgaliseerd, terwijl andere alleen kenmerkend zijn voor hout van lage kwaliteit. Maar eerst en vooral:
- Hoge ontvlambaarheid van de warmte-isolerende kern. Producenten die een thermobundel op de markt brengen die is gevuld met polyisocyanuraat (PIR) – het enige materiaal dat een brandbaarheidsklasse G1 en een laag rookgenererend vermogen kan hebben – vormen een zeldzame uitzondering. Merk op dat we het hebben over het materiaal in zijn oorspronkelijke vorm, omdat geschuimd polyurethaan ook vergelijkbare eigenschappen kan hebben in aanwezigheid van speciale additieven. Wat zijn echter de kenmerken van het vulmiddel in een bepaalde thermobundel – het is beter om onafhankelijk experimenteel te controleren.
- De geschuimde vulstof vertoont geen plasticiteit, terwijl houten lamellen constant in beweging zijn en van vorm veranderen bij schommelingen in vochtigheid en temperatuur. Als gevolg hiervan kunnen scheuren in de kern ontstaan, wat op zichzelf niet zo eng is, evenals delaminatie van hout, wat een zeer ernstige bouwfout zal worden. Technologisch kan een dergelijk nadeel worden opgeheven door verbindingen tussen lamellen of een selectie van T-vormige groeven aan de binnenkant van de lamel te gebruiken, waardoor het product zijn structurele integriteit niet verliest..
- De sterkte-eigenschappen van het composiethout zijn verre van die van massieve of verlijmde materialen. In het geval van een blokhut speelt dit geen doorslaggevende rol, omdat de wanden strikt langs de verticale as worden blootgesteld aan drukbelastingen. Problemen doen zich voor in het geval van excentriciteit van belastingen, die het gevolg kunnen zijn van een ontwerpfout, een verandering in de geomorfologie of de impact op de constructie van verschillende cataclysmen.
- Er zijn problemen met de juiste uitvoering van de kruispunten. In de randen – met de bevestiging van het raam, aan de uiteinden van de overstekken – met het afsluiten van de kale isolatie. Het kan niet worden gezegd dat deze problemen in principe onoplosbaar zijn, maar de goedkeuring van aanvullende maatregelen vereist veel aandacht bij de ontwikkeling van het project, evenals hoge kwalificaties en consciëntieusheid van het werkende personeel..
- Lamellen van een samengestelde balk worden uit kleine fragmenten aan elkaar gelijmd met het frezen van de verbinding met een kam. Dit minimaliseert enerzijds het verdraaien en kromtrekken van het hout, maar heeft een negatieve invloed op de esthetische kwaliteiten. De freesrichting speelt een rol – met een langskam is deze aan de voorkant niet zichtbaar, alleen een rechte voeg in textuur, wat als de beste optie wordt beschouwd.
- Bij het uitharden van de schuimkernvulstof treedt vaak krimp op, waarbij een holte wordt gevormd in het centrale deel van de contactvlakken. Dit geldt niet voor producten die zijn gevormd door lijmen onder een pers, met gevormde groeven op het achteroppervlak van de lamellen of met een beproefde productietechnologie die geen krimp garandeert tijdens uitharding.
Kenmerken van het bouwproces
Omdat de vormfactor van een thermobalk standaard is, wordt de constructietechnologie ervan over het algemeen geërfd van de regels voor het gebruik van een profielbalk en volgt het principe van het samenstellen van een kant-en-klare huiskit die in een fabriek is vervaardigd. Er is echter enige toepassingsspecificiteit verbonden aan structurele heterogeniteit en materiaalgedrag onder invloed van externe invloeden. Met name de constructie van een blokhut uit een thermobalk zonder overhangend is categorisch onaanvaardbaar: een dergelijke structuur heeft geen structurele sterkte en vouwt bij de minste excentriciteit.
Het zal niet mogelijk zijn om van thermobeam alleen een heel huis te bouwen: individuele structurele elementen moeten gemaakt zijn van massief of verlijmd gezaagd hout. Dit geldt allereerst voor de dop, die idealiter niet alleen van massief, maar ook van gestabiliseerd hout moet worden gepresenteerd. Zo’n kroon fungeert niet alleen als een barrière op het pad van migrerend vocht, maar fungeert ook als een soort plug en beschermt de isolatiekern van de muur tegen atmosferische invloeden..
De kronen waarop de platen en mauerlat worden ondersteund, moeten ook stevig, pad en zonder speciale bewerking zijn. Dit is nodig om excentriciteit van de last te vermijden en deze gelijkmatig over beide rijen lamellen te verdelen. In dit geval veranderen kronen uit één stuk in solide temperatuurbruggen, wat betekent dat ze volgens het project volledig in het dwarsdoorsnedegebied van de binnenste thermische beschermingsband moeten worden geplaatst. Voor de flens wordt dit gerealiseerd door de geïsoleerde vloer te verhogen, voor het ondersteunen van kronen – met behulp van spantconstructies, waardoor de dikte van het frame wordt vergroot onder het ondersteuningsvlak om een versterkte thermische bescherming in de plafondholte te plaatsen.
Elementen van dragende constructies – vloerframes, spanten, stijve banden moeten worden gemaakt van eersteklas hout dat geen gebreken vertoont. Anders moeten bij het berekenen van belastingen en grenstoestanden coëfficiënten worden gebruikt om de aanwezigheid van defecten in het hout te compenseren..
Omdat het gebruik van standaard pluggen voor het bevestigen van kronen onmogelijk is, wordt composietwapening gebruikt bij de constructie van thermobeam. De diameter mag niet groter zijn dan 12 mm, zodat er voldoende body in de lamel van 40 mm zit. De fittingen worden versprongen op zowel externe als interne lamellen geïnstalleerd in stappen van 1 meter. Idealiter zou de wapening het hele blokhut moeten stikken, maar in de praktijk kan dit alleen worden bereikt door precieze toevoegingen aan de fabrieksapparatuur toe te passen, daarom wordt het naaien van ten minste 3-4 kronen als de norm beschouwd.
Er moet speciale aandacht worden besteed aan de open uiteinden van het hout. Op de snede moet de kern op een diepte van 20-25 mm worden gesneden en moeten de pluggen worden ingebracht. Als het doel is om de authentieke uitstraling van het blokhut te behouden, zijn de kurken gemaakt van cirkelvormige sneden, anders kan een zorgvuldig passende plank worden gebruikt. Bevestiging wordt aanbevolen met pinnen of zelftappende schroeven, in het laatste geval kunnen de bevestigingskappen worden verborgen door hoekoverlays.
Bij het plaatsen van een raam in de openingen wordt een vergelijkbare techniek gebruikt, echter in plaats van de isolatie over de gehele dikte uit te snijden, wordt alleen een groef tot 60 mm breed gekozen, die vervolgens met doorsteekpennen wordt vastgezet. Dit is nodig om de vorming van een continue koudebrug te voorkomen en om de thermische isolatie van het raamblok te isoleren van de structurele elementen van het gebouw..
De thermobeam heeft geen tijd nodig voor krimp en krimp, en daarom is het beter als de beschermende en decoratieve bewerking van het hout onmiddellijk na de montage van het frame wordt uitgevoerd. Op verf en lak kan niet worden bespaard: hoe hoger de beschermingskwaliteit, hoe kleiner de kans op zelfs minimale krimp. Aan de buitenkant wordt aanbevolen om een antisepticum voor beglazing te gebruiken, dat de boom extra hydrofobie geeft, een polyurethaanvernislaag en een dunne kit met behulp van de “warme naad” -technologie. Aan de binnenkant is het beter om in water oplosbare vlekken te gebruiken en sporen van het lijmen van de lamellen te verbergen – met composities met een diepe mate van toning.
Wat is Thermobeam precies en hoe werkt het? Is het echt effectieve knowhow of gewoon nutteloos materiaal?