Nieuwe vensters: tips voor beginners

In eerste instantie dacht ik dat het gemakkelijker zou zijn om van venster te wisselen. Maar het bleek dat de truc in deze kwestie genoeg is. Helaas zijn we geen Rockefellers, en de eerste vraag was de prijs..

Voor degenen die gewoon dit bedrijf gaan doen, is het handig om te weten dat raamaanbiedingen in drie prijscategorieën vallen:

a) de goedkoopste – binnenlands hout;
b) op de tweede plaats – kunststof (wat gewoonlijk “dubbele beglazing” wordt genoemd);
c) geïmporteerd hout (ook met dubbele beglazing aan de binnenkant). Kost minstens anderhalf keer zo duur als plastic.

Optie drie verdween onmiddellijk vanwege geldgebrek, maar we hebben de eerste twee bestudeerd.

Houten ramen worden, zoals plastic, op bestelling gemaakt – van grenen (goedkoper) en van lariks (duurder).

Kant-en-klare kozijnen komen minder vaak voor, maar dit is niet interessant, omdat ze bijvoorbeeld een rechtervenster bieden, maar je hebt een linkse nodig. Houten ramen zijn van twee soorten – het zogenaamde OS (dubbele ramen) en OP (aparte ramen). In het eerste geval bestaat de vleugel uit twee geschroefde kozijnen. Deze structuur heeft een kleinere breedte (plus), maar de thermische isolatie is slechter, en dergelijke ramen zijn moeilijk van binnenuit schoon te maken, omdat je de bouten moet losdraaien. In gedeelde ramen zit elk glas in een aparte vleugel met zijn eigen scharnieren – dergelijke ramen zijn meestal te vinden in stalinistische huizen. OP’s zijn iets duurder dan OS omdat ze meer hout verbruiken.

In een houten frame kunt u niet alleen individuele glazen plaatsen, maar ook ramen met dubbele beglazing. In de regel moeten ze afzonderlijk worden besteld – elke constructiecatalogus staat vol met advertenties. Vóór het nieuwe jaar kosten dubbele beglazing 600 roebel. per m2. Dat wil zeggen, als we bedenken dat het oppervlak van een typisch raam ongeveer twee vierkante meter is, blijkt het vrij goedkoop te zijn. En zodat er helemaal niet uit het raam wordt geblazen, wordt het glas op een kit geplant en is een elastische bandafdichting toegestaan ​​rond de omtrek van het raam onder de scharnieren.

Eerst dacht ik dat precies te doen – houten ramen met dubbele beglazing plaatsen.

Bij het kiezen van een product bezocht ik twee “zagerijen”. Maar de kozijnen die daar werden getoond, vond ik niet leuk: de vleugel paste niet goed en de ventilatieopeningen zaten vast.

“Maak je geen zorgen, alles wordt aan jou aangepast!” – Nee, denk ik, als ze zoiets in de showroom hebben, wat gebeurt er dan “van de lopende band”? Hoewel de prijs natuurlijk betaalbaar was, vroeg een bedrijf $ 55 voor een raam van 150×130 cm, plus extra sloten (35 roebel per stuk), scharnieren (25 roebel) en bouten waarmee de vleugel werd vastgedraaid (20 roebel). Voeg vensterbanken toe (210 roebel voor een bord van 140×40 cm, levering (750 roebel), installatie ($ 200 voor alles), verf (we kopen zelf) en schilderen (200 roebel per m2). Zo krijgen we 550-600 dollar. het was duurder voor het bedrijf: ramen waren al 2300 roebel per m2, maar toch was het totale bedrag niet hoger dan $ 800.

Na houten ramen begonnen we de ‘plastic’ markt te bestuderen. Kunststof ramen zijn ook anders: ofwel met één “sandwich” -glaseenheid, of met een dubbele beglazing en extra helder glas.

Raamwachters bevelen de tweede optie aan voor het appartement: op deze manier mogen de ramen niet beslaan en wordt het huis warmer en stiller. Kunststof frames zijn verkrijgbaar in 2-kamer en 3-kamer. De kamer is zo’n holte die langs de omtrek binnen het frame loopt, het fungeert als een luchtkussen voor meer thermische isolatie.

Mijn man en ik besloten ramen te bestellen met dubbele beglazing en extra glas, met vleugels die in twee richtingen opengaan – naar onszelf en naar boven toe (het zogenaamde bovenlicht, of kantelopening). Bij sommige firma’s kostte zo’n extra opening $ 25, in dezelfde firma waar we uiteindelijk bestelden (“Excellent Windows”), dit verhoogde de kosten van de vleugel met slechts $ 10. Bovendien kunnen vleugels met bovenlichtopening niet volledig worden gesloten, maar laten ze een opening van 2 mm (zogenaamde “winterventilatie”). Dit bespaart het appartement van benauwdheid als het huis sterke verwarming heeft.

“Geweldig, – we dachten, – we nemen!” Ze belden en berekenden het voorlopige bedrag. $ 2050 (3 ramen + 4e – balkonblok, allemaal met levering en installatie). We hadden een kortingskaart van dit bedrijf, die aangaf dat voor bestellingen van meer dan $ 2.000, een korting van $ 100 werd toegepast, en de coördinator heeft dit bedrag in zijn berekeningen afgetrokken. Het bleek $ 1950 te zijn. Maar toen de meter kwam en een contract maakte, was het bedrag anders. “Hoe zit het met de korting?” We vroegen. – “En we hebben alleen korting op de ramen zelf, de installatiekosten tellen niet op. En zonder installatie krijg je geen tweeduizend …” – “Maar ze vertelden ons …” – “Ik weet niets, bel de directie.”

Het management zei natuurlijk dat de manager gelijk had, niet de coördinator. Hier is een “marketingtruc”.

Toen begon het aanbod van aanvullende diensten. Het is noodzakelijk om de dorpel onder de balkondeur af te snijden – alstublieft, $ 60 (geweigerd, verpletterd met een puncher in tien minuten), verwijder de oude kozijnen – $ 40, externe afdichting (het frame en muurverbindingen bedekken met siliconen – $ 10 per raam, vermenigvuldigen met drie, en $ 15 voor het balkon blok (we zijn met de installateurs overeengekomen om het tarief van duizend roebel voor alles te omzeilen.) Ze vroegen $ 100 per raam voor de hellingen (Oekraïense bouwers rekenen $ 10-12, exclusief materialen, maar deze materialen zijn niet duur).

En toen, ten slotte, brachten ze onze nieuwe ramen en vroegen ze ze voor de installatie op defecten te onderzoeken..

Alles is in orde, alles is vlot. OK. Ik heb een stuk papier getekend. Maar dit was oké als de vleugel op de grond werd gestapeld. Toen ze werden geïnstalleerd, merkten we dat bij één raam de schuifgrepen op verschillende hoogtes staan. “Zet de pennen op dezelfde hoogte”, vroegen we. – “Dit is een fabrieksontwerp, hier kan niets veranderd worden.”

Moraal: teken geen vel papier voordat de ramen zijn geïnstalleerd.

Omdat we de uitlijning van de hellingen in dit bedrijf niet hadden besteld, vulden de installateurs na het installeren van de ramen de kozijnen rond de omtrek met constructieschuim en dit voltooiden hun werk. En toen we de volgende dag het schuim afsneden, wachtte ons een verrassing. De ramen waren met metalen beugels aan de muur bevestigd, sommige waren min of meer vlak en sommige staken vijf centimeter naar voren uit. Die. om een ​​gelijkmatige helling te krijgen, moet deze verborgen zijn onder een zeer dikke laag stopverf, waarvan nog niet bekend is of het zal blijven, om nog maar te zwijgen van het verminderen van de ruimte.

“Ja, de jongens hebben het gedaan, – onze bouwers waardeerden het werk. – Het geld is betaald – laat ze het opnieuw doen.” We hebben de serviceafdeling gebeld. Die kwamen aan: “We kunnen niets doen, het wordt geleverd door de technologie.” – “Maar waarom hebben de anderen dit niet ?!” – “Weet je, het is een feit dat er twee manieren zijn om frames te bevestigen: op ankerbouten en op platen. Ze zetten je op de platen. Als het op de bouten was, zou er niets uitsteken. Maar nu kan er niets meer worden veranderd.” Was het van tevoren echt moeilijk te zeggen: hier, zeggen ze, zijn er twee manieren?

En wat we nu met deze borden moesten doen, vroegen we. “Probeer met gipsplaat uit de situatie te komen, – adviseerde de man van de serviceafdeling. – Dat heb ik persoonlijk thuis gedaan.”

Tekst: Elena Gaer