De kelder met je eigen handen versieren met een steen

Om de onderste band van een gebouw met steen te fineren, zijn geen speciale vaardigheden en apparatuur vereist. Dit is een van de soorten afwerkingen die universeel gecombineerd kunnen worden met de meeste gevelmaterialen, maar voor de duurzaamheid van de kelder moet je de juiste steensoort, lijmmengsel en voorbereidingsmethode kiezen.

Op welk oppervlak kan de steen worden gelijmd

Steenbekleding is niet zelfdragend, maar heeft tegelijkertijd een aanzienlijk gewicht: de belasting op de basis kan 100 kg / m zijn² en zelfs hoger. In dit geval zullen eventuele manifestaties van vervorming en barsten op de basis worden weerspiegeld op het oppervlak van de basis. Als een stomme waarheid moet je het volgende accepteren: het oppervlak voor afwerking met een steen moet vlak, solide en monolithisch zijn.

De eenvoudigste manier om af te werken met natuursteen is een fundering van gewapend beton zonder isolatie. Als bij het storten van beton de bekisting is bedekt met waterdichting, zal de hechting van het oppervlak bijna nul zijn, het is noodzakelijk om de bovenste laag te verwijderen met een schijfschijf en de basis te bedekken met betoncontactaarde. Egalisatiepleister mag alleen worden aangebracht als de fundering een aanzienlijke kromming heeft, bijvoorbeeld door divergentie van de bekisting. Oneffenheden tot 5 mm / m kunnen goed worden geëgaliseerd met een laag lijm, bovendien helpt de oneffenheid van het oppervlak van de steen om de onvolkomenheden van de basis visueel glad te strijken.

De noodzaak om de basis te versterken voor afwerking met een steen is onvoorwaardelijk. Indien door het project een dergelijke sokkelbekleding is voorzien, wordt de buitenwand van de sokkelband versterkt met een gaas met een cel van ongeveer 150 mm. Als er geen wapening is uitgevoerd, kan de vorming van scheuren alleen worden uitgesloten door voorbereidende bepleistering van de kelder met een laag van 15 mm of meer op een stalen of kunststof gaas.

Het is ook mogelijk om een ​​verwarmde sokkel te decoreren met natuursteen. In dit geval is de hittebeschermingsband gemaakt van geëxtrudeerd polystyreen, dat fungeert als vervormingsdemper, daarom zijn er geen eisen aan de stevigheid van de basis. In het bijzonder is het mogelijk dat er metselwerk zit onder de isolatie of tussenvoegsel van een rooster met een doos met muren. De laatste voorbereiding van het isolatieoppervlak wordt echter nog ingewikkelder, voor het beste resultaat is het nodig:

1. Verwijder de extrusiefilm van de isolatie met een schuurgaas.
2. Veeg het oppervlak af met een gipsmengsel op een polymeer bindmiddel.
3. Rol een glasvezel gevelgaas uit met een densiteit van 150 g / m2 over de nog verse pleister² en bedek het met een andere laag pleister.
4. Na het stollen het vlak verstevigen met speciale schijfpluggen met afstandhouders (DS-2, 1MN) door de isolatie in de draaglaag.
5. Lijn het vlak uit met polymeer gevelpleister (laag 2,5-3 mm).
6. Dompel het Stren C1-5-gaas onder in vers gips en voltooi het egaliseren door de algehele “korst” -laag over de isolatie op te bouwen tot 8-10 mm.
7. Na droging dient de ondergrond behandeld te worden met diepe indringgrond voor stofvrije ondergronden, na een dag kunt u een metselaar uitnodigen.

Welke soorten steen zijn beter

De hele variëteit aan natuursteen kan worden onderverdeeld in twee hoofdtypen: geveltegels en niet-formaat natuursteen. De benadering van de organisatie van het werk is in beide gevallen anders, hoewel beide materialen dezelfde vereisten hebben voor de voorbereiding van de basis.

U kunt de kelder zelf bekleden met geveltegels. Een duidelijke ordening, een eenvoudig lay-outschema, een gekalibreerde elementdikte en het gebruik van borduurinzetstukken – dit alles vergemakkelijkt het werk enorm. Van het gereedschap heb je alleen een haakse slijper nodig met een snijwiel voor een steen, een rekniveau en een spatel met een kam.

Het is beter om het werk met een niet-opgemaakte steen toe te vertrouwen aan een metselaar die praktische ervaring heeft met het uitvoeren van een dergelijke decoratie. Naast het feit dat stenen van verschillende afmetingen zijn en ze moeten worden gesorteerd en aangepast om onnodig dikke naden te vermijden, vereisen sommige elementen voorbereiding van het zelfkant oppervlak. Als de achterkant van een steentegel in de fabriek is verwerkt en een uitstekende hechting heeft, kan natuursteen onregelmatigheden, delaminatie en uitbloeiingen vertonen, wat de hechting aan de basislaag nadelig beïnvloedt..

Afgezien van het uiterlijk, vertonen verschillende rotsen verschillen in bruikbaarheid. Zandsteen, kalksteen en schelpgesteente zijn vrij los en poreus, daardoor houden ze vocht goed vast. Hierdoor is er een groot risico dat de ondergrond uiteindelijk bedekt wordt met een groene coating, dat wil zeggen dat een nabehandeling met een waterafstotend middel vereist is.

Dichtere minerale gesteenten zoals graniet, dolomiet en marmer zijn zeer dicht en nemen nauwelijks water op. De bekleding ervan wordt gekenmerkt door een zeer hoge vorstbestendigheid en weersbestendigheid. De afwezigheid van grote poriën heeft op zijn beurt een negatief effect op de hechting, daarom is het onmogelijk om op een conventionele cementmortel te leggen..

We moeten ook kunststeen noemen – producten gemaakt van zandbeton, die een breed scala aan natuurlijke rotsen in kleur en textuur imiteren. Het belangrijkste nadeel van een dergelijke steen is de slechte weerstand tegen bevochtiging en daardoor een hoog risico op vernietiging tijdens het ontdooien. Deze steen wordt niet aanbevolen voor geveldecoratie, hij is meer geschikt voor binnenwerk.

Soorten lijmen voor steenbekleding

Bij natuursteen moet een lijmmengsel van de hoogst mogelijke kwaliteit worden gebruikt. Het hoeft niet te worden bereid met een polymeer bindmiddel: een hoogwaardige cementslurry is ook zeer geschikt, maar alleen voor gesteenten van sedimentaire oorsprong met een goed absorptievermogen en grote poriën.

Daarnaast zijn er een aantal extra kenmerken bij het kiezen van een lijm:

1. Het is veel beter als een kant-en-klare droge mix met een optimale verhouding van ingrediënten en alle benodigde modificatoren wordt gekocht om naar de kelder te kijken. De onderste band van het gebouw is het meest vatbaar voor operationele belastingen, terwijl het verlies van zelfs maar één element het uiterlijk hopeloos zal bederven.
2. Het kleefstofmengsel dat wordt gebruikt om de voegen te vullen, moet absoluut gekleurd zijn. Geconfronteerd met natuursteen wordt niet uitgevoerd zonder te verbinden, maar de naden kunnen de overgangen tussen de elementen gladstrijken, wat visuele stevigheid geeft, of vice versa – benadruk het metselwerk met contrasterende aderen.
3. Het lijmmengsel mag geen gips en andere stoffen bevatten die kunnen krimpen bij veranderingen in luchtvochtigheid.
4. De kosten en, dienovereenkomstig, de kwaliteit van de kleefstof, evenals zijn uiteindelijke trekkracht, zouden hoger moeten zijn, hoe groter het soortelijk gewicht van de bekleding. Houd er ook rekening mee dat de sterkte van de fixatie altijd omgekeerd evenredig is met de dikte van de lijmlijn, dus het potentieel van zeer sterke lijm wordt alleen onthuld als het achteroppervlak van de stenen goed is uitgelijnd..
5. De lijm voor het werken met niet-geformatteerde stenen moet een aanzienlijke verwerkingstijd hebben (ongeveer 1-1,5 uur), terwijl voor stenen tegels de optimale uithardingstijd 30-40 minuten is..

Heeft u versterking nodig?

Bij toepassing van formaatsteen voor gevelbekleding is het mogelijk om een ​​minimale dikte van de voegen te garanderen, waardoor de afwerklaag een hoge uniformiteit krijgt. In dit geval is het niet nodig om het wapeningsnet direct onder de steen te leggen..

De situatie is enigszins anders als de stenen niet voldoende strak op elkaar passen. Door de aanzienlijke dikte van de lijmverbinding kan krimp door veranderingen in temperatuur en vochtigheid leiden tot scheuren langs de omtrek van stenen of afbrokkelen van de mortel die de voegen opvult.

Houd er echter rekening mee dat de hechtlaag onder de steen zeer gevoelig is voor nat worden en dat er gasuitwisseling plaatsvindt. Om deze reden zijn de enige mogelijke opties voor het wapeningsnet glasvezel of verzinkt. De grootte van de cel moet ongeveer een derde van de grootte van de steen zijn, de diameter van de draad mag niet meer zijn dan 1/5 van de dikte van de lijmlijn.

Het bekledingsnet heeft geen mechanische bevestiging aan de basis. Het wordt gewoon ingebed in een laag verse lijm, die achterblijft na het wegvegen van een deel van de muur net voor het verlijmen van de stenen. Het is ook niet nodig om een ​​net over de hele sokkel te gebruiken, u kunt alleen de meest problematische gebieden versterken die vatbaar zijn voor nat worden, verhoogde verwarming in de zon of ijsvorming.

Procedure voor het afwerken van de sokkel

Bedenk dat het mogelijk is om alleen met een steen te beginnen als het oppervlak van de kelder goed is voorbereid en geëgaliseerd. De volgorde waarin de steen wordt gelegd, verschilt afhankelijk van het formaat. Als u bijvoorbeeld met stenen tegels werkt, wordt het volgende algoritme gevolgd:

1. De eerste onderste rij wordt in één keer aangelegd langs het meerkoord of, indien mogelijk, langs het voorgeboute startprofiel UD-28.
2. De mate van inspringen van de tegel wordt genormaliseerd door de bovenrand en de vlakke achterrand.
3. Wanneer de eerste rij wordt bewaard volgens de uithardingstijd van de lijm (ongeveer een uur), wordt de voering voortgezet. De tweede rij begint met een scoreblok, dat een verschuiving van een derde van de tegellengte oplevert.
4. Op een perceel met een oppervlakte van 0,5-0,7 m² een veeglaag van lijm wordt aangebracht onder een 6–8 mm kam, strips zijn verticaal georiënteerd.
5. Op de achterkant van de tegels wordt de lijm vóór het leggen in de tegenovergestelde richting aangebracht met een kam van dezelfde grootte.
6. Bij gebruik van voegstrippen worden ze gelijk met de achterkant van de tegel in de veeglaag gedrukt, terwijl de verticale richting van de stroken niet toelaat dat het teveel eruit wordt gedrukt.
7. Verticale naden in dezelfde rij worden gevormd met behulp van korte stukken verbindingsstaaf, die vervolgens worden verwijderd.
8. Na het afwerken van de bekleding worden de naden tussen de tegels gevuld met lijm uit een plastic zak met een uitgesneden hoek en genaaid met een mes van de juiste breedte met een halfrond profiel. Alleen de naden, waarin de verbindingsstroken worden ingebracht, blijven zonder verbinding, in welk geval de verticale naden worden genaaid door het mes eerst op de bovenste rail te drukken en vervolgens op de onderste zodat het verbindingsprofiel in het midden convergeert met een kleine uitstulping.

Maar wanneer u met een niet-opgemaakte steen werkt, is de procedure enigszins anders:

1. De onderste rij wordt altijd op de startlat gelegd, meestal worden aan het begin van het leggen grote stenen gebruikt, in tweeën gesneden.
2. Een vrij uitgebreid deel van de muur wordt in één keer afgeveegd – ongeveer 1,5-2 m². In dit geval is vanwege de oneffenheid van de zelfkant een grote kamdiepte vereist – tot 15 mm.
3. De stenen worden in de lijm gedrukt en met een rubberen hamer naar de vorige geperst.
4. De uitstekende lijmresten worden direct verwijderd met een houten chip, de voorkant van de steen wordt schoongeveegd met een natte borstel.
5. Nadat de bekleding is voltooid, worden de vrijgemaakte voegen opgevuld naar analogie met stenen tegels. Het wordt aanbevolen om een ​​plat mes of een voegwig te gebruiken, afhankelijk van het gewenste uiterlijk.
6. Nadat de voering is opgedroogd, wordt deze opnieuw gewassen totdat de uitbloei verdwijnt, gedroogd en eventueel geopend met een waterafstotend middel.