Badkamer plafond

Onlangs ging er een telefoontje op de redactie, en een veeleisende vrouwenstem aan de andere kant van de lijn zei streng: ‘Je schreef over verschillende plafonds. Ik betwist niet, het is interessant. Maar ik weet nog steeds niet welke het beste is voor de badkamer? ‘ Dit is ja. Heb gemist. Daarom haasten we ons om de situatie te verduidelijken..

Het is duidelijk dat elke badkamer van slechts een kamer zich onderscheidt door een hoge luchtvochtigheid. Ik heb het niet eens over het feit dat het mogelijk is “een directe treffer van een waterstraal in het plafond” (dit was niet mijn idee, dit is wat experts zeggen). Dit betekent dat de plafonds in de badkamer vochtbestendig moeten zijn en klaar voor elke “voltreffer”. Maar de vraag is: welk ’type’ plafond moet je kiezen? En nog belangrijker: hoe moet je je niet vergissen? Ik belde bekwame mensen. Iedereen zei verschillende dingen. Maar ik haast me om u iets belangrijks te vertellen.

Eerste. Als er niet veel geld is en je bent over het algemeen conservatief, dan kun je gewoon het plafond schilderen. In bouwmarkten wordt altijd speciale verf verkocht, die “verf voor natte ruimtes” wordt genoemd. Maar in het slechtste geval, zeiden de reparateurs, zou gewone olieverf ook werken. Zo’n “kleurige” coating gaat 10 jaar mee, maar alleen als je buren er bovenop nuchtere mensen zijn en geen last hebben van sclerose. In de zin dat ze niet vergeten de kraan dicht te draaien als ze het huis verlaten. Als je pech hebt en een marginale Petrovich of een oude vergeetachtige oma boven je leeft, maak je dan klaar. Want bij een lek zal het plafond opnieuw geverfd moeten worden. Maar dit, ik herhaal, is in geval van overmacht. En dus is het schilderen van het plafond goedkoop en vrolijk. Toegegeven, je begrijpt zelf dat zo’n optie gisteren is: het is niet in de mode en je zult er niemand mee verrassen. Maar ik wil verrassen.

Trouwens, toen ik dit onderwerp kreeg toegewezen, denk ik dat ik voor het eerst in mijn leven goed naar het plafond in mijn badkamer keek. Van wat ik daar zag, voelde ik me verdrietig en ongemakkelijk (sommige bubbels en vegen waren duidelijk zichtbaar op het plafond en we hebben het nog niet zo lang geleden geverfd – pas ongeveer vijf of zes jaar geleden). Kortom, ik nam de heroïsche beslissing om mijn herhaaldelijk beschilderde plafond te vervangen door iets moderns. Als resultaat van mijn onderzoek kwam ik tot de conclusie dat ik moet kiezen tussen verlaagde plafonds (tegels of latten), spanplafonds en kunststof bekledingspanelen. Ik moet zeggen dat we het al over dergelijke plafonds hebben gehad in de vorige nummers van ons tijdschrift. Maar ik moet kiezen! De vraag is hoe?

Ik besloot mijn onderzoek te starten met verlaagde plafonds. Hoewel ik, om eerlijk te zijn, bijna zeker was dat ze absoluut niet in de badkamer mochten worden opgehangen. Toen ik dienst had in de kantoren van verschillende bedrijven, staarde ik lang naar de betegelde plafonds. En weet je wat de indruk altijd was? Het zijn maar kartonnen borden. Nou ja, als het geen karton is, dan zijn dit, dacht ik, zulke dunne spaanplaatplaten. Later kwam ik erachter dat plafonds met tegels meestal gemaakt zijn van minerale vezels. Om de een of andere reden veroorzaakte de uitdrukking “minerale vezels” mij onmiddellijk een associatie met kunstmatige watten. “Ja, binnen een dag of twee wordt het allemaal nat. Je hoeft niet eens te wachten tot de buren onder water komen te staan, ‘dacht ik..

En ze had het mis. Deskundigen verzekerden me unaniem dat betegelde plafonds heel geschikt zijn voor een badkamer. Een ander ding is dat dergelijke plafonds ook anders zijn: ze onderscheiden zich niet alleen van elkaar door materiaal, maar ook door kwaliteit, doel en natuurlijk prijs. Daarom moet u duidelijk begrijpen welke platen bestand zijn tegen hoge luchtvochtigheid en welke niet..

Ik heb al gezegd dat verlaagde plafondplaten voornamelijk van minerale vezels zijn gemaakt. Het bleek dat het alleen van buitenaf op watten lijkt. In feite is dit materiaal niet bang voor water. Minerale vezels zijn echter niet het enige onderdeel van de platen. Ze bevatten ook gerecycled papier, klei en organische toevoegingen. Maar de verhouding van deze “ingrediënten” is in elk geval verschillend. U begrijpt zelf: als bijvoorbeeld het overgewicht aan de zijkant van het papier ligt, kunnen dergelijke borden alleen in “droge” kamers worden opgehangen; als ze aan de kleikant zijn – ze zijn best geschikt voor de badkamer.

Dus, bij het kopen, raad ik je aan om de verkopers te vragen voor welke vochtigheid hun producten zijn ontworpen. Anders zijn ernstige “treffers” mogelijk.

Voor voorbeelden hoeft u niet ver te gaan. Neem bijvoorbeeld de zogenaamde basisgroepplafonds – de eenvoudigste optie die bedrijven die tegelplafonds verkopen, u zullen bieden. Een gewone koper wordt allereerst aangetrokken door de “basis” door zijn lage prijs – van $ 4 tot $ 5,5 per m². Maar let op! Helaas, verkopers (dit geldt natuurlijk niet voor grote bedrijven en dealers), leggen in de regel niet uit of weten gewoon niet dat de “basis” -plafonds slechts 70% luchtvochtigheid kunnen weerstaan. En daarom zijn ze helemaal niet bedoeld voor badkamers. In omstandigheden met een constante luchtvochtigheid zullen ze echt onmiddellijk hun mooie uiterlijk verliezen en lelijk doorzakken. Bovendien moet zelfs het wassen van de basisplafonds gebeuren met een goed uitgewrongen doek. En ze zijn in ieder geval alleen geschikt voor de keuken. Het is dus niet nodig om goedkoop te jagen. Het is bekend dat de vrek twee keer betaalt.

Kortom, na pijnlijk zoeken en nadenken kwam ik tot de conclusie dat jij en ik alleen maar geïnteresseerd zouden moeten zijn in functionele tegelplafonds. En ze zijn op hun beurt onderverdeeld in akoestisch, hygiënisch en vochtbestendig.

Dus voor mijn badkamer zijn vochtbestendige plafondtegels precies wat ik nodig heb. Deze platen zijn bestand tegen 100% luchtvochtigheid, waardoor ze heerlijk aanvoelen op plafonds in de badkamer en in het zwembad. Feit is dat in vochtbestendige platen, in vergelijking met bijvoorbeeld de “basis”, de verhoudingen van de componenten worden gewijzigd: het gehalte aan minerale vezels en klei wordt verhoogd en de hoeveelheid papier en organische toevoegingen wordt verminderd. En de fabricagetechnologie van deze platen is enigszins anders: ze blijven langer in de oven. In het algemeen lijkt het proces van het “bakken” van plafondtegels in dit geval sterk op de productie van keramische tegels. Klei staat erom bekend dat het verhardt en bakt als het opwarmt. Daarom krijgen plafondtegels enkele van de kwaliteiten van keramische tegels, in het bijzonder zijn ze niet bang voor water. Hoe kan ik het in de winkel controleren? Klop! Het geluid zal ongeveer hetzelfde zijn als dat van keramische tegels. Trouwens, zelfs de naam van dit type platen van een van de bedrijven spreekt voor zich – “Ceramaguard”.

Buiten zijn dergelijke vochtbestendige platen geverfd met latexverf, wat hun oppervlak verder versterkt. Bovendien zijn ze bestand tegen chloridedampen (helaas zitten er in ons water zulke nare dingen).

– En hoe gedragen ze zich bij lekken? – vroeg ik de verkoper.

Hij bleek een onverwacht goed geïnformeerde man te zijn.

– Maak je geen zorgen, meid. Zelfs bij een ernstig lek zijn de vochtbestendige platen prima. Ze nemen vocht op. En als ze tegelijkertijd een beetje opzwellen, dan in hoogte en niet in breedte. Dat wil zeggen, ze zullen niet kromtrekken en hun grootte “in de breedte” (60 x 60 cm) zal niet veranderen. En als de platen droog zijn, kunt u er zeker van zijn dat er geen vlekken achterblijven. Toegegeven, dergelijke plafonds zijn natuurlijk duurder dan dezelfde “basis” – 17 – 20 $ / m2..

‘Schoonheid’, was ik verrukt, ‘dat betekent dat ik onze lezers precies zulke borden zal adviseren. En ik zal mezelf waarschijnlijk ook kopen. ” Maar ik had duidelijk haast. Het bleek dat niet alles zo perfect is.

Zoals mij werd verteld in een ander bedrijf, zullen er alleen sporen van een lek zijn als de buren schoon stromend water over je heen gieten. Als het water roestig of ergens mee getint blijkt te zijn, blijven de vlekken achter. De platen zullen moeten worden vervangen. Het is waar, zoals ze me uitlegden, het is niet moeilijk om dit te doen: je zult een plaat uit het frame moeten verwijderen en een andere op zijn plaats moeten zetten. Het is goed als je dit “andere” bord op voorraad hebt. Anders moet je naar de winkel rennen. En niet het feit dat er zal zijn wat je nodig hebt.

De zaak werd ingewikkelder. Mijn vriend gooide brandstof bij het vuur. Ze werkt in een bank en hun plafonds zijn bedekt met soortgelijke tegels. “Ben je stomverbaasd ?! Ze vroeg zich af. – Ja, ze zien er volkomen officieel uit. Ze zijn speciaal uitgevonden voor kantoorruimte. En de kleur is overwegend wit “.

“Inderdaad, wat te doen?” – Ik dacht. Bovendien heb ik blauwe tegels in mijn badkamer. En ik wil ook een blauw plafond. Ik ben gaan winkelen. Ik haast me om te informeren: mijn vriendin vergiste zich categorisch! Er zijn platen met delicate pastelkleuren te koop. Ze zien er gewoon heel goed uit. Maar de kwestie van vochtigheid stoorde me nog steeds …

En weer begon ik naar andere opties te zoeken. En ik heb het gevonden. Nogmaals, betegelde plafonds. Alleen deze platen waren niet gemaakt van minerale vezels. A … gemaakt van staal.

Vooral de Duitsers en Italianen waren hierin succesvol. Waarom zijn stalen platen goed? Het is duidelijk dat in de eerste plaats kracht. Ze kunnen zelfs met een zeer harde borstel worden ingewreven – en er gebeurt niets. Dit is zeker een pluspunt. Maar ik werd weer “gevangen” door de minnen: het kleurengamma van stalen platen van dezelfde Duitse fabrikanten is niet rijk – we krijgen wit, chroom, “goud” aangeboden. Bovendien is metaal een koud materiaal, waardoor er condensatie op zal ontstaan. En aan de waterdruppels, die niet helemaal droog zijn, zal stof gemakkelijk “plakken”. Hierin is natuurlijk niets bijzonder dodelijk. Maar metalen plafonds zullen vaker moeten worden gewassen..

“Nou, nou,” dacht ik, “ik ben geen blanke vrouw, ik zal het nog een keer wassen, ik zal niet uit elkaar vallen.” Maar toen ontstond er een nieuwe “hinderlaag”: dergelijke plafonds zouden 10 cm van de hoogte van de kamer “wegnemen”.

En helaas kan dit op geen enkele manier worden vermeden: het is simpelweg onmogelijk om een ​​dergelijk plafond op een andere manier te monteren. En dat is waarom. Het ophangsysteem bestaat uit latten. Zij vormen een frame met cellen van 60 x 60 cm. Vervolgens worden de platen schuin in deze gaten geschoven – hiervoor is 10 centimeter nodig. Het is natuurlijk goed voor degenen die in een “stalinistisch” huis met hoge plafonds wonen. Maar niet iedereen heeft zoveel geluk. Mijn plafonds zijn bijvoorbeeld erg laag, hooguit tweeënhalve meter. Dit betekent dat u op zoek moet gaan naar andere opties.

Vanuit een ruimtebesparend oogpunt passen verlaagde lattenplafonds misschien wel in mijn badkamer. In die zin zijn ze veel beter dan de tegelversie. Ze “eten” slechts 3 cm hoog. Bovendien kan deze afstand indien mogelijk (en indien nodig) worden vergroot. Een goede vriend van mij deed precies dat. Ze hebben vrij hoge plafonds in huis. Maar er loopt een lelijke pijp door de badkamer, wat zijn vrouw zijn hele leven irriteerde. Tot ze een lattenplafond kochten. Ze lieten hem 20 centimeter zakken en sloten stilletjes de vreselijke pijp. Iedereen is nu gelukkig.

Het is jammer, zo’n luxe is niet voor mij. Een ander ding is vreugdevol: in ruimtes met een hoge luchtvochtigheid (badkamers, toiletten, keukens, sauna’s, zwembaden), adviseerden experts me ten zeerste om precies rekplafonds op te hangen. En geen wonder. De lamellen zijn tenslotte van aluminium. En het roest niet en wordt niet per definitie nat.

Ik fronste. Deze plafonds zijn ook goed omdat ze worden verkocht in de vorm van lamellen van verschillende lengtes (3 en 4 m) en breedtes (30, 75, 85, 134, 150 mm). U kunt dus een perfect geschikte optie vinden voor een badkamer van elk formaat..

‘Dus ik vraag me af hoeveel ik moet kopen?’ – Ik dacht. ‘En je tekent een plattegrond van je badkamer’, vertelden de verkopers me, ‘geef alle afmetingen aan (lengte, breedte) en breng die naar de winkel. Laten we een “snede” maken, dat wil zeggen, de latten van de vereiste lengte afsnijden. Toegegeven, u moet apart voor deze service betalen “.

“Hoeveel?” – natuurlijk, vroeg ik. Het blijkt dat het in elk geval anders is. Op de Eskpostroy-tentoonstelling, waar ik het de verkopers vroeg, zei de meester bijvoorbeeld dat zijn werk me 80 tot 100 roebel zou kosten. Elders kunnen ze een hogere prijs vragen.

Het blijft om een ​​kleur te kiezen. Het kleurengamma van lattenplafonds is gevarieerd, de meest populaire kleuren zijn hetzelfde wit, chroom en “goud”. Hier wie wat leuk vindt. Persoonlijk zou ik nog steeds blauw kopen (passend bij de kleur van mijn tegels). Maar wat ze echt adviseerden om op te letten: lamellen zijn glad en geperforeerd (“in the hole”). Als je kiest voor “in the hole”, dan zal de badkamer, zoals ze mij hebben uitgelegd, niet zo echoën en benauwd zijn (bedenk dat dit een soort extra ventilatie is). En verder. Mij ​​is verteld dat condensatie zich zal verzamelen op gladde lamellen, evenals op stalen plafonds, wat vooral merkbaar is aan het chromen oppervlak. Zo’n plafond zal dus opnieuw vaak moeten worden gewassen. Nou, dat is gewoon geen probleem, dacht ik weer. “Het is belangrijker om te weten hoeveel zo’n plafond gaat kosten”.

Hier hangt zoals altijd alles af van de kwaliteit. Voor het duurste lamellenplafond betaal ik 35 tot 57 $ / m2 M., afhankelijk van de dikte van de lamel, de coating en de fabrikant. Ik kan plafonds goedkoper kopen voor 20-25 dollar. En de goedkoopste “latten” kost me $ 11 / m².

Men zou natuurlijk onmiddellijk voor deze optie kunnen kiezen en tot rust komen. Maar ik weet zeker dat er nog steeds opties zijn. ‘Dus’, dacht ik resoluut, ‘je moet erachter komen welke en wat hun voor- en nadelen zijn.’.

Ineens bleek dat kunststof bekledingspanelen best geschikt zijn als plafondbekleding. We hebben er al over gesproken, maar niet in verband met de plafonds. Aan de andere kant, als we bedenken dat ze absoluut niet bang zijn voor water (gemaakt van polyvinylchloride – met andere woorden, plastic), waarom dan niet een plafond in de badkamer bouwen met dergelijke panelen??

Ik begon het te begrijpen, vroeg mijn deskundige collega’s. En dat is wat ik heb geleerd. De panelen zijn erg licht en het is vrij eenvoudig om ze te installeren: arbeiders zullen ze met schroeven of een bouwnietmachine aan de kist bevestigen. (Voor het geval dat, laat me je eraan herinneren: de kist bestaat uit houten blokken die aan de muur worden geschroefd, en in ons geval aan het plafond, op een afstand van 40-60 cm van elkaar.) Het is duidelijk dat plastic panelen niet veel ruimte innemen: onder de kist zal ‘verdwijnen’ »Slechts een paar centimeter. Maar het belangrijkste is dat plastic minstens tien keer per dag kan worden gewassen. En neem zoveel je wilt een stoombad: PVC-panelen zijn in ieder geval henna.

Ik was ook tevreden met de prijzen – gemiddeld van 8,5 tot 15,5 $ / m². En je kunt elke kleur kiezen. Maar iets hield me nog steeds tegen. Om de een of andere reden wilde ik niet dat plastic dat niet gezond was voor mijn gezondheid boven mijn hoofd “opdoemt” (zelfs niet in de badkamer). Hoewel dit ook een controversiële kwestie is – die gezonder en gezonder is. Misschien is er veel bewijs dat ik het mis heb. Maar ik zal deze details de volgende keer ontdekken..

Er is echter als het ware een alternatieve optie: spiegelwandpanelen. Ze zijn ook heel geschikt voor een “sanitair” plafond. Ze behoren vreemd genoeg ook tot de categorie plastic. Gemaakt van acryl en glas en helemaal niet bang voor vocht. Ze verschillen van langwerpige PVC-panelen doordat ze in vierkante platen worden verkocht. En in de regel is het formaat 124 x 246 x 0,3 cm. Ik heb berekend hoeveel vellen ik nodig heb en hoeveel het gaat kosten. Het bleek dat je voor een dergelijk blad ongeveer $ 100 moet betalen. Ik stelde me voor hoe mooi het zou zijn, en het stond al in brand, maar toen ging het uit: nee, dat plezier kan ik me niet veroorloven. Jammer.

Ondertussen was er praktisch niets meer om uit te kiezen. Eigenlijk zijn er in mijn “assortiment” alleen spanplafonds. Dat is echt wat echt niet bang is voor water en lekken! We hebben er al over gesproken in eerdere uitgaven. En ik weet dat ze zijn gemaakt van PVC-folie en tot 100 liter per vierkante meter kunnen weerstaan. Dit betekent dat zelfs als het water van boven de Niagara Falls begint te stromen, u zich geen zorgen hoeft te maken – de vijand zal niet passeren. Tegelijkertijd zal het wonderplafond uitrekken en als een bel gevuld met water worden. De vraag is: hoe kom je er later vanaf en waar zet je het neer? Om precies te zijn, hoe af te tappen? Erg makkelijk. De procedure werd mij uitgelegd. Het is noodzakelijk om een ​​team van vakmensen te bellen van het bedrijf dat het plafond heeft geïnstalleerd. Ze pompen snel en gemakkelijk water weg.

‘Niet slecht,’ verheugde ik me, maar de worm van de twijfel werd scherper. “Het is nogal lastig, ik ga deze meesters eindeloos noemen – onze bovenburen zijn geen suiker: nee, nee, ze zullen het overspoelen.” Het bleek dat aan alles was gedacht. Als ik wil, plaatsen de vakmensen een kurk in het plafond zodat het water vanzelf kan worden afgevoerd. Over een half uur is het probleem verdwenen (het water zal opdrogen) en kun je met een gerust hart een ruzie maken met je buren. Het blijkt dat het ook geen probleem is om voor dergelijke plafonds te zorgen: veeg het af met een vochtige doek – en dat is alles..

Ik had bijna een besluit genomen. Bovendien hebben deze plafonds nog een “gemak”. Ze zijn vrij snel geïnstalleerd, maar alleen specialisten kunnen dit doen. Omdat, zoals het bedrijf me terecht heeft laten doorschemeren, het onwaarschijnlijk is dat een heteluchtpistool tot de inventaris van het huishouden zal behoren. En zonder dit mysterieuze (voor mij in ieder geval) apparaat is het onmogelijk om het spanplafond op te spannen.

“Hoe verloopt deze hele procedure?” – natuurlijk was ik geïnteresseerd. Uitgelegd. Het schema is eenvoudig: een stokbrood wordt rond de omtrek van de badkamer gehangen, het canvas wordt erin versterkt. Vervolgens wordt het met behulp van een warmtepistool uitgerekt als een trommel. Als het huis hoge plafonds heeft, kun je een supermodieuze optie bestellen door het frame een soort concaaf-gebogen, golvend te maken. “Het zal niet werken! – Ik trok een grimas. – We hebben lage plafonds “.

“Maak je geen zorgen, meid,” troostte de verkoper me, “voor lage plafonds hebben we ook opties.” Godzijdank. Laten we dan eens kijken welke kleur ik kan kiezen.

Er waren veel kleuren. Maar daarnaast kunt u nog steeds kiezen voor mat of glanzend. Ik droomde weer … En ik realiseerde me dat, helaas en ah, ik er niet meer aan zou trekken. Voor mij is het duur: spanplafonds kosten 30 tot 65 $ / m². Installatie is bij de prijs inbegrepen. “Maar als je geld hebt, aarzel dan niet!” – vertelde het me bij het bedrijf en had hoogstwaarschijnlijk gelijk.

Omdat ik van deze plafonds niet in ieder geval één nadeel voor de badkamer kon vinden. Het enige dat kieskeurige kopers kunnen vinden, is het materiaal waaruit het plafond is gemaakt. U begrijpt dat PVC-folie geen natuurlijk materiaal is (zoals het geval is bij kunststof panelen). Maar als je naar het hygiënecertificaat kijkt, kom je erachter dat dit materiaal niet schadelijk is voor de gezondheid..

Nou, wat moet ik doen? Een paar dagen lang vroeg ik me pijnlijk af aan welk materiaal ik de voorkeur moest geven voor mijn “loodgieters” -plafond. En toch besloot ik: ik ga een rekplafond kopen – en niet erg duur, en het is eenvoudig te onderhouden, het is milieuvriendelijk en het ziet er best mooi uit, zoals in de beste huizen. Ik had natuurlijk de tegel kunnen kiezen, maar eerlijk gezegd heb ik nog steeds een licht wantrouwen jegens hem. Dus, beste lezers, beslis zelf.